ตอนที่ 208 ฉันชอบเธอจริงๆ

ตอนที่ 208 ฉันชอบเธอจริงๆ

เห็นถึงเซินสวินที่หัวเราะอย่างสวยสดงดงามเช่นนั้นมีความ สุขเช่นนั้น ถังรั่วชูจึงอดไม่ได้ก็ถูกเธอทำให้มีอารมณ์ความ รู้สึกเดียวกัน รอยยิ้มที่แผ่ขยายออกไปอย่างช่วยไม่ได้ ช่าง อิ่มเอิบมีชีวิตชีวา

เหยียนซูมองเธอไว้อย่างเงียบๆ ภายใต้สายตาได้มีร่องรอย ของความรักความผูกพันทะลักออกมา

แต่มีความสุขก็มีความสุข ในใจของถังรั่วซูยังมีข้อสงสัยหนึ่ง ที่ยังไม่ได้ปลดปล่อยออกมา

“เซินสวิน ทําไมเธอถึงได้ถ่ายคลิปวิดีโอในตอนที่เกิดเรื่องได้

พอดีล่ะ?”

นี่ก็คือสิ่งที่ถังรั่วชูไม่เข้าใจมาโดยตลอด

เมื่อได้ยินถึงคำพูดนี้ออกมา เซินสวินก็ได้เม้มปากแล้วเม้ม อีก จากนั้นก็ได้พูดอย่างมีความเขินอายอยู่บ้าง: “พี่ถังรั่วชู ยังจำครั้งนั้นที่ของคำพูดที่ฉันพูดกับพี่ตอนที่อยู่บนงานเลี้ยง ค็อกเทลได้ไหม?”

งานเลี้ยงค็อกเทล? ถังรั่วชูขมวดคิ้ว ก็คืองานเลี้ยงค็อกเทล ครั้งนั้นที่เธอได้หลอกตัวเอง
“ที่จริงคำพูดครั้งนั้นที่ฉันพูดก็เป็นความจริง นอกจาก.……..” เซ็นสวินมองไปยังผู้ชายด้านข้างตัวแล้วทีหนึ่ง หลังจากนั้น ก็ได้ก้มหัว พูดเบาๆ: “นอกจากเหล้าแก้วนั้น

ถังรั่วชูจำได้ว่าครั้งนั้นเซินสวินได้พูดถึงว่าตัวเองคือไอดอลที่ เธอได้เคารพบูชามาโดยตลอด ที่ได้เคารพบูชาเธอเป็นพิเศษ ก็คือสไตล์ในการจัดการเรื่องอะไร เดิมทีคิดว่าเพียงเพื่อได้รับ ความเชื่อใจของเธอถึงได้พูดเช่นนั้น

แต่กลับคิดไม่ถึง คาดไม่ถึงคือเธอได้พูดจากใจจริง

เห็นท่าทางละอายใจไม่กล้ามองตัวเองของเธอ ถังรั่ว จึงได้ พูดอย่างอ่อนโยน: “อืม ฉันยังจําคําพูดที่เธอเคยพูดได้

เชินสวินเงยหัว เดิมทีใบหน้าก็ได้มืดสลัวลงไปแล้วแต่ในชั่ว พริบตาก็ได้ฟื้นคืนสภาพที่สดใสแวววาวแล้ว และเธอได้ถาม ด้วยความประหลาดใจ: “พี่ถังรั่วซู พี่จำได้จริงๆเหรอ”

ยังคิดว่าหลังจากเรื่องนั้น เธอก็อาจจะจํารายละเอียดที่ มากมายของเรื่องไม่ได้แล้ว

“อืม ฉันจำได้ ภาพแห่งความทรงจำยังลึกซึ้ง” ถังรั่วชูพยัก หน้าเบาๆ “แต่นี่กับคลิปวิดีโอที่เธอถ่ายมีการเชื่อมโยงอะไรกัน เหรอ?”

“มี เพราะว่าพี่คือคนที่ฉันเคารพบูชา ดังนั้นเมื่อฉันเห็นถึงกู้รั่ว รั่วเรียกพี่ไปเพียงลำพัง ฉันก็ได้เก็บเจตนาอย่างเฉลียวฉลาดไว้แล้ว” เซินสวินยักไหล่แล้วยักไหล่อีก “ถึงอย่างไรเสีย ฉันก็รู้ว่ากูรั่วรั่วคนนั้น กลัวว่าเธอจะไม่ราบรื่นต่อพี่ ก็คิดพูด ถ่ายวิดีโอไว้คลิปหนึ่ง หากว่าเกิดอะไรขึ้นแล้ว ก็ยังมีหลักฐาน อะไร”

