ตอนที่145 คุณรู้สึกยังไงกับการค้นหายอดฮิต

ตอนที่145 คุณรู้สึกยังไงกับการค้นหายอดฮิต

ทันทีที่สิ้นเสียง บรรยากาศในห้องทํางานก็ตึงเครียดขึ้นทันที

มองไปที่ใบหน้าที่เย็นชาของซูเทียนอ้ายนั้นไร้ซึ่งสีหน้าการ แสดงออก ถังรั่ว รู้สึกเพียงลมหายใจที่พลุ่งพล่านในหัวใจ ของเธอและเกรงว่าจะทะลักออกในภายหลัง

“ฉันหมายความว่าไงเธอไม่รู้เหรอ?” ซูเทียนอ้ายถามกลับ

ถังรั่วชูนิ่งเงียบและจ้องมองเธอด้วยสายตาเกลียดชัง

ซูเทียนอ้ายเอนหลังบนเก้าอี้และกอดแขนไว้ตรงหน้าอก เธอ มองไปที่เอกสารข่าวนั้นและสายตาก็เปลี่ยนเป็นร้ายกาจอย่าง รวดเร็ว

“ไม่เข้าใจ?” ซูเทียนอ้ายเลิกคิ้วเล็กน้อยจากนั้นก็ยิ้มเยาะ “งั้น ได้ ฉันจะบอกความหมายให้เธอฟัง

ดวงตาของถังรั่วชูหรี่ลงเล็กน้อยจากนั้นเห็นเพียงแค่ริมฝีปาก ของเธอกําลังขยับขึ้นลงและกล่าวอย่างชัดเจน “ฉัน กำ ลัง ทิ้ง ขยะ”

ความโกรธเพิ่มขึ้นในดวงตาของเธอ มือของเธอที่วางไว้บนโต๊ะนั้นกำแน่น ถังรั่วซูยิ้มให้ด้วยความโกรธ “ซูเทียนอ้าย ทำไม? คุณไม่มีวิธีอื่นที่จะจัดการกับฉันแล้วสินะ ทำได้เพียง แค่จัดการฉันผ่านงานที่ฉันทำงั้นสิ?”

“จัดการเธอ?” ซูเทียนอ้ายหัวเราะเหมือนเธอนั้นได้ยินเรื่อง ตลก

จากนั้นเสียงหัวเราะก็หยุดลงอย่างกะทันหัน มือทั้งสองข้างก็ ตบลงบนโต๊ะ เธอลุกขึ้นและโน้มตัวเข้าหาถังรั่วชูจากนั้นก็จ้อง มองเธอ “ถังรั่วชู อย่าคิดว่าตัวเองอยู่สูงนักสิ ในสายตาฉันเธอ ไม่ได้มีค่าอะไรเลย”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ถังรั่วชูก็หัวเราะออกมา “ใช่สิ ฉันน่ะในสาย ตาเธอน่ะไม่มีค่าอะไรเลย”

และสีหน้าก็เปลี่ยนอย่างกะทันหัน “ในเมื่อไม่มีค่าอะไร แล้ว ทําไมคุณถึงจงใจร่วมมือกับฉินยอานเพื่อจัดการกับฉันล่ะ? หรือว่าว่างแล้วไม่มีอะไรทํา? ว่าไงผู้จัดการ

เมื่อเผชิญกับความสงสัยของเธอ ซูเทียนอ้ายไม่ได้แสดง ท่าทีตื่นตระหนกออกมาแม้แต่น้อย เธอเพียงแค่ถามด้วยนา เสียงหนักแน่น “ถังรั่วชู คุณมีหลักฐานที่พิสูจน์ว่าฉันและฉินยี่ อานร่วมมือกันจัดการคุณงั้นเหรอ?”

โอเค เธอไม่มีหลักฐานจริงๆ

แต่…
“ผู้จัดการซู คนเราทำอะไรก็รู้ๆกันอยู่ ใจของคุณน่ะรู้ดีเลยล่ะ

ฉันคงไม่จําเป็นต้องแสดงหลักฐานอะไรหรอก”

“นั่นหมายความว่าคุณไม่มีหลักฐาน แบบนั้นฉันก็สามารถ ฟ้องว่าคุณหมิ่นประมาทได้เลยนะ”

“เชิญเลย!”

กับเธอพูดอะไรไปก็ไม่ดีขึ้นหรอก ถังรั่วชูยิ้มเย็นชา เธอหยิบ เอกสารข่าวและเดินจากไป

จากนั้นเสียงเยาะเย้ยจากซูเทียนอ้ายก็ดังขึ้นจากด้านหลัง

“ถังรั่วชู อย่าคิดว่ามีชายลึกลับอยู่เคียงข้างคุณแล้วคุณจะ ทำอะไรก็ได้สิ ที่นี่ไม่สามารถใช้อำนาจของคุณได้หรอกนะ”

การก้าวเดินหยุดลง ถังรั่วชูหัวเราะเบาๆจากนั้นก็หันหน้ากลับ ไป ดวงตาที่เย็นชาและสงบของเธอก็ได้มองไปยังซูเทียนอ้าย “ซูเทียนอ้ายจุดจบของฉินมั้นนีน่ะคุณเห็นแล้วหรือยัง?”

