ตอนที่ 107 ฉันพร้อมแล้ว

ตอนที่ 107 ฉันพร้อมแล้ว

กี่ปีมานี้ แม้ว่าเธอทั้งต่อหน้าและลับหลัง ต่อสู้กับกูรั่วรั่วมา โดยตลอด แต่ว่ามาถึงวันนี้เธอก็ไม่เคยกลัวอะไรทั้งนั้น

แต่เมื่อเธอดื่มจนเมา ถูกคนขังในห้องน้ำ และยังถูกราดน้ำ เย็นทั้งตัว ความรู้สึกแบบนั้นทำให้เธอสับสนและทำอะไรไม่ ถูก ทำให้ใจของคนอดไม่ได้ที่จะอ่อนแอขึ้นมา

ลูซือจิ่นสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่กำลังสั่นริกๆของเธอ มองลง ไป ก็เห็นสีหน้าของถังรั่วชูที่ขาวซีดอย่างมาก หดตัวในอ้อม แขนของเขา ดูแล้วอ่อนแอผิดปกติ

ลูซือจิ่นไม่พูดไม่จา แขนแน่นๆ กอดถังรั่วชูไว้แล้วหันหลัง กลับเดินออกไปทางด้านนอก

“ประธานอู๋ รั่วชูไม่เป็นอะไรใช่ไหม ? ต้องการให้เรียกรถ พยาบาลไหม ?”

ส่งอานหยีเดินตามไปด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เป็นอะไร!ฉันจะพาเธอกลับบ้าน คุณช่วยฉันไปหาซึ่ง เหยา ให้เขาตรวจสอบดูว่าเรื่องของคืนนี้ใครเป็นคนทำ!”

ลูซือจิ่นแสดงออกมาอย่างน่ากลัวมาก ดวงตาสีเข้มพ่นลมหายใจแห่งการทำลายล้าง เหมือนปีศาจที่ชั่วร้าย ดูแล้วช่าง น่าหวาดกลัว

ส่งอานหยีเห็นแล้วก็ตกตะลึงทันที รีบพยักหน้า : “โอเค”

หลังจากที่สู้ซือจิ่นพาถังรั่วชูออกจากร้านอาหารไป กลับถึง บ้านโดยไม่ได้พักเลย

ถังรั่วซูมึนๆเบลอๆ สายตาวิงเวียนเล็กน้อย น้ำบนร่างกายก็ยิ่ง ถูๆไถๆไปบนตัวของผู้ซือจิ่น

ลูซือจิ่นดูเหมือนว่าจะไม่ได้สนใจมากนัก หลังจากที่อุ้มพาเธอ กลับถึงห้อง เดิมทีคิดจะวางที่บนเตียง สรุปแล้วกลับหมุนเท้า ไปเข้าห้องน้ำแทน

“คุณภรรยา จัดการเช็ดร่างกายให้สะอาดเสียก่อน”

วางถังรั่วชูลงบนพื้น สู้ซือจิ่นพูดหนึ่งประโยคด้วยความอ่อน โยน ก็หันหลังกลับไปช่วยเปิดน้ำให้ถังรั่วชู

ทั้งสองขาของถังรั่วชูเพิ่งจะแตะพื้น ก้าวเท้าเดินก็จะล้มไป

ทางด้านข้าง

ลูซือจิ่นตาไวมือไวเข้าไปประคองไว้ พบว่าเธอหายใจค่อนข้างรุนแรง กลิ่นเหล้าที่เข้ามาใส่หน้า คนทั้งคนโคลงไปเคลง มา ยืนนิ่งๆไม่ได้เลย

“คุณภรรยา คุณยังโอเคไหม ?”

ลูซือจีนมือโอบที่เอวของเธอไว้ ถามอย่างค่อนข้างที่จะเป็น

ห่วง

ถังรั่วซูลืมตามองเล็กน้อย ภาพรางๆที่ปรากฏอยู่ต่อหน้าทับ ซ้อนกันอย่างต่อเนื่อง หลังจากนั้นไม่นาน ถึงจะมองเห็นคนที่ อยู่ตรงหน้าได้ชัดเจน

“ซือจิ่น โชคดีที่คุณมา..….….…..

