ตอนที่ 171 สิ่งที่สกปรกที่สุดก็คือจิตใจมนุษย์
ตอนที่ 171 สิ่งที่สกปรกที่สุดก็คือจิตใจมนุษย์
ร้อนมาก…….ร้อนมาก.…………
ถังรั่วชูรู้สึกเหมือนตัวเองถูกวางบนเตาไฟ ทำให้รู้สึกร้อนจน
ทรมาน
พอมองคนที่ตื้นไปดิ้นมาอย่างไม่สงบสุขอยู่บนเตียง หลินเฉิง จึงทำนัยน์ตาที่แดงระเรื่อขึ้นมาทันที ถ้าไม่ใช่เพราะว่าในห้อง มีคนอยู่ เขาก็คงจะพุ่งขึ้นบนเตียง
ซูเทียนอ้ายมองหลินเฉิงที่กำลังทําท่าทางที่สับปลับและ พยายามอดกลั้นอารมณ์ของตัวเอง นัยน์ตาจึงเผยความดูถูก เหยียดหยามออกมา ผู้ชายคนนี้ไม่รู้ว่าดาราหญิงในวงการนั้น สกปรกจนทําให้คนอื่นอยากอ้วกได้
ทว่าก็เพราะผู้ชายแบบนี้ ก็สามารถทำให้ชื่อเสียงของถังรั่วชู ป่นปี้ มีชีวิตอยู่อย่างปางตาย
พอนึกถึงเช้าวันรุ่งขึ้นของพรุ่งนี้ถังรั่วชูพึ่งจะสังเกตเห็นว่าตัว เองถูกหลินเฉิงกระทำชำเราจนทำให้ร่างกายสกปรก ในใจ ของซูเทียนอ้ายคงจะสะใจมากๆ
“ผู้กำกับหลิน เวลาตอนกลางคืนยังยาวนานขนาดนี้ ที่เหลือก็ ให้คุณจัดการแล้วกัน” ซูเทียนอ้ายคลายยิ้มอ่อนๆ ให้กับหลินเฉิง จากนั้นก็ไม่ได้ไปมองเธอเลย สายตาจับจ้องไปยังคน ที่อยู่บนเตียง
ซูเทียนอ้ายก็ไม่ได้คิดถึงแบบนี้ จึงได้พูดต่อจากคำพูดของ เขา “ผู้กำกับหลิน ร่างกายคุณก็ได้ไปแล้ว งั้นสัญญาระหว่าง เราหวังว่าคุณจะไม่ลืม”
“ผมรู้แล้ว คุณรีบไปเถอะ” หลินเฉิงผายมือใส่เธอด้วยอาการ ที่อดไม่ไหว
ซูเทียนอ้ายทำนัยน์ตาที่เลือดเย็นขึ้นเล็กน้อย จากนั้นก็มอง ถังรั่วซูเป็นครั้งสุดท้าย แล้วก็หันหลังเดินจากไป
ถังรั่วชู ไม่ต้องมาโทษฉัน นี่เป็นจุดจบของเธอ
พอเดินออกไป ก็ได้เจอจี้หยินเฟิงและกู้รั่วรั่วอยู่ตรงหน้า
ประตู
“พี่สาวเป็นยังไงบ้างแล้ว?” กู้รั่วรั่วทำสีหน้าที่ดูกระวนกระวาย
“ผู้กำกับหลินอยู่ข้างในกับถังรั่วชูแล้ว” ซูเทียนอ้ายปิดประตู จากนั้นก็มองจี้หยินเฟิง “หยินเฟิง งานสัมภาษณ์พรุ่งนี้เช้านาย เตรียมเสร็จหรือยัง?”
จี้หยินเฟิงจับจ้องไปยังประตูที่ปิดอย่างสนิท และไม่ได้ยินคำ พูดที่ลูกพี่ลูกน้องของตัวเองถามเลย
ซูเทียนอ้ายขมวดคิ้วขึ้นแล้วตำหนิออกเสียง “หยินเฟิง นาย กําลังมองอะไรอยู่?
