ตอนที่ 15 เดียวดายไร้คนช่วยเหลือ

ตอนที่ 15 เดียวดายไร้คนช่วยเหลือ

ชุดที่กู้ริ้วรั่วสวมใส่คือชุดราตรีสีดำ ยังคงงดงามเช่นเดิม แต่สิ่งที่ ดึงดูดสายตาคือสร้อยที่คอของเธอเส้นนั้น

เพชรสีบลูแซฟไฟร์ ด้านข้างประเพชรรอบระยิบระยับ ออกแบบ มาเป็นพิเศษ งานประณีตแบบที่หายากในโลกจะมีสักกี่ชิ้น แค่ดูก็ รู้ว่าราคาแทบจะประเมินค่าไม่ได้

ในโลกนี้ไม่มีใครคุ้นตาสร้อยเส้นนี้เท่าถังรั่วซูอีกแล้ว เพราะนั่น คือสร้อยที่แม่ของเธอทิ้งไว้ให้ เธอใสในงานแต่งงานโดยเฉพาะ

ทำไมเธอคิดไม่ถึงว่า สร้อยเส้นนี้จะมาอยู่ที่คอของกู้รั่วรั่วได้

ถังรั่วชูสัมผัสได้ถึงเลือดที่พลุ่งพล่าน สูบฉีดอย่างรุนแรงขึ้นมา ถึงศีรษะ เผาไหม้สติของเธอจนไม่เหลือชิ้นดี

ถังรั่วชูที่สีหน้าดูไม่ได้ เดินแหวกผู้คนออกมา ยืนอยู่ต่อหน้า กู้รั่ว รั่วจ้องเธอด้วยสีหน้าบึ้งตึง น้ำเสียงเย็นเยือก “ใครใช่ให้เธอมายุ่ง กับสร้อยเส้นนี้ คืนมันให้ฉัน มันคือของของแม่ฉัน

“แม่ของเธอตายไปแล้ว ตอนนี้แม่ของฉันเป็นคุณผู้หญิงของตระกูลถัง ดังนั้นของสิ่งนี้ก็ควรจะตกเป็นของแม่ฉัน ตอนนี้ สร้อยเส้นนี้เป็นเครื่องประดับในงานแต่งของฉันแล้ว”

กู้ริวรั่วพูดอย่างเย้ยหยัน แสดงถึงความเป็นเจ้าของอย่างที่สุด

ถังรั่วชูสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นอีก “นั่นคือของที่แม่ฉันทิ้งไว้ให้ฉัน ฉันจะพูดอีกครั้ง คืนสร้อยมาให้ฉัน !

“ถ้าฉันบอกว่าไม่ล่ะ เธอจะแย่งไปต่อหน้าผู้คนมากมายนี้เหรอ”

กู้รั่วรั่วยืดอก ท่าทางไม่ได้ยำเกรงแม้แต่น้อย

“เธอคิดว่าฉันไม่กล้าเหรอ”

ถังรั่วซูก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ทำท่าเหมือนจะไปเอาสร้อย กลับมา

แต่นึกไม่ถึงว่า มือของเธอยังไม่ทันยื่นไปถึง กู้รั่วรั่วก็เหมือนถูก ใครคนหนึ่งผลัก เซถลาไปด้านหลัง ยืนไม่อยู่ ล้มลงกับพื้น

วินาทีนั้นเอง บรรยากาศทั้งงานก็ตกอยู่ในความเงียบงันดึงดูดทุกสายตาให้มองมา

กู้รั่วรั่วนั่งอยู่บนพื้น สีหน้าตื่นตกใจ “รั่วซูพี่รู้ว่าเธอชอบหยินเฟิง แต่เขาเป็นพี่เขยเธอนะ ต่อให้…ต่อให้พี่พูดอะไรที่ทำให้เธอไม่ พอใจ เธอก็ไม่น่าจะต้องผลักพี่แบบนี้ ถ้า…ถ้ากระทบกระเทือนถึง เด็กในท้องจะทำอย่างไร

“ฉัน….

ถังรั่วซูอึ้งตะลึง หน้าถอดสี

ต่อให้เธอจะมีปฏิกิริยาโต้ตอบช้าขนาดไหน ก็รู้ทันทีว่าตกหลุม พรางอีกฝ่ายเข้าให้แล้ว

จี้หยินเฟิงได้ยินก็รีบพุ่งเข้ามาทันที ผลักถังรั่วชูออกไป สีหน้า เย็นชา “ถังรั่วชูเธอนี่มันร้ายกาจจริง รู้ทั้งรู้ว่าพี่สาวตัวเองท้อง ยัง โหดร้ายขนาดนี้ คุณตัดใจซะเถอะ ผมรักพี่สาวคุณมาตลอด อย่า มาตามรังควานอีก ไร้ยางอายที่สุด”

