ตอนที่ 209 ทํายังไงถึงจะสามารถปกป้องรอบด้าน ของเธอได้
ตอนที่ 209 ทำยังไงถึงจะสามารถปกป้องรอบด้านของเธอได้
อืม ฉันชอบเธอจริงๆ
ทันใดนั้นก็ถูกดาราชายที่ได้รับความนิยมคนหนึ่งสารภาพรัก ถังรั่วชูก็ได้งุนงงแล้ว นานมากถึงได้สติกลับมา
“ฮ่าๆ……” เธอหัวเราะด้วยความอึดอัดเพื่ออำพรางอาการ ตกใจในใจของเธอไว้ หลังจากนั้นก็จงใจถลึงตาใส่เหยียนซู่ ด้วยความไม่พอใจ “ดาราใหญ่เหยียนซู่ เรื่องตลกนี้ที่เธอพูด มันไม่ตลก
“ฉันไม่ได้พูดเรื่องตลก เป็นค่าพูดจากใจจริง
การแสดงออกที่จริงจังของเขาทําให้รอยยิ้มของเธอในชั่ว พริบตาก็ได้แข็งตัวแล้ว เธอเม้มปากเอาไว้ ทำอะไรไม่ถูกไป ชั่วขณะ
หากรู้ก่อนว่าเขาจะยอมรับอย่างใจกว้างเช่นนี้ เธอก็ไม่ควร พูดแย่ๆของคำพูดนั้นไปชั่วขณะ
ก็ได้ ตอนนี้อึดอัดแล้วเถอะ! อึดอัดแล้วเถอะ!
ถังรั่ว ด่าตัวเองอยู่ในใจ ในหัวก็ได้บินหมุนไปอย่างรวดเร็ว คิดว่าจะต้องแก้ไขสภาพการณ์ที่อึดอัดนี้ยังไงดี
เวลานี้ เขาก็ได้เปิดปากอีกแล้ว “ที่จริงเธอไม่ต้องรู้สึกว่ามี ภาระ ชอบเธอเป็นเพียงแต่เรื่องของฉันคนเดียว”
เมื่อเขาพูดเช่นนี้ ในใจของถังรั่ว ก็รู้สึกยากจะรับได้
เขานี่คือก๋าลังปล่อยวางใจของเธอ ไม่อยากให้เธอล่าบากใจ ทำอะไรไม่ถูก
“เหยียนซู่ ฉัน..……..
ถังรั่ว ทดลองเปิดปาก แต่กลับไม่รู้ว่าควรพูดอะไรอีกถึงจะดี
เหยียนซู่ยิ้ม ในรอยยิ้มมีร่องรอยของความอ้างว้างอยู่ “ถัง รั่วชู ฉันบอกเธอว่าฉันชอบเธอ เป็นเพียงแค่ความซื่อสัตย์ต่อ ความรู้สึกของฉัน ไม่ใช่ว่าคิดจะกลายเป็นภาระของเธอ”
ถังรั่วชูกัดริมฝีปากแล้วกัดอีก หลังจากนั้นก็ได้ยิ้มกว้างๆ “สามารถถูกเทพบุตรของประชาชนสารภาพได้ จะพูดยังไง ชีวิตนี้ของฉันก็นับว่าคือพึงพอใจแล้ว”
เหยียนซู่ก็ควบคุมอารมณ์ความรู้สึกของการร้องตะโกนตรง พื้นที่ระหว่างคิ้วของตัวเองไว้ไม่อยู่อีกแล้ว จากนั้นก็ได้ยกมือ ลูบผมของเธอไปมาอย่างอ่อนโยน “คนโง่ นี่ก็พึงพอใจแล้ว ถ้าเช่นนั้นชีวิตของเธอก็ไม่มีการแสวงหามากเกินไปแล้ว”
น้ำเสียงที่พูดเช่นนี้ ถังรั่ว ก็รู้สึกว่าคุ้นเคยอย่างไร้สาเหตุ เธอ ได้มองเขาไว้อย่างเลื่อนลอย จากนั้นก็ได้ตะโกนถาม: “เมื่อ ก่อนพวกเรารู้จักกันใช่ไหม?