ครั้งนี้หลังจากที่จี้หยินเฟิงได้ยิน เขาจึงดึงสายตาของตัวเอง กลับมาทันที จากนั้นก็มองซูเทียนอ้าย “ พี่สาว เป็นอะไรไป?”
“ฉันถามนายว่างานสัมภาษณ์ของพรุ่งนี้นายเตรียมตัวเสร็จ หรือยัง?” ซูเทียนอ้ายพูดซ้ำอีกครั้งด้วยความไม่พอใจ
“จัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยครับ” จี้หยินเฟิงตอบกลับ น้ำ เสียงยังคงมองไปยังประตูบานนั้นอย่างไม่รู้ตัว
ซูเทียนอ้ายกระตุกยิ้มอันดูถูกขึ้น “เป็นอะไรไป? นายยังชอบ ถังรั่วชูอีกหรอ? ไม่อยากให้เธอถูกคนอื่นแตะต้องหรือไง?”
กู้รั่วรั่วได้ยินคำพูดแบบนี้จึงรู้สึกกระวนกระวาย “พี่ พี่ไม่ต้อง พูดอะไรเรื่อยเปื่อยสิ หยินเฟิงรักแค่ฉันคนเดียวไปตลอดชีวิต
ไม่เคยรักถังรั่วชู”
พูดถึงขั้นนี้ เธอจึงเงยหน้าขึ้นมองจี้หยินเฟิง “ใช่ไหม? หยิน
เฟิง”
จี้หยินเฟิงไม่ได้ตอบกลับเธอ แต่จูงมือเธอไว้ แล้วบอกซูเทียน อ้าย “พี่เราไปกันเถอะ”
พูดจบ เขาก็พากู้รั่วรั่วเดินออกไป และซูเทียนอ้ายก็จับจ้อง เรือนร่างของเขาด้วยสายตาที่ลุ่มลึก จากนั้นก็ค่อยสาวเท้า เดินออกไป
และหลังจากที่พวกเขาจากไป ประตูของข้างห้องจึงเปิดขึ้น จากนั้นก็มีเรือนร่างที่สูงยาวของชายคนหนึ่งออกมา
เขาเดินไปตรงหน้าประตูห้องที่ถังรั่วชูอยู่ จากนั้นก็ยื่นมือไป กดกริ่งประตู
กดไปหนึ่งครั้งก็ไม่มีเสียงตอบรับ
ครั้งที่สอง ก็ยังไม่มีคนมาเปิดประตู
และเขาเองก็ไม่ได้ย่อท้อ จากนั้นก็กดกริ่งเรื่อยๆ
“ใครกันเนี่ย? บ้าไปแล้วหรอ?” สุดท้ายก็มีคนมาเปิด หลินเฉิง สวมใส่เสื้อคลุมอาบน้ำแล้วเดินออกไป
ยังไม่ทันได้มองคนที่มากดกริ่งประตูอย่างชัดเจน ก็ถูกหมัด หนักๆ หนึ่งมัดซัดลงบนใบหน้า ทันใดนั้น ทั้งเรือนร่างของหลิน เฉิงจึงไปชนกับประตู
หลินเฉิงยังไม่ได้ได้ดีขึ้น ก็ถูกกระทืบทั้งหมัดและเท้าที่อัดใส่ เขา เขาไม่มีแม้แต่แรงจะต่อสู้ สุดท้ายทั้งเรือนร่างของเขาจึง นอนอยู่บนพื้นเหมือนดั่งโคลนเละ
พอเห็นหลินเฉิงที่คลานอยู่บนพื้น ชายคนนั้นจึงสาวเท้าเดิน เข้าไปในห้องโดยเร็ว จากนั้นตอนที่มองเห็นผู้หญิงที่อยู่บน เตียง นัยน์ตาสีนิลของเขาจึงแผ่รังสีแห่งความโมโหจนลุกโชน เป็นไฟขึ้นมา
