ตอนที่ 222 ถลำผิดแล้วหรือเปล่า

ตอนที่ 222 ถลำผิดแล้วหรือเปล่า

ยิ่งเซียวเซียวก็เหมือนกับเหยี่ยว ปกป้องสั่งอานหยีไว้ ในปีกของตนเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งใช้หน้าตาที่ดุร้าย เผชิญกับหานยี่เฉิน

สำหรับเพื่อนรักสองคนนี้ของส่งอานหยี หานยี่เฉินรู้จักดี

ยิ่งเซียวเซียวที่เกิดในตระกูลผู้ดีนิสัยฉุนเฉียว รักจริง เกลียดจริง ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่สามารถหาเรื่องได้

ส่วนถังรั่วชูนั้นนิสัยค่อนข้างอ่อนโยน แต่ครั้งที่แล้วถูก ผู้ชายข้างกายเธอสั่งสอนให้ จึงรู้แก่ใจว่าหาเรื่องเธอไม่ ได้

ดังนั้นหานยี่เฉินจึงไม่กล้าบุ่มบ่าม เขามองสั่งอานหยี อย่างเย็นยะเยือก ในสายตาเป็นความรังเกียจ “สังอาน หยี เธอทำให้ฉันสะอิดสะเอียนจริงๆ

คนที่บอกต่อหน้าเขาอย่างชัดเจนว่าก่อนแต่งงานจะไม่ ข้ามเส้นอย่างเด็ดขาด คาดไม่ถึงว่าหลังจากเลิกรากับเขา ไปจะขึ้นเตียงกับผู้ชายคนอื่นแล้ว
พูดจบ เขาก็ลากหยางเขียนเขียนออกไป แต่ยิ่งเซียว เซียวจะปล่อยเขาไปง่ายดายได้อย่างไรกัน พุ่งไปตรง หน้าเขา “ไอ้คนเลว นายมีสิทธิ์อะไรมาว่าอานหยีน่า สะอิดสะเอียน?”

หานยี่เฉินหน้าตามืดครึ้ม “เธอไปถามหล่อนเอาเองสิ”

จากนั้นเขาก็ผลักเธอออก พาหยางเชียนเชียนเดินจาก

ไป

เวลานี้ยิ่งเซียวเซียวยังไม่มีปฏิกิริยากลับมา รอมีการ ตอบสนองเข้ามา ก็ไม่มีเงาของชายโฉดหญิงชั่วคู่นั้นแล้ว

“เชี่ย!” เธอด่าคําหนึ่ง จากนั้นกลับมาที่ข้างกายสังอาน หยี พึ่งอยากเอ่ยปากถามว่าเกิดเรื่องอะไร พอเห็นว่าคน รอบข้างยังมุ่งอยู่ เธอขมวดคิ้ว ตะโกนใส่คนเหล่านั้น “แยกย้ายกันได้แล้ว ไม่มีอะไรน่าดูแล้ว”

จากนั้นเธอก็ลากสังอานหยีกับถังรั่วซูรีบเดินห่างจากฝูง

ชนไป

ในร้านกาแฟแห่งหนึ่งที่อยู่แถวร้านขายเฟอร์นิเจอร์
ส่งอานหยีและถังรั่วชูนั่งอยู่ข้างหนึ่ง ส่วนยิ่งเซียวเชียว นั่งอยู่คนเดียวตรงข้ามของพวกเธอ

เคาะนิ้วมือลงบนโต๊ะอย่างเป็นจังหวะ ยิ่งเซียวเซียว สีหน้าดูเคร่งขรึมอยู่บ้าง เธอคิดแล้ว จากนั้นลุกขึ้นมา “ฉันจะไปหาเสิ่นโม่เฟย”

ถังรั่วซูรีบยื่นมือจับเธอเอาไว้ “เซียว พวกเราไม่บอกเธอ เพราะกลัวเธอจะบุ่มบ่ามไปหาโม่เฟย เรื่องนี้จะกลายเป็น แย่ยิ่งขึ้น”

“ยังมีอะไรแย่กว่าอีก ในเมื่อเขากล้าทําก็ต้องกล้ารับผล

อย่างไรก็นึกไม่ถึงว่าสังอานหยีกับเสิ่นโม่เฟยจะเกิด เรื่องแบบนั้นขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่เพียงครั้งเดียว

นี่เป็นเรื่องที่ยิ่งเซียวเซียวไม่กล้าจินตนาการ โดยเฉพาะ อานหยีเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่เรียบร้อยและรักนวลสงวนตัว ขนาดนั้น เป็นไปได้อย่างไรที่จะทำเรื่องเหลือเชื่อขนาด

