ตอนที่ 11 ร่วมเรียงเคียงหมอน

ตอนที่ 11 ร่วมเรียงเคียงหมอน

ประโยคเดียว เธอพูดตะกุกตะกัก เสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน แต่ ผู้ซือจิ่นก็ยังฟังออกทุกคำชัดเจน

นัยน์ตาลึกล้ำแน่วแน่ของเขา ฉายแววแปลกประหลาดออกมา “คุณแน่ใจเหรอ”

“อืม”

เธอพยักหน้า สองแก้มแดงเปล่งปลั่ง ปากนิดจมูกหน่อย ขับให้ ใบหน้าดูน่ารักจิ้มลิ้ม ดูไปแล้วก็รู้สึกได้ถึงความงามน่าหลงใหล

หัวใจของเขาอยู่ๆก็เต้นโครมครามขึ้นมา ใจสั่นพลางพูดว่า “การ เคารพกันยังไม่เท่ากับยอมทำตามคำสั่ง”

พูดจบ เขาก็ไม่รีรอ วางแก้วเหล้าในมือลง มือเรียวยาวตวัดรัด เอวบางของเธอเข้ามาอยู่แนบชิดในอ้อมกอดเขา ในเวลาเดียวกัน นั้นเขาก้มศีรษะลงมาจูบที่ริมฝีปากเธอ

ปีง—
ถังรั่วซูรู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างในสมองระเบิดออก ทำให้เธอมี เพียงความว่างเปล่า

จูบของเขา เบาๆบางๆ มีหอมกลิ่นสุราอ่อนๆ แต่เหมือนกับมี แรงดึงดูดอันมหาศาล กำลังสำรวจอยู่ภายในปากของเธอ พลิก กลับไปกลับมา โจมตีรุกล้ำเข้ามา ในช่วงระยะเวลาสั้นๆ ทำให้เธอ ไร้สติสัมปชัญญะไป

เสียงฉวัดเฉวียนในสมองของถังรั่วชู ดวงตาพริ้มมองชายหนุ่ม ตรงหน้า ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกมหัศจรรย์นี้อย่างไร

เธอไม่เคยเลยว่า บนโลกใบนี้จะมีจูบแบบนี้ด้วย เหมือนพายุฝน ฟ้าคะนอง เต็มไปด้วยความครอบครอง และทำให้คนรู้สึกอย่าง ลิ้มลองอีก ภายในการรุกล้ำนั้น

ยาพิษ

ในความวุ่นวายสับสนนั้น ในสมองถังรั่วอยู่ก็มีสองคำนี้แวบขึ้น มา รู้สึกเหมือนว่ากำลังจมดิ่งลงไปจนยากจะถอนตัว

ไม่รู้ว่าผ่านไปเนิ่นนานเท่าไหร่ กระทั่งถังรั่วซูรู้สึกว่าอากาศ ภายในปอดเริ่มจะหมดลง สู้ซือจั่นจึงได้ปล่อยเธอ

ในดวงตาเขาที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิง กลับต้องหยุดชะงักลงไม่ได้พัฒนาสู่ขั้นต่อไป

ถังรั่วซูซบอยู่บนแผ่นอกของเขา หายใจไม่ทัน รอจนอาการดีขึ้น จึงพูดด้วยเสียงเรียบๆว่า “ขอบคุณค่ะ”

เธอขอบคุณที่เขาหยุดเอาไว้เพียงเท่านี้

ผู้ซือจิ่นพยายามข่มใจที่เต้นโครมครามไม่หยุด จึงพูดกับเธอ อย่างเสียไม่ได้ว่า “ไม่เป็นไร ของดีค่อยๆชิมทีละนิด ส่วนที่ลึกซึ้ง กว่านั้น…ค่อยว่ากันทีหลัง”

ถังรั่วชู ได้ยินเขาพูด ก็หัวเราะเบาๆ “ฉันรู้สึกว่า คุณไม่เหมือนกับ ที่ฉันคิดไว้เลย”

“โอ๊ะ คุณผู้หญิง คิดว่าผมเป็นคนแบบไหนกัน” สู้ซือจิ่นขมวดคิ้ว อย่างสงสัย

“ลึกลับซับซ้อน เงียบขรึมเย็นชา ข่มขู่คุกคาม คำไหนคำนั้น

สูงส่งเข้าถึงยาก”

“งั้นตอนนี้ล่ะ”

“ไม่ได้ดูเข้าหายากอย่างที่ฉันคิด”
อู๋ซือจิ่นมองเธออย่างลึกซึ้ง “สำหรับคุณแล้ว ผมจะให้คุณได้ เห็นโฉมหน้าที่จริงใจที่สุดของผม เรื่องเย็นชานั้น เป็นกับคนอื่น เท่านั้น”

พอถังรั่ว ได้ยิน เธอพูดอะไรไม่ออก

ผู้ชายคนนี้ เชื่อใจเธอมากขนาดนี้เลยเหรอ

เขาดีกับเธอขนาดนี้ เธอจะโกหกเขาได้อย่างไร

“ผมจะแสดงให้คุณเห็นว่าผมจริงใจที่สุด”

