ตอนที่ 104 เชิญเต้นรำ

ตอนที่ 104 เชิญเต้นรำ

เมื่อลูซึ่งเหยาเห็นฉากนี้ ก็รีบฟ้องถังรั่วชูทันที: “พี่สะใภ้ พี่ ใหญ่พอปรากฏตัวก็ดึงดูดแมลงผีเสื้อมาซะแล้ว กลับไปจะ ต้องให้เขาคุกเข่าต่อหน้าไม้กระดานสักผ้านะ”

“ก็พอๆกันแหละ คุณมีสิทธิ์อะไรที่จะพูด?”

ถังรั่วชูมองบน พูดในใจคุณเองก็เรียกมาสองคนไม่ใช่เห รอ!

ลูซึ่งเหยาดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พูด “ทำไมจะไม่มี พูด: สิทธิ์? เทียบกับพี่ใหญ่แล้ว ความนิยมของเขา มากกว่าฉัน อย่างเห็นได้ชัด ก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ผู้หญิงมีรสนิยมแบบไหน นาย น้อยคนนี้ทั้งหล่อทั้งมีอารมณ์ขันทั้งเข้ากับคนง่าย พวกเธอไม่ ชอบฉัน กลับไปชอบพี่ใหญ่ที่เข้ากับคนไม่ได้ ทั้งวันทำหน้าไม้ กระดาน ท่าทางทําเป็นเท่ของใบหน้าที่ห้ามคนแปลกหน้าเข้า ใกล้”

คุณชายสามตระกูลผู้สำหรับปัญหานี้ อธิบายออกมาได้ค่อน

ข้างยาก

ถังรั่ว อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตลกเล็กน้อย : “มีอะไรแปลกงั้นเห รอ สิ่งที่ไม่ได้คือสิ่งที่ดีที่สุดเสมอ ปกติกู้ซือจิ่นทำให้คน รู้สึก ที่ไม่สามารถเข้าถึงได้ สไตล์ของเขาค่อนข้างลึกลับ ดังนั้นจึง เป็นเรื่องง่ายที่จะดึงดูดความอยากรู้อยากเห็นของผู้หญิงให้ค้นหา คนที่เป็นแบบนี้ ยังไม่ได้มาก็อยากไขว่คว้า พอได้มาปั๊บ เหมือนกับได้โลกมาทั้งใบ แน่นอนก็ต้องดึงดูดผู้ หญิงหน่อย”

“นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันบอกว่าความคิดของผู้หญิงเป็นเรื่องยาก ที่จะเข้าใจ

ผู้ซึ่งเหยาโค้งริมฝีปาก ทันใดนั้นในใจก็เพิ่มความอยากรู้ อยากเห็นขึ้นมา : “หรือว่าพี่สะใภ้รู้สึกแบบนี้กับพี่ใหญ่?”

“ไม่ถึงขนาดนั้นมั้ง สถานการณ์ของฉันกับผู้ซือจิ่นนั้นพิเศษ”

“พิเศษยังไง?” ทันใดนั้นรู้ซึ่งเหยาสนใจขึ้นมา: “ตอนแรกที่ พี่สะใภ้ตกลงทำยังไงถึงได้แต่งงานกับพี่ใหญ่? ตอนนั้นเขาขอ คุณแต่งงานหรือยัง? ขอแต่งยังไง?”

“ขอแต่งงาน?”

ถังรั่วชูส่ายหน้า เหลือบมองไปที่ผู้ซึ่งเหยา : “เขาไม่ได้ขอ ฉันแต่งงาน แต่กลับกันเป็นฉันที่ขอเขาแต่งงาน”

“อะไรนะ?” ลูซึ่งเหยาอึ้งไปหลายวินาที จากนั้นดวงตาของ เขาก็เบิกกว้างอย่างไม่น่าเชื่อ : “เป็นคุณที่ขอแต่งงาน? เป็น

ไปได้ยังไง? จริงเหรอ?”

“จะโกหกคุณทําไม”
“พี่ใหญ่ทำไมถึงยอมให้คุณขอแต่งงานนะ?” ลู่วิ่งเหยาทั้ง หน้าไม่กล้าเอ

“อันนี้ก็…..

