ตอนที่ 247 มิตรภาพแตกร้าว

ตอนที่ 247 มิตรภาพแตกร้าว

“หึ!” ยิ่งเซียวเซียวหัวเราะเยาะออกมา “ชูชู เธอก็เชื่อใจ เสิ่นโม่เฟยขนาดนี้เหรอ? ถ้าเกิดเขาแค่เห็นของสดใหม่ ชั่วคราว รอเบื่อแล้วก็สะบัดอานหยีทิ้ง ตอนนั้นจะทำยัง ไง?”

ไม่ผิด เธอก็ไม่เชื่อใจเสิ่นโม่เฟย และไม่เชื่อว่าเขาจะไป ต่อต้านปู่ของตนเองเพื่ออานหยีด้วย ในฐานะคนตระกูล รํารวย ตั้งแต่ไหนแต่ไรมีเพียงประนีประนอม ไม่มีต่อต้าน

ถังรั่วชูหัวเราะนิดหน่อย “ฉันเชื่อใจโม่เฟย”

พูดจบ เธอมองทางเสิ่นโม่เฟยอย่างนิ่งเงียบ “โม่เฟย นายเป็นลูกพี่ลูกน้องของซือจิ่น ซือจิ่นเป็นคนยังไง ฉันรู้ ดีที่สุด ดังนั้นฉันเชื่อว่านายกับเขาเป็นประเภทเดียวกัน นายจะดีต่ออานหยีได้”

พูดถึงตรงนี้ เธอหัวเราะเสียงต่ำๆ “แน่นอน ถ้าสุดท้าย ฉันโดนตบหน้าเข้า อย่างนั้น…” สีหน้าเปลี่ยนมา เคร่งขรึมกะทันหัน “ฉันจะไม่ให้อภัยนายเด็ดขาด”

“พี่สะใภ้ ผมจะไม่ทำให้พี่ผิดหวัง” นี่เป็นการรับรองของ เสิ่นโม่เฟย
แต่ยิ่งเซียวเซียวไม่รู้สึกซาบซึ้งเลย “เสิ่นโม่เฟย ชูซูเชื่อ นาย แต่ฉันไม่เชื่อนาย อย่างไรเสียฉันก็ไม่เห็นด้วยที่อาน หยีจะคบกับนาย เมื่อก่อนไม่เห็นด้วย ตอนนี้ไม่เห็นด้วย อนาคตยิ่งจะไม่เห็นด้วย”

ยิ่งเซียวเซียวแสดงความคิดของตนเองออกมาอย่าง ชัดเจนเป็นพิเศษ ความสัมพันธ์หนึ่ง ถ้าเริ่มต้นเพียงแค่ ความรักก็อยู่ด้วยกัน อย่างนั้นไม่นานก็จะถูกความจริงตี พ่าย

เธอเป็นเพื่อนสนิทของอานหยี เพื่อนรัก เธอไม่ยอมเด็ด ขาดที่อานหยีที่รักของเธอจะได้รับความเจ็บช้าสักนิด

“เซียวเชียว……เธอจําเป็นต้องทำอย่างนี้ด้วยเหรอ?”

สำหรับการต่อต้านของเซียวเซียว ถังรั่วชูจำใจมาก พูด ตามตรง ความคิดภายในใจลึกๆ ของเธอเหมือนกับเซียว เซียว เธอไม่เห็นด้วยและไม่สนับสนุนความสัมพันธ์ของ อานหยีกับโม่เฟย

แต่เธอเข้าใจมากกว่าเซียวเซียว มีบางเรื่องไม่ใช่เรื่อง พวกเธอสามารถตัดสินใจได้จริงๆ

เวลานี้สั่งอานหยีเอ่ยปากแล้ว “เซียวเซียว เรื่องของ ฉัน ฉันสามารถตัดสินใจเองได้ ไม่ว่าอนาคตฉันจะได้รับ ความช้ำใจอะไร ฉันจะแบกรับเอาไว้เอง ดังนั้นฉันไม่ต้องการความเห็นด้วยและการสนับสนุนของเธอ”

ะไรกัน?” ถังรั่วซูตำหนิเสียงต่ำ “อานหยี เธอพูดอะไ

ยิ่งเซียวเซียวรู้สึกเจ็บช้ำมาก เพราะพวกเธอเป็นเพื่อน สนิทกันที่สุด ดังนั้นเธอเป็นห่วงหล่อน แต่ตอนนี้คนอื่น เขาพูดอย่างไรกัน ไม่ต้องการความเห็นด้วยและการ สนับสนุนของเธอ และพูดรังเกียจเธอที่ยุ่งไม่เข้าเรื่อง สินะ

พอเจตนาโดนบิดเบือนเป็นแบบนี้ เป็นใครก็ไม่สบายใจ ทั้งนั้น

ยิ่งเซียวเซียวรู้สึกเหมือนไฟสุมอยู่ที่หน้าอก ไม่สบายตัว เอาเป็นพิเศษ

ถังรั่วชูมองเห็นสีหน้าที่ไม่สู้ดีมากของเธอ รีบพูด ปลอบโยน “เซียวเซียว อานหยีเพียงแค่ใจร้อนชั่ววูบ พูด ผิดไป เธออย่าเก็บไปใส่ใจเลย”

