ตอนที่ 170 ตัวต้นเหตุ

ตอนที่ 170 ตัวต้นเหตุ

ทางด้านสู้ซึ่งเหยายุ่งอยู่กับการปฏิเสธผู้หญิงที่มาจีบ แต่ถัง รั่วชูกลับกำลังกินของด้วยความเบื่อหน่าย

พวกเขาไม่รู้เลยว่าการกระทำของตนเองอยู่ในสายตาของ ชายหญิงหลายคนที่ยืนอยู่อีกฝั่ง

“ผู้ชายคนนั้นคือผู้ชายที่นายเปลืองแรงแทบตายในการ สืบหาข้อมูลแต่ไม่พบ?”

สายตาของซูเทียนอ้ายจ้องมองไปที่ร่างสูงโปร่งของผู้ชายที่ ยืนข้างๆถังรั่วชู แววตานั้นมีความตกใจเล็กน้อย

ห่างกันระดับหนึ่ง เธอมองเห็นหน้าของเขาไม่ชัดเจนเท่าไหร่ แต่ท่าทางที่สง่างามของเขา และรูปร่างของเขาที่เหมือนหุ่น สามารถรู้ได้ว่าเขาหล่อมากเท่าไหร่

“ไม่ผิด คือเขา”

เจอผู้ชายคนนี้อีกครั้ง แววตาของจี้หยินเฟิงโหดเหี้ยมขึ้นมา

ซูเทียนอ้ายจิบเหล้า สายตาที่มองไปหาลูซึ่งเหยาลึกซึ้งมาก ขึ้นเรื่อยๆ
เขาอยู่ข้างถังรั่วชูตลอดเวลา พวกเราไม่สามารถลงมือได้” กู้ รั่วรั่วพูดด้วยน้ำเสียงที่ร้อนใจและไม่สามารถทำอะไรได้

ไม่ง่ายเลยกว่าจะมีโอกาส กู้รั่วรั่วไม่อยากพลาด

เธอจะใจร้อนไปทำไม?” ซูเทียนอ้ายถลึงตามองดูเธออย่าง ” ไม่สบอารมณ์ “ยิ่งเวลาแบบนี้ พวกเราก็ต้องยิ่งนิ่ง”

พูดถึงตรงนี้ เธอยกมือขึ้น ไม่นานก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมา

“นี่คือ……

สำหรับผู้หญิงแปลกหน้าที่เดินมานั้น กู้รั่วรั่วและจี้หยินเฟิงม องหน้ากัน ไม่เข้าใจว่าเธอกำลังจะทำอะไร

“พวกเธอบอกว่าเขายืนอยู่ข้างถังรั่วชูตลอดเวลา ทำให้เราไม่ สามารถลงมือได้ไม่ใช่หรอ? ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้เขาเดินออก ไปจากถังรั่วชู” มุมปากของซูเทียนอ้ายยกขึ้นแล้วแสยะยิ้ม

“เป็นจริงตามนั้นการมีร่วมงานเลี้ยงคือสิ่งที่น่าเบื่อที่สุด” ผู้ซึ่ง เหยาหาว สีหน้าของเขาไม่มีอะไรให้สนใจ

“น่าเบื่อจริงๆ” ถังรั่วชูจิบไวน์ผลไม้ในมือเล็กน้อย มองไปรอบๆ อยู่กันเป็นกลุ่มๆห้าคนสามคน พูดคุยหัวเราะกัน

บรรยากาศดูครึกครื้น

“ถ้าอย่างนั้นพวกเรากลับกันเถอะ”

ลูซึ่งเหยามองไปที่เธอ ดวงตาคู่สวยนั้นเปล่งประกายด้วย ความคาดหวัง

ถังรั่วชูคลายยิ้ม “นายอยากกลับไปมากขนาดนี้เลยหรอ?”

“วันนี้ผมพึ่งกลับประเทศ ก็ถูกพี่ใหญ่สั่งให้มาปกป้องพี่สะใภ้ แล้ว ยังไม่ได้พักผ่อนดีๆเลยครับ”

ขณะที่พูด เขาก็หาวอีกครั้ง

ถังรั่วชูมองเห็นสีเขียวอ่อนๆที่ใต้ตาของเขา และคิ้วก็เต็มไป ด้วยความอ่อนเพลีย จึงรู้สึกเกรงใจ

ถ้าไม่ใช่เพราะตนเองจะมาร่วมงานเลี้ยง ก็ไม่ต้องทรมานเขา ขนาดนี้แล้ว

ทำใจไม่ได้ ถังรั่วชูจึงตัดสินใจ “เรากลับกันเถอะ”

“ยังคงเป็นพี่สะใภ้ที่สงสารผม”

สู้ซึ่งเหยายิ้มด้วยความดีใจแล้วพูดขึ้น
มองดูเขาที่ทำหน้าเหมือนเด็ก ถังรั่วชูอดไม่ได้ที่จะยิ้มแล้ว ส่ายหน้า ทั้งๆที่เขาอายุเยอะกว่าตนเอง แต่ตอนนี้กลับรู้สึก เหมือนว่าเขาเป็นน้องชายของตนเองจริงๆเสียอย่างนั้น?

