ตอนที่ 10 ไม่มีใครรังแกเธอได้

ตอนที่ 10 ไม่มีใครรังแกเธอได้

หลังจากที่ทะเลาะกับ ถังสัง เสร็จแล้ว ถังรั่วซูก็ย้ายออกไปทันที

ล้ซือจิ่นส่งมู่หลิงมารับเธอ ในตอนที่จะจากไปนั้น ถังรั่วชูอดที่จะ หันกลับไปมองบ้านหลังนั้นไม่ได้ ด้วยความเจ็บปวดใจ

ถึงอย่างไรที่นี่ก็เป็นสถานที่ที่เธออยู่มากว่า 20 ปี เมื่อต้องลา จาก จึงอดอาลัยอาวรณ์ขึ้นมาในใจไม่ได้

แต่ถังรั่วชูก็ไม่ได้เสียใจนานมากนัก

บ้านหลังนี้ ไม่มีอะไรที่เธอจะต้องคิดถึงอดีตอีกแล้ว

สู้ซือจิ่นอยู่คฤหาสน์ที่ชื่อว่า วิลล่าลงหยู่เซิ่งจิ่ง ซึ่งตั้งอยู่ส่วนที่ หรูหราที่สุดทางตอนใต้ของเขตชานเมือง ในคฤหาสน์หลังนี้ค่อน ข้างเงียบและสงบมากทีเดียว สภาพแวดล้อมภายในงดงามมาก จัดสรรให้ดูไฮคลาสมากขึ้น เป็นความลับสุดยอด ทุกตารางใน บ้านหลังนี้ล้วนมีมูลค่าทั้งสิ้น ต่อให้มีเงินก็ไม่สามารถซื้อได้ คนที่ สามารถอยู่ที่นี่ได้นั้นต้องเป็นบุคคลที่แทบจะมีสิทธิ์และสินทรัพย์ ในระดับหนึ่งเลยแหละ
ในตอนที่มู่หลังพาถังรั่ว มาส่งนั้น ผู้ซือจีนก็อยู่ด้วย

ซึ่งเขาในวันนี้นั้น แต่งกายด้วยชุดสูทลายทางสีน้ำเงินเข้ม ฝีมือตัดเย็บประณีต รวมทั้งเนคไทลายทางง่าย ๆ ดู ขับให้เขา ดูหรูหรา ดูเป็นผู้สูงศักดิ์ที่สง่างาม ดวงตาทีเฉี่ยวลึกคู่หนึ่ง ขนคิ้ว ที่เรียงตัวสวยกระจายมาดเย็นชาออกมา ทําให้ยากที่จะเข้าถึงได้

ถังรั่ว อดที่จะตะลึงไม่ได้ เสน่ห์ที่ชวนหลงใหลที่แผ่กระจาย ออกมาทำให้ผู้ชายคนนี้ดูแบดบอยส์มากจริง ๆ

“กระเป๋าของเธอมีแค่นี้เหรอ?”

สู้ซือจิ่นเดินมาข้างหน้าของเธอ จากนั้นก็ชี้ไปทางกระเป๋าเดิน ทางสามใบที่อยู่ด้านหลังของเธอ

ถังรั่ว ดึงสติกลับมา ก่อนยิ้ม : “น้อยไปเหรอ?”

“ห้องตั้งใหญ่ แค่นี้ น้อยไปหน่อย แต่ก็ไม่เป็นไร อยากได้อะไร เพิ่มเติม ก็ค่อยซื้อทีหลังก็ได้”

ซือจินตะโกนเรียกคนรับใช้ในบ้านออกมา เพื่อให้ยกกระเป๋า ของถังรั่ว ขึ้นไปชั้นบน หลังจากนั้นก็หันกลับมาพิจารณาเธออีก ครั้ง ก่อนจะขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย : “สีหน้าดูไม่ค่อยดีเลย ไม่ได้นอนเหรอ?”

ถังรั่วชูตกใจเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้ายอมรับ : “จะนอนได้ยังไง

ละ”

หัวใจที่แสนเจ็บปวด จะให้ไปมีกระจิตกระใจนอนหลับได้ยังไง?