“เซียวเซียว” สั่งอานหยีเรียกเสียงเบาๆ

ยิ่งเซียวเซียวกับถังรั่วชูหันหน้ามองทางเธอ
“เรื่องของฉันกับเขาจบลงแค่ตรงนี้แล้ว คิดเสียว่าไม่เคย มีอะไรเกิดขึ้นนะ

ส่งอานหยีพูดเบาๆ ในเส้นเสียงที่สงบนิ่งปนความอ้าง ว้างนิดๆ

“แต่ว่า……

ยิ่งเซียวเซียวพึ่งอ้าปากยังอยากพูดอะไรสักนิด ก็เห็น สั่งอานหยีเงยหน้าขึ้น พูดอ้อนวอน “เซียวเซียว พอแค่นี้ เถอะนะ ได้ไหม?”

ยิ่งเซียวเชียวชะงักไป ถึงในใจไม่ยินยอมอย่างไร แต่ใน เมื่อเธออ้อนวอนก็ทําได้เพียงรับปากไป

เธอนั่งลงมา พูดอย่างอารมณ์เสีย “ได้ๆๆ ฟังเธอทุก อย่าง” น้ำเสียงรำคาญอยู่นิดๆ

“เซียวเซียว เรื่องราวมันวุ่นวายกว่าที่เธอจินตนาการไว้” ถังรั่วชูเข้าใจนิสัยของเพื่อนตนเองดี ถึงแม้ตอนนี้ปาก บอกว่าได้ๆ แต่ก็ไม่พ้นความเป็นไปได้ว่าเธอจะแอบไปหา โม่เฟยเป็นการส่วนตัว

ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจจะพูดเรื่องนี้ให้กระจ่าง
“อะไรคือวุ่นวายกว่าที่ฉันจินตนาการไว้? พวกเขามี ความสัมพันธ์กันแล้ว ก็ต้องให้เสิ่นโม่เฟยแสดงความรับ ผิดชอบไม่ใช่เหรอ?”

ยิ่งเซียวเซียวไม่เข้าใจพวกเธอสองคนว่าทำไมถึงคิด เรื่องราวให้ซับซ้อนขนาดนั้น หรือเป็นเพราะความสัมพันธ์ ของตระกูลเสิ่นเหรอ? กลัวอานหยีไม่คู่ควรกับเสิ่นโม่เฟย เหรอ?

ตลก ตอนนี้มันสมัยไหนกันแล้ว ฐานะผู้หญิงผู้ชายต้อง เท่าเทียมกันเป็นเรื่องโบราณไปแล้ว

ตอนนี้เป็นความรักมาก่อน เรื่องอื่นค่อยเป็นเรื่องรองลง

ไป

“คือว่า……

ถังรั่วชูพูดถึงปัญหาสถานการณ์ความเป็นจริงอย่างช้าๆ ส่วนยิ่งเซียวเซียวฟังอย่างเงียบๆ ยิ่งฟังสีหน้ายิ่งดำมืด ส่วนส่งอานหยีนิ่งสงบมาก สีหน้าท่าทางไม่มีสั่นสะเทือน

“เชี่ย!” พอได้ยิน ยิ่งเซียวเซียวรีบตบโต๊ะขึ้น “ฉันต้องไป หาเสิ่นโม่เฟยแล้วคิดบัญชีหน่อย”

“เซียว เธอต้องบุ่มบ่ามขนาดนี้ด้วยเหรอ?” ถังรั่วชูขมวดระหว่างคิ้วขึ้น น้ำเสียงไม่พอใจนิดหน่อย

ยิ่งเซียวเซียวโมโหสุดๆ ทว่ากลับหัวเราะ “ซูซู อานหยี ถูกคนอื่นรังแกขนาดนี้ หรือเธอก็คิดว่าไม่เป็นอะไรเหรอ? คิดจะปล่อยไปแบบนี้เหรอ?”

“ไม่ใช่” ถังรั่วชูส่ายหน้า เธอหันหน้าจ้องมองสังอานหยี ด้วยความสงสาร พูดเสียงละมุน “ฉันรู้ว่าทำยังไงถึงจะดี ต่ออานหยีจริงๆ ถึงได้เลือกวิธีแบบนี้ไงล่ะ”

ต่อมาเธอมองทางยิ่งเซียวเซียว พูดด้วยน้ำเสียงหนัง หน่วง “เซียว มีบางเรื่องไม่ใช่พอไปช่วงชิงแล้วจะมีผลดี นะ กลับเป็นว่าอาจจะเดินไปสุดของอีกทาง”

