ตอนที่ 155 วางแผนทำทุกวิถีทางเพื่อความโด่งดัง

ตอนที่ 155 วางแผนทำทุกวิถีทางเพื่อความโด่งดัง

เวลาพักกลางวัน

ถังรั่วชูกับสังอานหยีได้กินข้าวเที่ยงเสร็จกลับมาจากด้าน นอก ก็ได้เห็นกู้รั่วรั่วที่กำลังต้องการออกไปด้านนอกอยู่ที่ห้อง โถงชั้นหนึ่งของบริษัท

เพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะหน้ากันแล้ว ถังรั่วชูจึงได้ลากสังอาน หยีหลบไปถึงด้านหลังของดอกไม้ที่ปลูกในกระถาง

“เธอทำอะไร?” สังอานหยีไม่เข้าใจความหมายที่เธอทำเช่นนี้

ถังรั่วซูมองไปยังกู้รั่วรั่วที่ได้เดินไปถึงตรงประตูทีหนึ่ง “ฉันไม่ อยากให้หล่อนเห็น ไม่อย่างนั้นก็คงไม่จบไม่สิ้นแล้ว”

สังอานหยีส่งเสียง “อ้อ” ยาวๆออกมาแล้ว “เธอรู้ไหม? กู้รั่วรั่ว เปล่งคำพูดไปทางคนตำแหน่งสูงของบริษัทแล้ว พูดว่าหากว่า เธอไม่ได้รับบทบาทนักแสดงนำรองหญิงของละครชีวประวัติ พระชายาชิง อย่างนั้นเธอก็ต้องการที่จะยกเลิกข้อตกลง และ อีกอย่างก็จะเอ่ยถึงฟ้องร้องไปทางศาลเนื่องจากเหตุผลการ เพิกเฉยของบริษัท และเรียกร้องเงินชดใช้ค่าเสียหายจำนวน มากของการยกเลิกสัญญา”
“เชี่ย!

ถังรั่วซูได้ส่งเสียงหัวเราะเยาะออกมาอย่างยากที่จะเชื่อได้ “หล่อนทำไมไม่ไปปล้นธนาคารล่ะ?”

“และอีกอย่างเธอเอาความมั่นใจคิดว่าว่าบริษัทจะต้อง ประนีประนอมมาจากไหนล่ะ? เธอก็ไม่ใช่ดาราที่โด่งดัง ที่ สามารถนําผลประโยชน์มาให้บริษัทได้ ตั้งแต่ที่บริษัทลงนาม เธอ ฉันก็คิดว่าน่าจะยังมีสถานการณ์ขาดทุนที่อยู่ในเงื่อนไข บางอย่างเถอะ”

ถังรั่วชูรู้สึกว่าหน้าของกู้รั่วรั่วก็ใหญ่เกินไปแล้ว นำตัวเองมา จริงจังมากเกินไปแล้ว

“ฉันคิดว่าหล่อนคือมีการอาศัยการหนุนหลังของจี้หยินเฟิง เถอะ” เมื่อคิดถึงคู่สุนัขชายหญิงคู่นั้น สังอานหยีก็ยากที่จะ ซ่อนสีหน้าเต็มไปด้วยการดูถูก

“ใช่เหรอ?” ถังรั่วชูพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ: “เจ้านายใน เวลานี้คือเสิ่นโม่เฟยจากตระกูลเสิ่น ตระกูลจี้นับได้ว่าคืออะไร อีก ครั้งนี้ก็เกรงว่ากู้รั่วรั่วจะต้องย้ายก้อนหินขึ้นทุบไปที่เท้า ของตัวเองแล้ว”

ได้ยินถึง “เสิ่นโม่เฟย” คำสามค่า บนใบหน้าของสังอานหยี ปรากฏแวบหนึ่งของร่องรอยความไม่เป็นธรรมชาติ แต่ว่าก็ ปิดบังไปอย่างรวดเร็วมาก ถังรั่วชูจึงไม่ได้สังเกตถึง
“อย่างนั้นพวกเราก็จะมีเรื่องตลกให้ดูแล้ว?”