เธอกระซิบกระซาบด้วยเสียงต่ำ คนทั้งคนพิงอยู่ในอ้อมแขน ของเขา ดูแล้วค่อนข้างที่จะอ่อนแอ

ลูซือจิ่นกอดเธอไว้อย่างแน่นๆ น้ำเสียงที่ละอายใจ : “ตำหนิ ฉัน ที่ไม่ดูแลคุณให้ดี

เขาเคยพูด หลังจากนี้จะไม่ปล่อยให้เธอได้รับอันตรายอีก แต่ว่าครั้งแล้วครั้งเล่า กลับทำให้เธอได้รับบาดเจ็บต่อหน้า ต่อตาของตัวเอง

เธอได้ยินความรู้สึกที่ละอายใจของเขา อดไม่ได้ที่จะส่าย หน้า : “ไม่โทษคุณ”
ลูซือจิ่นลูบๆที่ศีรษะของเธอ พูดอย่างเบาๆ : “เปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนเถอะ คุณค่อนข้างที่จะเมา ต้องพักผ่อน

“แต่ว่าฉันเวียนหัว อยากนอน” ถังรั่วซูส่ายหน้าป๋องแป๋งๆสั่น ไปมา ออดอ้อนเหมือนเด็ก

“ทั้งตัวคุณเปียกปอนหมดแล้ว จะเป็นหวัดได้ ” ลูซือจิ่นอดทน

พูดหลอกล่อ

ได้ยินคำพูดนั้น ถังรั่วชูอดไม่ได้ที่จะเอียงศีรษะมองเขา หัวเราะออกมาเบาๆ : “งั้น….ซือจิ่นอาบน้ำพร้อมกับฉัน

ไหม ?”

ลูซือจิ่นตกตะลึง

อาบน้ำด้วยกัน ?

“ซือจิ่นไม่อาบน้ำล่ะก็ นั้นฉันก็ไม่อยากอาบน้ำแล้ว”

ถังรั่วชูพูดพึมพำ พร้อมโน้มตัวไปในอ้อมแขนของผู้ซือจิ่น ศีรษะถูๆไถๆ หลังจากที่หาที่ที่สบายได้ ก็ไม่ขยับแล้ว

มองที่อ้อมแขนของตัวเอง ‘ออดอ้อน’ ของผู้หญิง อู้ซือจิ่นอา รมณ์ที่ขุ่นมัวในตอนแรก ทันใดนั้นก็หายไปไม่น้อยเลยทีเดียว
“คุณภรรยาอาบคนเดียวก็พอ มิฉะนั้น ฉันก็ไม่กล้าที่จะรับ ประกัน ว่าฉันจะอดใจไหว”

สู้ซือจิ่นเสียงที่ทุ้มต่ำ ฟังขึ้นมาแล้วนั้นค่อนข้างยั่วยวน

เธออุ้มถังรั่วซูไปในอ่างอาบน้ำ ปรับอุณหภูมิของน้ำเรียบร้อย เริ่มเทน้ำลงไปในอ่างอาบน้ำ

ถังรั่วชูนั่งดิ้นไปมาในอ่างอาบน้ำ พยายามที่จะยืนขึ้น

“นั่งให้ ”

ลูซือจีนเอื้อมมือออกและกดเธอลงไปในอ่างอาบน้ำ หลังจาก นั้นก็ออกมาจากห้องอาบน้ำ ไปที่ตู้เสื้อผ้าหาเสื้อผ้าที่จะมา เปลี่ยนอาบน้ำของถังรั่วชู เดินกลับไปใหม่อีกครั้ง

น้ำในอ่างอาบน้ำค่อยๆเติมจนเต็ม ถังรั่วชูนั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำ เสื้อผ้าลอยอยู่ในน้ำ สภาพที่โปร่งใส กลับแสดงรูปร่างที่ งดงามของเธอออกมา ไม่รู้ว่าสายเดี่ยวของชุดร่วงหล่นไป ตั้งแต่เมื่อไหร่แล้ว เมื่อมองไปก็สามารถเห็นหิมะสีขาวทั้งสอง ลูกนั้นแล้ว

“ถอดเสื้อผ้าเองได้ไหม?”

มองดูถังรั่วชูที่พิงขอบอ่างอาบน้ำอย่างเกียจคร้าน อู๋ซือจิ่นรู้ สึกสนใจ อดไม่ได้ที่จะถามอย่างยิ้มๆ
“ถอดเสื้อผ้า ?”