พูดถึงตรงนี้ เซินสวินก็ได้ปรากฏให้เห็นถึงการแสดงออกที่ ดีใจที่บังเอิญโชคดีมาก “ยังดี ตอนนั้นฉันมีความเฉลียวฉลาด มิเช่นนั้นถังรั่วชูก็จะแบกรับภาระของชื่อเสียงในทางที่ไม่ดีที่ อำมหิตเหี้ยมโหดแล้ว”

“ขอบคุณเธอมากจริงๆ เซินสวิน” หากว่าไม่ใช่การช่วยเหลือ ของเธอ จริงๆ ถังรั่วซูรู้สึกว่าตัวเองเมื่อเดินไปถึงที่ไหนก็อาจ จะถูกคนชี้พูดว่าเธอคือฆาตกรฆ่าคน

ทั้งหมดคือจินตนาการ เธอก็รู้สึกว่าตัวเองก็ยากที่จะรับได้ที่ จะเสียชื่อเสียงเช่นนั้น

เซ็นสวินส่ายหัว “ไม่ต้องขอบคุณฉัน นี่ก็นับว่าคือฉันได้ ชดเชยความผิดของก่อนหน้านี้เถอะ”

ถังรั่วชูยิ้ม “เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ไม่ต้องเอ่ยแล้ว”

เซินสวินยิ้มกลับ หลังจากนั้นก็ได้หันหัวมองไปยังผู้ชายทาง ด้านที่ไม่ได้พูดอะไรเลยมาโดยตลอดทีหนึ่ง จากนั้นก็ได้พูด กับถังรั่วชู: “พี่ถังรั่วชู ฉันกลับก่อนเถอะ หลังจากนี้พวกเรา ค่อยติดต่อกันอีก”
เมื่อพูดจบ เธอก็ได้ลุกยืนขึ้นมาแล้ว

ถังรั่วชูเข้าใจความหมายของเธอ จากนั้นก็ได้พูดพร้อมทั้ง ยิ้ม: “ที่จริงเธอไม่ต้องรีบจากไป”

เซ็นสวินส่ายหัว “ฉันจะไม่เป็นก้างขวางคอล่ะ”

ถังรั่วชูหัวเราะอย่างจนปัญญา นี่คือหล่อนได้เข้าใจผิดใน ความสัมพันธ์ของเธอกับเหยียนซู่แล้วเถอะ

แต่เธอก็ไม่ได้อธิบาย อีกทั้งคือยิ้มไว้พร้อมมองไปยังเซ็นส วินที่ได้วิ่งออกไปจากห้องด้วยความเบิกบานเป็นสุข และยัง คงไม่ลืมที่จะกลับหลังหันกระพริบตาไปมาพุ่งใส่เธอ ริมฝีปาก ได้ปกคลุมไปด้วยการแอบหัวเราะ จากนั้นก็ได้ถือโอกาสปิด ประตูแล้ว

มีเสียงปิดประตูตามกันมา ในห้องผู้ป่วยได้จมดิ่งสู่ความเงียบ

แล้ว

ถังรั่วชูเก็บสายตากลับไป ตอนที่กวาดผ่านเหยียนซู่นั้นก็ได้ หยุดชั่วคราวลงไปกี่นาที หลังจากนั้นก็ได้ก้มหัว ครุ่นคิดไปครู่ หนึ่งถึงได้เปิดปากพูด: “คุณเหยียน ขอบคุณที่คุณมีเวลาว่าง มาเยี่ยมฉัน”

“คุณเหยียน” สามคำที่ในชั่วพริบตาก็ได้นำระยะห่างของทั้ง สองคนลากออกไปจนไกลมากไกลมาก
ลูกตาดำที่สวยงามได้มีร่องรอยของหงอยเหงาวังเวงปลิว ผ่านไปอย่างรวดเร็ว เหยียนซู่ได้ใช้น้ำเสียงพูดที่จืดจาง: “ฉัน คิดว่าเซินสวินสามารถเป็นเพื่อนของเธอได้ ถ้าเช่นนั้นฉันก็น่า จะยิ่งเป็นเพื่อนของเธอได้เถอะ”

ถังรั่วชูชะงักงัน หลังจากนั้นก็ได้หัวเราะแล้วหัวเราะอีกอย่าง อึดอัด “แน่นอน คุณเหยียน……

เห็นถึงลูกตาด่าทั้งหมดที่ลึกซึ้งเล็กน้อยของเขา จึงได้รีบ เปลี่ยนคํา: “เหยียนซู แน่นอนว่านายคือเพื่อนของฉัน”

เมื่อพูดจบ เธอ เหอๆ” ได้ส่งเสียงยิ้มแห้งๆแล้วสองที หลัง จากนั้นก็ได้วิจารณ์อยู่ในใจ ไม่ก็แค่การเรียกหนึ่งเหรอ ทำไม เขาถึงได้ถือสาแบบนี้ล่ะ?