ขณะที่พวกเขากำลังจะหมุนตัวหันหลังเดินออกไปนั้น มีคน ไม่ทันระวังแล้วเดินมาชนกับลูซึ่งเหยา

ลูซึ่งเหยายืนเซไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็รีบยื่นมือไปพยุงคนที่ชน ตนเอง

“ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ……..

ผู้หญิงที่เดินชนสู้ซึ่งเหยาเอาแต่ก้มหน้าลง แล้วพูดขอโทษไม่

หยุด

ลูซึ่งเหยาคลายมือที่พยุงมือเธอเอาไว้ แล้วถอยหลังผละออก พร้อมทั้งพูดเสียงเรียบ: “ไม่เป็นไรครับ คราวหน้าระวังหน่อย ก็พอแล้วครับ”

จากนั้น เขาก้มหน้าลง เมื่อกี้รู้สึกว่าตรงหน้าอกเย็นวาบ ก็มี ลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมาแล้ว เป็นจริงตามนั้น เสื้อเชิ้ตของเขาถูก ไวน์แดงหกใส่จนเปียกไปหมด เสื้อเชิ้ตสีขาวเปื้อนแดง สะดุด ตาเป็นพิเศษ

และตัวต้นเหตุก็คือผู้หญิงที่เอาแต่ก้มหน้าอยู่ตรงหน้าของเขา ตั้งแต่ต้นจนจบ
ถังรั่วชูมองดูสิ่งที่เกิดขึ้นกะทันหันอย่างเงียบๆ ดวงตาเปล่ง

ประกายขึ้นมา

เรื่องบางเรื่องถึงเวลาจะเกิดมันก็ต้องเกิด ปล่อยให้มันเป็นไป ตามธรรมชาติเถอะ

“ซึ่งเหยา นายไปทําความสะอาดที่ห้องน้ำเถอะ ไม่อย่างนั้น เดินออกไปแบบนี้จะเสียภาพพจน์ของนาย” ถังรั่วชูพูดขึ้น

แต่ว่า…….” ผู้ซึ่งเหยาขมวดคิ้วด้วยความลำบากใจ พี่ใหญ่ ” กําชับบอกกับเขาว่าห้ามไปจากข้างกายพี่สะใภ้แม้แต่ก้าว เดียว ถ้าเกิดว่าเขาเดินออกไปตอนนี้ แล้วเกิดเรื่องขึ้นกับพี่ สะใภ้ เขาเองก็ไม่สามารถอธิบายให้พี่ใหญ่ฟังได้แล้ว

“ไปเถอะ ฉันไม่เป็นไร” ถังรั่วซูรู้ว่าเขากำลังกังวลเรื่องอะไร แต่สิ่งที่ควรจะมามันก็ต้องมา หนีได้ครั้งหนึ่งแต่ไม่สามารถหนี

ไปทั้งชีวิต

ลูซึ่งเหยามองเธออยู่นานครู่หนึ่ง แล้วค่อยถอนหายใจด้วย ความจําใจ “ได้ครับ ผมรีบไปรีบกลับ พี่สะใภ้ห้ามเถลไถลเด็ด ขาด”

ถังรั่วชูยิ้มตอบ “อั้ม ฉันเข้าใจแล้ว รีบไปเถอะ”

ลูซึ่งเหยามองดูผู้หญิงที่ชนตน จากนั้นก็วิ่งไปที่ห้องน้ำ

“ใครเป็นคนส่งคุณมา?”
ทันทีที่ผู้ซึ่งเหยาเดินออกไป ถังรั่วซูก็หุบยิ้มบนใบหน้าทันที สายตาเฉียบคมมองไปยังผู้หญิงที่ชนซึ่งเหยา

เมื่อถามออกไปนั้น สามารถเห็นได้ชัดว่าเธอตัวสั่นเล็กน้อย

ถังรั่ว ขมวดคิ้ว “คุณคือเซ็นสวิน ใช่ไหม?”

