ตอนที่ 154 ทําเรื่องที่มีประโยชน์ต่อการนอนหลับสักหน่อย

ตอนที่ 154 ทำเรื่องที่มีประโยชน์ต่อการนอนหลับสักหน่อย

เมื่อกินอาหารเย็นแล้ว อู๋ซือจิ่นก็ได้เสนอตัวเก็บถ้วยไปล้าง ถังรั่วชูมีหน้าที่นำถ้วยที่ล้างสะอาดแล้วมาเช็ดให้แห้ง

ทั้งสองคนก็ไม่ได้พูดอะไรเลย ความรู้สึกอ่อนโยนสบายใจ และสงบสุขได้บนไหลอย่างเงียบๆอยู่ในห้อง

ถังรั่วชูเอียงหัวมองน้ำที่ไหลลงมือคู่ของเขา ข้อต่อกระดูกที่ สูงชะลูดได้แบ่งแยกอย่างชัดเจน สวยมาก

มือแบบนี้คิดไม่ถึงว่ากำลังล้างถ้วย มีความรู้สึกประเภทที่ ทําลายสิ่งของให้เสียหายตามอำเภอใจ

ทําอาหารกับล้างถ้วย เป็นเรื่องที่ไม่สัมพันธ์กันกับฐานะของ เขาทั้งหมด แต่เขาก็จะทำ

หากว่าเธอไม่รู้จักเขา ทั้งสองคนไม่ได้แต่งงานกัน มีคนบอก เธอว่าประธานสู้ซือจิ่นของบริษัทการบันเทิงหวางถึงก็สามารถ ทําอาหารล้างถ้วยได้ เธอจะต้องคิดว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นคือโง่เข

ลาแน่ๆ

ครอบครัวของคนๆหนึ่งที่อยู่ในสภาพดีไม่จำเป็นต้องซัก เสื้อผ้าเองไม่ต้องทำงานบ้าน และได้รับความผ่อนคลาย ถึงจะ คือรูปแบบเปิดที่ถูกต้องของประธาน
เพียงแต่ว่าหลังจากที่ได้แต่งงานกับเขาความคิดนี้ก็ได้โค่น ล้มไปทั้งหมดแล้ว

ที่แท้เขาที่มีอิทธิพลและมีความสามารถ ก็ยังจะมีด้านของ การตอบสนองความต้องการและความปรารถนาที่แท้จริงของ ที่ไม่ใช่ผิวเผิน แต่แน่วแน่และฝังรากลึกในจิตใจที่ธรรมดาเช่น

คิดไปคิดมาเธอจึงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบาๆออกมา

เป็นอะไรไป?” ลูซือจิ่นหันหัวมองเธอ และถามด้วยน้ำเสียง เบาๆ

“ไม่มีอะไร” ถังรั่วชูส่ายหัว “เพียงรู้สึกว่าเธอมีความไม่จริงแท้ อยู่หน่อย”

อู๋ซือจิ่นจ้องเขม็งเธอไว้เงียบๆ ลูกตาดำทั้งหมดได้ลึกราวกับ

ทะเลลึก

เธอถูกมองจนมีความเขินอายอยู่บ้าง จากนั้นก็ได้รีบม้วนหัว ไปเร่งรัดเขา: “รีบนำถ้วยล้างเร็วๆหน่อย”

ทันใดนั้นบนเอวก็ได้แน่นขึ้น เธอหันหัวอย่างงงัน ตรงหน้าได้ มืดสนิท เขาได้จูบลงไปอยู่ที่ริมฝีปากอันน้อยนิดของเธอแล้ว

เขาได้ม้วนไปม้วนมาดูดไปบนริมฝีปากของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า พยายามอ่อนโยนอย่างถึงที่สุด

นานมาก เขาถึงได้จากริมฝีปากของเธอไปอย่างตัดใจไม่ลง และนำเธอล้อมเข้ามาในอ้อมอก

ถังรั่วซูโอนอ่อนผ่อนตามอิงไปอยู่ที่หน้าอกของเขา ด้านหูคือ เสียงการเต้นของหัวใจที่มั่นคงหนักแน่นของเขา

มือของเขาได้ลูบไปที่เส้นผมของเธอเบาๆ โอบกอดไว้ให้ดี แบบนี้ครู่หนึ่ง ห้องครัวที่เงียบสงบได้มีเสียงต่ำลึกที่น่าฟังของ เขาดังขึ้นแล้ว

แบบนี้รู้สึกจริงแท้แล้วหรือยัง?” “

ถังรั่วชูชะงักงันไปแล้วครู่หนึ่งทันทีหลังจากนั้นก็ได้มีท่าที โต้ตอบเข้ามา ที่แท้เขาคือเพราะว่าคำพูดประโยคนั้นของตัว เองถึงได้จูบเธอกะทันหันแล้วสินะ

เธอกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่ “จริงแท้ ก็จริงแท้มากมาโดยตลอด”

ลูซือจิ่นได้ส่งเสียงหัวเราะเสียงต่ำ หลังจากนั้นก็ได้ปล่อยเธอ ออก “ล้างถ้วยเถอะ”

