ตอนที่ 238 ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร

ตอนที่ 238 ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร

จี้หยินเฟิงเจียดเวลามาที่บริษัทถังชื่อกรุ๊ป คิดว่าจะมารับ

ท่านประธานบริษัทถังซื่อกรุ๊ปคนใหม่…..วรั่วกลับบ้าน แต่ใครจะรู้ว่าที่หน้าประตูตึกใหญ่จะได้เห็นกู้รั่วรั่วหมอบ

นั่งที่พื้น

เขาตะลึงพักหนึ่ง จากนั้นรีบเดินเข้าไปหา

“รั่วรั่ว?”

กู้รั่วรั่วกำลังอยากจะปีนขึ้นมาเอง พอได้ยินเสียงที่คุ้น เคยนี้ รีบนั่งกลับไปที่พื้นทันที เงยหน้าขึ้น มองทางคน ที่มาอย่างคับแค้นใจที่ไม่ได้รับความเป็นธรรม

“หยินเฟิง” หล่อนทำปากตอบ เรียกไปด้วยความน่า สงสารเหลือทน

“นี่คุณเกิดเรื่องอะไรขึ้น?” จี้หยินเฟิงได้รีบร้อนพยุง หล่อนขึ้นมา แต่ว่าขมวดคิ้วชายตามองหล่อนจากด้านบน ลงมา
เห็นเขาไม่ได้พยุงหล่อนขึ้นมา แต่ก้มหน้าสอบถาม หล่อน ข้างในกู้รั่วรั่วก็ไม่สบายใจอยู่บ้าง

หล่อนสายตาอึมครึม ยื่นมือ “หยินเฟิง คุณต้องพยุงฉัน ขึ้นไปก่อน ฉันถึงจะพูดให้ชัดเจน”

เสียงที่ฟังดูออดอ้อนของหล่อน แฝงไปด้วยความไม่พอ

ใจนิดๆ

จี้หยินเฟิงสายตาประกาย ซ่อนความมืดครึ้มในแววตา ไว้ พยุงหล่อนขึ้นมา

หลังจากยืนนิ่ง กู้รั่วรั่วปัดฝุ่นที่เปื้อนบนตัวออก พูดอย่าง ไม่สนใจไยดี “ถังรั่วชูชนะแล้ว”

“อะไรนะ?” จี้หยินเฟิงลูกตาดำหดลง จิกแขนของหล่อน ไว้ทันใด ถามเสียงดุ “นี่สรุปมันเกิดเรื่องอะไรขึ้น? คุณ ไม่ใช่บอกว่าสามารถคว้าชัยชนะได้เหรอ?”

กู้รั่วรั่วดึงหนังตาขึ้นเบาๆ สายตาตกบนหน้าหล่อเหลาที่ บิดเบี้ยวเพราะขุ่นเคือง สายตาเย็นยะเยือกจนหาความ อบอุ่นสักนิดไม่เจอ ในใจหล่อนรู้สึกถึงความเศร้ารันทด

“เธอคิดว่ารุ่นพี่ยังรักเธออีกเหรอ? ไม่ เขารำคาญเธอ แล้ว ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่เกิดเรื่องแบบนั้นกับฉัน”
ข้างหูมีเสียงที่ได้ใจของนิ่งเฉียวเฉียวดังขึ้น จ้องมอง ใบหน้าหล่อเหลาที่คุ้นเคยกับแปลกหน้าตรงหน้า หล่อน ไม่ตอบแต่ถามกลับ “หยินเฟิง คุณจะแต่งงานกับฉัน ไหม?”

เหมือนคาดไม่ถึงหล่อนจะถามแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าจี้หยิน เฟิงตะลึง มือที่จับแขนหล่อนเอาไว้ค่อยๆ ปล่อยออก เขา ไม่ได้ตอบไปโดยตรง แต่พูดว่า “ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพูด เรื่องนี้

แต่กูรั่วรั่วเข้าใจความหมายของเขาแล้ว ห้อยขนตาลง ไปปิดความเศร้ารันทดในแววตา พูดอย่างน้ำเสียงสงบ “ครั้งนี้ฉันแพ้อย่างราบคาบ แม้แต่หุ้น43% ในมือฉันอาจจะ ถูกเอากลับไปด้วย”

นี่คือสภาพการณ์ที่จี้หยินเฟิงคาดไม่ถึง หล่อนที่ก้มหน้า อยู่ไม่ได้มองเห็นความเย็นชาที่กระเพื่อมในสายตาเขา

ระหว่างทั้งสองคนเงียบนิ่งอยู่นาน สักพัก จี้หยินเฟิงถึง เอ่ยปาก “กลับบ้านก่อนแล้วค่อยคิดว่าจะทำยังไง”

