ตอนที่ 181 ไม่อยากตายก็ไสหัวไปซะ

ตอนที่ 181 ไม่อยากตายก็ไสหัวไปซะ

ยามเมื่อมาถึงที่กองถ่าย การถ่ายละคร ถ่ายเสร็จแล้ว

ไม่รู้ว่าสาเหตุมาจากเป็นการแสดงลงฉากพร้อมกันระหว่างเห ยียนซู่ทั้งๆ ที่ไม่ถูกกันหรือเปล่า แต่ว่าวันนี้การแสดงของกู้รั่ว รั่ว ก็แสดงได้ไม่เลวเลยทีเดียว

ถึงแม้ว่าจะไม่ถูกกันก็ตาม แต่ถังรั่วชูไม่สามารถปฏิเสธได้ เลยว่าการแสดงของกู้รั่วรั่วในวันนี้แสดงได้ไม่เลวจริงๆ

จนตัวเธอต้องยกกล้องถ่ายรูปขึ้นมา จากนั้นก็ถ่ายรูปกู้รั่ว รั่วไปตั้งหลายรูป เพื่อจะได้เอาไปเป็นรูปถ่ายในการประกอบ

ข่าว

หลังจากการแสดงหนึ่งตอนจบลง นักแสดงต่างพักผ่อนอยู่ชั่ว ครู่ เพื่อรอการแสดงในฉากต่อไป

ถังรั่วชูเลยใช้โอกาสนี้ ในการวิ่งเหยาะๆ ไปทางกู้รั่วรั่ว

ส่วนกู้รั่วรั่วเองก็กำลังเติมหน้าอยู่ ยิ่งเมื่อเห็นถังรั่วชูเดินมา ทางตนเอง ก็ให้ช่างแต่งหน้าถอยไปก่อน

“ถังรั่วชู แกยังจำได้อีกเหรอว่าแกมีงานทำด้วย”
เมื่อรั่วรั่วกำลังเดินเพื่อเข้าฉาก ก็เห็นเธอแล้ว แถมยังเห็น ว่าเธอจงใจถ่ายรูปอีกด้วย เลยตั้งใจจะใช้โอกาสนี้ในการ ถากถางเธอสักหน่อย

“ฉันจำได้ แต่ว่าความยากของการทำงานแกก็ต้องย่อมรู้ดีอยู่ แก่ใจใช่ไหม มันช่างลําบากใจซักขนาดนั้น จะใช้เวลาแค่แวบ เดียวก็ไม่สามารถทำได้”

กู้รั่วรั่วก็ไม่เข้าใจความหมายที่เธอสื่อออกมา ได้แต่แสยะยิ้ม อย่างเลือดเย็น “งั้นมันทําให้แกลําบากใจได้ขนาดนั้นเลยเห รอ”

ถังรั่วชูยิ้มให้ “แกรู้ก็ดีแล้ว”

หลังจากที่ได้ยินประโยคนั้น สีหน้าของกู้รั่วรั่วแปรเปลี่ยนเป็น ดูไม่ได้ ตอนที่กำลังอ้าปากเตรียมตอกกลับเธอนั้น พลันสังเกต ได้ว่าผู้ชายคนนั้นที่ตามติดเธอวันนี้ไม่ได้มาด้วย ดวงตา งดงามขีดเขียนไว้ประณีตหรี่ตาลง พลันแววตาเปล่งประกาย ขึ้นมาทันที

เธอรีบเปลี่ยนสีหน้าทันที ยิ้มแย้มแจ่มใสพลางเอ่ยขึ้น “วันนี้ ฉันถ่ายละครเต็มทั้งวัน วันนี้ฉันเชื่อว่าคุณต้องได้งานเต็มเม็ด เต็มหน่วยแน่นอน

สำหรับท่าทางที่เปลี่ยนไปของเธอ แค่เพียงท่าทางเล็กน้อย ถังรั่วชูถึงกลับตกตะลึง จากนั้นก็ยิ้มแย้มอย่างสุดซึ้ง “หวังว่า คุณกู้ดาราดังไม่ทำให้ฉันผิดหวัง”
“ไม่มีทางแน่นอน” กู้รั่วรั่วยังยิ้มเหยียดๆ ให้เช่นเดิม

