ตอนที่ 213 ราวกับชั่วชีวิต

ตอนที่ 213 ราวกับชั่วชีวิต

อยู่ในโรงพยาบาลมาหนึ่งอาทิตย์ เมื่อได้กลับมาบ้านอีกครั้ง ทอดมองการตกแต่งที่คุ้นเคยข้าวของเครื่องใช้ที่คุ้นเคย ความ คุ้นเคยเหล่านี้ทำให้เธอเกิดความรู้สึกราวกับชั่วชีวิต

เมื่อเห็นว่าเธอยืนอยู่หน้าประตูไม่ยอมเข้าไป สู้ซือจิ่นก็ถาม ขึ้นอย่างอ่อนโยนว่า “เป็นอะไรไป

ถังรั่วชูหันไปยิ้มให้เขา “ฉันรู้สึกเหมือนว่าไม่ได้กลับมานาน มากขึ้นมากะทันหันน่ะ”

จับมือเธอขึ้นมาใกล้ริมฝีปากแล้วประทับจูบลงไปเบาๆ สู้ซือ จิ่นมองเธออย่างล้ำลึก ดวงตาเต็มไปด้วยประกายแพรวพราว “ยินดีต้อนรับกลับบ้าน”

รอยยิ้มที่มุมปากของถังรั่วชูกว้างขึ้นกว่าเดิม ขอบตาค่อยๆ รื่นไปด้วยน้ำตา “อืม ฉันกลับมาแล้ว”

ใจของลูซือจิ่นสั่นไหวเล็กน้อย จูงมือเธอเดินตรงขึ้นไปชั้นบน แล้วเข้าไปในห้องนอน

ประตูปิดลง วินาทีต่อมา ถังรั่วชูก็ถูกเขาดันติดประตู เธอเงย หน้าขึ้น แววตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
เห็นเพียงริมฝีปากเขา ขยับพูดเสียงแผ่วเบา “ฉันอยากจูบ เธอ”

จากนั้น ริมฝีปากอุ่นของเขาก็ประกบเข้ากับริมฝีปากของเธอ

กลีบปากทั้งสี่แนบติดกันแน่น ถังรั่วชูแน่นอกขึ้นมา ค่อยๆปิด เปลือกตาลง ยกมือขึ้นโอบรอบคอเขา สัมผัสถึงไออุ่นและกลิ่น อายของเขา

เขาดูดดื่มบนริมฝีปากของเธอ อ่อนโยนเป็นที่สุด จากนั้นก็ แยกฟันของเธอออก รุกล้ำเข้าสู่ทุกซอกทุกมุมภายในช่องปาก นั้น

มือที่โอบรอบคอเขาแน่นขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ถังรั่วชูสั่นระริกอยู่ ในอ้อมอกเขา จนถึงตอนที่เธอเกือบจะแทบหมดลมหายใจ เขาถึงได้จากริมฝีปากเธอไปอย่างอาลัยอาวรณ์

จ้องมองริมฝีปากแดงระเรื่อจากที่ถูกตัวเองจูบไป แววตาก็มี แสงหนึ่งวาบผ่าน อดใจไม่ไหวจนต้องลงไปดูดอีกคำหนึ่ง

ถังรั่วซูลืมตาขึ้น สบเข้ากับดวงตาดำเข้มลุ่มลึกของเขา เมื่อ เธอเห็นความปรารถนาที่อยู่ภายในแววตาเขา ใจก็กระตุกวูบ ก่อนจะหลบตา ไม่กล้ามองเขาต่ออีก

ก้มหน้าลงชิดกับหน้าผากของเธอ เสียงทุ้มต่ำของเขาดังอยู่ ข้างหู “ชูชู ยินดีต้อนรับกลับบ้าน ชอบของขวัญชิ้นนี้ไหม”
จูบ ? ของขวัญ ?

ถังรั่วชูเชยตาขึ้นมองดวงตาสีดำของเขาอีกครั้ง มุมปากยก ขึ้น “ถ้าฉันบอกว่าไม่ชอบล่ะ”

“ไม่ชอบเหรอ” คิ้วกระตุกเล็กน้อย ลูซือจิ่นอย่างมีความนัย แอบแฝง “ซูซู เธออยากให้ฉันจูบเธอ ก็พูดมาตรงๆเลย อย่าทำ เป็นอ้อมค้อมอยู่เลย”

“จ๊ะ” ถังรั่ว ชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะมีปฏิกิริยาตอบสนองต่อ ความหมายของคำพูดเขา จนต้องหยุดเสียงหัวเราะลง “คุณ ลูคะ คุณคิดมาไปแล้ว ฉันก็แค่ไม่ชอบจริงๆ ใครที่ไหนจะ………. ให้ของขวัญแบบนี้กัน

