ตอนที่ 123 ผู้ชายของเธอมีเพียงแค่สู้ซือจิ่น

ตอนที่ 123 ผู้ชายของเธอมีเพียงแค่จู้ซือจิ่น

ทันใดนั้นหัวใจของถังรั่วซูก็หล่นตุบลงอย่างรุนแรง และใจก็ ค่อยๆ จมดิ่งไปอยู่ตลอดเวลา ทว่าก็ยังพยายามรักษาใบหน้า ให้เฉยเมยได้ “พวกนายอย่าเข้ามานะ ไม่เช่นนั้นผลที่พวกนาย จะได้รับมันจะทุกข์มาก

ทว่าชายฉกรรจ์ทั้งสี่จะหาได้สนใจเธอไม่ ไม่นานนักก็เดินไป ตรงหน้าถังรั่ว แล้วพูดขึ้น “ฮ่าๆๆ การขู่แบบนี้มันยังไม่พอ คืน นี้คุณก็เล่นเป็นเพื่อนพวกผมดีๆ ล่ะ พวกเราสี่พี่น้องได้ความสุข แล้ว ไม่แน่อาจจะปล่อยคุณไปก็ได้”

“ฝันไปเถอะ !”

สีหน้าของถังรั่วชูแย่ลงและสบถคำด่า

ใบหน้าอันอัปลักษณ์เหล่านี้มันทำให้ท้องของเธอปั่นป่วน

ตราบใดที่เธอคิดไปว่าตัวเองจะถูกพวกมันสัมผัส ในใจก็จะมี ความขยะแขยงบางอย่างพุ่งขึ้นมาทันที

หากเป็นเช่นนั้นจริงๆ ต่อให้ตายเธอก็จะไม่ยอมให้พวกมัน แตะเนื้อต้องตัว

“เลือดคุณนี่มันดื้อด้านจริงๆ เลยนะ แต่ต้องการแบบนี้แหละมันถึงจะได้รสชาติ หึๆๆ พี่น้องเว้ย เห็นได้ว่าพวกนี้พวกเราจะ ได้สนุกกันแล้วว่ะ”

ชายฉกรรจ์คนหนึ่งที่อยู่ด้านหน้าสุดทนไม่ได้ จึงยื่นมือออก

ไปยังถังรั่ว

เมื่อเห็นมือปลาหมึกนั้นจะมาสัมผัสตัวเอง สีหน้าของถังรั่วชู จึงซีดขาวขึ้นทันที

ความหวาดกลัวที่อยู่ภายในใจของเธอกระจายไปจนทั่ว จน ในที่สุดในใจของเธอก็มีความสิ้นหวังอยู่บ้าง

ในสมองของเธอนึกถึงเพียงแค่จู้ซือจิ่น !

ผู้ชายคนนั้นมักจะปรากฏตัวยามเธอต้องการเสมอ

ผู้ชายคนนั้นจะอยู่ในยามที่เธอต้องการการปกป้อง แล้ว ปกป้องเธออยู่เสมอ

เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนั้นเย็นชามาก แต่เวลาปฏิบัติต่อเธอจะ อ่อนโยนอยู่เสมอ

ในขณะนี้ถังรั่วชูค้นพบว่าในสมองของตัวเองเต็มไปด้วยสู้ซือ

จิ่น

ในช่วงเวลาสั้นๆ เพียงไม่กี่เดือน เขาได้ทิ้งร่องรอยที่ยากที่จะลบออกได้ไว้ในใจของเธอ

“ซือจีน ซือ……… อยู่ที่ไหน ?

ดวงตาของถังรั่วแดงขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ไหว

ในชีวิตนี้ผู้ชายของเธอมีเพียงแค่ผู้ซือจิ๋นคนเดียว เธอจะไม่ ให้โอกาสคนอื่นมาแตะต้องเธอได้

ในขณะที่ถังรั่ว ยิ่งสิ้นหวังมากขึ้นเรื่อยๆ ทันใดนั้นประตูก็ถูก คนถีบออกมาจากด้านนอกอย่างรุนแรง

เสียงดังโครมมันทำให้คนที่อยู่ในโกดังตกใจไปหมด ชาย ฉกรรจ์ทั้งสี่นั้นยิ่งตกใจไปมากกว่า สีหน้าเผยความดุร้ายออก มา “ใครวะ !”