ถังรั่วซูกะพริบตา ก้มมองดูเสื้อผ้าของตัวเอง แก้มที่ขาวซีด ในขณะนั้นสุดท้ายก็เกิดสีแดงก่ำออกมา : “อ้อ เปลี่ยนได้…”

เธอยื่นมือออกไป เริ่มถอดชุดบนตัวของตัวเอง แต่ว่าถอดตั้ง นาน ก็ยังคงถอดไม่ออก

“คุณภรรยาถอดแบบนี้คงไม่ได้การแล้ว”

ลูซือจิ่นอดไม่ได้ที่จะมอง เพียงแค่เริ่มที่จะช่วยเธอถอด เสื้อผ้า

เมื่อกระโปรงหล่นลง แช่ลงในอ่างอาบน้ำนั้น ทั้งหมดก็เปิด เผยออกมาในสายตาของเขาแล้ว

ร่างกายที่ขาวบริสุทธิ์ ถูกสาดส่องประกายจนตาพร่ามัวเล็ก น้อย อุณหภูมิของน้ำที่เหมาะสม ทำให้ผิวของเธอกลายเป็น สีชมพู ดูแล้วช่างอ่อนช้อยและเย้ายวนใจ

สวยแบบไม่ได้แต่งแต้ม!

แสงแดดในฤดูใบไม้ผลิที่งดงามตรงหน้า ทำให้ผู้ซือจิ่นจาก ที่เป็นคนสามารถยับยั้งชั่งใจตัวเองได้อย่างน่าทึ่ง มีความร้อน แผดเผาในดวงตา แรงกระตุ้นที่ไม่อาจคาดเดาได้พุ่งขึ้นอย่าง แผ่วเบาจากท้องน้อย
และเมื่อตอนที่ผู้ซือจิ่นพยายามที่จะยับยั้งไฟชั่วร้ายใน ร่างกาย ถังรั่วชูที่นั่งในอ่างน้ำกลับเอียงศีรษะ สายตาพร่ามัว รอยยิ้มของคนเมา

“ฉันอยากอาบน้ำพร้อมกับซือจิ่น”

เธอยื่นมือไปสาดน้ำที่เต็มอยู่ในอ่าง อู๋ซือจิ่นที่นั่งยองๆอยู่ข้าง อ่างอาบน้ำ หลบไม่ทัน ถูกสาดไปทั่วร่างกายเลย

ลูซือจิ่นสายตาที่จับจ้องมองที่คนตรงหน้า เสียงที่แหบแห้ง “คุณภรรยา คุณต้องคิดให้ดีๆ ตอนนี้ถ้ามาเสียใจภายหลังก็คง ไม่ทัน”

ถังรั่วชูโน้มตัวไปข้างหน้า ทั้งสองมือเกี่ยวที่คอของเขา พูด ด้วยลมหายใจที่หอมเหมือนกล้วยไม้ : “ไม่เสียใจภายหลัง”

อู๋ซือจิ่นหายใจเข้าลึกๆ จ้องมองที่เธอ หลังจากที่ใช้เวลาใน การตัดสินใจสักพัก ดึงสองแขนของเธอ ลุกขึ้นยืน ถอดเสื้อ ถอดกางเกงขายาว ห่อผ้าขนหนู ก้าวเข้าไปในอ่างอาบน้ำ

ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทั้งสองเผชิญหน้ากันอย่างตรงๆ แต่อาจจะ เป็นเพราะบรรยากาศ ในห้องอาบน้ำโชยหอมไปด้วยกลิ่นที่ เสน่หา

ถังรั่วชูไม่ได้เมามากเกินไป ยังสามารถฝืนประคับประคอง

สติได้
ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า รูปร่างที่ดูดีเทียบเท่ากับซูเปอร์โมเดล ของโลก แสงสว่างสาดส่องที่ตัวเขา เผยความเซ็กซี่และมี เสน่ห์ที่ไม่อาจบรรยายได้

ถังรั่วชูสองแก้มร้อนผ่าว ขับเคลื่อนด้วยแอลกอฮอล์ใน ร่างกาย เริ่มยื่นมือออกไปอีกครั้ง โอบรอบคอของเขาเหมือน เถาวัลย์ โน้มตัวเข้าใกล้ริมฝีปากเล็กๆ เริ่มจูบบนริมฝีปากของ เขา

“ซือจิ่น ยังจำคำพูดที่ฉันเคยพูดก่อนหน้านี้ไหม? รอฉันพร้อม ก็จะให้คุณ ฉันคิดว่าฉันพร้อมแล้ว ก็คือตอนนี้”

จูบริมฝีปากของเขาอย่างเชื่องช้า เสียงกระซิบของเธอ นำมา ซึ่งอำนาจวิเศษ ผ่านเข้าไปในหูของเขา

อู๋ซือจิ่นตกตะลึง ผลักเธอออกจากอ้อมแขน ปากอยากจะพูด อะไรบางอย่าง แต่ยังไม่ทันได้เปิดปาก กลับถูกถังรั่วชูปิดปาก ไว้แล้ว