ตอนที่114 แนะนำด้วยคำเตือน

ตอนที่114 แนะนำด้วยคำเตือน

ทันใดนั้นก็ถูกฉินมั้นนีตะโกนมา ถังรั่วซูจำเป็นต้องหยุด ถาม เบาๆว่า “มีธุระอะไร?”

ฉินมั้นนีเดินเข้ามา สายตาของเธอมองถังรั่วชูตั้งแต่หัวจรด เท้า ทางเดินมืดสลัวๆ : “เรื่องเมื่อกี้ ทางที่ดีเธอทำเป็นมองไม่ เห็นจะดีที่สุดนะ”

“คุณกำลังสั่งฉันเหรอ?”

ฟังน้ำเสียงของผู้หญิงคนนี้ ถังรั่วชูขมวดคิ้ว

“ฉันก็แค่กำลังปรึกษาคุณอยู่ เป็นคนจะต้องรู้จักเก็บทางรอด ไว้สักทาง อย่าทำอะไรที่เด็ดขาดเกินไป ไม่อย่างนั้นคุณก็อาจ จะลงเอ่ยไม่ดีก็ได้

ฉินมั้นนีจ้องไปที่ถังรั่วชูอย่างเอาเป็นเอาตาย น้ำเสียงแข็ง กระด้าง

เธอที่หยิ่งผยองมาโดยตลอด จะให้ก้มหัวให้กับถังรั่วชู นั้นคง เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน

“คุณฉิน ฉันคิดว่าคุณควรคิดให้ชัดเจนก่อนนะ คนที่อ่อนแอก็ ต้องก้มหัว อย่าได้ทำตัวเหมือนว่าสูงส่งหน่อยเลย หนึ่ง ฉันไม่ได้ติดค้างอะไรคุณ สอง ฉันก็แค่เดินผ่าน สำหรับเรื่องนั้น ของคุณ ฉันไม่ได้สนใจสักนิด อีกอย่าง กรุณาระวังคำพูดของ คุณด้วย คุณมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน?”

ถังรั่ว มองไปที่ฉินมั้นนี้อย่างประชดประชัน

จะเทียบความแข็งแกร่ง เธอไม่แพ้ให้กับใครแน่!

ฉินมั้นนีได้ยินแล้ว ทันใดนั้นสีหน้าซีดขึ้นมา

ถังรั่ว ไม่เอามาใส่ใจในจุดนี้ ฉินมั้นนีก็เคยได้ยินมา เดิมที เธอค่อนข้างดูถูก รู้สึกว่าเธอก็แค่นักข่าวตัวเล็กๆ จะเก่งแค่ ไหนก็ทำอะไรไม่ได้มาก และด้วยเหตุนี้ เธอจึงดูถูกกู้รั่วรั่วที่ อยู่ในกำมือของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

อย่างไรก็ตาม หลังจากการเผชิญหน้าในช่วงสั้นๆนี้ ฉินมั้นนี้รู้

ว่ารับมือกับถังรั่วซูยาก

ผู้หญิงคนนี้ ไม่ได้โง่เหมือนที่เธอคิด!

“ตกลงแกจะเอายังไง?”

ฉินมั้นนีคิดอยู่นาน ในที่สุดก็กัดฟันถาม

“ฉันจะเอายังไง แกไปตามทางของแก ฉันก็เดินทางสะพาน

ไม้ของฉัน แต่ฉันยังมีบางอย่างจะบอกแก อย่าอยากคิดลองต่อกลอนกับฉัน มิฉะนั้น ไม่แน่ว่าแกอาจจะกลายเป็นกู้รั่วรั่ว คนที่สอง นี่คือคำแนะนำจากฉัน และก็เป็นคำเตือนด้วย แก สามารถคิดว่าเป็นเรื่องจริงจัง หรืออาจจะคิดซะว่าลมผ่านหู แต่ว่า หวังว่าถึงเวลาแกจะไม่เสียใจภายหลังนะ”

หลังจากที่พูดจบ ถังรั่วซูก็ขี้เกียจที่จะยุ่งกับเธอต่อแล้ว เดิน ผ่านเธอไป กลับไปที่ห้องเดิม