ซูเทียนอ้ายจ้องมองเธออย่างเย็นชาและไม่กล่าวอะไร

เธอเม้มริมฝีปากและแสร้งทำเป็นถอนหายใจ “คุณว่าดารา สาวยอดนิยมนั้นเข้าคุกอนาคตอันยิ่งใหญ่ถูกทำลาย ช่างน่า เสียดายจริงๆ ผู้จัดการซูคิดว่าน่าเสียดายไหม?”
เพราะอะไรที่ฉินมั้นนีนั้นเข้าคุก ซูเทียนอ้ายเองนั้นรู้ดี

ตอนนี้ถังรั่วซูจู่ๆก็พูดถึงเรื่องนี้ คงไม่ใช่เพราะจะเตือนเธอว่า ระวังจะเป็นฉินมั้นนี้คนต่อไป

“แล้วก็…” ถังรั่วชูยกเอกสารขึ้น “คุณบอกว่าเอกสารฉบับนี้ เป็นขยะ งั้นก็เนื้อหาก็คงเป็นขยะ แล้วประธานเสิ่นนั้นเป็นขยะ ด้วยไหมนะ?”

เมื่อพูดถึงประธานเสิ่น ร่องรอยของความตื่นตระหนกปรากฏ ขึ้นทั่วใบหน้าของซูเทียนอ้าย แต่เธอก็ปรับสีหน้ากลับสู่ความ ปกติด้วยความรวดเร็ว

“ฉันนั้นไม่เคยกล่าวว่าประธานเสิ่นเลยแม้แต่น้อย”

ถังรั่วชูกล่าว “เคยไม่เคยนั้นก็ให้ประธานเสิ่นตัดสินเอาแล้ว กัน”

ภายในใจของซูเทียนอ้ายนั้นสับสน เธอรู้สึกเหมือนมีลาง สังหรณ์ไม่ดี

ในห้องทำงานของประธานมีคนสองคนยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงาน นั่นคือถังรั่วชูและซูเทียนอ้าย ในตอนนี้สายตาของทั้งคู่กำลัง จ้องมองไปยังชายตรงหน้าที่กำลังก้มหน้าก้มตาอยู่
เสิ่นโม่เฟยกำลังอ่านเอกสารข่าวในมือของเขาพร้อมกับคิ้วที่ ขมวดแน่น พี่สะใภ้คนนี้คิดจะเก็บล้างประวัติความรักของเขา ไม่ให้เหลือเลยสินะ

เมื่ออ่านจบ เขาก็หัวเราะออกมา “เอกสารข่าวนี้เขียนได้ไม่ เลว ไม่เลวเลย”

ถังรั่วซูเหลือบมองซูเทียนอ้ายอย่างมีชัยจากนั้นเธอกล่าว “งั้น

ประธานเสิ่น ฉันสามารถตีพิมพ์เป็นข่าวได้ใช่ไหม?”

เขาบอกว่าไม่ได้ได้เหรอ? ใจของเสิ่นโม่เฟยนั้นยิ้มอย่าง ขื่นขม ผลของการเผชิญหน้ากับคู่รักแสนร้ายกาจนั้นสุดจะ ขื่นขม

เขากระแอมเบาๆและค่อยๆกล่าว “ได้ รองผู้จัดการถังตัดสิน

ใจแล้วก็ได้”

“ประธานเสิ่น คุณหมายความว่าอย่างไร?” ซูเทียนอ้ายมอง เขาด้วยความไม่เชื่อ

เสิ่นโม่เฟยอ้าแขนออก “ก็หมายความตามตัวอักษร”

“ฉันไม่เห็นด้วย”

ซูเทียนอ้ายกล่าวเสียงแข็ง
“เธอไม่เห็นด้วย?” เสิ่นโม่เฟยรู้สึกตลกขบขัน ใครทำให้เธอ กล้าที่จะพูดว่าไม่เห็นด้วย?