คำพูดถูกเขาหยุดเอาไว้ ยังไม่ทันได้พูดออกมา

จูบครั้งนี้ไม่ได้อ่อนโยนอีกต่อไป แถมยังรุกล้ำแบบมีความ ระหาแอบแฝง

เมื่อจูบอีกครั้ง ถังรั่วชูก็ทำได้แค่กำอกเสื้อเขาแน่น หอบหาย ใจเบาๆ ถ้าหากไม่ใช่เพราะเขาคอยประคองเองเธอเอาไว้ คิด ว่าเธอคงได้อ่อนยวบลงไปกองกับพื้นแล้ว

ส่วนผู้ซือจิ่นกลับยิ้มเหมือนแมวที่พึงพอใจ ฝ่ามือลูบไล้เส้นผม ที่นุ่มสลวยของเธอ

ภายในห้องนอน บรรยากาศทั้งเงียบสงบและอ่อนหวาน
ครูใหญ่ บนประตูก็มีเสียงเคาะดังขึ้น

“คุณชาย คุณหญิง คุณหนูยิ่งกับคุณหนูส่งมาแล้วครับ”

เป็นเสียงของป้าอู่

“อืม พวกเราจะไปเดี๋ยวนี้”

ลูซือจิ่นตอบกลับเสียงเรียบ จากนั้นก็ก้มหน้าลง “พวกเราลง ไปกันเถอะ”

ถังรั่วชูเงยหน้าที่แดงระเรื่อขึ้น ทำเสียงอิดออด “ให้ฉันพัก อีกหน่อยเถอะ ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวจะถูกเซียวเซียวกับอานหยี หัวเราะเยาะเอา”

ลูซือจิ่นยิ้มตอบ แต่ไม่ได้พูดอะไร ทำแค่กอดเธอไว้เงียบๆ เท่านั้น

รอถังรั่วชูสงบลงและลงไปชั้นล่าง เซียวเซียวที่อยู่ชั้นล่างก็ แทบจะอดรนทนไม่ไหวอยู่แล้ว

เมื่อเห็นถังรั่วชูกับลูซือจิ่นเดินลงมาพร้อมกัน เธอก็พูดเสียง ดังขึ้นว่า “ประธานคู้ คุณนี่ช่างไม่รู้จักหักห้ามใจบ้างเลยนะ นี่ชู ชูเพิ่งจะออกจากโรงพยาบาล คุณก็ทนไม่ไหวแล้วเหรอ”
ลังอานหยีที่นั่งดื่มชาอยู่ข้างเธอเมื่อได้ยินคำพูดของเธอก็ถึง กับ “พรวด” เสียงดังขึ้น พ่นน้ำชาออกมาจากปาก

ส่งอานหยีรีบหยิบกระดาษทิชชูขึ้นมาเช็ดทําความสะอาด อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็หันไม่ถลึงตาใส่เซียวเซียว ไร้แววขำขัน

พระเจ้า ยายนี่กำลังพูดอะไรออกมา

ถังรั่วชูเองก็ถูกคำพูดของเซียวเซียวทำให้ตกอกตกใจ จน เท้าลื่นเกือบจะกลิ้งตกบันได

ยังดี ที่ข้างๆมีซือจิ่นคอยประคองเธออยู่

เธอแตกตื่นรีบเร่งฝีเดินไปตรงหน้าเขียวเขียว ดีดหน้าผาก ของเธอเบาๆ ก่อนจะก่นด่า “ผู้หญิงที่ยังไม่ออกเรือนมาพูด อะไรแบบนี้ไม่กลัวถูกคนอื่นหัวเราะเยาะหรือไง”

ยิ่งเซียวเซียวกุมหน้าผาก พูดพึมพำ “ใครบอกให้พวกเธออยู่ ข้างบนกันนานสองนาน แล้วจะไม่ให้ฉันคิดไกลได้ยังไง”

“ถึงคิดไกล เธอก็ไม่ควรพูดออกมาแบบนี้สิ” สั่งอานหยีเองก็ ชำเลืองมองเธออย่างเหนื่อยหน่าย จากนั้นก็เข้าไปพูดกระซิบ ข้างหูเธอ “ยิ่งกว่านั้น เธอยังพูดกับประธานสู้อีก เธอนี่มันบ้าไป แล้วชัดๆ”

ยิ่งเซียวเซียวหันไปมองสู้ซือจิ่นทีหนึ่ง พบว่าจิตใจของเขา
ตอนนี้อยู่บนตัวชูซูทั้งหมด ไม่ได้สนใจเลยสักนิดว่าเธอพูด อะไรออกไป

เธอเบ้ปาก ใช้ข้อศอกดันส่งอานหยีทีหนึ่ง “วางใจเถอะ คน เขาไม่ได้เป็นคนใจแคบขนาดนั้น”