เมื่อคิดถึงคู่รั่วรั่วจะคว้าน้ำเหลวไม่ได้รับผลสําเร็จหรือสิ่ง ตอบแทนใดๆกลับมา สังอานหยีก็ควบคุมความตื่นเต้นความ ในใจไว้ไม่อยู่

เห็นท่าทางการรอคอยของเธอ ถังรั่วชูจึงอดหัวเราะไว้ไม่อยู่ แล้ว ที่จริงเธอก็รอคอยวันนั้นที่จะเห็นถึงกู้รั่วรั่วได้ฝันสลาย เป็นอย่างมาก

นิ่งเฉียวเฉียวได้ถูกผู้กํากับหลินเฉิงเลือกด้วยมือของตัวเอง ให้แสดงเป็น ชีวประวัติพระชายาชิง) ของบทผู้หญิง เคยมีอยู่ ครั้งหนึ่งที่หน้าของสื่อมวลชนแต่ละแห่งก็ได้รายงานเรื่องนี้ ก็ จัดอยู่ในอันดับที่ได้รับความนิยมสูงไม่มีต่ำลง

ดังนั้นกู้รั่วรั่วคิดจะเริ่มจากมือบนตัวของนิ่งเฉียวเฉียว ถึง อย่างไรเสียจี้หยินเฟิงก็เคยให้นิ่งเฉียวเฉียวลากเธอไปด้วย ขอเพียงตัวเองเปิดปากพูดว่าต้องการบทบาทนางรองนี้ เธอ เชื่อว่านิ่งเฉียวเฉียวจะต้องช่วยเหลืออย่างแน่นอน

“ขอโทษ คุณผู้หญิงกู้ การเดินทางของนิ่งเฉียวเฉียวของพวก เรานั้นเต็มมาก เกรงว่าจะเจียดเวลาออกมาพบคุณไม่ได้” แต่ที่ทำให้เธอคิดไม่ถึงก็คือตัวเองได้ถูกปฏิเสธอยู่ตรงด้านนอกประตู

ที่ขวางกั้นเธอไว้ก็คือนายหน้าของนิ่งเฉียวเฉียว ในเวลา เดียวกันก็คือนายหน้าเหรียญทองของแวดวงบันเทิง

รั่วรั่วไม่กล้าที่จะล่วงเกินฝ่ายตรงข้าม ทำได้เพียงอดกลั้น ความโกรธไว้ในใจ บีบรอยยิ้มที่ป้ายไปด้วยการเอาใจออก มา จากนั้นก็ได้พูดอย่างท่าทีอ่อนโยน: “พี่ชิน พี่ก็รู้ว่าความ สัมพันธ์ของฉันกับนิ่งเฉียวเฉียวไม่เลว พี่ช่วยฉันพูดกับเธอสัก หน่อย ให้เธอเจียดเวลากี่นาทีมาพบหน้ากับฉันเถอะ”

“ขอโทษ นิ่งเฉียวเฉียวไม่มีเวลาพบคุณ” ท่าทางของพี่ซิน เด็ดเดี่ยวมาก ไม่มีร่องรอยของทางหนีทีไล่ในการปรึกษาเลย แม้แต่น้อย

“เธอ…. ” ในที่สุดกู้รั่วรั่วก็กลั้นความโกรธในใจไว้ไม่อยู่ สีหน้าในชั่วพริบตาล็กลง จากนั้นได้ถลึงตาใส่พี่นอย่างเย็น ชา “พี่ซิน ฉันเคารพเกรงใจพี่เพราะพี่คือนายหน้าของนิ่งเฉียว เฉียว แต่ก็ไม่ได้แปลว่าฉันคือกำลังกลัวพี่”

“ดังนั้นล่ะ? ” ซินยกคิ้วขมวดขึ้น

“หากว่าพี่ไม่ให้ฉันพบนิ่งเฉียวเฉียว อย่างนั้นฉัน……..

กู้รั่วรั่วยังไม่ทันได้พูดจบ ก็มีเสียงที่เบาหวิวหนึ่งส่งมาจากด้านในห้อง

เป็นนิ่งเฉียวเฉียว

ถัดไปหลังจากนั้น ประตูด้านหลังของพี่ชินที่เดิมทีได้ปิดสนิท ก็ถูกคนเปิดออกจากด้านใน นิ่งเฉียวเฉียวเดินออกมาแล้ว

ตอนที่ได้เห็นถึงกูรั่วรั่ว จึงได้พูดอย่างตั้งใจทําเป็นประหลาด ใจ: “ที่แท้คือเธอเอง กู้รั่วรั่ว ฉันยังคิดว่าพี่ซินกำลังพูดคุยอยู่

กับใครล่ะ?”

กู้รั่วรั่วมองเธอไว้ ภายใต้สายตาแฉลบผ่านร่องรอยของความ เย็นชาหนึ่ง หล่อนจะไม่รู้ว่าเธอมา? คือปลอมจนได้จริงๆ!