ด้านหลังได้แข็งทื่อไม่กระดิก เขามองเข้าไปในสายตาที่ เขียนเต็มไปด้วยความสงสัยตรงๆ จากนั้นก็ได้ยกมุมปากขึ้น ช้าๆ
“ไม่ พวกเราไม่รู้จักกัน”
“อ้อ” ถังรั่วชูได้สูดลมหายใจลึกๆพ่อดหนึ่ง หลังจากนั้นก็ได้
พูด: “ฉันก็คือรู้สึกว่าความรู้สึกที่นายให้ฉันคุ้นเคยมาก ก็ เหมือนกับว่าพวกเรารู้จักกันมานานแล้วยังไงยังงั้น “อาจจะเป็นไปได้ว่าชาติที่แล้วพวกเรารู้จักกัน” เหยียนซู่พูด
ล้อเล่น
ถังรั่วชูกลั้นหัวเราะไว้ไม่ได้ “จะมีชาติที่แล้วได้ยังไงกันล่ะ? นั่นก็ล้วนคืองมงาย งมงาย!”
เหยียนซู่ยิ้มๆ และก็ไม่ได้พูดอะไรอีก
สู้ซือจิ่นผลักประตูเปิดออก จากนั้นก็ได้ค้นพบว่าในห้องมี ผู้ชายเพิ่มมาคนหนึ่งอย่างกะทันหัน ในชั่วพริบตาลูกตาดำ ทั้งหมดก็ได้เปลี่ยนจนดุดัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่เห็นถึง เขากำลังลูบหัวของถังรั่วชู ตอนนี้ในสายตาได้มีเจนตาฆ่าแผ่ กว้าง
และในชั่วพริบตานั้นที่ถังรั่วชูเห็นถึงอู้ซือจิ่น รอยยิ้มบน ใบหน้าก็ได้แข็งทื่อไม่กระดูกแล้ว
เชี้ย ไม่บังเอิญเช่นนี้มั้ง?
เมื่อเห็นถึงสีหน้าของอู๋ซือจิ่น ถังรั่วชูก็แอบส่งเสียงไม่ดีอยู่ใน ใจ หนุ่มคนนี้คงจะไม่ใช่คือเข้าใจผิดเธอกับเหยียนซู่แล้วใช่ ไหม?
ที่จริงในชั่วพริบตานั้นที่ประตูถูกผลักออก เหยียนซูก็ได้ยิน ถึงการเคลื่อนไหวแล้ว ติดตามมาก็คือคนที่เยือกเย็นของกลิ่น อายของความเยือกเย็น
ไม่ต้องกลับหลังหันไปมองก็รู้ว่าคนที่มาคือใคร
เห็นถึงท่าทางการแสดงออกของถังรั่วชู “จบเห่แล้ว” เขาก็ได้ พูดปลอบโยนเบาๆ: “ไม่ต้องกังวล ฉันจะอธิบายให้ชัดเจน”
เขาก็ได้ลูบหัวของเธอไปมา หลังจากนั้นก็ได้ลุกขึ้น หมุนตัว เผชิญหน้าต่อผู้ชายที่มีกำลังพอๆกันกับตัวเองคนนั้นอย่างไร้กังวล
“ประธาน สวัสดี” เหยียน ได้นําหน้าทักทายก่อนแล้ว ด้วย สีหน้าท่าทางที่ไม่สะทกสะท้าน
ลูซือจิ่นได้หรี่ลูกตาดำแล้วหรี่อีก จากนั้นก็ได้มีร่องรอยของ ความเย็นชาหนึ่งทะลุออกมา เขาได้ถามด้วยน้ำเสียงลูก: “ทำไมนายอยู่ที่นี่?”
“ได้ยินว่าถังรั่วเข้าโรงพยาบาลแล้ว ฉันก็เข้ามาเยี่ยมเธอ”
คําตอบนี้เหมาะสมและมีเหตุผล
“อู๋ซือจิ่น เหยียนซูคือมาด้วยกันกับเซ็นสวิน แต่ว่าเชินสวินมี ธุระกลับไปก่อนแล้ว”
กังวลว่าลูซือจิ่นจะคิดมาก ถังรั่วชูก็ได้รีบอธิบายไปแล้วครู่
หนึ่ง
ลูซือจิ่นมองไปทางด้านใบหน้าของเด็กผู้หญิงที่เต็มไปด้วย ความตื่นตระหนกกังวล และก็ได้สูดลมหายใจเบาๆอยู่ในใจ เธอก็คิดว่าเขาจะไม่เชื่อเขาเหรอ?