เสื้อผ้าบนร่างกายยังถือว่าอยู่อย่างครบถ้วน ดูๆ แล้วหลินเฉิง ยังไม่ทันได้เอามือสกปรกๆ ไปแตะต้องตัวเธอ
นัยน์ตาของเขาดูหม่นหมอง เขาจึงหันหลังเดินเข้าไปใน ห้องน้ำ ตอนที่เดินออกมา เขาจึงก็ได้ชุดคลุมอาบน้ำออกมา ด้วย
จากนั้นก็เดินไปเอาชุดคลุมห่อหุ้มตัวเธอไว้ แล้วโอบเอวของ เธอช้อนตัวเธอขึ้น
ถังรั่วชูรู้สึกได้ว่าลำตัวของตัวเองลอยขึ้นเหนืออากาศ ทันใด
นั้นเธอก็ได้กลิ่นอันคุ้นเคย
“ซือจิ่น” เธอพึมพำเสียงต่ำ
ได้ยินเสียงพึมพำของเธอที่เรียกชื่อตัวเอง แผ่นหลังของชาย ผู้ที่อุ้มเธอไว้ก็เกร็งไปหมด จากนั้นก็ก้มหน้าลงมองใบหน้าอัน แดงระเรื่อของเธอ นัยน์ตาสีนิลนั้นจึงเผยความรู้สึกอะไรบาง อย่างออกมา
“ชูชู” เขาเรียกชื่อเธอออกมาด้วยเสียงต่ำและน้ำเสียงเหมือน จะอดกลั้นอารมณ์ไว้
จากนั้นก็ก้าวเดินไปข้างหน้าด้วยความมั่นคง เขาอุ้มเธอเดิน ออกไปข้างนอก
“นายครับ แล้วเขาจะทำยังไง?” ชายชุดดำที่รออยู่ตรงหน้า ประตูจึงถามขึ้น
เขาเหลือบตามองหลินเฉิงที่นอนอยู่กับพื้น นัยน์ตาจึงหรี่ลง แล้วเผยความเกลียดชังออกมา
“ฆ่ามันซะ”
ลูซึ่งเหยาเดินออกจากห้องน้ำ แล้วกลับมาตรงตำแหน่งที่เขา กับพี่สะใภ้ยืนอยู่ แต่กลับไม่เห็นพี่สะใภ้ของตนเอง
ทันใดนั้นเขาจึงรู้สึกกระวนกระวายขึ้นมา
ทีแรกก็นึกว่าพี่สะใภ้จะเดินเที่ยวเล่นไปในสักพัก คนก็ยังคง อยู่ แต่ทำไมเขาถึงหาไม่เจอ โทรหาก็ไม่มีคนรับสาย
เหมือนจะมีเรื่องใหญ่ที่แปลกพิลึกเกิดขึ้น เขาจึงรีบโทรหาพี่ ชาย จากนั้นก็เล่าเหตุการณ์ให้เขาฟัง
“ลูซึ่งเหยา ถ้าพี่สะใภ้ของแกเกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดขึ้น ทางที่ดี ที่สุด แกก็เตรียมใจให้พร้อม บอกเลย”
เสียงอันน่ากลัวของพี่ใหญ่ดังจากมือถือ อู้ซึ่งเหยาจึงกลืน น้ำลาย ในใจกำลังภาวนาอย่างเงียบๆ พี่สะใภ้หนอ พี่อย่าได้ เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นเลย
ไม่งั้นหนังของเขาคงถูกพี่ใหญ่ลอกไปแน่ๆ
คืนนี้เขาจึงรู้สึกอยู่อย่างไม่สบายสุข
“เธอเป็นอะไรไป?”
