ตอนที่ 120 ตบสองฉาด

ตอนที่ 120 ตบสองฉาด

“ถ้าหากไม่เพราะหมาตัวผู้ตัวเมียคู่นี้ พ่อแม่ของฉันก็คงไม่ เป็นอย่างนี้ พวกมึงจะเร็วจะช้าก็ต้องได้รับกรรม”

สงอานหยีระงับความโกรธในใจ พูดด้วยสีหน้าที่ขาวซีด

“เหอะๆ โมโหเยอะไปหน่อย

เมื่อ หยางเชียนเชียน เห็นส้งอานหยียิ่งโกรธ ยิ่งแสดงความ ภาคภูมิใจ : “แต่ว่า ฉันและยี่เฉินจะได้รับกรรมหรือไม่นั้น ฉันก็ ไม่รู้ แต่ที่ฉันรู้ พ่อแม่ของแก ซวยแน่ๆ ไม่แน่ว่าติดคุกในครั้งนี้ อาจจะหลายปีเลย”

“หยางเชียนเชียน อย่าคิดว่าพึ่งตำแหน่งของเจ้าหญิงบริษัท หยาง อกรุ๊ป จะสามารถทำได้ทุกอย่างที่ต้องการ บนโลกใบนี้ มีคนอีกมากมายที่สามารถจัดการแกได้”

ส้งอานหยีจับไว้แน่น ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยเกลียดชัง

หยางเชียนเชียนได้ยินคำนี้ กลับยิ้มออกมา : “ใช่ บนโลกใบนี้ คนที่สามารถจัดการฉันได้ มีเยอะมากเสียจริง แต่ก็ไม่ได้รวม ถึงแก มิฉะนั้น…..ทําไมแกถึงโดนฉันจัดการให้เป็นแบบนี้ได้ อย่างไร?”
พูดมาถึงประโยคสุดท้าย ท่าทางของหยางเซียนเซียนก็ยั่ว โมโหอย่างมาก

*หยางเขียนเขียน แกมันหน้าไม่อาย!”

ส่งอานหยีโกรธมาก โกรธมากจนยกมือขึ้น อดไม่ได้ที่อยาก จะตบไปสักฉาด

แต่ว่า มือยังอยู่ในอากาศ ก็โดนหานยี่เฉินที่อยู่ข้างๆจับไว้

แล้ว

“ส่งอานหยี อย่าเกินไป จะพูดก็พูดไป คุณยังคิดที่จะลงไม้ ลงมือ?”

ผู้ชายใช้น้ำเสียงที่เย็นชา พูดกับสังอานหยี สีหน้าของถังรั่ว ชูที่อยู่โต๊ะข้างๆก็เปลี่ยนไป ความโกรธจนน่าทึ่งปรากฏอยู่บน ใบหน้าสวยๆ

ลูซือจิ่นและผู้ซึ่งเหยาเห็นแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะแปลกใจเล็ก

น้อย

แรกเริ่มนั้นถังรั่วชูก็โดนจี้หยินเฟิงและกู้รั่วรั่วรังแกแบบนี้ แต่ เธอเผชิญกับสิ่งต่างๆอย่างสงบมาโดยตลอด สองพี่น้องนี้ไม่ เคยเห็นเธอโมโหอย่างมากขนาดนี้มาก่อน

คิดไม่ถึง สังอานหยีโดนรังแกขนาดนี้ เธอก็ควบคุมตัวเองไม่

ได้เล็กน้อย
อู๋ซือจิ่นรีบไปจับเธอไว้ พูดกระซิบข้างหูเธอเบาๆ : “บางเรื่อง ควรจะให้เธอจัดการเอง คุณออกไปจัดการอาจจะยิ่งทำให้ เรื่องมันวุ่นวาย เดี๋ยวถ้าสถานการณ์ยังไม่ดีขึ้น ก็ให้ผู้ซึ่งเหยา ไปจัดการ”

“ทําไมต้องเป็นผมอีก ?”

ลูซึ่งเหยาประท้วงอย่างไม่พอใจ

เขาที่สง่าผ่าเผยขนาดนี้ สง่างาม ผู้ชายที่หล่อเหลา มีผู้หญิง มากมายที่พุ่งเข้ามาใกล้เขาไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ ถึงขั้น อยากที่จะแต่งงานกับเขา พรรณนามาถึงตรงนี้ ไม่ถูกผลัก ออกมาเป็นโล่กำบัง ก็ถูกสั่งให้เป็นยางสำรอง ?

ทำไม ? ทำไม?

