ตอนที่ 127 หมดสติ

ตอนที่ 127 หมดสติ

แม้ว่าความสัมพันธ์ของเธอกับถังส่งจะแข็งกร้าว แต่เธอก็รู้ สภาพร่างกายของเขาเป็นอย่างดี

ถังสังมีนิสัยที่รักสุขภาพอยู่เสมอ แถมยังชอบไปออกกำลัง กายข้างนอก แม้ว่าปกติจะเข้างานทุกวัน แต่ก็ไม่ได้หักโหม มากเพราะอายุก็ปูนนั้นแล้ว ถ้าจะหักโหมเกินไป ร่างกายก็คง ไม่ไหว

เท่าที่ถังรั่ว รู้ ช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาตระกูลถังก็พัฒนาไปอย่าง มั่นคง และค่อยๆ พัฒนาขึ้นอยู่เรื่อยๆ แม้ว่าไม่ได้มีการทำการ อะไรมากเกินไป ดังนั้นในสถานการณ์แบบนี้ก็ไม่น่าจะมีงาน เยอะจนทำให้คนหมดสติ

แต่ตอนนี้ลุงจ้าวกลับมาบอกว่าอยู่ดีๆ พ่อของเธอชักไปทั้งตัว

แล้วเสียสติไป ?

แต่ไม่รู้ว่าทำไมในใจของถังรั่วชูจึงรู้สึกแปลกไปบ้าง จึง ต้องการถามรายละเอียดจากจ้าวเสี่ยวหวั่น

อย่างไรก็ตาม ขณะที่เธอกำลังจะเอ่ยปากถามก็เห็นเขาหลบ

สายตา

แม้ว่าจะเป็นเพียงชั่วครู่ก็ถูกถังรั่วซูจับได้
หัวใจของถังรั่วชูจึงกระตุกขึ้นมาอยู่ตรงนั้น จากนั้นจงหรูตา ทั้งคู่ขึ้น

ผู้หญิงคนนี้…….ผิดปกติ !

เหมือนจ้าวเสี่ยวหวั่นจะรู้สึกได้ถึงสายตาของถังรั่วชู มือที่วาง อยู่บนขาก็กระดิกขึ้นทันที แต่การกระทำอันเล็กน้อยนี้ก็หาย ไปอย่างรวดเร็ว

สายตาอันแหลมคมของถังรั่วชูจับจุดนี้ได้อีก ในใจจึง เกิดความคิดเหลวไหลพุ่งขึ้นมา….การที่พ่อถังป่วยอาจมี

เงื่อนงำา ?

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ถังรั่วชูเองก็ตกใจไปด้วยจนรู้สึกสันหลังเสียว

วาบ

หรือว่าสองแม่ลูกนี้จะบ้าคลั่งจนถึงขนาดนี้แล้วจริงๆ ?

ขณะที่ถังรั่วซูยังสงสัยอยู่ ประตูห้องผ่าตัดก็ถูกเปิดออก หมอ ที่สวมหน้ากากคนหนึ่งพาพยาบาลอีกคนเดินออกมาจากข้าง ใน

ถังรั่วซูจึงรีบไปต้อนรับ “คุณหมอคะ พ่อของฉันเป็นอย่างไร

บ้างคะ ?”

ส่วนจ้าวเสี่ยวหวั่นกับกู้รั่วรั่วก็ตามหลังมา
เนื่องจากมีความตึงเครียดอยู่ในสมองของจ้าวเสียวหวั่นอยู่ ตลอด จึงโพล่งถามออกมาตรงๆ “คุณหมอคะ นายท่านของค รอบครัวฉันยังมีชีวิตอยู่ใช่ไหม ?”

เมื่อคําพูดนี้ออกมาทำให้ทั้งถังรั่วชูและกู้รั่วรั่วอึ้งไปหมด คน ด้านหน้าก็ยังดีไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร แต่สีหน้าของกู้รั่วรั่ว เปลี่ยนไปเล็กน้อย แล้วจึงรีบอธิบายออกไปว่า “แม่ฉันถาม คุณว่าพ่อของฉันโอเคอยู่ไหม ?”