ถังรั่วชูที่เดิมทีนั้นใจก็ชาอยู่แล้ว ยิ่งได้ยินประโยคนี้ ก็อยากจะ โดนตบสักฉาดเพื่อเรียกสติ

ถังรั่วชูโกรธสุดขีด จนอยากจะปรบมือชื่นชมพวกเขา
ช่างเหมาะสมกันจริงๆ ไม่มีใครแสดงได้ดีอย่างนี้ สามารถไปชิง ออสการได้เลยนะเนี่ย

แขกเหรื่อที่มามุงดูก็เริ่มซุบซิบนินทา

“ไม่น่าเชื่อ นี่น้องของเจ้าสาวเหรอ ขนาดว่าที่สามีของพี่สาวยัง กล้าแย่ง

“หน้าด้านจริงๆ ซวยจริงๆที่มีน้องสาวแบบนี้

“ไม่แปลกใจเลย ก็คุณดีขนาดนั้น จะมีแต่คนรุมรักก็เป็นเรื่อง ธรรมดา แต่นี่จะแย่งว่าที่สามีพี่สาวตัวเอง แถมยังทำร้ายร่างกาย อีก น่ากลัวจริงๆ”

ทุกคนต่างมองถึงรั่ว อย่างดูถูก พูดจาอย่างไม่เกรงใจ

“ฮ่าๆๆ ช่างเป็นคู่ที่แผนสูงเจ้าเล่ห์เพทุบายจริงๆ ” ถังรั่วชูใบหน้า ขาวซีด โกรธจนหัวเราะออกมา “จี้หยินเฟิงคุณไปเอาความกล้า แบบนี้มาจากไหน ถึงได้พูดออกมาแบบนี้ ฉันรังควานคุณไม่เลิก เหรอ เมื่อหลายวันก่อนคุณยังเป็นว่าที่สามีของฉันอยู่เลย ลืมเร็ว ขนาดนี้เลยเหรอ ให้ฉันช่วยเตือนความจำคุณมั้ย วันนี้เดิมที่ต้อง เป็นวันแต่งงานของคุณกับฉัน เหอะๆๆ เป็นคนไร้ศักดิ์ศรีได้ แต่ ต้องมีขีดจำกัดบ้าง”
จี้หยินเฟิงคิดไม่ถึงว่าถังรั่ว จะเปิดเผยเรื่องราวทั้งหมดออกมา หน้าถอดสีทันที “คุณอย่าพูดเพ้อเจ้อ ผมไปเป็นว่าที่สามีคุณตอน ไหนกัน คุณคิดไปเองทั้งนั้น

กู้ริ้วรั่วที่นั่งอยู่ที่พื้น พูดด้วยสีหน้าเจ็บปวด “วชู คำพูดแบบนี้เธอ ก็กล้าพูดออกมาอีกเหรอ พี่กับ จี้หยินเฟิงรักกันมาก ไม่อย่างนั้น จะมีลูกด้วยกันได้ยังไง เธอมาใส่ร้ายพวกเราแบบนี้ มันไม่เกินไป หน่อยเหรอ”

คําพูดเธอช่างร้ายกาจนัก เธอไม่ยอมบอกว่าตัวเองแย่งจี้หยิน เฟิงไป แต่กลับบอกว่าทั้งคู่รักกันมาก เพื่อให้คนอื่นเข้าใจผิด

แขกที่มาร่วมงานต่างพากันซุบซิบนินทา งานหมั้นดีๆ กลายเป็น สงครามในครอบครัว ละครน้ำเน่าของสองตระกูลใหญ่ ไม่มีอะไร จะสนุกไปกว่านี้แล้ว

“รั่วชู เธอทำแบบนี้ก็ไม่ถูกนะ น้ารู้ว่าหนูชอบจี้หยินเฟิง แต่ตอน นี้เขากำลังจะแต่งงานกับรั่วรั่วแล้ว หนูก็อย่ามาทำให้พวกเขา อับอายอีกเลยนะ ได้มั้ย ”

ตอนนี้ ฉินซือเหลียนแม่ของจี้หยินเฟิงก็ออกมาพูดปกป้อง ลูกชายตนเอง

แม้คําพูดของเธอจะฟังดูนุ่มนวล แต่อย่างไรเสียก็เป็นการโจมตี ถังรั่ว อยู่ดี

สีหน้าของถังรั่วชู ดูแย่มากในตอนนี้

เธอสัมผัสได้ว่า หลังจากที่ฉินซือเหลียนพูดจบ สายตาทุกคนที่ มองเธอก็เปลี่ยนไปทันที ยิ่งดูถูกเหยียดหยามมากขึ้น ทุกสายตา ที่มองมาเหมือนลูกธนู ที่ต้องการมองให้ทะลุร่างเธอไป

เธอยืนอยู่อย่างเดียวดาย ไร้คนช่วยเหลือ