อู๋ซือจิ่นมองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ ราวกับรู้ว่าเธอนั้นได้รับ ความไม่เป็นธรรมมาอีกแล้ว จากนั้นก็ยื่นมือออกไปลูบแก้มของ เธอ “หลังจากนี้ก็อยู่ข้างกายฉัน จะไม่มีใครรังแกเธอได้อีก”

ฝ่ามือของเขานั้นใหญ่มาก แต่กลับทำให้คนรู้สึกอบอุ่นและ ศรัทธาอย่างยิ่ง

ถังรั่วชูยิ้มอย่างสดใสออกมา : “ฉันเชื่อคุณคะ”

“ไปดูห้องข้างบนหน่อยไหม?”

สู้ซือจิ่นดึงมือกลับ จากนั้นก็เสนอความเห็น นัยน์ตาฉายแววลึก

ซึ่งยากที่คนจะหยั่งถึง

ถังรั่วชูพยักหน้า : “คะ”
ทั้งสองคนเดินขึ้นไปข้างบน ซึ่งในห้องนั้นกว้างขวางมาก ต่างก็ ถูกตกแต่งได้อย่างหรูหราไม่มีข้อบกพร่อง งดงาม เหมาะสมกับ สไตล์ของผู้ซือจั่นมากทีเดียว

ถังรั่ว มองไปรอบ ๆ แล้วก็พบว่าภายในนั้นถูกจัดแต่งขึ้นมาใหม่ นอกจากของที่มีกลิ่นอายความเป็นผู้ชายบางส่วนแล้ว นอกนั้น ก็มีการติดตั้งของใช้สำหรับผู้หญิงเข้ามา ห้องแต่งตัวภายในนั้น โล่งวางอยู่ครึ่งหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าเตรียมไว้สําหรับเธอ

“คุณภรรยาพอใจไหม?

ถังรั่วชูถือโอกาสนี้สำรวจที่ว่างเปล่านั้น ผู้ซือจิ่นเดินไปรินไวน์ แดงจากตู้ไวน์มาสองแก้ว แก้วหนึ่งยื่นให้กับเธอ

ถังรั่วชูรับแก้วนั้นมา ด้วยอาการหูร้อง หน้าแดงระเรื่อ : “นี่……คือห้องของฉันกับคุณเหรอคะ?”

“แน่นอน เราแต่งงานกันแล้วนะ !

ล้ซือจิ่นจิบไวน์ไปคำนึง พร้อมกับพูดอย่างสมเหตุสมผลออกมา

ใบหน้าของถังรั่วชูยิ่งแดงเข้าไปใหญ่ เลยอดที่จะชำเลืองมองไปยังเตียงใหญ่ด้านหน้าไม่ได้

เตียงสําหรับสองคนไซต้มาตรฐาน บนเตียงถูกแต่งใหม่ยกเซ็ต อีกทั้งยังตกแต่งด้วยความเอาใจใส่อีกด้วย ด้านบนถูกโรยด้วย กลีบดอกไม้ เขียนด้วยตัวอักษรว่า สุขสันต์วันแต่งงาน ดูแล้วมันก็ ธรรมดาแหละ แต่กลับให้ความรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก

ถังรั่วซูคิดว่า สู้ซือจิ่นจะพาไปดูห้องของเธอ ที่จัดให้เธออีกห้อง หนึ่ง แต่มันกลับไม่ใช่ ภาพตรงหน้าได้บอกเธอไว้ว่าหลังจากวันนี้ เป็นต้นไป เธอจะต้องนอนกับเขา

แก้มของถังรั่วชูยิ่งร้อนผ่าวเข้าไปใหญ่ ร้อนราวกับไฟ ขวยเขิน ขนาดลําคอที่ขาวนวลนั้นก็ยังแดงระเรื่อขึ้นมาบาง ๆ