คิดแล้วตอนแรกตัวเองแค่อยากต่อสู้เพื่อแต่งงาน ถังรั่วซู อยากจะหัวเราะหน่อย: สถานการณ์ค่อนข้างเรื่องแปลก ดัง นั้นจึงตอบตกลง

“ดังนั้น พวกคุณก็แต่งงานกันแล้ว?” ลูซึ่งเหยาทั้งตัวปากค้าง

ตาค้าง

สู้ซึ่งเหยาพูดไม่ออกสักพัก ถึงจะดึงสติกลับมาได้: “พี่ใหญ่ นั้นโชคดีเหลือเกิน หรือว่าวันหลังฉันจะลองทำดู ไม่แน่ก็อาจ จะได้ภรรยาดีๆก็ได้!

ครั้งนี้เปลี่ยนเป็นถังรั่วชูที่พูดไม่ออกในขณะนี้

ความคิดแบบนี้ ก็มีแต่ลูซึ่งเหยาสามารถคิดออกมาได้

ในขณะนี้ ทันใดนั้นส่งอานหยีรีบวิ่งมาที่เธอ หายใจหอบๆ : “ถังรั่วชู ทำไมคุณถึงยังอยู่นี่?”
“ฉันไม่อยู่ตรงนี้ จะต้องอยู่ตรงไหน? เกิดเรื่องอะไรขึ้น?

“เกิดเรื่องใหญ่แล้ว! ฉันเพิ่งเห็นกู้รั่วรั่ว นิ่งเฉียวเฉียวและคน อื่น ๆ วิ่งไปคุยกับประธานสู้ของคุณแล้ว คุณจะไปดูไหม?”

ส่งอานหยีชี้ไปที่ที่หนึ่ง ถอนหายใจอย่างโล่งอก ถึงพูดต่อ : “อีกเดี๋ยวจะมีการเต้นรำ มีผู้หญิงจำนวนมากกระตือรือร้นที่จะ ลอง อยากชวนประธานสู้เป็นคู่เต้นรำ”

ถังรั่วชูอดไม่ได้ที่จะยกคิ้วขึ้น : “คู่เต้นรำของเขาจะเป็นฉัน เท่านั้น”

“ฉันรู้ว่าเป็นคุณ แต่ว่า หรือว่าเธอไม่อยากรู้ผู้หญิงแพศยา สามคนนั้นไปหาท่านประธานผู้ทำไม? แต่ฉันอยากรู้มาก ไป ไปไป ไปดู”

สังอานหยือดไม่ได้ที่จะลากถังรัวชูเข้าไปในฝูงชน ไม่ให้คน ที่อยู่ข้างหลังได้ตั้งตัวเลย

ทั้งสองเดินผ่านห้องจัดเลี้ยงอย่างรวดเร็ว พามาโซนกลาง

ทันใดนั้น ยังคงมีผู้คนจำนวนมากมารวมตัวกันรอบๆสู้ซือจิ่น

เมื่อถังรั่วชูและสังอานหยีมาถึง ดูเหมือนเขาจะรู้สึกเช่นนั้น ยกศีรษะขึ้นช้าๆ มองผ่านฝูงชน สแกนช้าๆ ก็มาตกที่เธออย่าง แม่นยำา
คนสองคนหันหน้าเข้าหากัน ถังรั่วซูยิ้มหวานให้เขาทันที

ยิ้มเหมือนดอกไม้ ดวงตาสีดำของชายคนนั้นที่อยู่ห่าง ออกไปไม่มากนัก เดิมทีใบหน้าที่เฉยเมย ทันใดนั้นก็มีการ หลอมละลายเล็กน้อย ริมฝีปากบางๆ เหมือนยิ้มฉีกยิ้มเบาๆ

และในเวลาที่สองสามีภรรยาแอบส่งสัญญาณให้กันนั้น นิ่งเฉียวเฉียวมีความกล้าที่จะเดินไปหาลูซือจิ่น พูดกับเขา ประเดี๋ยวไม่ทราบว่าจะมีเกียรติ เป็นคู่เต้นรำกับคุณไหม?”

ขณะที่เธอพูดคำนี้นั้น เสียงไม่ได้เจตนาที่จะกดไว้ คนรอบ ข้างก็ได้ยิน ประหลาดใจที่มีอยู่ อดไม่ได้ที่จะอยากรู้เกี่ยวกับ ปฏิกิริยาของหาลูซือจิ่น

อีกคนคือนางเอกหญิงในวงการบันเทิง ส่วนอีกคนคือ จักรพรรดิที่ทุกคนชื่นชม ทุกคนคิดว่า สองคนนี้ยืนคู่กัน มองดู แล้วเพลินตา

แต่ว่า ยังมีบางคนที่คาดเดาว่าลูซือจิ่นจะตอบว่ายังไง

ผู้หญิงสวยมีเสน่ห์คนนี้ คิดแล้ว ไม่น่าจะมีผู้ชายคนไหนปฏิเส ธมั้ง?