“แม้ว่าตอนนี้ผู้ป่วยจะพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่อาการไม่ค่อยดี นัก อาการของโรงแบบนี้ของเขาเหมือนเส้นเลือดในสมองแตก แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้เขาหมดสติไป ดังนั้นต่อไปเขา อาจจะต้องเป็นแบบนี้ไปอีกเป็นเวลานาน และหวังว่าพวกคุณ จะเตรียมใจไว้นะครับ”

คุณหมอถอดหน้ากากแล้วถอนหายใจด้วยสีหน้าและท่าทีที่ หมดหนทาง

เมื่อถังรั่วชูได้ยิน หัวใจก็หล่นตุบลงทันที แล้วถามขึ้นอย่าง เป็นห่วงว่า “คุณหมอคะ รู้ไหมคะว่าเป็นเพราะอะไรถึงทำให้ เขาเป็นเส้นเลือดในสมองแตก ? ปกติพ่อของฉันมีสุขภาพที่ดี อยู่ตลอด อยู่ดีๆ จะเกิดสถานการณ์แบบนี้ขึ้นมากะทันหันได้ ยังไง ?”

“มีหลายสาเหตุที่ทําให้เป็นโรคหลอดเลือดในสมองแตก ผม ยังไม่สามารถตัดสินใจได้โดยละเอียด แต่จากอาการของผู้ ป่วยน่าจะมีปัญหาทางสมองเป็นเหตุ ผู้ป่วยจะถูกส่งไปยังห้อง ผู้ป่วยหนักเพื่อสังเกตอาการอีกสองวัน เดี๋ยวพวกผมจะแจ้งรายละเอียดให้กับพวกคุณโดยเร็วที่สุด !”

เมื่อพูดสิ่งนี้จบไปคุณหมอก็ได้พูดอะไรอีก แล้วจึงพา พยาบาลคนนั้นออกไป

ทันทีที่คุณหมอจากไป จ้าวเสี่ยวหวั่นกับกู้รั่วรั่วเหมือนจะโล่ง ใจในเวลาเดียวกัน ท่าทีนั้นเหมือนโล่งมาก จนทําให้คนต้อง ขบคิดอยู่นาน

สายตาของถังรั่วชูมองไปที่แม่ลูกสองคนนั้นอย่างเยือกเย็น แต่ไม่ได้เอ่ยปากเปิดโปง ส่วนในใจรู้สึกหนักหน่วงมาก

แม้ว่าเธอจะสงสัยในตัวรั่วรั่วและจ้าวเสี่ยวหวั่นมาก แต่เมื่อ ไม่มีหลักฐาน เธอก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ จึงเอาความสงสัย เก็บซ่อนไว้ในใจก่อน

หลังจากส่งถังส้งไปยังห้องผู้ป่วยหนักได้ไม่นาน จ้าวเสี่ยว หวั่นก็กลับไปเอาเสื้อผ้าของถังส้งที่ตระกูลถังเพื่อเอาไว้ เปลี่ยน ส่วนกู้รั่วรั่วก็เอาการตั้งท้องมาอ้างว่าไม่ควรได้รับ ความเหนื่อย แล้วหนีออกไปจากโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว

สําหรับลุงจ้าว ถังรั่วชูกลัวว่าเขาอายุมากแล้วร่างกายจะไม่ ไหว จึงให้เขากลับไป

เวลาสั้นๆ ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง นอกห้องผู้ป่วยก็เหลือเพียงแค่ถัง

รั่ว
เธอยืนอยู่บนทางเดินอย่างเงียบๆ สายตามองไปทถึงสง ที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยผ่านกระจก ในใจก็รู้สึกเศร้าขึ้นมา อย่างไร้เหตุผล

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ เธอกับถังสังก็ไม่ได้ดูแลกันและกัน ทุกครั้งที่เจอกันก็มักจะทะเลาะและผิดใจกัน จึงทำให้ความ สัมพันธ์ของพ่อลูกห่างกันมากขึ้น

ในอดีตนายท่านก็มีสุขพลานามัย ลักษณะน่าเกรงขามและ หัวโบราณอยู่เสมอ แต่นึกไม่ถึงเลยว่าเขาก็มีช่วงที่อ่อนแอ แบบนี้

เมื่อเห็นสิ่งนี้ในใจของถังรั่วชูก็รู้สึกผิดไปบ้าง

เธอมักจะพูดเสมอว่าถังสั่งไม่มีคุณสมบัติเหมาะแก่การเป็น พ่อเลย แล้วเธอล่ะ มีคุณสมบัติเหมาะแก่การเป็นลูกสาวตรง ไหน ?

เขาประคับประคองตระกูลถังแต่เพียงผู้เดียว และยังควบคุม บริษัทถังชื่อกรุ๊ป หลายปีมานี้เธอใช้เวลาทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ

ไม่ได้ช่วยแบ่งเบาเบาเลย

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้จมูกของถังรั่วชูจึงเปรี้ยวขึ้นมาทันที

ทันใดนั้นก็มีเสียงอันอบอุ่นดังขึ้นอยู่ข้างๆ ตัวของเธออย่าง กะทันหัน “ไม่เป็นอะไรหรอกน่า” วินาทีต่อมาก็มีแขนมาแตะ ไหล่ของเธอเบาๆ
ถังรั่วชูหันกลับไปมองอย่างประหลาดใจ เมื่อเห็นคนทมาก พูดไปว่า “ซือจิ่น คุณมาได้ยังไง ?”