พูดจบ จี้หยินเฟิงออกไปก่อน

กู้รั่วรั่วเงยหน้าขึ้น มองอาคารบริษัทถังซื่อกรุ๊ป หรี่ สายตาเล็กน้อย เผยความหนาวเย็นทันใด
ถังรั่วชู ไม่ช้าหรือเร็วก็ต้องมีสักวัน ฉันจะแย่งบริษัทถัง ชื่อกรุ๊ปกลับมา

วันฤดูใบไม้ร่วง แสงแดดส่องสว่าง ลมโชยเบาๆ เป็นวัน ที่ดีในการออกไปเดินเล่น

ยิ่งเซียวเซียวหาวทีหนึ่ง ฟุบนอนบนโต๊ะด้วยหน้าตา เหนื่อยล้า ดวงตางดงามประกายวาววับมองด้านนอก หน้าต่างผ่านกระจกใสร้านอาหาร

มองๆ อยู่ หนังตาของหล่อนใกล้ปิดเข้าหากันแล้ว

สู้ซึ่งเหยาที่สมควรตายคนนั้น บอกให้เธอแต่งตัวสวยๆ หน่อย แล้วมารอเขาที่ร้านGalaxy seaก่อน

ดังนั้นเธอจึงตื่นมาแต่เช้าตรู่ ตั้งใจแต่งหน้าสักรอบ มาถึง ร้านGalaxy seaก่อนเวลานัดตั้งครึ่งชั่วโมง แต่ตอนนี้ผ่าน มาชั่วโมงกว่าๆ แล้ว คนบางคนก็ยังไม่มาอีก

โทรศัพท์หาเขาก็ไม่รับ เธอคิดจะออกไปทันที แต่กลัว ถ้าเขามาแล้ว หาเธอไม่เจอจะทำอย่างไร

โถๆ ทั้งที่เขามาสาย แต่เธอก็ยังคิดแทนเขาอีก ช่างจิตใจดีเอาใจใส่มาก

ตอนที่เธอใกล้จะหลับไปจริงๆ ข้างหูได้ยินเสียง พนักงานกระตือรือร้นดังขึ้น

“คุณลู่ คุณหยาง เชิญพวกคุณสองด้านในเลยค่ะ”

คุณ?

ยิ่งเซียวเซียวตื่นตัวนั่งหลังตรง มองไปตามเสียง ภาพคน ตัวสูงที่คุ้นเคยตกกระทบในตาเธอ

ที่แท้เป็นผู้ซึ่งเหยาที่สมควรตายคนนั้น

เธอประหลาดใจอยากลุกขึ้นเดินเข้าไปหา แต่แวบหนึ่ง รอยยิ้มบนใบหน้าเธอก็แข็งค้าง

เพราะเธอมองเห็นมีผู้หญิงคนหนึ่งควงแขนของผู้ซึ่ง เหยาไว้ ขยับเข้าใกล้ข้างหูของสู้ซึ่งเหยาไม่รู้คุยอะไรกัน อยู่ ดูเหมือนสนิทสนมกันเป็นพิเศษ

ทว่ากลับเห็นได้ชัดว่าสู้ซึ่งเหยาไม่สนใจไยดีเท่าไร หัน หน้ามองไปรอบด้าน เหมือนกำลังหาอะไรอยู่

ยิ่งเซียวเซียวไม่รู้ว่าเขากำลังหาเธออยู่หรือไม่ แต่ตอนที่เขามองมาทางนี้ เธอก้มหน้าลงโดยจิตใต้สำนึก เอาถาด มาบังตนเองเอาไว้

อาจเป็นเพราะมองไม่เห็นคนที่ตนเองหา เห็นได้ชัดว่าสู้ ซึ่งเหยาผิดหวังอยู่บ้าง

แต่ยิ่งเซียวเขียวกลับมองไม่เห็น

รอเธอเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง ก็ไม่เห็นภาพของผู้ซึ่งเหยา กับผู้หญิงคนนั้นแล้ว

ในใจว่างเปล่าฉับพลัน ไม่สบายเอามากๆ

เธอกัดริมปากไว้ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกัน? เขามาสาย เป็นเพราะต้องอยู่เป็นเพื่อนผู้หญิงคนนั้นเหรอ?

