ตอนที่ 129 ไม่ให้อภัยพวกเขา

ตอนที่ 129 ไม่ให้อภัยพวกเขา

เช้าวันรุ่งขึ้น ลุงจ้าวก็ถืออาหารเช้ามาให้ถังรั่วชูที่โรง พยาบาล

“คุณหญิงครับ คุณเฝ้านายท่านมาทั้งคืนแล้ว ทานอาหารเช้า เสร็จก็ไปพักผ่อนที่บ้านเถอะนะครับ ส่วนให้ท่านให้ผมดูแล ก็ได้ครับ”

ชายชราเห็นดวงตาของเธอแดงมาก เห็นได้ชัดว่าไม่ค่อยได้

นอน จึงพูดไปด้วยความสงสาร “ไม่เป็นไรค่ะลุงจ้าว หนูไม่เหนื่อยหรอกค่ะ อีกอย่างยังมีคน

คอยเฝ้าเป็นเพื่อนหนูอยู่ค่ะ”

ถังรั่วชูส่ายหัวปฏิเสธความเมตตาของลุงจ้าว

อายุของลุงจ้าวมากเกินไปที่จะต้องมาทำอะไรเหนื่อยๆ เขา คิดถึงว่าตัวเองยังไม่ได้ทานอาหารเช้ามันก็ดีมากแล้ว เธอจะ ยอมให้ชายชราเหนื่อยได้อย่างไร

แต่ลุงจ้าวก็ถูกคำพูดของถังรั่วชูทำให้งง “มีคนช่วยคุณ

เฝ้า ?”

“ค่ะ” ถังรั่วซูยิ้ม จากนั้นก็พาลุงจ้าวเข้าไปในห้องพักผ่อน
ทันทีที่ลุงจ้าวเข้ามาก็เห็นสู้ซือจิ๋นยืนอยู่ข้างใน

ชายคนนั้นมีรูปร่างสูงและหน้าตาหล่อเหลา มีบุคลิกที่รวย และเย็นชา ทั้งตัวคนเปล่งประกายศักดิ์ศรีที่ไม่ธรรมดา ไม่ว่า จะดูแบบไหนก็เป็นคนที่ยอดเยี่ยมในทุกด้าน

ลุงจ้าวตกตะลึงเล็กน้อย จากนั้นก็มองไปยังถังรั่วซูด้วยความ สงสัย “คุณผู้หญิงครับ ท่านนี้คือ ?”

“ลุงจ้าวคะ เขาชื่ออู๋ซือจิ่น…..สามีของฉันเองค่ะ”

ถังรั่วซูลังเลอยู่สองวินาที จากนั้นก็แนะนำตัวตนของผู้ซือจิ่น

“สามี?”

ใบหน้าลุงจ้าวมองไปสู้ซือจิ่นด้วยความประหลาดใจ ชั่วขณะ ก็ยังตั้งสติกลับมาไม่ได้

ส่วนสู้ซือจิ่นก็ทักทายเขาอย่างสุภาพ

จนกระทั่งเวลาผ่านไปนาน ลุงจ้าวก็ตั้งสติกลับมาได้ แล้ว มองไปที่ถังรั่วชูอย่างไม่อยากจะเชื่อ “คุณผู้หญิง คุณ……..คุณ แต่งงานแล้วเหรอ ?”

“ค่ะ ฉันแต่งงานแล้ว”
ถังรั่วชูพยักหน้าโดยที่ไม่ได้ปิดบัง

ส่วนในใจของลุงจ้าวก็ยังยากที่จะฟื้นกลับมา ทันใดนั้นก็ไม่รู้ ว่าควรจะทำตัวอย่างไร “คุณผู้หญิง …….นี่เป็นเรื่องตั้งแต่ ตอนไหนครับ นายท่านน่าจะยังไม่รู้ใช่ไหม ? คุณ.………….

เห็นได้ชัดว่าลุงจ้าวรู้สึกตกใจมาก

แต่นอกจากความตกใจแล้ว เขายังนึกได้ว่าคุณผู้หญิงเพิ่ง จะเลิกกับคุณชายไม่นานเท่าไหร่ก็ไปแต่งงานกับอีกคนแล้ว ไม่ใช่จะคิดสั้นไปแล้วเหรอนี่ ?

เห็นท่าทางที่พูดไม่ได้ศัพท์ของชายชรา ถังรั่วซูจึงหัวเราะขึ้น มา “ลุงจ้าวคะ ซือจินดีกับฉันมาก ที่แต่งงานกับเขาฉันก็เต็มใจ เอง ดังนั้นฉันไม่ได้ทำไปมั่วๆ คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะ”

“จริงเหรอครับ ?