สุดท้าย เขาก็สัญญากับเธอ

คืนที่สองของการแต่งงานถังรั่วชูและผู้ซือจิ่นบรรลุการเป็นสามี ภรรยาขั้นแรก…ร่วมเรียงเคียงหมอน

ทั้งสองต่างให้เกียรติซึ่งกันและกัน ไม่ล้ำเส้นที่ทั้งสองตกลงไว้ ร่วมกัน

คืนนี้ถังรั่วชู นอนหลับอย่างสนิท พอลืมตาตื่นขึ้นมา ก็ไม่เห็นเงา ของผู้ซือจิ่นภายในห้องแล้ว

ตอนแรกถังรั่วชู คิดว่าเขาไปทำงานแล้ว แต่พอเธอลงมาชั้นล่าง จึงพบว่าผู้ซือจั่นยังอยู่ และกำลังรอเธอทานอาหารเช้า

อาหารที่อยู่บนโต๊ะอุดมสมบูรณ์มาก มีทั้งอาหารจีนและอาหาร ฝรั่ง แทบทุกอย่างล้วนทำตามรสชาติที่ถังรั่วซูชอบกิน

เธอนั่งลงตรงข้ามเขา หยิบชามโจ๊กมาหนึ่งชาม กินเงียบๆ แต่กู้ รั่วรั่วก็ดันโทรเข้ามาตอนนี้พอดี

ถังรั่วขมวดคิ้ว ความรังเกียจเผยให้เห็นบนใบหน้า

“มีอะไรเหรอ” ผู้ซือจิ่นรับรู้ถึงความผิดปกติของเธอ จึงเงยหน้า ขึ้นมาถาม

“คนที่ไม่อยากจะรับสายค่ะ”

ถังรั่วชู พูดอย่างอารมณ์เสีย คาดว่ากู้รั่วรั่วโทรมาตอนนี้ คงจะ ไม่ใช่เรื่องดีแน่

เป็นอย่างที่คิด แม้ว่าถังรั่วซูจะไม่อยากรับสาย แต่สุดท้ายก็ รับอยู่ดี เสียงของกู้ริ้วรั่วเต็มไปด้วยความท้าทายและข่มเธออยู่ กลายๆ รั่วได้ยินคุณพ่อบอกว่าเธอย้ายออกไปแล้ว คืนพรุ่งนี้ก็จะ เป็นงานหมั้นของฉันกับหยินเฟิงแล้ว ยังไงเธอต้องมาร่วมงานให้ ได้นะ
ถังรั่วชูอยากจะหัวเราะเยาะใส่หน้าเธอสักครั้ง แต่เธอก็อดกลั้น เอาไว้ พูดอย่างเย้ยหยันออกมาว่า “กู้ริ้วรั่ว เก็บรองเท้าที่คนอื่น เขาทิ้งไปแล้ว ยังทำเป็นดีอกดีใจ คงจะมีแค่เธอคนเดียวละมั้ง”

พูดจบไม่รอให้ กู้รั่วรั่วตอบโต้ เธอก็วางสายทันที ด้วยท่าทาง มั่นใจ

สู้ซือจิ่นเลิกคิ้วมองเธอ มุมปากกระดกขึ้น “คิดไม่ถึงว่า คุณผู้ หญิงจะร้ายแบบนี้”

“คุณชมเกินไป ฉันก็แค่มุมเล็กๆของภูเขาน้ำแข็งเท่านั้น” ถังรั่ว วางโทรศัพท์มือถือในมือลง แล้วก้มหน้ากินโจ๊กในชามต่อ

ล้ซือจิ่นมองท่าทีของเธออย่างสนใจ อยู่ๆก็รู้สึกว่า ภรรยาที่เพิ่ง แต่งงานด้วยนั้นน่าสนใจมาก

“เธอทำกับคุณแบบนั้น คุณจะตอบโต้เธอยังไง”

เงียบไปพักใหญ่ล้ซือจิ่นก็เอ่ยถามขึ้น

เขาให้มู่หลิงสืบข้อมูลมาหมดแล้ว ทุกเรื่องของถังรั่วชูเขาต่างรู้
ถังรั่วชูเองก็รู้ แต่กลับไม่ใส่ใจ เพราะเธอเองก็ไม่คิดจะปิดบัง เรื่องพวกนี้กับผู้ซือจั่นอยู่แล้ว

พอเธอคิดถึงสิ่งที่กู้ริ้วรั่วและจี้หยินเฟิงทำ ในใจก็อดไม่ได้ที่จะ โมโหขึ้นมา “ยังไม่ได้คิด แต่ว่าไม่ปล่อยให้พวกเขาอยู่อย่างสงบ สุขแน่นอน”

ซือจิ่นไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่ในสายตาเขาเธอยิ่งเพิ่มความน่า สนใจขึ้นเรื่อยๆ