นึกถึงจุดนี้ ไฟโกรธก็สุมอยู่ในใจลึกๆ ดีเลย อู้ซึ่งเหยา เจ้าหมอนั่นปล่อยเธอรอเก้อ แกล้งหยอกเธอ แถมยังนัด กับผู้หญิงคนอื่น

ยิ่งคิดยิ่งโมโห เธอจับแก้วน้ำที่อยู่บนโต๊ะขึ้น ดื่มน้ำใน แก้วเกลี้ยง จากนั้นวางลงอย่างแรง

ตางามคู่หนึ่งของเธอเบิกกลมโต ด้านในเต็มด้วยไฟ โกรธ มือที่จับแก้วไว้บีบแน่น เล็บซีดไปหมดแล้ว
สู้ซึ่งเหยา ฉันไม่ปล่อยนายไปเด็ดขาด

“คุณผู้หญิง…” พนักงานคนหนึ่งเห็นเธอดื่มน้ำหมดแล้ว เดินมาอยากจะเทน้ำให้เธอ แต่พอเดินเข้าใกล้เห็นเธอ หน้าโกรธแค้นอย่างน่าตกใจ ทำเอาตกใจจนพูดอะไรไม่ ออก

ยิ่งเซียวเซียวหันหน้า มองพนักงานที่หน้าตาหวาดกลัว ริมฝีปากแดงโค้งขึ้น

มองเห็นเธอยิ้ม พนักงานกลืนน้ำลายลง ถึงแม้เธอ หน้าตาสวยมาก แต่ยิ้มขึ้นมาทำไมถึงน่าสยองขนาดนั้น ล่ะ?

ลูซึ่งเหยาใกล้จะโดนยัยตอแหลข้างกายคนนี้ทำโมโห ตายแล้ว เดิมนัดทุกคนเจอกันที่ร้านGalaxy sea ไว้ เรียบร้อย

แต่ตอนที่เขาออกจากบ้าน ได้รับโทรศัพท์ของสาวขี้ อ้อน บอกว่ารถหล่อนเสีย ให้เขาไปรับหล่อน

พอเขาบอกปฏิเสธไป แล้วให้หล่อนนั่งรถเข้ามาเอง
คิดไม่ถึงยัยตอแหลบอกว่าหล่อนไม่เคยนั่งรถเอง ถ้า เกิดโดนคนหลอกจะทำอย่างไร บอกที่มีไม่มีไม่มาก ทั้งยัง บอกว่าเขาไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษสักนิด

สุดท้ายพอถูกทำให้รำคาญจนทนไม่ไหวจริงๆ เขาจึงได้ แต่เข้าไปรับหล่อนด้วยตนเอง

แต่พอรับมานี้ กลับไม่จบแล้ว

ยัยตอแหลบอกว่ามีสินค้ายี่ห้อใหม่ออกตลาด เป็นรุ่นลิมิ เต็ดทั้งโลก หล่อนจำเป็นต้องรีบไปซื้อ ไม่อย่างนั้นถึงตอน นั้นโดนคนอื่นซื้อไป ก็คงไม่มีแล้ว

เอาเถอะ เขาจึงไปห้างสรรพสินค้าเป็นเพื่อนหล่อน แต่ก็เสียเวลาไป พวกเขามาถึงร้านอาหารจนใกล้เที่ยง

แล้ว

ลูซึ่งเหยาไม่ได้ลืมยิ่งเซียวเซียวไป ก่อนที่จะไปรับยัย ตอแหล เขาติดต่อกับเธอแล้ว บอกว่าตนเองไม่สะดวกไป รับเธอ ให้เธอเข้าไปเอง

เธอรับปากอย่างเบิกบานใจ

พอเข้ามาในร้านอาหาร เขาก็หาเธอไปรอบด้าน เห็นเธอไม่ได้รอเขา

ผลสุดท้ายก็ไม่มี

ตอนที่เห็นว่าเธอออกไปแล้ว เขาโล่งอกไปทีหนึ่ง และ ขณะเดียวกันก็รู้สึกผิดหวังอยู่บ้าง

เขาคิดว่าเธอจะรอตนเองอยู่ตลอด

คิดถึงตรงนี้ ลูซึ่งเหยาหัวเราะเยาะตนเองแล้ว เขาเอา ความมั่นใจมาจากไหนว่าเธอจะรอเขาอยู่ตลอดล่ะ?

“ซึ่งเหยา คุณอยากกินอะไรล่ะ?” ยัยตอแหลที่กำลังดู รายการอาหารเงยหน้าขึ้น เห็นว่าสีหน้าเขาไม่สู้ดีมาก รีบ ถามอย่างห่วงใย “ซึ่งเหยา คุณเป็นอะไรแล้วเหรอ?”

ถูกเสียงฉอเลาะของยัยตอแหลนั้นทำให้ดึงสติกลับมา สู้ ซึ่งเหยาเงยหน้ามองหล่อน ตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาและ เหินห่าง “ผมไม่เป็นไร คุณอยากกินอะไรก็สั่งอันนั้น ผม โอเคหมด”