ตอนที่ 112 เจอกันอีกก็เป็นแค่คนแปลกหน้า

ตอนที่ 112 เจอกันอีกก็เป็นแค่คนแปลกหน้า

เมื่อกี้สู้ซึ่งเหยาเห็นถังรั่วซูปรากฏตัวที่นี่ ก็รู้สึกประหลาดใจ

แต่จากการสนทนาของสองสามคนนั้น เขาก็น่าจะเดาได้แล้ว ถังรั่วชูและผู้หญิงที่ชื่อเขียวเขียว สนิทกันไม่น้อย ครั้งนี้ถูก เธอมองว่าเป็นคนแบบนี้แล้ว ทันใดนั้นก็นั่งไม่ติดเล็กน้อย

“พี่สะใภ้ อย่าฟังเธอพูดเหลวไหล สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับ เธอคืออุบัติเหตุ รูปร่างหน้าตาอย่างฉันนี้ ต้องการผู้หญิงแบบ ไหนก็ได้? เป็นไปได้ยังไงที่ฉันจะไปแต๊ะอั๋งเธอ?”

ล่ งเหยา ม มุมปาก รีบร้อนแก้ต่าง พยายามปกป้อง อ

เสียงของตัวเอง

ล้อเล่น!

แม้ว่าปกติเขาจะเป็นคนดุร้ายและเกเร แต่ไม่ใช่สก๊อยแบบ ที่จะไปพัวพันกับผู้หญิงไปทั่ว ถ้าถูกใส่ร้ายว่าเป็นคนโรคจิต แล้วเขาจะอยู่ในสังคมยังไง!

“พี่สะใภ้?”

หลังจากได้ยินคำพูดของอู๋ซึ่งเหยาเรียกถังรั่วชู ดวงตา สวยงามของเซียวเซียวก็เบิกโตขึ้น เต็มไปด้วยความตกใจ : “ถึงรั่วชูเกิดอะไรขึ้น ทำไมไอ้โรคจิตนี้เรียกแกแบบ นั้น?”

ถังรั่วซูยักไหล่ “เพราะเขาคือน้องชายของสามีฉัน สู้ซึ่ง เหยา”

ดวงตาของเซียวเซียวก็ตกตะลึง ที่เธอตอแยไม่เลิกเป็นเวลา นาน สรุปนี้เป็นคนกันเองหรอกเหรอ?

เหอะ! ไม่จริง เด็กนี่ต่างหากที่ไม่ใช่คนกันเอง!

อึ้งไปชั่วขณะ ในที่สุดเซียวเซียวก็ดึงสติกลับมา พูดว่า : “เห็นแก่ความสัมพันธ์นายกับถังรั่วชู ฉันจะไม่เอาเรื่องนาย แต่ อย่าคิดว่าฉันจะให้อภัยนายแบบนี้นะ ถ้ามีอีกครั้ง ฉันสับมือ นายแน่นอน”

เซียวเซียวครั้งนี้ข่มขู่ สำหรับผู้ซึ่งเหยานายน้อยคนนี้แล้ว ถือ ได้ว่าไม่ได้น่ากลัวสักนิด

ได้ พอฟังจบ เขาเพียงแค่โค้งงอริมฝีปากและกล่าวว่า : “วางใจ ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ฉันอยากได้แล้วไม่ได้ จะให้ เสียดายคนอย่างคุณน่ะเหรอ?

“นาย……
เซียวเซียวอดไม่ได้ที่จะโมโหขึ้น

ไอ้โรคจิตสารเลว อุตส่าห์ไว้หน้าเขาแล้ว ยังจะผยองขึ้นมา อีก?

แต่ทว่า ครั้งนี้ยังไม่รอให้เธอบ้าคลั่งขึ้นมา ถังรั่วชูตาเร็วมือไว รีบจับเธอไว้ ลูกตากลอกไปมา ส่งสายตาให้สู้ซึ่งเหยา : “นาย ก็พูดน้อยๆหน่อย”

ลูซึ่งเหยาได้ยินเข้า อดไม่ได้ที่จะยิ้ม ลุกขึ้นจากที่นั่ง : “ก็ได้ ในเมื่อพี่สะใภ้เอ่ยปาก ฉันก็ไม่พูดแล้ว”

พอพูดจบ ยืดเอวยาวๆของเขา หันไปทางผู้กำกับแล้วก็ยิ้ม: “ผู้กำกับจ้าว ฉันไปได้แล้วใช่ไหม?”