แต่กูรั่วรั่วที่มีคำร้องขอต่อคนอื่นทําได้เพียงกลืนเรื่องอัปยศ อดสูของวันนี้ลงไป และดันรอยยิ้มเต็มหน้าขึ้นมาพร้อมทั้ง พูด: “นิ่งเฉียวเฉียว ขอโทษ หนวกหูถึงเธอแล้ว แต่ว่านายหน้า ของเธอไม่ให้ฉันพบหน้ากับเธอ ดังนั้นฉันก็เสียงดังโวยวายกับ หล่อนไปกี่ประโยค ไม่ได้มีเจตนาที่ไม่ดี”

นิ่งเฉียวเฉียวยกคิ้วขมวดขึ้น ได้แลกสายตากับพี่ซินที่อยู่ ด้านข้างไปทีหนึ่ง หลังจากนั้นก็ได้พูดพร้อมยิ้ม: “พี่ซินคิดว่า ฉันกำลังพักผ่อน ก็ไม่อยากให้มีคนมารบกวนฉัน”

ได้ฟังเธออธิบาย รอยยิ้มบนสีหน้าของกู้รั่วรั่วก็ยิ่งมาก “ฉันสามารถเข้าใจได้

พวกเขายิ้มบางๆอย่างนุ่มนวลกับได้มองฝ่ายตรงข้ามซึ่งกัน และกัน เมฆคลื่นใต้น้ำที่พรั่งพรูออกมาในสายตาทั้งหมดมี เพียงตัวพวกเขาเองที่รู้

“เธอต้องการแสดงบทนางรอง?”

เมื่อได้ยินถึงคำร้องขอของกู้รั่วรั่ว นิ่งเฉียวเฉียวจึงได้แปลก ใจเล็กน้อยลงมาแล้ว ถัดไปหลังจากนั้นจึงได้หัวเราะอย่าง เย็นชาอยู่ในใจ ก็อาศัยฝีมือในการแสดงของเธอแบบนั้นที่มี อารมณ์เช่นนั้น คาดไม่ถึงว่าก็คิดเพ้อเจ้อถึงบทนางรองของ ละครที่ยิ่งใหญ่ของ IP?

ให้เธอเป็นสาวใช้คนหนึ่งก็ต้องพึงพอใจแล้ว

“อืม” กู้รั่วรั่วพยักหน้า “ฉันดูต้นฉบับแล้ว ก็ชอบบทบาทของ นางรองนี้มาก ฉันคิดว่าขอเพียงฉันสามารถแสดงได้ อย่างนั้น ฉันก็คือนับว่าเท้าได้ยืนอย่างมั่นคงอยู่ในแวดวงบันเทิงแล้ว”

“เหอๆ” นิ่งเฉียวเฉียวหัวเราะเบาๆออกมา จากนั้นได้เอนพิงไป ที่พนักหลังของโซฟา “เธอคิดว่าเธอสามารถแสดงได้ดีไหม?”
“เธอหมายความว่าอะไร?” ลูกตาดำทั้งหมดของกู้รั่วรั่วได้ เปลี่ยนเป็นเย็นชาอย่างฉับพลัน

นิ่งเฉียวเฉียวยิ้มเบาๆ “ไม่ได้มีความหมายอะไร เพียงแค่ คิดว่าในเมื่อเธอคิดจะแสดง ก็ไปพยายามช่วงชิงสิ ตอนนี้นัก แสดงของบทนางรองยังไม่ได้กำหนดลงมา เธอยังมีโอกาส

เพียงแค่โอกาสไม่มาก นิ่งเฉียวเฉียวได้เพิ่มเติมประโยคหนึ่ง

ในใจ

นี่เธอไม่ใช่ไม่รู้ ยังต้องให้เธอพูดอีก? กู้รั่วรั่วหัวเราะอย่างเย็น ชาอยู่ในใจ

“ฉันอยากให้เธอช่วยฉันแนะนำไปทางผู้กำกับหลินสักหน่อย กู้รั่วรั่วได้พูดเป้าหมายที่แท้จริงที่ตัวเองมาที่นี่ออกมาแล้ว

“มีสิทธิ์อะไร?” พวกเขาไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกัน ยิ่งไปกว่า นั้นนี่คือการสร้างครั้งใหญ่เรื่องหนึ่ง เธอไม่อยากที่พอถึงตอน นั้นบทนางรองได้ถูกแสดงจนทุบแตกแล้ว เธอที่เป็นคนแนะนำ จะต้องได้รับผลกระทบไปด้วย