“หลังจากที่ฉีดยาเสร็จ ฤทธิ์ของยาปลุกเซ็กส์จะหายไป นอน หลับไปสักพักก็คงจะดีขึ้น”
“งั้นก็คงไม่มีอาการแทรกซ้อนใช่ไหมครับ?”
“โดยปกติแล้วไม่มีครับ”
พอได้ยินคนกำลังสนทนากัน เธอก็อยากจะลืมตาขึ้นแล้วนั่น เป็นใครกันแน่ แต่รู้สึกหนักตรงเปลือกตามากๆ เธอลืมยังไงก็ ลืมไม่ขึ้น
“ซู่ ผู้หญิงคนนี้คือใครกัน? ”
พอหันไปมองผู้หญิงที่ดูสะสวยบนเตียง จ่อเซี่ยงหยางจึงรู้สึกแปลกใจ เหยียนซู่ที่เขารู้จักไม่เคยไปใกล้ชิดกับผู้หญิง คนไหนเลย บางครั้งเขาปิดกั้นตัวเองเกินไปจนทำให้เขารู้สึก สงสัยในเพศที่เขาเป็น
ตอนนี้บ้านของเขากลับมาผู้หญิง และเป็นผู้หญิงที่สวยขนาด นั้นด้วย
จะไม่ทำให้คนรู้สึกแปลกใจได้ยังไง
“บอกแก แกจะรู้สึกเธอหรอ? ”
เหยียนซู่พูดขึ้นด้วยความเย็นชา จ่อเซี่ยงหยางกระตุกมุม ปากขึ้น “แกไม่บอกฉัน ฉันก็ยิ่งไม่รู้จักเธอสิ”
เหยียนซู่เดินไปดับไฟตรงหัวเตียงให้มืดลง จากนั้นก็ให้จ่อเซี่ ยงหยางและตัวเองเดินออกจากห้องนอนของตัวเอง
“เธอชื่อว่าถังรั่วชู”
เหยียนซูเดินไปนั่งตรงห้องรับแขก จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมอง จ่อเซี่ยงหยาง พร้อมกับอมยิ้มขึ้น “เป็นอะไรไป? คุณรู้จักเขา หรอ? ”
“ถังรั่วชู? ” จ่อเซี่ยงหยางนั่งอยู่ตรงหน้าเขา คิ้วของเขาขมวด คิ้ว ทำไมเขาถึงรู้สึกชื่อนี้มาคุ้นๆ? เหมือนเคยได้ยินจากไหน มาก่อน?
“ช่วงหน้าเรื่องงานหมั้นของจี้หยินเฟิงได้ถูกลือกันไปทั่ว ฉัน คิดว่าแกก็น่าจะรู้? ”
ฉันรู้สิ” แต่ว่าจู่ๆ ทำไมเขาถึงถามอันนี้ขึ้น ”
จ่อเซี่ยงหยางมองเขาที่ยิ้มอย่างลุ่มลึก จากนั้นก็กวาดสายตา มองไป จู่ๆ เขาก็พูดขึ้นด้วยความตื่นตระหนก “ถังรั่วซูถูกว่าที่ สามีของเธอนอกจากจนน่าสงสารมากๆ หรอ? ”
เหยียนซู่ขมวดคิ้ว “ระหว่างคำพูดของแกหน่อย”
จ่อเซี่ยงหยางจึงยิ้มอย่างอึดอัดใจ “ต้องขอโทษด้วย ฉันตื่น เต้นเกินไป ตื่นเต้นเกินไป”
จากนั้นเขาก็ถามขึ้นต่อ “งั้นทำไมเธอถึงอยู่ที่บ้านแกได้? ”
เหยียนซู่ไม่ได้ตอบกลับเขาโดยตรง แต่กลับพูดด้วยความ หมายแอบแฝง “เซี่ยงหยาง สิ่งที่สกปรกที่สุดก็คือจิตใจมนุษย์”
จ่อเซี่ยงหยางจึงทำหน้าที่ประหลาดใจขึ้น
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