ตอนที่146 เพราะคุณเย็นชาเกินไป
ตอนที่146 เพราะคุณเย็นชาเกินไป
ตระกูลเสิ่นมีประวัติอันยาวนานเหมือนกับตระกูลใหญ่ทั้ง สี่ที่มีเงื่อนขำ มีคนมากมายที่อยากจะล่วงรู้ความลับแต่ก็จน ปัญญา
ใครจะไปคาดคิด เรื่องราวความรู้สึกอารมณ์ของคุณชาย น้อยแห่งตระกูลเสิ่นจะถูกประกาศออกต่อสาธารณชน
ใครกันที่ไม่มีความกลัวที่จะเปิดเผยความลับของเสิ่นโม่เฟย? เป็นคําถามในใจของใครหลายคน
เหตุเพราะข่าวนี้ “เสิ่นโม่เฟย” สามคำนี้จึงจัดอยู่ในหมวด ค้นหายอดฮิตเป็นเวลาหลายวันและกระแสไม่มีท่าทีจะตกลง
และในตอนนี้คนที่ตกอยู่ในกระแสฮอตฮิตนั้นกำลังมองผู้ หญิงที่นั่งตรงข้ามอย่างเศร้าๆ
หญิงคนนั้นค่อยๆจิบชาในมือของเธอยกเปลือกตาขึ้นมองไป ยังเสิ่นโม่เฟย จากนั้นก็ยิ้มเบาๆ “เสิ่นโม่เฟย ยินดีด้วย คุณเป็น คนฮอตแล้ว!”
เสิ่นโม่เฟยริมฝีปากกระตุก “พี่สะใภ้ ฉันฮอตมานานแล้ว โอเค
ไหม?”
ด้วยสถานะของเขา เขาไม่จำเป็นต้องพึ่งพาข่าวร้อนแรงเพื่อ เป็นที่นิยมหรอก!
ถังรั่วชูเลิกคิ้วและพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ “ก็จริง คุณ และซึ่งเหยาต่างก็เป็นคนที่มีชื่อเสียงอยู่แล้ว แต่…”
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้น “ไม่มีใครไม่อยากฮอตกว่าเดิม หรอก”
“ใช่เหรอ?” เสิ่นโม่เฟยเหลือบมองไปที่ร่างโปร่งตรงหน้าร่อง รอยของความสนใจปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา “งั้นฉันจะให้ พี่ชายฮอตกว่าเดิมเสียหน่อย พี่สะใภ้จะว่าอย่างไร?”
“ไม่!” ถังรั่วชูโพล่งออกมาโดยไม่ได้คิด
ทำไม?” “
เพราะว่า..เพราะเขาเป็นของฉัน” หากว่าสู้ซือจิ่นนั้นเป็นข่าว “ ต่อสาธารณะเช่นนั้นชีวิตของพวกเขาก็จะไม่สงบสุขอีกต่อไป
เธอชอบชีวิตของเธอในตอนนี้และไม่อยากโดนทำลาย!
“พี่สะใภ้ คุณรังแกเพียงแค่ฉัน!”
เส็นโม่เฟยแสร้งทำเป็นไม่พอใจ
“ไม่ใช่ว่าคุณมีคู่หมั้นแล้วหรือ?” ถังรั่วชูเหลือบมองเขาอย่าง เย็นชา เธอไม่ลืมที่เขาบอกว่าครอบครัวของเขาได้จัดคู่หมั้น ให้เขาแล้ว และเมื่อคู่หมั้นเรียนจบทั้งคู่ก็จะแต่งงานกัน
เมื่อพูดถึง คู่หมั้น สายตาของเสิ่นโม่เฟยก็ส่องประกายอย่าง รวดเร็วแต่เขาก็ซ่อนมันเอาไว้ในทันใด
ในตอนนั้นเอง เขาเหลือบไปเห็นลู่ซือจิ่นเดินเข้ามาหลังจาก คุยโทรศัพท์เรียบร้อยแล้ว เขาเปลี่ยนเรื่องคุยและพูดกับลูซือ จิ่น “พี่ชาย คุณต้องช่วยฉันอธิบายให้พ่อเข้าใจ ไม่งั้นฉันกลับ บ้านไปโดนถลกหนังแน่นอน”
“ไปพูดเองสิ”
อู๋ซือจิ่นทิ้งคำพูดที่เย็นชาเอาไว้ ทันใดนั้นเสิ่นโม่เฟยก็ส่ง เสียงโอดครวญในทันที “พี่ชาย พี่สะใภ้ ทำไมพวกคุณถึงโหด ร้ายขนาดนี้?”
ถังรั่วชูอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “เราไม่ได้โหดร้าย แต่เราไม่มี ความตั้งใจที่จะช่วยคุณแต่แรก”
คำพูดเหล่านี้ทำให้ เสิ่นโม่เฟยแทบคลั่ง เขาพึมพำ “คู่รักแสน โหดร้าย คู่รักแสนร้ายกาจ..