ยิ่งเซียวเซียวหัวเราะกับถังรั่วชู “ชูซู หล่อนพูดผิดแล้ว หรือไม่ ฉันกระจ่างมาก”

“เซียวเซียว…” ถังรั่วชูยังอยากปลอบใจเธอ กลับเห็น เธอหันหน้ามองทางสั่งอานหยี “สั่งอานหยี ฉันเห็นเธอ เป็นเพื่อนที่ดี ดังนั้นฉันถึงพูดมากขนาดนั้น ในเมื่อความหวังดีถูกคิดว่าเจตนาร้าย งั้นฉันก็ไม่มีอะไรให้พูดแล้ว สุดท้ายฉันจะบอกกับเธอว่า……

เธอลุกขึ้นยืน สั่งอานหยีกับถังรั่วซูเงยหน้ามองเธอ เห็น เพียงเธอหัวเราะเยาะ “ดู แล ตัว เอง ให้ ดี”

คำพูดออกมา เธอก็หมุนตัวเดินไปหน้าประตู

เห็นแบบนี้ ถังรั่วชูรีบลุกขึ้นยืน พูดกับส่งอานหยีด้วย ความจำใจและไม่พอใจอยู่บ้าง “อานหยี เธอทำเกินไป แล้ว”

พูดจบ เธอก็ตามยิ่งเซียวเซียวไป

ส่งอานหยีมองพวกเธอจากไปนิ่งแข็ง ไม่ได้เก็บสายตา กลับอยู่นาน ราวกับคนโง่

“อานหยี คุณไม่เป็นไรนะ?” เสิ่นโม่เฟยมองเธอด้วย ความกังวล

น้ำตาค่อยๆ ร่วงลงมา เธอหัวเราะแล้ว เสียงหัวเราะออก มา ยิ่งหัวเราะน้ำตายิ่งไหลหนัก

สุดท้ายเธอปิดหน้าร้องไห้อย่างไร้เสียง
เงินโปเฟยโอบเธอเข้าอ้อมอกด้วยความเป็นห่วง ปลอบโยนเธอด้วยเสียงนุ่ม “มิตรภาพของคุณกับเขียว เซียวไม่ใช่คำพูดประโยคเดียวสามารถแตกหักได้ รอ พวกคุณหายโกรธแล้ว ค่อยคุยกันดีๆ เชื่อว่าพวกคุณจะ กลับมาคืนดีกันเหมือนเดิม”

สังอานหยีดึงคอคอเสื้อของเขาแน่น สะอึกสะอื้น พูด ติดๆ ขัดๆ “ฉัน……ฉันไม่ได้….จะตั้งใจ…….ดขนาด

“ผมรู้ เซียวเซียวจะเข้าใจเหมือนกัน” เสิ่นโม่เฟยลูบหลัง เธอเบาๆ สายตาตกอยู่ที่ท้องฟ้ามืดครึ้มนิดๆ ด้านนอก กระจก จิตใจกลัดกลุ้มพอสมควร

“เซียวเซียว…” งรั่วชูจับยิ่งเซียวเซียวที่กำลังเตรียม เข้าลิฟต์ไว้

ยิ่งเซียวเซียวถูกบีบให้หยุดเท้าลง พูดอย่างหน้าไม่หัน มา “ถ้าเธออยากช่วยสังอานหยีมากล่อมฉัน งั้นก็ไม่ต้อง มาเสียน้ำลายเปล่า”

พูดจบ เธออยากพุ่งเข้าลิฟต์อีก ถังรั่วซูรีบใช้แรงดึงเธอ ไว้ พูดอย่างไม่รู้จะร้องไห้หรือหัวเราะดี “เซียวเซียว เธอ อยากให้พวกเราสามคนผิดใจกันถึงที่สุดเหรอ?”
“ถังรั่วซู!” ยิ่งเซียวเซียวหันหน้าฉับพลัน ถลึงตาใส่เธอ โกรธเคือง “ไม่ใช่ฉันอยากผิดใจ เป็นสังอานหยีที่พูดแบบ นั้นก่อน”

เห็นท่าทางเธอโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ โมโหยากจะสงบ ถัง รั่วชูอดหัวเราะไม่ได้ “พอแล้ว ฉันไม่ได้กำลังโทษเธอ ฉัน เพียงแต่อยากบอกให้พวกเราใจเย็นลงมา คุยกันดีๆ และ ไม่ใช่พูดไม่เข้าหูก็ขัดแย้งกัน แบบนั้นความสัมพันธ์จะดี ยังไงก็คงถูกสลายไปหมด

ยิ่งเซียวเซียวพึมพำอย่างไม่พอใจ “ฉันไม่ใจเย็นที่ไหน กัน?”