ถ้าคนที่ไม่รู้เรื่องราวการทะเลาะเบาะแว้งของคนทั้งสอง คน ที่ในเวลานี้พวกเธอทั้งสองคนกำลังยิ้มแย้มแจ่มใสให้กัน บรรยากาศดูเข้ากันดี

ทว่าในใจของถังรั่วซูกูรั่วรั่ว ต่างเข้าใจกันอย่างถ่องแท้ มันก็ แค่ภาพหลอกตาเท่านั้น

“ฉาก 2 ซีน 2 Action!” หลังจากเสียงไม้คัดดังขึ้น ทั้งกองเริ่ม บันทึกการถ่ายละครฉากใหม่ขึ้นอีกครั้ง

ถังรั่วซูยืนอยู่ด้านนอก เพื่อมองบริเวณด้านในที่มีผู้หญิงสอง คนกำลังเข้าฉากกันอยู่

คนหนึ่งก็คือกู้รั่วรั่ว อีกคนก็คือนักแสดงหน้าใหม่

“นี่เจ้า อาศัยนิสัยนางจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ของเจ้า วังนี้ไม่มีทาง ยอมรับเจ้าได้”

“ท่านพี่ ข้า….”

“เพียะ!”
ตอนที่นักแสดงหน้าใหม่กำลังง้างมือในตอนนั้น ถังรั่วซูรีบ หยิบกล้องวิดีโอเล็งมาทางพวกเธอทันที

หน้าจอมอนิเตอร์ ใบหน้าของกูรั่วรั่วถูกตบจนหันไปอีกทาง ฝ่ามือนั้นเสียงดังลั่น ดังนั้นบนใบหน้างดงามของขาวเนียน ละเอียดของเธอกลับมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นมาห้านิ้วอย่างเห็นได้ ชัดเจน

ถังรั่วชูเองถึงกลับอดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเข้า ขนาดแค่ เห็นยังรู้สึกเจ็บไปด้วย

หลังจากมีการตบหน้ากันฉาดใหญ่ การแสดงต่อถึงว่าผ่าน หมดเร็วมาก ดังนั้นงานที่เหลือจึงสามารถถ่ายงานได้เสร็จ อย่างรวดเร็ว

ถังรั่วชูเองก็สามารถถ่ายรูปตามที่ใจเธอต้องการได้แล้ว

ถึงแม้ว่าจะถ่ายรูปเสร็จแล้ว แต่เธอก็ต้องอยู่ที่นี่ต่อ

ทันใดนั้น เธอหันหลังเพื่อจะไปจากที่นี่ ในเวลานั้นเอง ก็ได้ยิน เสียงดนตะโกนเรียกเธอเอาไว้

เมื่อหันกลับไปมอง เห็นกู้รั่วรั่วนั่งอยู่ในฉากที่เพิ่งแสดงเมื่อครู่ พลางกวักมือเรียกเธอ เพื่อให้เธอเข้าไปหา

ต้องไม่ใช่ที่ดีแน่ๆ
กังรั่วซูเลิกคิ้วให้ พลางมองพนักงานที่ยืนอยู่รอบๆ ในใจก็คิด ว่าที่นี่มีคนมากมาย กู้รั่วรั่วคงไม่กล้าทำอะไรเธอแน่ๆ

ดังนั้น เธอเลยเดินเข้าไปช้าๆ จากนั้นก็ยืนห่างจากกู้รั่วรั่วอยู่ ไม่ไกลนักก็หยุดเท้าลง

“มีธุระอะไรไหม?” เธอเอ่ยถามเสียงแข็ง

กู้รั่วรั่วหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาห่อเพื่อห่อไข่ไก่ที่ต้มจนร้อน จากนั้นก็เอามาประคบกับใบหน้าที่ถูกตบจนบวมฉ่ง พร้อมทั้ง ถามคำถามขึ้นมาแทน “ถ่ายเป็นไงบ้าง?”