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาในทันที มองดูเธอด้วยสีหน้าตกใจ คง เป็นเพราะคิดไม่ถึงว่าเธอจะรู้จักตน

ถังรั่วชูคลายยิ้มบางๆ แล้วพูดต่อ : “เซ็นสวิน อายุ19ปี นักศึกษาปีที่สองคณะการแสดงของมหาวิทยาลัยการละคร เป่ยหนิง ตอนอายุ18เพราะความสวยทำให้ถูกแมวมอง ทาบทาม เซ็นสัญญากับบริษัทถางไห่ อาศัยบทบาทสาวรับใช้ ของนางเอกในเรื่อง (ย้อนกลับไปที่ราชวงศ์ถัง) ที่ได้รับความ นิยมเป็นอย่างมากเมื่อปีที่แล้วในการเดบิวต์”

ฝ่ายนั้นคิดไม่ถึงจริงๆว่าเธอจะรู้จักตนเองมากขนาดนี้ จึง กระวนกระวายขึ้นมาในทันที “คุณคือใคร? ทำไมถึงรู้จักฉัน?”

ถังรั่วชูยักไหล่ “คือคนที่ทำงานด้านสื่อ รู้เรื่องมากมายใน วงการบันเทิง”

คิ้วคู่สวยของเซินสวนขมวดเป็นปมขึ้นมา เธอมองดูผู้หญิง ตรงหน้าอย่างพิจารณา รู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก
ทันใดนั้นเอง ก็มีแสงสว่างผุดขึ้นมาในสมอง เธอร้องด้วย

ความตกใจ: “คุณคือถังรั่วซู! ”

ถังรั่วชูยิ้ม : “ใช่ค่ะ ฉันคือถังรั่วชู”

“คุณคือถังรั่วชูจริงๆหรอคะ?! ”

หญิงสาวตื่นเต้นจนแม้แต่เสียงก็ยังสั่นเทา

“ฉันคือถังรั่วชูค่ะ มีอะไรรึเปล่า?” ถังรั่วชูไม่เข้าใจว่าความตื่น เต้นของเธอมาจากไหน

“สวรรค์ ฉันโชคดีมาก ที่ได้เจอกับไอดอลที่ฉันนับถือ” ถ้า ไม่ใช่เป็นเพราะที่นี่ไม่เหมาะสมเท่าไหร่ เธอต้องร้องตะโกน เสียงดังอย่างแน่นอน

“คิดไม่ถึงจริงๆว่าฉันจะมีแฟนคลับ” ถังรั่วซูรู้สึกตลกอย่าง

แปลกพิลึก

เมื่อเห็นคนตื่นเต้นเพราะเจอเธอ พูดตามตรง ภายในใจของ เธอรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย ที่แท้การที่ถูกคนชอบและนับถือมัน รู้สึกดีขนาดนี้นี่เอง

ไม่แปลกเลยที่มีคนมากมายอยากเป็นดารา

“พี่รั่วชู พี่รอฉันเป๊บนึงนะคะ” ทิ้งคำพูดนี้เอาไว้ เซินสวินก็วิ่งไปแล้ว

ถังรั่วซูมองดูเธอที่วิ่งไปอย่างยากที่จะเข้าใจ เธอเห็นวิ่งไป ตรงหน้าโต๊ะที่วางเหล้าหลายๆอย่างเอาไว้ จากนั้นไม่นาน ก็ เห็นเธอหยิบแก้วกลับมาสองใบ

เธอเดินมาตรงหน้า มองดูเธอด้วยความคาดหวัง “พี่รั่วชู วัน นี้ได้เจอพี่ฉันรู้สึกดีใจมากจริงๆ ฉันขอดื่มกับพี่สักแก้วได้ไหม คะ?”

เซินสวินเหมือนเด็กสาวข้างบ้านที่น่ารัก ดวงตาใสสะอาด ทำให้คนรู้สึกดี อดไม่ได้ที่จะวางใจ

“ได้แน่นอน” ถังรั่วชูยิ้มแล้วรับแก้วเหล้าในมือของเธอมา

“Cheers!

ทั้งสองชนแก้ว

ถังรั่วชูยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับเซินสวิน จากนั้นก็แหงนหน้า ดื่มเหล้าในมือ

เซ็นสวินดื่มทีละนิดๆ สายตาจับจ้องไปที่ถังรั่วซู เมื่อเห็นเธอ ดื่มเหล้าจนหมด สายตาก็เปล่งประกายขึ้นมา รู้สึกโล่งใจขึ้น มา