“เอ้อระเหยลอยชายอยู่ทั้งวันก็คือนาย หาเรื่องให้นายทำ เล็กๆน้อยๆ”

ลูซือจิ่นยกเปลือกตาขึ้นอย่างสงบนิ่ง พูดอย่างราบเรียบ

..” ล้ซือจิ่นจู่ๆก็มีความรู้สึกไร้คำพูดไร้คำตอบ

และในตอนนี้ สังอานหยีถูก หานยี่เฉินคว้ามือเอาไว้ ตัวสั่นไป หมด ใบหน้าที่ดูดีนั้น ก็แสดงออกมาถึงความเกลียดชัง
ต่างก็เพราะผู้ชายคนนี้ ถ้าเธอไม่ได้ตาบอด ตกหลุมรักผู้ชาย เลวๆขนาดนี้ จะลงเอยเช่นนี้ได้อย่างไร ?

ถือว่าเธอโชคร้ายไปก็แล้วกัน ทำไมถึงต้องเอาพ่อแม่ของเธอ เข้ามาเกี่ยวข้อง

พวกจิตใจเหี้ยมโหดเยี่ยงหมา!

ยิ่งคิดยิ่งเกลียด แววตาของสังอานหยีดุร้ายขึ้นมาครู่หนึ่ง กัดฟัน ตบมันออกไปแทบจะสุดแรง

เพียะ

เสียงฝ่ามือที่คมชัด เกิดขึ้นในร้านอาหาร

ลูกค้าที่อยู่รอบๆ พนักงาน ก็ถูกดึงดูดด้วยการเคลื่อนไหว ทุก คนต่างก็มองไปในทิศทางเดียวกัน

หลังจากนั้น สังอานหยีก็ไม่สนใจ เธอจ้องมองหานยี่เฉินอ ย่างดุร้าย พูดว่า : “ฝ่ามือนี้ ตบเพื่อพ่อแม่ของฉัน นายมันคน สารเลว

เกี๊ยะ ——

ตบครั้งที่สองโดยไม่มีการเตือน สะบัดเข้าไปอีกครั้ง เครื่องหมายสีแดงห้านิ้วถูกพิมพ์ลงบนใบหน้าของหานยี่เฉินอย่างชัดเจน

“ฝ่ามือนี้ ตบเพื่อฉัน สองปีที่ผ่านมา ถือว่าฉันตาบอด ไปชอบ นายคนที่จิตใจเหี้ยมโหดเยี่ยงหมา ”

“สังอานหยี แกรนหาที่ตายเหรอ?”

โดนสั่งอานหยีตบอย่างต่อเนื่องสองครั้งต่อหน้าสาธารณชน ใบหน้าของหานยี่เฉินนั้นก็บิดเบี้ยวขึ้นมา

“คนสารเลว ยี่เฉินเป็นคนที่แกสามารถตบตีได้งั้นเหรอ?”

หยางเซียนเขียนก็โกรธมากเช่นกัน ยกมือขึ้น ตบกลับไป ฉาดหนึ่ง

ผู้คนรอบข้างๆเห็นถึงฉาดนี้ อดไม่ได้ที่จะอุทานด้วยความ

ตกใจ

หลังจากนั้น เมื่อมือของ หยางเชียนเขียนกำลังจะสัมผัสใบ หน้าของสังอานหยี มือเรียวใหญ่รั้งฝ่ามือที่จะตบของหยาง เชียนเขียนที่กำลังจะตบลงไป ตามมาอย่างใกล้ชิด เสียงที่ เกียจคร้านเล็กน้อยก็ดังขึ้นตามมา : “สังอานหยี ก็ไม่ใช่คนที่ พวกคุณจะมาตบตีได้

“ใคร ?”
เมื่อมือโดนยับยั้งเอาไว้ หยางเขียนเขียนตวาดด้วยความ โกรธแค้น หันหน้าไปมองทันที

เพียงแค่เห็นเงาหุ่นสูงเพรียว ไม่รู้ว่ายืนอยู่ข้างๆทั้งสามคน ตอนไหน รูปลักษณ์ที่หล่อเหลาและสง่างามของผู้ชายคนนั้น เกือบจะทำให้คนเห็นแล้วทึ่งอย่างมาก

ร่างที่สูงเพรียวยืนอยู่ตรงนั้น เปรียบเทียบกับหานยี่เฉินที่อยู่ ข้างๆนั้น ทำให้ถูกบดบังจนมืดมิด

คนนี้ แท้จริงแล้วคือลูซึ่งเหยาที่ถูกผลักออกโดยถังรั่วชูและ ลูซือจิ่นในฐานะโล่กำบัง

ครั้งแรกเห็นผู้ชายที่ไม่ธรรมดาคนนี้ ดวงตาของหยางเชียน เชียนมีสีที่น่าทึ่งอย่างเห็นได้ชัด

แต่เมื่อเธอมีปฏิกิริยากลับมา ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าออกตัวมา เพื่อสังอานหยี อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วพร้อมพูดว่า : “คุณเป็น ใคร ?”