ถังรั่วชูส่ายหน้าหัวเราะอย่างจำใจ “ดี เธอใจเย็นมาก เป็นฉันไม่ใจเย็นเอง”

หลังจากนั้นก็ดึงเธอเข้าลิฟต์ “ไป พวกเราหาที่คุยกันดีๆ”

“ถ้าอยากคุยเรื่องส่งอานหยี ฉันไม่อยากคุยแล้ว” ยิ่ง เซียวเซียวสะบัดมือของเธอออก เดินไปอีกข้างของลิฟต์ มือทั้งคู่กอดหน้าอกไว้ หันหน้าหนีไม่มองเธอ

ถังรั่วชูถอนหายใจอย่างจำใจ “เซียวเซียว ความจริงฉัน ก็ไม่เห็นด้วย ไม่สนับสนุนอานหยีกับโม่เฟย เพียงแค่.…….….
“เพียงแค่โม่เฟยเป็นลูกพี่ลูกน้องของสามีเธอ ดังนั้นเธอ เลยประนีประนอม” ยิ่งเซียวเซียวรับคำพูดเธอมาพูดต่อ ในน้ำเสียงมีการเยาะเย้ยและเหยียดหยาม

“นี่เกี่ยวข้องอะไรกับซือจิ่น?”

ยังมาบอกว่าอานหยีพูดจาไม่น่าฟัง เธอก็ไม่ได้พูดคำที่ เลอะเทอะขนาดนี้เหมือนกันหรือไง

ถังรั่วชูไม่รู้จริงๆ ว่าควรโมโหหรือไม่โมโหดี

“หรือว่าไม่ใช่เหรอ?” ยิ่งเซียวเซียวหันหน้า มองเธอด้วย สายตาหนาวเย็น

“แน่นอนว่าไม่ใช่ เป็นเพราะอานหยี ฉันถึงไม่ได้กล่อม หล่อน” ถังรั่วชูมองค้อนเธออย่างอารมณ์เสีย “ฉันเห็นว่า ช่วงนี้อานหยีล้วนมีเรื่องหนักหน่วงในใจท่าทางไม่มีความ สุขมาตลอดเพราะเรื่องของโม่เฟย แต่วันนี้ไม่เหมือน เดิม หล่อนดูมีชีวิตชีวาไปทั้งตัวมาก และเบิกบานด้วย ดัง นั้น…….” เธอยักไหล่ “เธอเข้าใจนะ!”

ยิ่งเซียวเซียวทำเสียง “เชอะ” “ฉันไม่เข้าใจ ฉันไม่เข้าใจ สักนิด”

ถังรั่วชูหัวเราะอย่างจำใจ จากนั้นเดินเข้าไป พูดเสียง ละมุน “เซียวเซียว ในเมื่อเป็นการเลือกของอานหยีเองขอเพียงหล่อนรู้สึกมีความสุข งั้นพวกเราก็ไม่ต้องไป กล่อมหล่อนอีกแล้ว เหมือนที่หล่อนพูดกับเธอ อนาคตมี ความเจ็บ อะไร หล่อนจะแบกรับไว้เอง นี่ก็อธิบายได้ว่า หล่อนคิดดีมากแล้ว และทำใจเตรียมพร้อมไว้เรียบร้อย”

ถึงแม้เธอจะพูดว่าไม่ผิด แต่ว่า…….

ยิ่งเซียวเซียวเบ้ปาก “ฉันก็ยังไม่ดีใจอยู่ดี”

“พอแล้ว” ถังรั่วชูโอบไหล่ของเธอ “ฉันจะเลี้ยงของ อร่อยเธอ”

“หึ ไม่สร้างสรรค์เลย” ยิ่งเซียวเซียวชายตามองเธอ กวาดสายมองชั้นลิฟต์อย่างไม่สนใจ “เชี่ย ทำไมไม่กด ล่ะ? มิน่าฉันถึงว่าทำไมลิฟต์ถึงช้าขนาดนี้?”

ถังรั่วชูหัวเราะแล้ว จากนั้นกดชั้นไป “พวกเราโดดงาน กันเถอะ”

“ถังรั่วชู เธออย่าคิดว่าประธานเป็นลูกพี่ลูกน้องของสามี เธอ เธอจะมีเหตุผลโดดงานได้เต็มปากเต็มคำอย่างนี้นะ!” ยิ่งเซียวเซียวหยอกล้อ

ถังรั่วชูแบมือสองข้าง “ไม่มีทางเลือก ความเกี่ยวข้องก็ แข็งขนาดนี้”
” ย!” งเขียว เขียว กเธอทำให้ข่า ผลักเธอออกไป อย่างอารมณ์ไม่ดี

เป็นแบบนี้ ความไม่เบิกบานทั้งหมดต่างหายไปในกลีบ เมฆ มีเพียงมิตรภาพที่แข็งแรงที่สุดระหว่างพวกเธอที่ เหลืออยู่