ทุกคนกำลังคิดแบบนี้ ในที่สุดก็ได้ยินเสียงอันเยือกเย็นของ ลูซือจิ่น เสียงแผ่วเบาในอากาศ: “อยากเต้นรำกับผม คุณยัง ไม่มีคุณสมบัติ”
ประโยคสั้นๆ สีหน้าของนิ่งเฉียวเฉียวซีดลงทันที

คนรอบข้างได้ยินคําพูด แต่ล่ะคนต่างก็เงียบ ไม่กล้าพูด แม้แต่ประโยคเดียว ได้แต่พูดพึมพำในใจ: “บรรยากาศ ครอบงำเหมือนในตำนาน เคร่งขรึม! ·

บรรยากาศ ในขณะนี้กลายเป็นอึดอัดเล็กน้อย ดารามากมาย ในวงการมองไปที่นิ่งเฉียวเฉียว ล้วนน่าเห็นใจ

ยังดีมาที่นี่คืนนี้ มีแต่นักข่าวของบริษัทสือรุ่ย ไม่งั้นล่ะก็ หาก ตอนนี้ถูกโพสต์บนอินเทอร์เน็ต ไม่รู้ว่าจะทำให้นิ่งเฉียวเฉียว ต้องเป็นที่หัวเราะเยาะมากแค่ไหน

นิ่งเฉียวเฉียวหายใจเข้าลึก ๆ ด้วยความลำบากใจ ยกยิ้ม อย่างไม่เต็มใจ ขอโทษด้วยคำพูดที่ว่า “ขออภัย รบกวน ประธานล้แล้ว”

ดูนิ่งเฉียวเฉียวออกจากตรงนี้อย่างเศร้าสร้อย ส้งอานหยีใน ฝูงชนยิ้มด้วยความปีติยินดี : “คัต ดาราใหญ่พวกนี้แต่ละคน ถูกแฟนคลับรักจนหลงตัวเอง ยังคิดว่าตัวเองเป็นที่นิยมมาก แค่ไหน! ถังรั่วชู เปลี่ยนเป็นคุณเข้าไปหาประธานอู๋ กระตุ้น พวกเธอ”

ถังรั่ว ลังเลเล็กน้อย : “ช่างเถอะ แบบนี้ผยองเกินไป”

“กลัวอะไร นิ่งเฉียวเฉียวและกู้รั่วรั่วทั้งหมดอยู่ในกลุ่ม เดียวกัน จุดประสงค์การเข้าหาประธานสู้ ก็ไม่ใช่เพื่อข่มคุณเหรอ ในเมื่อคนอื่นเป็นแบบนั้นแล้ว ทำไมคุณต้องมีเมตตา ขนาดนั้น”

สั่งอานหยีมองบน ผลักถังรั่วชู เหมือนกับไล่แมลงวัน โบกมือ ไม่หยุด : รีบไปรีบไป

“โอ้ย ก็ได้”

ส่ายหัวอย่างจนใจ สุดท้ายถังรั่วชูต้านส่งอานหยีไม่ได้ ได้แค่ ก้าวเข้าไปหาลูซือจิ่น

“ประธานกู้ ประเดี๋ยวไม่รู้ว่าจะมีเกียรติพอที่จะ เป็นคู่เต้นรำ คุณไหม?”

เสียงที่นุ่มนวล ดังอยู่กลางห้องจัดเลี้ยง

ถังรั่วชูเมื่อพูดคำนี้ออกมา ในนั้นดึงดูดสายตาที่ตกตะลึงนับ ไม่ถ้วน

ทุกคนเหมือนจ้องมองคนบ้ายังไงอย่างนั้น มองดูเธอ ในใจพูด ว่า ผู้หญิงคนนี้ไม่เห็นว่านิ่งเฉียวเฉียวถูกปฏิเสธ? ไม่รู้ตัวเอง ขึ้นมาจะเป็นหรือตาย

แขกผู้มีเกียรติโดยทั่วไปสามารถนึกภาพออกแล้ว รอภาพที่ น่าเศร้าของถังรั่วชูที่ถูกปฏิเสธ