ผู้ชายสวมเสื้อเชิ้ตสีดำ ตรงข้อมือถูกม้วนขึ้นอย่างไม่เป็น ทางการ ข้อมือสวมนาฬิกาปาเต็ก ฟิลิปป์ ดูละเอียดอ่อน้ลัสง่า ผ่าเผย สันดั้งที่สูงมีแว่นกรอบทอง คู่ตาอันลึกซึ้งซ่อนอยู่หลัง เลนส์ ดูลึกลับและเข้าใจยาก

ในเวลานี้เขาดูอบอุ่นเหมือนราวกับหยก อย่างไรก็ตามบน ร่างกายมีเสน่ห์ แต่มีความเยือกเย็นที่ดูเหมือนห้ามคนแปลก ไม่ให้เข้าใกล้ ซึ่งดึงดูดสายตาของผู้คนไม่น้อย

ไม่ว่าผู้ชายคนนี้จะเดินไปที่ไหนก็ส่องสว่างในทุกที่ที่เขาไป

“รู้ว่าคุณมาโรงพยาบาลก็เลยมาดู”

ลูซือจิ่นยิ้มอ่อน หลังจากเรื่องที่ถังรั่วชูถูกลักพาตัวในครั้งที่ แล้ว เขาจึงติดตามทุกการเคลื่อนไหวของถังรั่วชู กลัวว่าจะมี เรื่องอะไรเกิดขึ้นแล้วทำให้เขารู้สึกผิดไป ดังนั้นหลังจากถังรั่ว ชูมาโรงพยาบาลได้ไม่นาน เขาวางใจไม่ได้จึงตามมาดู

“อืม”

ถังรั่วชูยิ้มแล้วพยักหน้า สายตาก็หันไปยังห้องผู้ป่วยอีกครั้ง มีความเศร้าสร้อยเกิดขึ้นมา “ที่ผ่านมาร่างกายของพ่อฉันดี มากอยู่ตลอด ตอนนี้เขากลับมาหมดสติกะทันหัน ฉันรู้สึกไม่ ชินอยู่บ้าง เมื่อก่อนเขาทะเลาะกับฉันอยู่เสมอ เพราะจ้าวเสี่ยวหวั่นกับกูรั่วรั่ว เขามักจะเข้าข้างอยู่เสมอ ไม่ยอมอยู่ ฝังฉันเลย ทุกครั้งที่ฉันโกรธฉันก็จะขัดแย้งกับเขา”

“ในตอนนั้นฉันไม่เข้าใจเลยว่าทําไม ทั้งๆ ที่ฉันเป็นลูกแท้ๆ ของเขา แต่เขาไม่ได้รักฉันเลย ตรงกันข้ามกลับรักลูกที่เมีย น้อยพากลับมา แต่ไม่ว่าฉันจะหาเรื่องมากแค่ไหน ร่างกาย ของเขาก็ยังแข็งแรงอยู่เช่นเดิม ครั้งนี้ฉันออกจากบ้านไปไม่ นานเท่าไหร่ เขาก็กลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว..

“นี่ไม่ใช่ความผิดของคุณหรอก” ลูซือจิ่นกอดไหล่ของถังรั่วซู แน่น แล้วปลอบด้วยเสียงเบา

ถังรั่ว ส่ายหัวแล้วยิ้มอย่างขมขื่น อย่างไรก็ตามฉันเองก็ไม่ ได้ทำหน้าที่ที่ควรทำให้ฐานะลูกสาวกตัญญูอย่างเต็มที่”

“ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพูดเรื่องนี้หรอก สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ พ่อตาจะสามารถหายป่วยโดยเร็วที่สุด

แม้ว่าใจในจะไม่ได้ใส่ใจถังส่งมากเท่าไหร่ แต่เมื่อเห็นภรรยา ที่ตัวเองรักแสดงสีหน้าเสียใจเช่นนี้ ล้ซือจิ่นจึงเปลี่ยนคำเรียก ขานไป

ผู้หญิงคนนี้ใจดีมาก แม้ว่าจะแค้นใจและเกลียดอยู่ในใจมาก แค่ไหน แต่เธอก็ยังใจร้ายกับพ่อของตัวเองไม่ลง