ลุงจ้าวกึ่งเชื่อกึ่งสงสัย แต่เห็นว่าถังรั่วชูเหมือนจะไม่ได้พูด โกหก น้ำตาจึงเปียกปอนที่เบ้าตา “ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้วครับ คุณผู้หญิงได้มีความสุขก็ดีแล้ว…..

เมื่อก่อนถังรั่วชูถูกกู้รั่วรั่วและจี้หยินเฟิงทำร้าย จนลุงจ้าว กังวลว่าเธอจะประคับประคองให้อยู่รอดไม่ได้ โชคดีที่ฟ้ายังมี ตา ทำให้ถังรั่วชูได้มีความสุขสักที

“ลุงจ้าวคะ เรื่องที่ฉันแต่งงานยังไม่ได้เปิดเผยต่อสาธารณะดังนั้นคุณต้องช่วยฉันรักษาความลับนะคะ โดยเฉพาะอย่าง ยิ่งกู้รั่วรั่วกับจ้าวเสี่ยวหวั่น ห้ามให้พวกเขารับรู้เด็ดขาด”

ถังรั่วชูสั่งกับลุงจ้าวด้วยสีหน้าจริงจัง ความสัมพันธ์ของเธอ กับลูซือจิ่นยังไม่จำเป็นต้องเปิดเผยในตอนนี้ หากรู้กันตั้งแต่ เนิ่นๆ ก็ยากที่จะจัดการสิ่งต่างๆ ในอนาคต

“คุณผู้หญิงวางใจได้เลยนะครับ ผมจะไม่พูดครับตราบใด ที่คุณผู้หญิงกับลูกเขยสามารถอยู่กันได้ดี ผมก็จะสามารถ วางใจได้แล้วครับ”

ลุงจ้าวเช็ดน้ำตาและยิ้มด้วยความโล่งใจ

ในใจของถังรั่วชูรู้สึกอบอุ่น จากนั้นก็พยุงชายชรานั่งลงไป ข้างๆ แล้วก็รับประทานอาหารเช้าที่เขานํามาจนหมด

ระหว่างนี้ลุงจ้าวกับลูซือจิ่นก็คุยกันอยู่พักหนึ่ง สำหรับลูกเขย คนใหม่คนนี้ เหมือนว่าชายชราจะรู้สึกภูมิใจมาก

การกระทําของผู้ซือจิ่นสง่างามและมีมารยาท ไม่ได้แสดง ท่าทางดูถูกเพียงเพราะลุงจ้าวเป็นแค่พ่อบ้าน

ตรงกันข้ามคือการกระทําของเขาแสดงความเคารพอย่างสูง

เป็นเพราะเหตุนี้ที่ทำให้ลุงจ้าวรู้สึกว่าลูกเขยดีกว่าจี้หยินเฟิง คนนั้นไม่รู้ตั้งกี่เท่า
ในอดีตที่ผ่านมาจี้หยินเฟิงเห็นเขาเป็นรับใช้โดยตรง แต่ผู้ซือ จีนปฏิบัติต่อเขาด้วยความสุภาพ เพียงแค่ประเด็นเดียวก็ไม่ สามารถเปรียบเทียบกันได้แล้ว

หลังจากนั้นไม่นานเมื่อถังรั่วชูรับประทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว ก็เก็บกล่องอาหารยื่นให้กับลุงจ้าว “ลุงจ้าวคะ รบกวนคุณช่วย ดูแลที่บ้านเลยนะคะ ส่วนที่โรงพยาบาลยกให้ฉันก็ได้ค่ะ”

“ครับ คุณผู้หญิง”

ลุงจ้าวพยักหน้าแล้วหันหลังกำลังจะไป แต่จากนั้นเหมือนว่า จะคิดอะไรขึ้นมาได้จึงพูดขึ้นอย่างลังเล “ใช่แล้วครับคุณผู้ หญิง ยังมีอีกเรื่องหนึ่งครับ……

“ลุงจ้าวคะ มีเรื่องอะไรคุณก็พูดมาเลยค่ะ”

เห็นชายชราตะกุกตะกัก ถังรั่วชูจึงยิ้มแล้วพูดขึ้น

ลุงจ้าวถูกระเป๋าอย่างกระวนกระวาย ชั่วขณะเหมือนจะ ตัดสินใจได้ จากนั้นจึงหยิบของออกมาจากข้างใน “คุณผู้หญิง ครับ ของชิ้นนี้คุณรู้จักไหม ?”

ลุงจ้าวแบมือไปตรงหน้าถังรั่วชูเบาๆ แล้วถามขึ้นอย่างกระ สับกระส่าย

เมื่อถังรั่วชูจ้องมองดูแล้ว ก็เห็นว่าตรงกลางมือมีขวดแก้วขนาดเล็กคล้ายกับเอาไว้ฉีดยาสองขวดในฝ่ามือของลุงจ้าว ขวดหนึ่งเปิดฝาแล้ว เห็นได้ชัดว่าเคยใช้ไปแล้ว ส่วนอีกขวด หนึ่งยังไม่ได้เปิด ถังรั่วชูจึงซะงักอยู่ชั่วขณะแล้วเอามาดู แต่ก็ ไม่ได้รู้สึกว่าแปลกตรงไหน จึงถามขึ้นอย่างสงสัย “ลุงจ้าวคะ นี่มีปัญหาอะไรเหรอคะ ? คุณเอาของพวกนี้มาจากที่ไหน ?”