สิ่งที่ตอบพวกเขามีเพียงความเงียบที่หยุดลมหายใจ

เห็นเพียงแค่ประตูมีผู้ชายที่ตัวสูงยืนตรงและอวัยวะทั้งห้าอัน หล่อเหล่า เสมือนปกคลุมด้วยน้ำค้างแข็งอันหนาหนึบ สีหน้า เต็มไปด้วยความอาฆาต ดวงตาอันน่ากลัวทําให้คนเสมือนตก ไปยังอุโมงค์เก็บน้ำแข็ง

ใบหน้าชายคนนั้นหล่อเหลาดูบุคลิกสูงส่ง เห็นได้ชัดว่าน่าจะ เป็นลูกชายผู้สูงศักดิ์ในยุคกลางในอดีต ทว่าในตอนนี้ดำดิ่งสู่ การดำรงอยู่ของซาตาน
คนคนนี้คือกู้ซือจิ่นอย่างไม่ต้องสงสัย

อู๋ซือจิ่นติดตามการวางตำแหน่งบนโทรศัพท์มา จนในที่สุด ก็ตามมาจนเจอถังรั่วชูจนได้ แต่เขานึกไม่ถึงเลยว่าถังรั่วซูจะ ถูกลักพาตัว

สู้ซือจิ่นสูดหายใจเข้าลึก ดวงตาคู่หนึ่งก็ค่อยๆ หันมองไป ที่ทางถังรั่วชูที่อยู่บนพื้น

เห็นเพียงแต่ถังรั่วชูนั่งอยู่ตรงนั้นด้วยสภาพยุ่งเหยิง ทั้งมือ และเท้าต่างก็ถูกเชือกเส้นหนาผูกเอาไว้ ใบหน้าที่มีเสน่ห์ เปรอะเปื้อน ทั้งตัวคนกลัวจนหดตัวเข้ามุม สีหน้าเต็มไปด้วย ความตื่นตระหนก

แต่เมื่อสายตาของเธอสัมผัสไปที่ใบหน้าของเขา ความหวาด กลัวที่อดกลั้นไว้ตั้งนาน สุดท้ายก็กลายเป็นน้ำตาหยดลงมา

ทันที

น้ำตาของเธอตกราวกับฝน ในขณะที่ร่างกายสั่นเครือไปทั้ง

ตัว

หัวใจของผู้ซือจิ่นกระชากขึ้น รู้สึกราวกับว่ามีมือใหญ่ที่มอง ไม่เห็นบีบหัวใจของเขาอย่างรุนแรง

ในที่สุดตอนนี้ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาก็ค่อยๆ ดุร้ายขึ้นความน่ากลัวนั้นทำให้ชายฉกรรจ์ที่อยู่ตรงหน้าทั้งสี่หวาดผวา

ผู้ชายคนนี้ช่างน่ากลัวซะจริงๆ เพียงแค่สายตาเดียวก็ สามารถทำให้รอบๆ เย็นยะเยือกจนหมดสิ้น

ชายฉกรรจ์ทั้งสี่คนไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย ส่วนคนหนึ่งก็ รวบรวมความกล้าหาญแล้วพูดขึ้นมาว่า “กลัวอะไรกันวะ มันมี แค่คนเดียว พวกเราสี่คนสู้ไปด้วยกัน ยังจะต้องกลัวมันด้วยเห รอ ?”

เมื่อทั้งสามคนนั้นได้ฟังก็รู้สึกว่ามีเหตุผล สายตาจึงดุร้ายขึ้น มาทันที “ไสหัวออกไปซะ ที่นี่เป็นถิ่นของพวกเราสี่พี่น้อง ไม่ใช่ ถิ่นที่ให้ฮีโร่มาช่วยสาว”

เหมือนว่าผู้ซือจิ่นจะไม่ได้ยิน ทันใดนั้นเขาก็เดินเข้าไปหา พวกมันทีละก้าว สายตาอันมืดครึ้มชวนให้คนขนหัวลุก

ใบหน้าของชายฉกรรจ์ทั้งสีก็หวาดผวาขึ้นมาบ้าง

ไม่รู้ว่าทําไม ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้านี้ทำให้พวกเขารู้สึกว่ามันไม่ ดีที่จะไปยั่วยุ

ส่วนชายฉกรรจ์คนหนึ่งก็โหดร้ายขึ้นมาแล้วจับถังรั่วชูไว้ ในขณะเดียวกันก็ใช้มือจับไปที่คอของเธออย่างรุนแรง แล้ว ตะโกนด้วยความโกรธ “อย่าเข้ามานะเว้ย ไม่งั้นอย่ามาโทษว่า ผมไม่เกรงใจต่อเธอนะ !”
การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน ทำให้ถังรั่วซูไม่กล้าขยับสัก นิดเดียว

ดวงตาที่อันตรายทั้งคู่ของอู๋ซือจิ่นหรี่เป็นเส้นเดียว ร่างกาย ยิ่งถูกปกคลุมด้วยน้ำแข็ง ส่วนเท้าที่ก้าวก็ไม่ได้หยุดลง “ปล่อยเธอซะ !”

“หยุดนะ ! คุณอยากเห็นเธอเป็นอะไรไปจริงๆ เหรอ ?”