“ได้อยู่นะ”

“เอามาให้ฉันดู”

“ไม่จำเป็น” ถังรั่วชูปฏิเสธเธอ “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัว

ก่อน”

พูดไป เธอก็เตรียมตัวหันหลังให้

“ถังรั่วชู”

กู้รั่วรั่วตะโกนเรียกเธอเอาไว้ ถังรั่วชูพลันหันกลับมามองเธอ สิ่งที่เห็นคือเธอวางไข่ไก่ที่อยู่ในมือลง พร้อมทั้งเดินเหยียบ กระถางต้นไม้เพื่อมุ่งหน้ามาทางเธอ
ถังรั่วชูย่นคิ้ว พร้อมทั้งจ้องมองเธออย่างระแวดระวัง

“เอามา” กู้รั่วรั่วยื่นมือออกไป

“อะไร?” ถังรั่วชูขมวดคิ้วไว้แน่น

“กล้อง”

จุดประสงค์ที่แท้จริงเธอก็ยังอยากดูที่ถ่ายอัดวิดีโอเอาไว้

นั่นเอง

ถังรั่วซูยังคงปฏิเสธเช่นเดิม “วิดีโอถึงเวลาที่ก็จะเห็นในข่าวที่ ลงบนอินเทอร์เน็ตเอง”

“ไม่ได้ ฉันจะดูตอนนี้ ใครจะไปรู้ล่ะว่าแกจะถ่ายฉันจนมันอยู่ ในสภาพไหน”

กู้รั่วรั่วยังคงยืนหยัดเช่นเดิม พลางยื่นมือแย่งกล้องถ่ายรูปที่ คล้องที่ต้นคอของเธอ

การปฏิเสธที่เป็นพื้นฐานของมนุษย์ในการปกป้องคนเอง ถัง รั่วชูชูมือเพื่อป้องกันเอาไว้

แต่กู้รั่วรั่วก็ไม่ยอมลดละ ยังคงแย่งชิงอยู่เช่นเดิม

ทั้งสองต่างฉุดกระชากดึงไปดึงมาอยู่เช่นนั้น จนกู้รั่วรั่วข้อเท้าพลิก ไม่สามารถทรงตัวได้ ร่างกายของเธอเซถลาไปด้าน หลังพร้อมทั้งเสียงเธอกรีดร้องดังลั่น

ถังรั่ว รีบเอื้อมมือออกไปคว้าตัวเอาไว้ แต่ก็ไม่ทัน ได้แต่เห็น ภาพที่กู้รั่วรั่วกระแทกลงบนพื้นอย่างแรง

ผู้คนโดยรอบได้ยินเสียงกรีดร้อง ต่างวิ่งมาทางเสียงที่ได้ยิน กันเป็นแถวๆ สิ่งแรกที่พวกเขาเห็นนั้นถังรั่วชูล้มลงที่พื้น และกู้ รั่วรั่วที่ยื่นอึ้งทำอะไรไม่ถูกที่ยืนอยู่ด้านข้าง

“พี่กู้รั่วรั่ว” เสี่ยวอ้ายตะโกนดังลั่นพร้อมทั้งวิ่งมาหา

“เสี่ยวอ้าย…ฉัน…..ท้อง……ปวดมาก” กู้รั่วรั่วดวงตาเบิกโต ใบหน้าเจ็บปวดทรมานจนซีดเผือด

“เลือด เลือดไหล!”

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์นั้นไม่รู้ว่ามีเสียงของใครกันที่ร้อง อย่างตกอกตกใจ ทุกคนต่างเพ่งมองไปบริเวณด้านล่างของ ร่างกายของกูรั่วรั่ว เห็นเต็มสองตาว่ามีเลือดไหลออกมา บริเวณด้านล่างของร่างกายของเธอ

“เร็วเข้า รีบเรียกรถพยาบาล!”