ถังรั่วซู: .….……..
บรรยากาศดีๆก็ได้ถูก”ล้างถ้วย” สองคำนี้ทำลายแล้ว เธอ เหมือนกับมีเสียงถอนหายใจเสียงหนึ่งที่เหมือนกับว่าไม่มี

ถังรั่วซูอาบน้ำเสร็จออกมา ก็ได้พบว่าผู้ซือจิ่นไม่ได้อยู่ในห้อง

เธอขมวดคิ้วแล้วขมวดอีก จากนั้นก็ได้หมุนตัวเดินออกจาก ห้องไปแล้ว

“อืม ไม่ว่าฝ่ายตรงข้ามให้ราคามาเท่าไหร่ก็ซื้อ”

น้ำเสียงที่หนักแน่นของสู้ซือจิ่นได้พูดกับลูซึ่งเหยาทางสาย โทรศัพท์นั้น

“พี่ชาย แบบนี้ฝ่ายตรงข้ามจะจงใจยกราคาให้สูงขึ้น” ในน้ำ เสียงของลูซึ่งเหยามีความกลุ้มใจเป็นกังวลด้วยกัน

“ไม่เป็นไร ขอเพียงคนอื่นเต็มใจขายทิ้งก็ได้” เขากลัวว่า ไม่ใช่ราคาสูงแต่คือฝ่ายตรงข้ามไม่ได้ขายทิ้งด้วยความ บริสุทธิ์ใจ

“ฉันรู้แล้ว ฉันจะไปทำตามที่พี่บอก”

ลูซึ่งเหยาตอบกลับได้อย่างสุภาพเรียบร้อยมากจริงจังมากแต่หัวข้อสนทนากัดไปหลังจากนั้นได้เปลี่ยน “พี่ชาย พี่นี่คือ ถลุงเงินเป็นว่าเล่นเพื่อความรักสินะ”

ใน าเสียงทั้งหมดคือการหัวเราะเย้ยหยัน

ความรัก?

เส้นสายตาของลูซือจิ่นตกลงไปอยู่ตรงรูปถ่ายที่จัดวางอยู่ บนโต๊ะ คือรูปถ่ายหมู่ของเขากับถังรั่วชู

คือวันที่ไปสวนสนุกวันนั้นที่ได้ถ่ายลงมา

เธอยิ้มอย่างมีความสุขมาก ก็เหมือนกับรอยยิ้มของเด็กยังไง ยังงั้น ซึ่งบริสุทธิ์ไร้เดียงสาเป็นอย่างมาก

ตรงกันข้าม เขายิ้มได้ลึกไม่เปิดเผย แต่ว่าสามารถมองออก

ได้ชัดถึงความรู้สึกภายในใจของเขาที่ไม่เลว

เธอได้นำรูปถ่ายล้างออกมา และยังได้ตั้งใจซื้อกรอบรูป มาอันหนึ่งเป็นพิเศษแล้ว และได้นำรูปถ่ายจัดวางไปบนโต๊ะ หนังสือของเขาแล้ว

เธอพูด: “แบบนี้หลังจากนี้หากว่าฉันไม่ได้อยู่ข้างกายนาย นายก็สามารถมองเห็นสิ่งของที่ทิ้งไว้แล้วก็คำนึงคิดถึงคนผู้ นั้น”
บรรลุความคิดถึงจนถึงขั้นนี้ เขาก็ได้หัวเราะอย่างไร้คําพูด แล้ว สายตาได้ล็อกแน่นไปยังรอยยิ้มที่สวยสดงดงามบนรูป ถ่ายของเด็กผู้หญิง ในสายตาเต็มไปด้วยความรู้สึกทะนุถนอม แล้ว

เธอเดินเข้ามายังโลกของเขา ก็เหมือนกับได้ให้ความอบอุ่น ของพระอาทิตย์ดวงน้อยกับโลกที่เยือกเย็นของเขาแล้ว

สายโทรศัพท์ของผู้ซึ่งเหยาที่ล่าช้านั้นไม่ได้ยินถึงเสียงของ พี่ใหญ่ของบ้านพวกเรา จึงได้ส่งเสียงพูดถามด้วยความงงงัน ออกมา: “พี่ชาย พี่ยังฟังอยู่ไหม?”

ยังคงคือความเงียบสนิท ก็ได้อยู่ในตอนที่สู้ซึ่งเหยาเตรียมตัว ที่จะวางสายโทรศัพท์ เสียงของเขาถึงได้ดังขึ้น

“ลูซึ่งเหยา หากว่าสุดท้ายแล้วบริษัทถังซื่อกรุ๊ปยังคงตกเข้าสู่

ในมือของกูรั่วรั่วแล้ว เธอก็รอกลับไปที่ตระกูลลูเถอะ”

“พี่ชาย พี่ใจร้ายเกินไปแล้วเถอะ!”