เมื่อชายฉกรรจ์ที่จับถังรั่วชูไว้เห็นสถานการณ์แบบนี้ ในมือก็ มีเหงื่อออกมาอยู่บ้าง

ชายคนนี้ทำให้คนรู้สึกว่าอันตรายเป็นพิเศษ !

“ฉันบอกอีกครั้ง ปล่อยเธอ !”

เมื่อเผชิญกับการขู่ของชายฉกรรจ์ทั้งสี่คน เหมือนผู้ซือจิ่นไม่ ได้ยิน ดวงตาเผยความดุเดือดขึ้นมา

การปรากฏตัวแบบนั้น แม้แต่ถังรั่วชูก็รู้สึกกลัวจนสั่นไปบ้าง

ในตอนนี้ผู้ซือจิ่นโกรธมากจริงๆ !

ชายฉกรรจ์คนนั้นก็ถูกปลุกความโกรธโดยสู้ซือจิ่น ใบหน้าจึง ดุร้ายขึ้นมาอย่างไม่อาจควบคุมได้
“ถ้าคุณไม่รู้เรื่อง งั้นก็อย่ามาโทษผมนะ”

เมื่อเสียงชายฉกรรจ์จบไป ถังรั่วซูก็รู้สึกว่าคอของตัวเอง หายใจไม่ออกขึ้นมาทันที

“วอนอยากตายซะแล้ว !”

เมื่อเห็นฉากนี้แล้วตัวของอู๋ซือจิ่นจึงพุ่งออกไปอย่างกะทันหัน

ฟ้าว

เพียงชั่วครู่ ถังรั่วชูก็รู้สึกได้ถึงเงาที่อยู่ตรงหน้าแกว่งหายไป ในพริบตา ตรงที่ผู้ซือจิ่นยืนเมื่อก่อนก็ไม่มีคนแล้ว

ชายฉกรรจ์สี่คนนั้นต่างก็ตกตะลึง ส่วนคนที่จับถังรั่วชูยิ่งรู้สึก

ได้ถึงอันตรายที่เข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว

“ตายละ !”

ชายฉกรรจ์เพิ่งจะตอบสนองกลับมา เตรียมที่จะดึงถังรั่วชู ถอยหลังไป ทว่ามันได้สายไปแล้ว

ล้ซือจิ่นเหมือนปีศาจไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ ปรากฏตัวอยู่ ข้างหลังเขาอย่างเงียบๆ แล้วใช้เท้าถีบออกไป
สีหน้าของเขาเยือกเย็นและไร้ความปรานี ตาทั้งคู่ก็แดงก่ำ เสมือนสัตว์ร้ายที่โกรธเคืองตัวหนึ่ง

ในชั่วพริบตาถังรั่วชูก็รู้สึกว่ามือที่จับคอของตัวเองได้ปล่อย ไปแล้ว ส่วนทั้งตัวชายฉกรรจ์คนนั้นก็ลงไปนั้นกับพื้นเรียบร้อย

เท้าของถังรั่วชูเซไปเล็กน้อย ทั้งตัวก็จะล้มลงข้างหน้า ทันใด นั้นก็มีแขนที่ยาวและแข็งแกร่งข้างหนึ่งคว้าเอวของเธอไว้

เธอไอไม่หยุดหย่อน ทั้งตัวคนก็พุ่งไปที่อ้อมอกของผู้ซือจิ่น ตัวสั่นสะท้าน เมื่อได้สัมผัสกับอุณหภูมิร่างกายของเขาในตอน นั้น ในที่สุดก็อ่อนลงมาโดยปริยาย

มือคู่หนึ่งของเธอกำเสื้อผ้าของเขา สีหน้าซีดขาวจนทำให้คน รู้สึกเจ็บปวดใจ

ลูซือจิ่นกอดเธอไว้แน่นราวกับกอดสมบัติที่หายไปแล้วได้ คืนมาเช่นนั้น จากนั้นก็ปลอบไปข้างๆ หูของเธออย่างอ่อนโยน “ไม่เป็นไรแล้ว ไม่เป็นอะไรแล้วนะ”

เมื่อชายฉกรรจ์สามคนนั้นเห็นเพื่อนตัวเองถูกจัดการนอนอยู่ บนพื้นอย่างรวดเร็วพร้อมกับโหยหวนไม่หยุด จึงกลัวขึ้นมา แล้วก้าวเท้าหนีไป
“มู่หลิง !”

ลูซือจิ่นกอดถังรั่วชูไว้ แล้วตะคอกไปข้างนอกอย่างเสียงดัง

เมื่อเสียงของเขาหยุดลง วินาทีต่อมาก็มีตำรวจสิบกว่าคนพุ่ง เข้ามาจากข้างนอก แล้วยกปืนเล็งไปที่สามคนนั้นพลางตะโกน ขึ้น “ยกมือขึ้น คืนนี้ไม่ว่าใครก็ห้ามหนี”