เมื่อเห็นเช่นนั้น ถังรั่วชูก็หันไปถามอู๋ซือจีนอย่างสงสัย “ซือจิ่น ชายชราน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ?”
ชายชรานั้นก็คือตาของอู๋ซือจิ่น คุณปู่ของเสิ่นโมเฟย และ เป็นผู้นำของตระกูลเส็น ท่านปู่เสิ่น
เมื่อนึกถึงชายชราที่เจ้าอารมณ์เหมือนเด็ก ดวงตาของอู๋ซือจิ่
นก็อ่อนโยนเขายิ้มมุมปาก “คุณตาน่ารักมาก”
“น่ารักมาก?” ถังรั่วชูขมวดคิ้ว ใช้คำว่าน่ารักอธิบายชายชรา นั้นไม่ค่อยเหมาะสมหรอกใช่ไหม? และเห็นจากท่าทางที่หวาด ผวาของเงินไม่เฟย แล้วคาดว่าเขาคงจะไม่ใช่คนน่ารัก
“ใช่ น่ารักมาก” ลูซือจิ่นโอบไหล่เธอ “เมื่อคุณเห็นก็จะรู้เอง”
หลังจากที่เห็น? คิ้วกระตุกเบาๆ ถังรั่วชูนึกได้ว่านอกจากผู้ซึ่ง เหยาและเสิ่นโม่เฟยแล้ว เธอก็ยังไม่ได้พบเจอกับครอบครัว ของเขาเลย
ไม่ว่าจะเป็นตระกูลลูหรือตระกูลเสิ่น พวกเขาล้วนร่ำรวย มหาศาล ไม่ใช่ที่ของคนธรรมดาที่จะเข้าไปได้
แม้ว่าเธอจะได้รับการยกย่องว่าเป็นสุภาพสตรีเงินทอง แต่ เมื่อบริษัทถังชื่อกรุ๊ปเทียบกับตระกูลสู้และตระกูลเสิ่นแล้วนั้น ก็เทียบกันได้เหมือนกับช้างและมด ไม่มีอะไรที่จะเทียบได้เลย
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้แล้วก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกไม่สบายใจ เกิดความ สงสัยไม่รู้ว่าครอบครัวของเขาจะชอบเธอหรือไม่?
“พี่สะใภ้
ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นในหูของเธอ เธอก็ฟื้นสติกลับมาและ หันไปมองต้นตอของเสียง เธอพบว่าเสิ่นโม่เฟยนั้นกำลังจ้อง มองเธอ
“พี่สะใภ้ คิดอะไรอยู่” เสิ่นโม่เฟยถาม
เมื่อหันศีรษะไปมองซือจิ่นก็พบว่าเขากำลังมองเธออย่างเป็น กังวล ถังรั่วชูยิ้มเจื่อน “ฉันกำลังคิดว่าเย็นนี้กินอะไรดี คิดลึก เกินไปหน่อย”
เสิ่นโม่เฟยอดยิ้มออกมาไม่ได้ และแม้แต่มุมริมฝีปากของ ลูซือจิ่นก็กระตุกยิ้ม
“พี่สะใภ้ คุณคิดออกหรือยังว่าจะกินอะไรดี?”
“คุณเลี้ยงงั้นเหรอ?” ถังรั่วชูไม่ตอบและถามกลับ
เสิ่นโม่เฟยนิ่งงัน “เลี้ยง เอาสิเลี้ยงแน่นอน”
ถังรั่วชูหันศีรษะของเธอและยิ้มให้ผู้ซือจิ่นจากนั้นพูดว่า “ฉัน อยากกินอาหารในห้องส่วนตัว”
ร้านอาหารจู่ย่วน
ร้านอาหารแปลกตา แตกต่างจากถนนที่คึกคักภายนอก
ภายในร้านดูสงบและอบอุ่นเป็นพิเศษ
ทำไมฉันถึงไม่รู้ว่ามีสถานที่แบบนี้ในเมืองเป่ยหนิง? “
”
ถังรั่วซูมองไปที่ร้านอาหารที่มีเอกลักษณ์แห่งนี้ด้วยความ ประหลาดใจ
“พี่สะใภ้ คุณไม่รู้อยู่แล้ว ที่นี่นั้นต้องเป็นคนจากสี่ตระกูลใหญ่ ถึงจะมาได้”
ต้องเป็นคนในสี่ตระกูลใหญ่ถึงจะมาได้งั้นเหรอ? ถังรั่วซูเลิก คิ้วด้วยความประหลาดใจ เธอหันหน้าไปมองอู๋ซือจิ่นอย่าง
สงสัย
เขาพยักหน้าเบาๆ “เป็นร้านอาหารที่เปิดโดยพี่สาวคนโตของ ฉู่เย็น และให้บริการเฉพาะคนจากสี่ตระกูลใหญ่เท่านั้น”
ทันใดนั้นถังรั่วซูก็พยักหน้าอย่างรวดเร็ว “แบบนี้นี่เอง งั้น ทำไมเสิ่นโม่เฟยถึงมาได้ล่ะ?”