“อันนี้…อันนี้”

ใบหน้าของลุงจ้าวเหมือนอยากจะพูดแต่ก็หยุดไป เหมือน กลัวว่าเมื่อพูดออกมาแล้วจะทำให้เกิดปัญหาใหญ่อะไร

ถังรั่วซูจึงรีบปลอบ “ลุงจ้าวคะ ไม่เป็นอะไร อยากพูดอะไรก็ พูดออกมาเลยค่ะ”

“ขวดเปล่านี้ถูกหยิบขึ้นมาโดยคนรับใช้ตอนที่เขากำลัง ทำความสะอาดที่ห้องอ่านหนังสือ ได้มาจากถังขยะห้องอ่าน หนังสือของนายท่านครับ ส่วนขวดที่ยังไม่ได้เปิดนี้คือ……ได้ มาจากห้องนอนของนายท่านครับ ผมก็แก่แล้วเลยมองไม่ออก ว่าของพวกนี้คืออะไร แต่คนรับใช้ที่ทำความสะอาดพูดว่าของ พวกนี้เหมือนคุณรั่วรั่วจะเป็นคนเอาให้คุณหญิง คุณ……..คุณ หญิง การที่นายท่านหมดสติขึ้นมากะทันหันในครั้งนี้ ผมรู้สึก ว่ามันมีเงื่อนงำอะไรบางอย่าง ดังนั้น ดังนั้น..…….…….

ลุงจ้าวตัวสั่นงันงกมองไปที่ถังรั่วชู แล้วตัดคำพูดด้านหลัง ออกไป
เมื่อถึงรั่ว ได้ฟังแล้วสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที

ซือจิ่นก็ยื่นมือออกมาแล้วหยิบน้ำยามาดู

แต่หลังจากดูไปได้ชั่วขณะ ก็ยังสังเกตอะไรที่ผิดปกติไม่ได้ จึงพูดขึ้นว่า “เห็นได้ว่าต้องให้คุณหมอเอาไปตรวจแล้วล่ะ”

ใบหน้าอันงดงามของถังรั่วซูมืดครึ้มอยู่บ้าง “ลุงจ้าวคะ หลาย เดือนที่ฉันไม่ได้อยู่ที่บ้าน ที่บ้านเคยเกิดเรื่องอะไรขึ้นไหมคะ ? เช่น พ่อของฉันทะเลาะกับจ้าวเสี่ยวหวั่น”

“ทะเลาะ ? มีครับ คุณหญิงเสี่ยวหวั่นเคยทะเลาะกับนายท่าน หลายครั้งเรื่องหุ้นส่วนของถังซื่อ”

เมื่อได้ยินลุงจ้าวพูดแบบนี้ออกมา ถังรั่วซูจึงเข้าใจในทันที

ผู้หญิงที่บ้าคลั่งสองคนนั้นน่าจะทำเรื่องเลวร้ายออกมาเพื่อ เห็นแก่สินทรัพย์เงินทองจริงๆ

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ถังรั่วชูก็รู้สึกเสียววาบที่กระดูกสันหลัง

จ้าวเสี่ยวหวั่นกับกู้รั่วรั่วไม่ชอบตัวเองเธอก็ยังพอเข้าใจ แต่ พ่อถังดีกับพวกเขาขนาดนี้ พวกเขาจะลงมือไปได้จริงๆ เหรอ ?
“ให้ตายเถอะ ไม่ใช่แบบนี้ก็ยังดี ไม่เช่นนั้นถ้าถูกฉันจับจุด อ่อนได้ ฉันจะไม่ให้อภัยพวกเขาแน่นอน !”

กัดฟันแน่นแล้วสบถคำด่าเบาๆ ถังรั่วชูก็รีบบอกกับลุงจ้าวไว้ ว่า “ลุงจ้าวคะ สำหรับเรื่องนี้อย่าเพิ่งบอกใครนะคะ ฉันจะตรวจ สอบเร็วๆ นี้ ถ้าเรื่องนี้จ้าวเสี่ยวหวั่นเป็นคนทำจริงๆ ฉันจะไม่ ปล่อยเธอไปแน่ๆ ตอนนี้คุณก็กลับไปก่อน ถ้ายังพบเห็นอะไร บางอย่างเดียวค่อยบอกฉันนะคะ”

“ครับคุณผู้หญิง”