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างยุ่งวุ่นวายกันยกใหญ่ ส่วนถังรั่ว ชูที่ยังคงอยู่ในอาการตกใจตนสติ ขนาดถูกคนเดินชนยังแทบ ไม่มีความรู้สึกเลย
เหยียนซู่ที่ได้ยินเสียงอึกทึกครึกโครมเลยเดินเข้ามา สิ่งแรก ที่เห็นก็คือถังรั่วชูเอาแต่ยืนแน่นิ่งอยู่ เขาขมวดคิ้วเอาไว้ พลาง ยื่นออกไปคว้าพนักงานที่กำลังวิ่งอย่างตื่นตระหนกมาให้หยุด เอาไว้ก่อน

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นมา?” เขาซักถาม

“กู้รั่วรั่วได้รับบาดเจ็บ

กู้รั่วรั่ว? ขมวดคิ้วเป็นปมไว้แน่นกว่าเดิม เขายอมปล่อย ตัวพนักงานคนนั้น พลันพูดขอบคุณด้วย จากนั้นก็วิ่งอ้าว เข้าไปด้านใน

ทำไมเกิดเรื่องนี้ขึ้นมาได้?

ถังรั่วชูสติสัมปชัญญะทั้งหมดเอาแต่เพ่งมองกองเลือดสีแดง สดที่นองอยู่บนพื้น ร่างกายเหมือนโดนคนสาดน้ำเย็นใส่ มือ เท้าเย็นเฉียบ ร่างกายสั่นเทาไม่หยุด

ทันใดนั้น มีคนชนเธอที่อยู่ในสภาวะสติเลื่อนลอยอย่าง รุนแรง พอเธอสามารถดึงสติสัมปชัญญะกลับมาได้ แต่ ร่างกายก็เซถลาล้มไปทางด้านหลัง

ตอนที่เธอคิดว่าตนเองก็คงเหมือนกับกู้รั่วรั่วที่นอนกองอยู่กับ พื้น บริเวณเอวกลับถูกรัดแน่น มีคนกอดเธอเอาไว้แน่น

ยามเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมอง สิ่งแรกที่เห็นคือดวงตาดำขลับ
ที่แววตามีแต่ความเป็นห่วงเป็นใย ที่สื่อความหมายออกมา เธอเอ่ยชื่อออกมาทันที “ลู่มือจีน”

แววตาของเหยียนซูขยับเล็กน้อย หลังจากที่ประคองเธอให้ ยืนทรงตัวได้แล้ว แววตาคมกริบก็เพ่งมองมาที่ตัวเธอ

คนคนนั้นคือเสี่ยวอ้ายที่เป็นผู้ช่วยของกูรั่วรั่ว

พอมองเห็นว่าเธอเอาแต่จดจ้องถังรั่ว อย่างเอาเป็นเอาตาย แววตาความเกลียดชังที่เกือบจะถลนออกมาจากดวงตา

“ไม่อยากตาย ก็ไสหัวไปซะ”

น้ำเสียงเย็นชาแต่แทรกความอาฆาตออกมาอย่างชัดเจน

เสี่ยวอ้ายเสียวสันหลังวาบ เพราะเธอเองก็รู้ดีว่าคนอย่างเห ยียนซู่ไม่สมควรเข้าไปแหย่ อีกอย่างสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ใน ตอนนี้คือการปกป้องถังรั่ว

เธอเองก็ทําได้แค่กัดฟันทนต่อไปอย่างไม่พอใจ พลางชี้ไป ทางถังรั่วชู สบถด่าอย่างรุนแรง “เธอคือฆาตกร เธอเป็นคน ผลักพี่กู้รั่วรั่วให้ล้มลง

เมื่อคำพูดนี้หลุดออกไปจากปาก เสียงอื้ออึงโกลาหล ทุกคน ต่างมองถังรั่วชูอย่างไม่อยากจะเชื่อ เด็กสาวที่ดูท่าทางนิสัย เรียบร้อยอ่อนแอคนหนึ่ง ทำไมถึงใจไม้ไส้ระกำได้ขนาดนี้?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