“นั่นก็เพราะว่าฉันหล่อ”
เสิ่นโม่เฟยให้คำตอบอย่างหลงตัวเองเป็นที่สุด
ถังรั่วชูกล่าว เหอะๆ ออกมาเพียงสองครั้งจากนั้นพูดว่า “คุณ ก็หล่อ แต่หล่อไม่เท่าซือจิ่น”
” เสิ่นโม่เฟยพูดไม่ออกเพราะเขาเทียบกับลูกพี่ลูกน้อง ของเขาไม่ได้จริงๆ
เมื่อผู้จัดการเห็นผู้ซือจิ่น เขาก็ก้มศีรษะด้วยความเคารพและ กล่าวว่า “คุณชายซือจิ่น”
“อืม พี่เสวล่ะ? ” ลูซือจิ่นถามเบาๆ
“เธอกลับไปยังวิลล่าจีนซิ่วแล้ว”
ลูซือจิ่นมีสายตาเป็นประกาย จากนั้นเขาก็พาถังรั่วชูตรงขึ้น
ไปชั้นบน
สายตาของผู้จัดการกวาดไปทั่วร่างของถังรั่วชู จากนั้นก็ ขมวดคิ้วเล็กน้อย หญิงสาวข้างกายคุณชายสู้ซือจิ่นคือใคร?
“เธอเป็นภรรยาของพี่ชายฉัน”
เสิ่นโม่เฟยที่เดินผ่านผู้จัดการไป เขาได้หยุดนิ่งและตบไหล่ เขาและช่วยไขข้อสงสัยให้กระจ่าง
“ภรรยา?!” ดวงตาของผู้จัดการเบิกกว้างด้วยความประหลาด ใจ คุณชายซือจิ่นแต่งงานไปเมื่อไหร่? เหตุใดถึงไม่มีข่าวคราว เลยแม้แต่น้อย?
“นี่คือห้องส่วนตัวสุดพิเศษของฉัน”
ทันทีที่เดินเข้าไปในห้องส่วนตัวก็ได้ยินกู้ซือจิ่นกล่าวเช่น นั้น ถังรั่วชูหันไปมองเขา ริมฝีปากยกยิ้ม มีประกายเจ้าเล่ห์ใน สายตา “ห้องอบอุ่น หมายความว่าคุณเย็นชาเกินไปใช่ไหม?”
ร่องรอยของความอับอายปรากฏขึ้นทั่วใบหน้าของสู้ซือจิ่น เธอนั้นแสนฉลาดจริงๆ ทันใดนั้นเธอก็สามารถเดาจุดประสงค์ ของพี่เสว่ได้ในทันที
ถังรั่วชูสังเกตเห็นความอับอายของเขาเธอซ่อนรอยยิ้มเอาไว้ “ที่แท้เพราะเหตุนี้จริงๆ
เมื่อกล่าวจบ เธอก้าวเท้าไปตั้งใจจะไปนั่งที่โต๊ะ ทันใดนั้นมี มือยื่นมาเกี่ยวเอวของเธอ เธอเงยหน้ามองด้วยความตกใจ ก่อนที่เธอจะมองเห็นได้ชัดเจน สายตาของเธอก็พร่ามัวและมี ความร้อนพุ่งสู่ปากของเธอ
การลิ้มลองนั้นหยุดลงแต่การจูบนั้นไม่มีสิ้นสุด
เคลื่อนย้ายมาบริเวณหน้าผากเธอ ดวงตาสีดำลึกล้ำและอ่อน โยน ริมฝีปากบางเปิดปากกล่าวเบาๆ “เมื่อกี้เธอหัวเราะเยาะฉันเหรอ?”
ถูกจับได้แล้ว!
สายตาของถังรั่ว สั่นไหวและปฏิเสธ “ฉันเปล่า ฉันจะกล้า หัวเราะเยาะคุณได้ไง”
เมื่อได้ยินเช่นนี้เสียงหัวเราะแผ่วเบาก็ดังออกมาจากริมฝีปาก บางของเขา เขาบีบจมูกเธอแสดงความเอาใจ
“ฉันไปล่ะ ฉันมาไม่ถูกเวลา”
ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้น จากนั้นก็เห็นเสิ่นโม่เฟยยืนอยู่ที่ ประตูมองไปที่คนสองคนที่กำลังกอดกัน แม้ว่าเขาจะบอกว่า มันไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมที่จะมา แต่เขาก็ยังจ้องตรงไปที่พวก เขาและไม่รู้ว่าจะหลีกเลี่ยงได้อย่างไร
สีหน้าของถังรั่วชูอึมครึม สิ่งนี้นั้นหน้าหนากว่าผู้ซึ่งเหยา
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