สำหรับเสียงร้องโหยหวนทางด้านนั้นที่ได้ส่งมา อู๋ซือจิ่น ได้ยินก็แสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน และได้ตัดสายโทรศัพท์ทิ้งไป ตรงๆ

เงาเล็กๆบางๆหนึ่งที่ได้ยืนเป็นเวลานานอยู่ตรงประตู ประตูที่ ปิดไม่สนิทได้ขวางกั้นเส้นสายตาของลูซือจิ่นเอาไว้แล้ว ดังนั้น เขาจึงไม่ได้ค้นพบ
เธอเม้มริมฝีปากไว้แน่นหนา หัวใจได้ถูกคำพูดของเขาทำให้ สั่นสะเทือนแล้ว ไม่สามารถจะสงบได้เป็นเวลานาน

ก็ได้ยืนอยู่พักหนึ่ง เธอถึงได้หมุนตัวกลับไปที่ห้องแล้ว

ห้องที่เงียบวังเวง หน้าต่างได้ปิดสนิท แสงสะท้อนที่มืดสลัว มี เพียงแสงไฟจากหลอดไฟดวงหนึ่งที่เหลืออยู่

ซือจิ่นผลักประตูเข้ามาเบาๆ เส้นสายตาตกไปอยู่ทางด้าน บนเตียงที่นูนขึ้น ลูกตาดำที่ลึกซึ้งลึกเหมือนกับบึงน้ำ มองร่อง รอยของอารมณ์ไม่ออกเลยสักนิด

ปิดประตูเบาๆ เขาได้เดินเตร่มาถึงด้านเตียง จากนั้นก็ได้ ก้มหัว ใบหน้าของการนอนหลับที่เงียบสงบได้เข้าสู่ภายใต้ สายตาของเขา

ความคิดได้ขยับเล็กน้อย เขาก้มตัวลง จูบอย่างอ่อนโยน ประทับตราอยู่บนหน้าผากของเธอ

ขนตาได้สั่นเบาๆ มือคู่ในผ้าห่มได้กำจับไว้แน่น ถังรั่วชู สามารถรู้สึกถึงลมหายใจร้อนที่ฉีดพ่นมาอยู่บนหน้าเธอได้ อย่างชัดเจน

เธอตื่นเต้นมาก กังวลว่าเขาจะพบว่าเธอกำลังแกล้งหลับ
ยังดีที่เขาก็เดินออกไปแล้วอย่างรวดเร็ว

เธอแอบแผ่ลมหายใจออกมาแล้วฟอดหนึ่ง ต่อจากนั้นเขา ก็ได้นอนลงอยู่ด้านข้างตัวเธอ

อาจจะคือกลัวทําให้เธอตื่น เขาจึงไม่ได้กอดเธอไว้เหมือน

ปกติ

มือบีบไปที่ผ้าปูเตียงไว้แน่น ปล่อยออก ยิ่งบีบแน่นอีก แล้วก็ ค่อยปล่อยออก

หลังจากที่ทำเรื่องเดิมซ้ำไปซ้ำมากี่รอบ เธอก็ได้สูดลมหาย ใจลึกๆ จากนั้นก็ได้พลิกตัวอย่างทันทีทันใด นำมือกางไว้บน ตัวของเขาแล้ว

ลูซือจิ่นชะงักงันไปแล้วครู่หนึ่ง ทันทีหลังจากนั้นริมฝีปากก็ได้ แสดงออกถึงรอยยิ้มจางๆ

เขานำเธอโอบอุ้มเข้าไปในอ้อมอกแล้ว “ทำไมยังไม่นอน?”

“นอนไม่หลับ” เธอได้พูดตอบอย่างกลัดกลุ้มอยู่ในอ้อมอก

ของเขา

“เป็นอะไรไปแล้ว?”

ยังคงคือน้ำเสียงที่อ่อนโยนเช่นนั้น
ถังรั่ว รู้สึกว่าดวงใจทั้งดวงได้พองสูงขึ้นจนเจ็บปวด มือที่ กอดเขาไว้อดไม่ได้ที่จะจับไว้แน่น

“ลูซือจิ่น” เธอเรียกตะโกนเบาๆ

“อืม”

“ฉันก็ได้ยินแล้ว”

เขาจมดิ่งกับความเงียบไม่พูดจา นานมากถึงจะเปิดปากพูด ถาม: “เธอไม่ดีใจ?”

สายหัวเบาๆ “ไม่มี”

เธอหยุดลงแล้วครู่หนึ่ง “บริษัทถัง อกรุ๊ปคือสติปัญญาและ พละกำลังของพ่อฉัน ฉันไม่อนุญาตให้มันตกสู่ในมือของคนอื่น ไม่ว่าพ่อของฉันจะตื่นขึ้นมาหรือว่าไม่ตื่นขึ้นมา ฉันก็จะต้อง ช่วยเขาปกป้องบริษัทถัง อกรุ๊ปให้ดี……

เธอได้เงยหน้ามองเขา และเขาก็ได้ถือโอกาสก้มหัวลง ทั้ง สองคนได้จ้องมองซี่งกันและกัน

“ฉันดีใจมากที่นายสามารถช่วยฉันได้”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