“ในเมื่อประธานล้มาแล้ว ถ้าเช่นนั้นฉันก็ไม่อยู่นานไปกว่า นี้แล้ว” เหยียนซู่หันหัวไปพูดกับถังรั่วชู: “ถังรั่วชู ฉันไปก่อน แล้ว”
“อ้อ ค่อยๆเดิน” ใจของถังรั่วชูก็ล้วนอยู่บนตัวของผู้ซือจีน ท่าทางที่มีต่อเขาก็ได้เย็นชาไปบ้างแล้ว
ภายใต้สายตามีร่องรอยของความผิดหวังแวบผ่านไป เหยี ยนซูมองเธออย่างลึกซึ้งแล้วทีหนึ่ง หลังจากนั้นก็ได้ยกเท้าไม่ หันหลังกลับก็เดินออกไปแล้ว
ลูซือจิ่นมองถังรั่วซูทีหนึ่ง หลังจากนั้นก็ได้หมุนตัวตามออกไป แล้ว
เชี้ย ทำไมสู้ซือจิ่นก็ไปแล้วล่ะ?
ในใจของถังรั่วชูตื่นตกใจ จากนั้นก็รีบเปิดผ้าห่มออกและได้ ลงเตียง ไม่สนใจใส่รองเท้าได้เปลือยเท้าตามขึ้นไปตรงๆแล้ว
เหยียนซู่ด้านหนึ่งเดินอีกด้านหนึ่งได้เอาหมวกกับแว่นกันแดด
ใส่ เวลานี้ด้านหลังได้มีเสียงหนึ่งส่งเข้ามา
“คุณเหยียน”
ฝีเท้าหยุดไปชั่วคราว จากนั้นก็ได้หมุนตัว เห็นแต่เพียงผู้ซือจิ๋ นที่ได้ยืนอยู่ตรงที่ที่ห่างจากเขาไกลไปกี่ก้าว และได้มองเขา ไว้
“ประธานสู้ มีธุระอะไรไหม?” เหยียนซู่ถาม“คุณเหยียน คุณชอบถังรั่วซู”
นี่คือประโยคที่แน่นอน
เหยียนซูได้ยกคิ้วด้วยความแปลกใจเล็กน้อย จากนั้นมุมปาก ก็ได้ยกขึ้น “ประธานออกมาก็คือต้องการจะบอกเรื่องนี้กับ ฉันเหรอ?”
สู้ซือจิ่นไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่มองเขาไว้อย่างเงียบๆ
ระหว่างที่ไม่รู้ตัวก็ได้ให้ความกดดันที่ใหญ่มากกับคน
แต่เหยียนซู่เป็นใคร อย่าว่าแต่เขาไม่รู้ภูมิหลัง เขาที่ได้อยู่ใน แวดวงบันเทิงมากี่ปีสั้นๆตอนนี้ก็สามารถไปถึงที่ตั้งที่สูงเช่นนี้ ได้ ก็สามารถรู้ได้ว่าเขาไม่ธรรมดา
ดังนั้นเขาก็ไม่ได้เอาลูซือจิ่นมาวางไว้อยู่ในสายตา เขาได้ หัวเราะเสียงต่ำ จากนั้นระหว่างคิ้วกับดวงตาทั้งหมดก็ได้ ถากถาง หรือว่าประธานสู้ไม่มีความมั่นใจต่อตัวเองงั้นเหรอ?”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ออกมา สู้ซือจิ่นก็ได้ยกมุมปากขึ้นช้าๆ “คุณเหยียนคิดมากแล้ว”
เหยียนซุ่ยกคิ้วขมวดขึ้น เพียงแค่ฟังเขาพูดต่อ: “ฉันเพียงแค่ ต้องการเตือนคุณเหยียนให้อยู่ไกลจากถังรั่วชูหน่อย หลีก เลี่ยงที่จะทำให้เธอได้รับบาดเจ็บ ถึงอย่างไรเสือข้างตัวของ คุณเหยียนที่มีคนโหดร้ายไม่น้อย”
เมื่อพูดจบ เขาก็มองเหยียนซูไปทีหนึ่งอย่างมีความหมายลึก ซึ้งกินใจ หลังจากนั้นก็ได้หมุนตัวเดินเข้าไปในห้องผู้ป่วยแล้ว
อู๋ซือจิ่น ทายาทในอนาคตของตระกูลสู้ ซึ่งเป็นหัวหน้าของสิ่ ตระกูลใหญ่ในเมืองเป่ยหนิง คือคนหนึ่งที่ไม่ควรประมาท
แต่ขอเพียงคือตระกูลที่มีเงินและอำนาจ ตรงด้านในก็มีกล อุบาย ใช้โจมตี แย่งชิงอำนาจผลประโยชน์ ตอนไหนที่มีคน ตายก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ ครอบครัวเช่นนี้เหมาะสมกับถังรั่ว ชูจริงๆเหรอ?