ก่อนที่จะไป ฉินมั้นนีจ้องมองไปที่ด้านหลังของเธอด้วยสีหน้า ไม่สู้ดี พูดออกไปอย่างบ้าคลั่งเล็กน้อย : “ถังรั่วชู แกอย่า หยิ่งผยองให้มากนัก ถ้าถึงทางตันแล้ว ฉันก็พร้อมที่จะตายไป พร้อมกับแก”

เมื่อถังรั่วชูกลับไปห้อง ข้างในเหลือแต่เซียวเซียวคนเดียว

ในมือเธอถือผลไม้อยู่ กรุบกรอบทานได้อย่างเอร็ดอร่อย เห็น ถังรั่วชูกลับมา พึมพำถาม : “ทำไมไปนานขนาดนั้น?”

“ไม่มีอะไร เจอคนรู้จัก คุยกันนิดหน่อย”

ถังรั่วชูยิ้ม นั่งลงข้างๆเธอ : “อานหยีล่ะ?”

“ถูกฉันมอมเมานิดหน่อย ไปห้องน้ำแล้ว”
เซียวเซียวยิ้มด้วยความภาคภูมิใจ ท่าทางนั้น เห็นได้ชัดว่า เธอพอใจกับชัยชนะของเธอมาก

ถังรั่ว ขำไม่ออก : “ว่าด้วยเรื่องดื่มเหล้า ฉันสองคนสู้แกไม่ ได้หรอก”

สองคนคุยกันอย่างสนุกสนาน รองอานหยีไปพลาง สุดท้าย คิดไม่ถึงว่า รอครู่เดียว ก็ปาไปครึ่งชั่วโมงกว่าแล้ว

“ไม่ใช่เกิดเรื่องอะไรกับสงอานหยีนะ?”

ถังรั่ว มองออกไปข้างนอกด้วยความกังวลเล็กน้อย บ่น

พึมพำ

เซียวเซียวส่ายหน้า ลุกขึ้นจากที่นั่ง : “ไป ออกไปตามหา

กัน”

สองคนออกไปนอกห้อง จึงตรงไปที่ห้องน้ำเพื่อหาคน ต่อมา หาแล้วรอบหนึ่ง อึ้งที่แม้แต่เงาของสังอานหยีก็ไม่เจอ

“หรือว่ากลับไปแล้ว?” เซียวเซียวถามด้วยความสงสัย

ถังรั่วชูกลับส่ายหน้า: “น่าจะยังไม่กลับ

“งั้นเธอจะไปไหนได้?”
“ไม่รู้”

ถังรั่วชูกำลังคิดว่าจะแยกกันหา ทันใดนั้น เสียงเรียกเข้าของ โทรศัพท์ดังขึ้นในเวลานี้

ถังรั่วซูรับสาย ได้ยินเสียงของส่งอานหยีดังออกมา: “ถังรั่ว ชู ขอโทษ ฉันมีธุระขอกลับก่อนนะ พวกแกไม่ต้องรอฉัน ฝาก ขอโทษเซียวเซียวด้วยนะ ครั้งหน้าชดเชยให้เธอ”

“อานหยี แกเป็นอะไร?”

ปลายหูถังรั่วชู จากน้ำเสียงของสังอานหยีฟังน้ำเสียงที่ผิด ปกติออกอย่างรวดเร็ว

“ฉันไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วงฉัน พรุ่งนี้เจอกันที่บริษัท”

พูดจบ ก็ไม่ได้รอถังรั่วชูตอบกลับใดๆ ก็วางสายไปแล้ว

ถังรั่วชูอึ้งจ้องที่หน้าจอเป็นเวลานาน ได้แต่ตอบกลับเซียว เซียวอย่างจนใจ: “ดูเหมือนเธอจะมีธุระด่วน กลับไปแล้ว”

“อย่างงั้นเหรอ โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นคืนนี้ก็พอแค่นี้ก่อน ถึงยังไง ฉันกลับมาครั้งนี้ก็ไม่ไปไหนแล้ว ต่อไปยังมีเวลาเจอ กันอีกเยอะ”