ผู้ซึ่งเหยาฮึดๆฮัดๆ สะบัดมือของฝ่ายตรงข้ามอย่างหยาบ คาย พูด : “คุณสนใจอะไรว่าผมเป็นใคร? ชู้ที่ต่ำช้าไร้ยางอาย ผู้ชายที่พึ่งผู้มีอำนาจเพื่อให้ได้มาซึ่งความร่ำรวยมั่งคั่งยัง มีหน้ามายืนอยู่ตรงนี้ รีบกลับไปส่องกระจกดูเถอะ อย่าทำให้ อับอายต่อหน้าเลย”

ลูซึ่งเหยาทำร้ายด้วยคำพูดที่แหลมคมเช่นเคย ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ลูกค้าที่รายล้อมอยู่มากมาย ต่างจ้องมองไป หยางเขียนเขียนและหานยี่เฉินด้วยสายตาที่แปลกๆ

ส่งอานหยีเพราะว่าการยื่นมือเข้าไปช่วยของอู๋ซึ่งเหยา ก็ ค่อยๆโล่งอก

ฝ่ามือเมื่อตะกี้ถ้าหากว่าตบแรงแล้วล่ะก็ เธออาจจะพุ่งเข้าไป ฉีกสุนัขตัวผู้ตัวเมียทั้งคู่เป็นแน่

แต่เมื่อกี้ที่ได้ยินคำพูดที่ไม่เกรงใจของอู๋ซึ่งเหยา ในใจของ ฉันก็ทะลักความสบายใจออกมาในทันที

“คุณ…คุณพูดอะไร?”

หยางเชียนเชียนที่ถูกล้ซึ่งเหยาพูดเย้ยหยันต่อหน้า สาธารณชน ใบหน้าก็แทบจะโหดร้ายขึ้นทันที

เธอไม่อยากจะเชื่อเลย บนโลกใบนี้จะมีผู้ชายที่เต็มใจจะ ปฏิบัติต่อเธอเช่นนี้!

อิงตามฐานะของเธอ อิงตามตำแหน่งของเธอ ไปที่ไหนไม่ใช่ ว่ามีแต่คนใฝ่หาเหรอ?

สีหน้าของหานยี่เฉิน ดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่นักอย่างเห็นได้

ชัดเจน
ถิ่นเกิดของเขาไม่ได้มีชื่อเสียงจริงๆ ถึงแม้ว่าจะมีความ สามารถเล็กน้อย แต่ในสังคมนี้ กลับไม่มีชื่อไม่มีตำแหน่ง

แต่หลังจากที่อยู่กับหยางเชียนเชียน ตอนนี้เขาได้เลื่อน ตำแหน่งเป็นผู้จัดการของบริษัทหยางซื่อ ตำแหน่งนี้พอที่จะ ทำให้คนดูสูงหน่อย ฉันไม่คาดคิดว่าจะถูกเยาะเย้ยอย่าง เหลือทนที่นี่

สีหน้าของหานยี่เฉินขาวซีดไปครู่หนึ่ง มีความรู้สึกโกรธที่ เกิดจากความละอายและขุ่นเคือง : “คุณผู้ชาย คุณกรุณา ไตร่ตรองให้มากก่อนที่จะพูด อย่ามาล่วงเกินคนที่ไม่ควรล่วง เกิน มิฉะนั้นจุดจบของคุณจะน่าสังเวช”

“เพียงแค่ งบริษัทหยาง อ?”

สู้ซึ่งเหยายิ้มอย่างดูถูก ท่าทางที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ : “ก็แค่บริษัทหยาง อเล็กๆ จะนับว่าเป็นอะไรกันเชียว? กล้าที่ จะคุกคามฉัน?”

“เหอะๆ โทนเสียงที่ยิ่งใหญ่

หยางเรียนเชียนอดไม่ได้ที่จะโกรธ หัวเราะเยาะครั้งแล้วครั้ง เล่าเหลือบมองไปที่สังอานหยี พูด : “เพียง ‘เล็กๆ’ บริษัทหยาง ซื่อ สามารถทำให้ตระกูลสังตายไปแล้วครึ่งหนึ่ง แม้ว่าฉันไม่รู้ ว่าทำไมคุณถึงปกป้องผู้หญิงคนนี้ แต่ว่าฉันสามารถบอกคุณ ได้ เพียงแค่พึ่งบริษัทหยางซื่อที่ออกจากปากของคุณ สามารถ ทำให้คุณไม่มีวิธีที่จะยืนอยู่เมืองเป่ยหนิงได้เหมือนกัน คุณเชื่อหรือเปล่า?