แน่นอนว่าเหยียนซู่ถือสา ถือสาเป็นอย่างมาก

คุณเหยียน สามนําก็คือสรรพนามของคนแปลกหน้า รู้สึกว่า ระหว่างคนสองคนเหมือนไม่ได้มีมิตรภาพอะไรต่อกันเลยสัก

นิด

แต่เขากับเธอ จะไม่มีมิตรภาพต่อกันได้ยังไงล่ะ?

อย่างน้อยที่สุดเขาก็เคยช่วยเธอไว้

เหยียนซ่ยกคิ้วขมวดไปมา หลังจากนั้นก็ได้ถาม: “ทำไมถึง เข้าโรงพยาบาล?”
ก่อนหน้านี้เป็นสวินก็เคยถาม แต่คำตอบของเธอเป็นการ พรรณนาที่เบาจนเกินไป ในใจของเขาเก็บความสงสัยไว้

และถังรั่วชูก็คือคนฉลาดคนหนึ่ง เมื่อได้ยินเขาถามเช่นนี้ ใน ชั่วพริบตาก็เข้าใจความคิดของเขา จากนั้นก็ได้ให้คำตอบที่ ไม่เหมือนกันแล้วคำตอบหนึ่ง: “เจอคนผิดศีลธรรม”

คนผิดศีลธรรม? ลูกตาดำของเหยียนซู่ได้หรี่เล็กน้อย “กู้รั่ว รั่ว?”

มือทั้งสองของถังรั่วชูได้แผ่ออก “เรื่องความเสียหายเล็กๆ น้อยๆนั้นระหว่างฉันกับกู้รั่วรั่วทุกคนก็ได้รับรู้หมดแล้ว”

“เรื่องวันนี้คือการฝีมือของเธอ?”

เหยียนซู่ได้ถามอีก

เรื่องวันนี้? คือหมายถึงที่กู้รั่วรั่วถูกระเบิดรูปน่าเกลียด เรื่องที่ ถูกขึ้นบัญชีดำงั้นเหรอ?

ถังรั่วชูส่ายหัว “นั่นกลับไม่ใช่ คือเพื่อนรักของฉันเพื่อช่วยฉัน ระบายความแค้นถึงได้ทำ

เหยียนซู่พยักหน้าไปมา “เพื่อนรักของเธอคือใส่ใจมากจริงๆ”
“นั่นก็ใช่” ถังรั่ว ได้ยกหางคิ้วขึ้นอย่างทะนง “ฉันกับหล่อน

เป็นเพื่อนรักกันมาหลายปีแล้ว ความรักความผูกพันนั้นดีมาก”

เห็นถึงท่าทางจิตใจเบิกบานเต็มอิ่มที่เธอเอ่ยถึงเพื่อนรัก ลูก

ตาคาทั้งหมดของเขาก็ได้นุ่มนวลอย่างธรรมชาติ

ที่จริงพวกเราก็รู้จักกันมาหลายปีแล้ว

เขาจ้องเขม็งเธอไว้อย่างลึกซึ้ง และได้พูดอยู่ในใจเงียบๆ

ลูกตา ทั้งหมดได้จดจ่อมุ่งมั่นจนเกินไปแล้ว ถังรั่วชูถูกมอง จนมีความไม่เป็นธรรมชาติอยู่บ้าง และได้พรวดพราดนึกถึง คำพูดที่สู้ซึ่งเหยาได้พูดไว้

“พี่สะใภ้ ฉันคิดว่าเหยียนซูคนนั้นชอบ ”

เดิมทีเธอยังคงรู้สึกว่าผู้ซึ่งเหยาคือกำลังพูดมั่วๆซี้ซัว แต่ตอน นั้นได้ถูกเขาจ้องแบบนี้ ความรู้สึกตื่นตัวของผู้หญิงได้ถูกปลุก ให้ตื่น

เธอรู้สึกว่าที่ลซึ่งเหยาพูดอาจจะไม่ผิดอย่างกะทันหัน

เธอได้ไอเบาๆออกมาเสียงหนึ่ง จากนั้นก็ได้แสร้งชะล่าใจ ถาม: “เหยียนซู นายก็ไม่ยุ่งเหรอ?”