“อืม”
เมื่อกังรั่วชูกลับถึงบ้าน เป็นเวลา23.00แล้ว

ไฟห้องโถงยังเปิดอยู่ หลังจากที่เธอเดินเข้าไป แวบเดียวก็ เห็นรูปร่างที่คุ้นเคยยังคงยุ่งอยู่

ผู้ชายที่นั่งบนโซฟากดคอมพิวเตอร์อยู่ เขาสวมใส่ชุดนอน ยาวๆ คอเสื้อที่หน้าอกเปิดเล็กน้อย ทำให้เห็นกล้ามเนื้อตึงๆ ด้านใน ภายใต้แสงไฟส่องลงมาที่สีผิว เป็นสีผิวสุขภาพดี สอง ขาไขว้กัน เห็นได้ว่าท่านั่งของเขาจะสง่างาม

เวลานี้ ท่าทางของเขามีสมาธิมาก มองจากมุมมองของถังรั่ว ชู สามารถเห็นผิวภายในของเขาได้อย่างชัดเจน ท่าทางที่ดู จริงจังมีเสน่ห์อย่างเป็นธรรมชาติ

ผู้ชายที่จริงจัง เป็นผู้ที่หล่อตลอดกาล ประโยคนี้ ถังรั่วชูได้ รับการยืนยันอีกครั้งจากสู้ซือจิ่น

เธอรีบเดินไปทางด้านหลังเขา โค้งเอวลง โอบไปที่คอ ของเขา วางคางบอบบางไว้บนไหล่ของเขา เป่าหูเขาอย่าง ซุกซน: “ดึกขนาดนี้ยังไม่นอน รอฉันอยู่เหรอ?”

“กลับมาแล้ว?

ชายคนนั้นหันหน้ามาด้วยรอยยิ้ม สายตาที่สง่างามและอ่อน โยน: “เที่ยวสนุกไหม?

ถังรั่วชูพยักหน้าอย่างพอใจ : “สนุกค่ะ ดื่มเหล้านิดหน่อยแต่ไม่เมา”

“ผมดูหน่อยสิ”

ลูซือจิ่นดึงเธอออกไปเล็กน้อย และมองไปที่เธออย่างละเอียด

อาจจะเป็นเพราะดื่มเหล้า แก้มของเธอเป็นสีชมพูพืช ดวงตา อันสดใสที่ทำให้คนหวั่นไหว ส่องแสงสว่างสดใส ดูเหมือนจะ มีอาการเบลอ ลมหายใจที่พ้นออกมาเบาๆ มีกลิ่นเหล้าอ่อนๆ ปากเล็ก ๆ ที่แดงก่ำ ทำให้คนอดไม่ได้ที่อยากจะเข้าไปจูบ

ถูกเขาจ้องมองอย่างนั้น หัวใจที่เต้นรัวของถังรั่วชูอดไม่ได้ เพิ่มความเร็วขึ้นมา

แม้ว่าทั้งสองคนจะเคยเนื้อแนบเนื้อมาแล้ว แต่ถังรั่วชูค่อนข้าง เก็บตัว ถูกดวงตาที่ลึกล้ำของเขาจ้องมองมา อดไม่ได้ที่จะเขิน

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้จ้องมองดวงตาของผู้ซือจิ่นใกล้ ๆ

สีดำเข้ม เหมือนกับออบซิเดียนแบบนั้นเลย เผยให้เห็นความ ลึกที่ไม่อาจบรรยายได้ เหมือนทะเลลึก ลึกลับ ทำให้ผู้คนรู้สึก ไม่สามารถควบคุมได้และต้องการที่หลอมละลายเข้าไป
แต่ไม่นาน ถังรั่วชูก็พบว่ามีอะไรผิดปกติ

ตาดำคู่นั้น ในบางช่วง ทันใดนั้นก็เกิดอารมณ์ตื่นขึ้นมา ทันที หลังจากนั้น เจ้าของดวงตาก็เหยียดแขนออก ถังรั่วชูที่ไม่ได้ เตรียมตัว ดึงตัวเธอนั่งลงบนตัก

ถังรั่วชูร้องออกมาด้วยความตกใจ ปากเล็กเปิดขึ้น กำลังจะ พูด แต่ยังไม่ทันได้ออกเสียง ก็ถูกอุดเอาไว้แล้ว