จากนั้น เธอก็หยิบกล่องที่ถูกห่ออย่างสวยงามกล่องหนึ่งออก มาจากกระเป๋า ยื่นออกไปให้ถังรั่วชู ใบหน้าเต็มไปด้วยรอย ยิ้มเจ้าเล่ห์ “ซูซู มานี่ นี่เป็นของขวัญที่จะมอบให้เธอ

ถังรั่วชูมองดูกล่องในมือเธอ ขมวดคิ้ว “นี่ไม่ใช่งานวันเกิดสัก หน่อย พวกเธอจะให้ของขวัญทำไม”

“เป็นของขวัญที่มอบให้เนื่องในโอกาสที่เธอออกจากโรง พยาบาล ขอให้เธออยู่รอดปลอดภัย สุขภาพแข็งแรง” สังอาน หยีพูดอธิบาย

“ใช่ ก็หมายความตามนั้นแหละ” ยิ่งเซียวเซียวยิ้มแล้วพูด สนับสนุน

“พวกเธอ….” ถังรั่วชูมองดูเพื่อนสนิททั้งสองคน องคน รู้สึกตื้นตัน จนเกือบจะร้องไห้ออกมา

“รีบรับไปสิ มือฉันแทบจะหักอยู่แล้วเนี่ย” ยิ่งเซียวเซียวแกล้ง ทำท่าเหมือนแทบจะถือไม่ไหว เร่งให้เธอรีบรับไป

เมื่อเห็นอย่างนั้น ถังรั่วชูก็รีบเข้ามารับไป จากนั้นก็พูดพร้อมรอยยิ้ม “ขอบคุณพวกเธอมากนะ”

“ไม่ต้องเกรงใจไปหรอก” ยิ่งเซียวเซียวยิ้มตอบ

ส่วนส่งอานหยีถึงแม้จะกำลังยิ้มอยู่เหมือนกัน แต่เธอยิ้ม เหมือนคนกำลังฝัน เธอเหลือบไปมองกล่องของขวัญในมือถัง รั่วชู ในใจก็แอบภาวนา หวังว่าตอนชูชูเห็นของขวัญข้างใน แล้วจะไม่โมโหนะ

“ฉันลองเปิดดูก่อนนะ ว่าพวกเธอให้อะไรกัน” ถังรั่วชูพูด พลางกำลังจะแกะกล่องของขวัญ

“อย่านะ” สังอานหยีกับยิ่งเซียวเซียวพูดหยุดเธอขึ้นมาอย่าง พร้อมเพรียงกัน

ถังรั่วซูมองพวกเธออย่างสงสัย ของขวัญชิ้นนี้ให้แล้วไม่ยอม

ให้แกะจะให้เอาไว้วางประดับหรือไงกัน

“นี่……..” ยิ่งเซียวเซียวที่ปกติริมฝีปากกล้ายังถึงกับหมดคำ พูด ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ

บ้าจริง ถ้าจะมาแกะกล่องของขวัญตรงนี้ ประธานผู้อยู่ พวก เธอก็อยู่ ให้ตายสิ ฉากนั้นมันจะต้องน่าอึดอัดมากแน่ๆ

ยิ่งเซียวเซียวส่งสายตาให้สังอานหยีเป็นสัญญาณ ให้เธอรีบ ช่วยอธิบาย
สังอานหยีกระแอมเบาๆ “แค่กๆ” ทีหนึ่ง จากนั้นก็เริ่มอธิบาย เหตุผลช้าๆ “ซูซู ความหมายของพวกเราก็คือรอพวกเราไป ก่อน แล้วเธอค่อยแกะของขวัญแบบนั้นจะดีกว่า”

ปฏิกิริยาตอบสนองของพวกเธอทั้งสองคนรุนแรงไปหน่อย ถ้างั้นก็แปลว่าของขวัญในมือของเธอจะต้องมีปัญหาอะไรแน่ๆ แต่ในเมื่อพวกเขาไม่อยากให้เธอแกะ เธอก็จะไม่แกะมันแล้ว กัน

ในที่สุด ถังรั่วชูก็ทำเป็นเข้าใจแจ่มแจ้งแล้วพยักหน้ารับ “อย่างนี้นี่เอง ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันค่อยแกะก็แล้วกัน”

“อืมอืม” ยิ่งเซียวเซียวส่งอานหยีรีบร้อนพยักหน้าตามรัวๆ ทั้ง สองคนถอนหายใจโล่งอกอย่างพร้อมเพรียง

ตอนนี้ ถังรั่วชูมั่นใจแน่แท้แล้วว่าของขวัญจะต้องมีปัญหาแน่

แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรอีก แล้วก็หันหน้าไปหาสู้ซือจิ่น “ซือจิ่น ซึ่งเหยากับโม่เฟยจะมาไหม

“ไม่มา บอกว่าจะไปกินเหล้ากัน”