เขามองไปยังถังรั่วชูที่กำลังเม้มริมฝีปากอยู่และกล่าวอย่าง เย็นชา “ประธานเงินคุณไม่รู้สินะว่าเอกสารข่าวนี้นั้นเป็นขยะ ในสายตาผู้จัดการ ขยะ ประธานเสิ่นเข้าใจไหม? ขยะไร้ ประโยชน์อะไรแบบนั้น

เมื่อเห็นเธอโกรธจนทำอะไรไม่ถูก ดวงตาของเสิ่นโม่เฟยก็ กระตุกเล็กน้อย พี่สะใภ้โกรธเข้าแล้ว

“นี่คือขยะ” ซูเทียนอ้ายนั้นก็ไม่ได้ปกปิดว่าตนเองไม่ชอบ เอกสารข่าวฉบับนี้

เมื่อกล่าวจบ เธอก็คว้าต้นฉบับในมือของ เสิ่นโม่เฟยแล้วกาง ออกต่อหน้าถังรั่วชูและชี้ไปที่เนื้อหาในนั้นพร้อมกับถาม “รอง ผู้จัดการถัง คุณกำลังขายความเป็นส่วนตัวของผู้นําบริษัท และจะเผยแพร่มัน คุณไม่คิดว่ามันเป็นการดูหมิ่นไปหรือ อย่างไร?”

ถังรั่วซูเหลือบมองไปยังเสิ่นโม่เฟยริมฝีปากของเธอกระตุก และยิ้มดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยแสงเจ้าเล่ห์ “ผู้ จัดการ คุณคิดว่าความสามารถอย่างฉันนั้นจะสืบเรื่องถึง ความเป็นส่วนตัวของคนในตระกูลเสิ่นงั้นหรือ? คุณนี่ดูจะมอง ฉันเก่งกาจมากเลยสินะ?”

ทันทีที่กล่าวเช่นนี้ออกมา ซูเทียนอ้ายก็นิ่งงันไปจากนั้นเธอก็ตอบสนองอย่างรวดเร็วและหรี่สายตามอง “ใครจะรู้คุณอาจ

ใช้วิธีการต่างๆเพื่อสืบค้นข้อมูลก็ได้นี่?”

“ฮะๆ” ถังรั่วซูหยิบเอกสารข่าวขึ้นมาและค่อยๆกล่าวทีละคำ อย่างชัดเจน “จะบอกคุณให้นะ ข้อมูลทั้งหมดที่ฉันได้รับมา นั้นฉันได้สัมภาษณ์ประธานเสิ่นและเป็นการสัมภาษณ์โดยถูก ต้อง”

ซูเทียนอ้ายมองไปยังเสิ่นโม่เฟยด้วยความไม่เชื่อ เห็นแต่ เพียงเขาพยักหน้าเบาๆ “ใช่แล้ว ทั้งหมดนั้นฉันบอกเธอ”

“ทําไม?”

“เพราะว่าฉันอยากรู้ว่าความรู้สึกตอนอยู่ในการค้นหาอันดับ ฮอตฮิตมันเป็นอย่างไร

นี่คือเหตุผลที่เสิ่นโม่เฟยกล่าวมาแต่ซูเทียนอ้ายรู้ว่ามันไม่ ง่ายอย่างนั้นอย่างแน่นอน

เดิมทีเธอนั้นตั้งใจจะทำให้ถังรั่วชูนั้นอับอายและรู้ว่าตัวเอง นั้นไร้ซึ่งความสามารถทำให้เธอรู้ถึงผลที่ตามมาของ ของการ ทำให้ตัวเธอนั้นโกรธเคือง

แต่ใครจะรู้ว่าถังรั่วชูนั้นเข้าหาเสิ่นโม่เฟยโดยตรง ซึ่งนั่น ทำให้เธอยากที่จะรับมือ

เดิมทีตั้งใจคิดว่าจะใช้เอกสารข่าวนั้นทำให้เธอเจอกับความลำบาก แต่สุดท้ายแล้วตระกูลเสิ่นเป็นตระกูลแบบไหน กัน เพราะอะไรถึงปล่อยให้สมาชิกของคนในตระกูลเปิดเผย ความเป็นส่วนตัวต่อสาธารณะ?

สิ่งที่คาดไม่ถึงยิ่งกว่านั้นก็คือข่าวนี้ได้รับการอนุมัติจากเสิ่น โม่เฟย

ซูเทียนอ้ายตกอยู่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก สุดท้ายแล้วเธอทําได้เพียงแค่กล่าวอย่างไม่แยแส “ในเมื่อ ประธานเห็นด้วย งั้นฉันก็ไม่มีอะไรจะพูด

เมื่อเห็นซูเทียนอ้ายผู้ที่ทะนงตนทำตัวว่าง่าย ถังรั่วซูร่าเริง อย่างสุดจะพรรณนา

อยากทําให้เธอเจอความยากล่ามาก อยากจะทําให้เธอ

ท้อถอย ฝันไปเถอะ!

เสิ่นโม่เฟยเห็นความภาคภูมิใจที่ไม่สามารถปกปิดไว้ได้เลย ของพี่สะใภ้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มมุมปาก จู่ๆเขาก็รู้สึกว่าการ กลับมาที่จีนก็เป็นเรื่องที่ดีเช่นกัน