ยิ่งเซียวเซียวกัดริมฝีปาก ความจริงชูชูพูดมาไม่ใช่ไร้ เหตุผล เธอที่เกิดในตระกูลกองทัพและรัฐบาล รู้ดีมากว่า คนที่เป็นทหารดื้อดึงมาก ขณะเดียวกันก็ให้ความสำคัญ กับความรู้สึกที่มีต่อกัน ท่านปู่เสิ่นที่ทำงานอยู่ในกองทัพ มาหลายสิบปี ต้องถือทิฐิอย่างยิ่งแน่ อยากเปลี่ยนความ คิดของเขาเกรงว่ายังยากกว่าวัดความสูงท้องฟ้า

ยิ่งไปกว่านั้นผู้หญิงที่หมั้นกับเสิ่นโม่เฟยยังเป็นหลาน สาวของผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตท่านปู่เสิ่นไว้ด้วย นั่นเป็น เรื่องที่ยากเสียยิ่งกว่าอะไรจริงๆ
คิดถึงตรงนี้ ยิ่งเซียวเซียวก็เข้าใจความจริงแล้ว เธอไหล่ ทรุดลงนั่งอยู่ในที่นั่ง พูดอย่างเคียดแค้น “แต่ฉันยังไม่ หายโมโหเลย

ถังรั่วชูยิ้มนิดๆ “ฉันเข้าใจอารมณ์ของเธอ ถ้าโม่เฟยไม่

ได้เป็นลูกพี่ลูกน้องของซือจิ่น ฉันก็อยากถลกหนังเขาสัก

ยก ถึงจะระบายแค้นได้” คาดไม่ถึงว่าจะกล้ามารังแกเพื่อนรักของเธอ รนหาที่

ตายจริงๆ เลย

ยิ่งเซียวเซียวฝืนดึงมุมปากขึ้น จากนั้นมองทางสังอาน หยีที่ไม่ส่งเสียงเลย “เธอตัดสินใจจะยอมแพ้แบบนี้แล้วเห รอ?”

“ไม่ใช่อย่างนั้นเหรอ” ส่งอานหยีหัวเราะ หันหน้ามองทาง ถนนที่ครึกครื้นด้านนอกกระจก “ฉันรู้ตัวเองดี คนที่เป็น ของฉันก็คือของฉัน ไม่ใช่ของฉันก็ไม่ฝัน”

แสงแดดจางๆ ส่องมาทางกระจกพาดผ่านบนใบหน้าเธอ สีหน้าที่โดนแสงปกคลุมมองไม่ชัดเจน

แต่ยังแอบเผยความเปลี่ยวเหงานิดๆ

ถังรั่วชูกับยิ่งเซียวเซียวมองหน้ากัน ต่างถอนหายใจ เบาๆ คนละที ไม่ได้พูดอะไรอีกเพื่อไม่ให้อานหยีจมอยู่ในอารมณ์ที่ตกต่ำ เซียวเซียวจึง ลุกขึ้นมา “ไป ฉันจะพาพวกเธอไปกินอาหารมื้อใหญ่”

“ได้สิ งั้นเธอต้องเลี้ยงนะ” ถังรั่วชูให้ความร่วมมือกับ เขียวเชียว

“ฉันเลี้ยงเอง พวกเธออยากกินอะไรก็กินอันนั้น” เซียว เซียวตบหน้าอกอย่างอาจหาญ

ถังรั่วชูหัวเราะ หันหน้าพูดกับสังอานหยี “อานหยี พวก เราต้องจัดการหล่อนสักมื้อ”

รู้ว่าพวกเธอทำเพื่อให้ตนเองดีใจขึ้นมา ส่งอานหยีก็ หัวเราะทันที “ใช่ พวกเราจัดการหล่อนสักมื้อหน่อย”

“ถึงแม้ฉันจะเตรียมใจว่าจะโดนพวกเธอจัดการมาดีแล้ว แต่ยังขอให้สาวสวยทั้งสองออมมือสักหน่อยนะ”

ถังรั่วชูกับสังอานหยืมองหน้ากันหัวเราะ พูดพร้อมกัน “ฝันไปเถอะ!”

ชั่วขณะหนึ่งเซียวเซียวทำหน้าขมขื่น “นี่ฉันถลำผิดทาง ไปแล้วรึเปล่า?”

รู้ว่าเธอแกล้งทำ ทั้งสามคนจึงส่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างไม่ได้นัดหมาย

รู้สึกว่าเรื่องที่ไม่สมหวังไม่ดีใจทั้งหมดหายไปในพริบตา แล้ว

ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น มีความสุขหรือทุกข์ ข้างกายก็ มักมีเพื่อนสนิทอยู่ด้วย

ความจริงแบบนี้ก็เพียงพอแล้ว