“มีสิทธิ์อะไร?” กู้รั่วรั่วขมวดคิ้ว เวลาระหว่างนี้คิดไม่ถึง เหตุผล

เดิมทีนิ่งเฉียวเฉียวก็ไม่คิดที่จะช่วยเธอเรื่องนี้ จึงได้ส่ง สายตาไปให้นายหน้าอย่างพี่ซินทีหนึ่ง
ที่ด้านหลังก็ได้เข้าใจทันที ด้วยเหตุนี้จึงได้พูดอย่างเกรงใจ ต่อกู้รั่วรั่ว: “คุณผู้หญิงกู้รั่วรั่ว อีกเดี๋ยวนิ่งเฉียวเฉียวยังมี สัมภาษณ์อีกงานหนึ่ง เกรงว่าไม่มีเวลาที่จะคุยกับคุณมาก แล้ว”

นี่คือคําสั่งให้ส่งแขก

กู้รั่วรั่วได้มองไปที่พี่ซินทีหนึ่ง หลังจากนั้นก็ได้มองไปทางนิ่ง เฉียวเฉียว ตรงด้านหลังเป็นภาพท่าทางของการไม่สนใจ เห็น ได้ชัดว่าไม่ยินยอมที่จะช่วยเธอ

เธอกัดริมฝีปากไปมา เหมือนกับได้ตัดสินใจอย่างยิ่งใหญ่ มากแล้ว จากนั้นก็ได้เปิดปากพูด: “หากว่าเธอช่วยฉันเรื่องนี้ ฉันจะให้จี้หยินเฟิงมาขอบคุณเธอด้วยตัวเอง”

ไม่ได้ไม่ยอมหยุด เธอจะไม่ผลักจี้หยินเฟิงออกไปแน่ๆ แต่ว่า บทบาทครั้งนี้เธอจำเป็นที่จะต้องได้รับ ดังนั้น……..

ใจดวงหนึ่งได้เป็นกังวลขึ้น เธอรอคอยคำตอบของนิ่งเฉียว เฉียวอย่างเงียบๆ

หนังตาได้เปิดออก เส้นสายตาที่เย็นชาได้ตกอยู่บนตัวเธอ นิ่งเฉียวเฉียวได้ยกริมฝีปากแดงๆขึ้น “คุณผู้หญิงกู้รั่วรั่ว คุณ ฉลาดมาก”

ประโยคนี้คือการเหน็บแนม กู้รั่วรั่วไม่ใช่ว่าไม่ได้ฟังออกมา แต่เธอเพียงแค่มองนิ่งเฉียวเฉียวอย่างมั่นคง “อย่างนั้นนิ่งเฉียวเฉียวล่ะ? ฉลาดไหม?”

สีหน้าท่าทางของนิ่งเฉียวเฉียวได้หยุดชะงักไปแล้วครู่หนึ่ง แต่ว่าก็ได้คืนสู่สภาพเดิมเข้ามาเร็วมาก เธอได้พูดและยิ้ม อย่างอ่อนโยน “ฉันรับปากเธอ”

ความกังวลใจของกู้รั่วรั่วได้ตกกลับไปที่ตรงเดิมแล้ว และ ได้แอบโล่งใจไปฟอดหนึ่ง หลังจากนั้นก็ได้ลุกขึ้น “ฉันรอคอย ข่าวด์ของเธอ”

ได้มองนิ่งเฉียวเฉียวอย่างลึกซึ้งไปทีหนึ่ง หลังจากนั้นก็ได้พา นายหน้าของตัวเองจากไป

หลังจากที่รอจนเธอจากไป พี่ซินก็ได้หัวเราะอย่างเย็นชาออก มา “กู่รั่วรั่วคนนี้วางแผนทำทุกวิถีทางเพื่อความโด่งดังได้จริงๆ ตอนนี้แม้แต่คู่หมั้นของตัวเองก็สามารถนำออกมาเป็นเงื่อนไข ในการเจรจาได้”

นิ่งเฉียวเฉียวมองไปที่น้ำยาทาเล็บสีแดงของเล็บมือที่ตัวเอง ได้ทา ในสายตาปรากฏถึงร่องรอยของความสว่างโชติช่วง ของความพึงพอใจหนึ่งออกมา จากนั้นมุมปากก็ได้ยกขึ้น “ใน ไม่ช้าก็จะไม่ใช่คู่หมั้นของเธอแล้ว”

จี้หยินเพิงที่น่าสงสารไม่รู้เลยสักนิดว่าคู่หมั้นของเขาเพื่อ บทบาทหนึ่งแล้ว ก็เอาเขามาทรยศหักหลังแบบนี้แล้ว