ซือจิ่นพูดว่าด้านข้างตัวเขามีคนโหดร้ายไม่น้อย ถ้าเช่นนั้น ตัวเขาเองไม่ก็อยู่ในถ้ำหมาป่า เวลาใดที่ได้หละหลวมแล้วก็ยัง คงไม่ใช่ว่าถูกกัด
เขาก็จะปกป้องกังรั่วชูรอบด้านได้ยังไงกันล่ะ?
มุมปากได้ยกรอยยิ้มของการเย้าหยอกหนึ่งขึ้น เหยียนซู่นํา ผ้าปิดปากสวมใส่ จากนั้นก็ได้หมุนตัวจากไป
อนาคตยังยาวไกล ทุกสิ่งที่มีอยู่ก็ล้วนมีการเปลี่ยนแปลง
ถังรั่วชูเอาใบหูติดอยู่ที่ประตู ต้องการที่จะฟังว่ามีการ เคลื่อนไหวอะไรด้านนอกไหม จะทำอย่างไรได้ประตูที่กั้นเสียงไว้ก็ดีเกินไปแล้ว เธออะไรก็ล้วนไม่ได้ยิน
และก็อยู่ในตอนที่เธอท้อใจคิดที่จะหมุนตัวกลับไปบนเตียง ประตูก็ได้ถูกคนผลักเข้ามาจากด้านนอกอย่างกะทันหันแล้ว เธอที่ยืนอยู่หลังประตูก็ได้ถูกตีอย่างพอเหมาะพอดี
“อ๋!” เธอตะโกนร้องด้วยความเจ็บ
ลูซือจิ่นที่ได้เดินเข้ามาได้ยินเสียง คิ้วรูปดาบก็ได้บีบขึ้น ลาก ประตูออก เห็นเพียงเธอกำลังกุมหน้าผากไว้ และได้มองเขา ด้วยความน้อยใจ
ไร้ความผิดที่สุดแล้ว
ซือจิ่นอดไม่ได้ที่จะเผลอหัวเราะออกมา
เห็นเขาหัวเราะแล้ว ถังรั่วชูจึงได้ตีเขาครู่หนึ่งด้วยความไม่ พอใจ “หัวเราะอะไร หัวฉันก็ได้ถูกชนจนงงแล้ว นายยังกล้า หัวเราะอีก”
ลูซือจิ่นกลั้นหัวเราะไว้ จากนั้นก็ได้ขึ้นไปด้านหน้าอุ้มช่วงเอว ของเธอขึ้นมา
ถังรั่วชูได้ตะโกนร้องเสียงต่ำ ทันทีหลังจากนั้นก็ได้เอาหัวพิง ไปบนไหล่ของเขาอย่างเชื่อฟัง สายตาได้จ้องมองใบหน้าที่ สมบูรณ์แบบของเขาไว้แน่น อารมณ์มีความกระวนกระวายใจอยู่บ้าง
น่าเธอวางลงบนเตียงเบาๆ อู๋ซือจีนก็ได้มองเธอก่อนแล้วที หนึ่ง ทันทีหลังจากนั้นเส้นสายตาก็ได้ตกลงไปบนขาที่ขาว สะอาดหมดจดทางด้านล่างของเธอ
จากนั้นก็ได้พูดตำหนิเบาๆ: “บนพื้นเย็นขนาดนั้น หลังจากนี้ ห้ามเปลือยเท้าเหยียบไปอยู่บนพื้น
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ถังรั่วซูก็ได้มองไปที่เท้าของตัวเองทีหนึ่ง อยู่ในความสนใจของเขา เธอก็ได้งอหัวนิ้วเท้าขึ้นอย่างไม่ สบายใจ และได้ตะโกนตอบกลับ: “ฉันรู้แล้ว”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