เมื่อสู้ซือจิ่นเห็นท่าทางไม่เป็นธรรมชาติของเธอ มุมปากก็ได้ กระตุกเล็กน้อยจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม อดที่จะยกมือขึ้นไปจับคางของเธอ ไม่ได้ ก่อนพูดขึ้นว่า : “คุณภรรยา ถึงฉันบอกว่าจะไม่แตะต้องตัว ของเธอในระยะสั้น ๆ แต่ท่าทางแบบนี้ของเธอ มันทำให้ฉันยาก ที่จะอดใจไหวนะ”

น้าเสียงโทนต่ำ ๆ ของเขา ช่างนุ่มนวลน่าดึงดูดราวกับเสียง เชลโล

กลิ่นอายที่แสนอบอุ่นได้ปะทะเข้ามา พร้อมกับนำพากลิ่นน้ำหอมโคโลญจน์อันสดใสและฮอร์โมนอันเข้มข้นแผ่กระจายออก มาด้วย ซึ่งเต็มไปด้วยความน่าหลงใหลและเซ็กซี่มากจริง ๆ

ถังรั่วซูเต้นระทึกมาก จนร่างทั้งร่างเริ่มรู้สึกกระวนกระวายใจขึ้น

มา

ถังรั่ว ไม่ได้โง่ เมื่อได้ยินเธอย่อมรู้ว่าความหมายแฝงใน ประโยคนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงแววตาของเขาที่กำลังฉาวแววเร่าร้อน ที่พยายามอดกลั้นไว้

ถังรั่ว อดกลืนน้ำลายอีกหนึ่งไม่ได้ เกร็ง จนไม่รู้ว่าจะต้องทำตัว ยังไงต่อไป

เมื่อสู้ซือจิ่นเห็นท่าทางแบบนี้ของเธอ เขาเลยเผยรอยยิ้มบาง ๆ ออกมา จากนั้นก็มองไปทางถังรั่วซูที่อยู่ในอาการตกใจ ก่อนจะ ปล่อยจากเธอ : “คุณภรรยาไม่ต้องเครียดไปหรอก ฉันบอกว่าจะ ไม่แตะต้องก็คือไม่แตะต้อง ไม่ได้พูดเลื่อนลอยแต่อย่างใด

เมื่อได้ยินเขาพูดแบบนี้ ถังรั่วก็ผ่อนคลายลงในใจมากทีเดียว และซาบซึ้งความเป็นสุภาพบุรุษของเขาอยู่เงียบ ๆ

เพียงแต่พวกเขาก็แต่งงานกันแล้ว แต่กลับมีเพียงแค่ผู้ซือจิ่นที่ ให้มาโดยตลอด ไม่ว่าจะเป็นดินเนอร์ที่ตั้งใจจัดในคืนแต่งงาน แล้วก็ห้องที่จัดตกแต่งให้เพื่อเธอ ใบทะเบียนสมรส แล้ว ไหนจะวิ่งไปช่วยเธอที่บริษัทอีก …….

การแต่งงานนี้ เธอเป็นคนอยากแต่งเองด้วยซ้ำ แต่ตัวเองกลับไม่ ได้ให้อะไรเลย มีแต่เขาที่คล้อยตามเธอ

มีสิทธิ์อะไร?

เมื่อคิดได้ถึงตรงนี้ ถังรั่ว จึงอดที่จะกัดฟันกรอดไม่ได้ ราวกับ กําลังตัดสินใจอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นก็ยื่นมือออกไปคว้าชาย เสื้อของ อู๋ซือจิ่นไว้

“อ่า?”

ลัซือจิ่นมองกลับมาด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย

เมื่อเห็นถึงรั่วซูก้มหน้ามองต่ำ สายตามองลงไปบนพื้น ก่อนจะ พูดขึ้นด้วยใบหน้าที่เขินอายว่า : “จริง ๆ แล้ว ถ้านายอยากจริง ๆก็…ก็ไม่เป็นไร พวก…..พวกเราเป็นสามีภรรยากัน ไม่ช้าก็เร็ว ก็ต้อง…..ต้องทํา…..อยู่ดี ดังนั้นมาเริ่ม……..ปฏิสัมพันธ์เถอะ…..ฉัน