“ได้สิ พวกคุณไปได้แล้ว”

ผู้กำกับจ้าวรีบตวัดมือ ท่าทางรอมานานแล้ว ทำให้คนรอบๆก็ พูดไม่ออก

เหมือนกับว่าผู้กำกับจ้าวไม่อยากเจออีก

ในที่สุดพระพุทธเจ้าทั้งสองก็จากไปสักที ถ้าหากไม่ใช่เพราะ เป็นสถานีตำรวจ ไม่แน่เขาอาจจะเอาประทัดไปจุดเพื่อส่งออก ไป
ละครวุ่นวายฉากนี้ ในที่สุดก็มาถึงจุดปิดม่าน

หลังจากออกไปจากสถานีตำรวจ อู๋ซึ่งเหยาก็แยกทางกับ พวกถังรั่ว ไป

พอเขาแยกทางไปปุ๊บ สั่งอานหยีก็ถาม: “พวกเราจะไปไหน กันต่อ?”

ถังรั่วชูครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง พูด : “พาเซียวเซียวเอาของกลับ ไปเก็บก่อนเถอะ ตอนเย็นพวกเราทั้งสามมาเจอกันที่คลับซึ่ง ชื่อตี้จิ่ง คิดซะว่าพาเซียวเซียวมารับลมล้างฝุ่นออก”

“คลับซึ่งซื่อตี้จิ่งเหรอ ไม่ได้ไปนานแล้ว ได้ ก็เอาตามนี้เลย แล้วกัน”

เซียวเซียวโบกมือขาว ๆ ยอมรับข้อเสนอของถังรั่วชูอย่าง สุภาพ

เธอในตอนนี้ ไม่มีความหยิ่งผยองเหมือนในสถานีตำรวจ ใน ทางตรงกันข้ามใบหน้าของเขามีความสดใสและอิสระ

ทั้งสามรีบเอากระเป๋าเดินทางไปเก็บ หลังจากฟ้ามืดแล้ว ถึง มารวมกันที่คลับซึ่งซื่อตี้จิ่ง

ในเมืองเป่ยหนิง สำหรับชื่อเสียงของคลับซึ่งซื่อตี้จิ่ง คนที่ รู้จักมีไม่น้อย ภายในระดับไฮเอนด์ สิ่งอำนวยความสะดวก ครบครัน เป็นโรงแรม ห้องประชุม ห้องอาหาร สถานที่ระดับไฮเอนด์สําหรับการพักผ่อนและความบันเทิง

คนที่เข้าออก ส่วนใหญ่เป็นบุคคลชั้นสูงในเมืองเป่ยหนิง ก่อน ที่เซียวเซียวจะไปต่างประเทศ ทั้งสามมักจะมาที่แห่งนี้เพื่อ พบปะกัน

ที่แห่งนี้ สำหรับพวกเธอแล้ว เต็มไปด้วยความทรงจำที่อบอุ่น

มากมาย

ตอนนี้ อยู่หน้าประตูคลับซึ่งชื่อตี้จิ่ง พวกถังรั่วชูทั้งสามลง จากรถ มองไปที่ป้ายที่คุ้นเคย อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ: “นานแล้วที่ไม่ได้มา คิดถึงจริงๆ”

เซียวเซียวโยนกุญแจรถให้เด็กจอดรถ ยิ้มและควงแขน ของคนทั้งสอง พูด : “คิดถึงล่ะก็ เข้าไปกันเถอะ ยืนอยู่ตรงนี้ ทำไม?”

เข้าไปในคลับซึ่งชื่อตี้จิ่งประตูที่คุ้นเคยถนนที่คุ้นเคย ถังรั่วชู กดลิฟต์ มาถึงห้องอาหารชั้นที่สิบเอ็ด

การปรากฏตัวของทั้งสามคน ทันใดนั้นก็ได้ดึงดูดความสนใจ ไม่น้อย ผู้ชายหลายคนจ้องมอง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วย ความประหลาดใจ

พวกถังรั่วชูทั้งสามคนนี้เดิมที่ก็เป็นสาวสวย แต่ละคนมีข้อดี

ของตัวเอง
เขียวเซียวอยู่ในประเภทที่สวยงามเป็นพิเศษ ไปที่ไหนก็ สามารถดึงดูดความสนใจได้มาก โดยเฉพาะดวงตาเสมือน หงส์ที่สวยงามของเธอ ระหว่างที่สายตามองไปรอบๆ ก็เห็น สายตาที่ชื่นชมสาดเข้ามา

แต่ถังรั่วชูกลับเป็นประเภทสวยลึกคมในฝัก

เธอมีคุณสมบัติที่สง่างาม ดวงตาคู่นั้นเหมือนน้ำใส ตาคิ้วเป็น ธรรมชาติ บุคลิกสะอาดสดใส แม้ว่าในครั้งแรกที่เห็น จะไม่ ทำให้คนรู้สึกถึงตื่นตาตื่นใจเหมือนกับเซียวเซียว แต่ว่าไม่รู้ ทำไม มักจะทำให้คนสนใจเธอโดยไม่รู้ตัว

สําหรับส่งอานหยี เธอไม่มีความงามที่เปล่งประกายเหมือน กับเซียวเซียว แต่ก็ไม่เหมือนถังรั่วชูที่บุคลิกสง่างาม แต่ว่าเธอ มีความงามที่เป็นกลางอย่างที่ทั้งสองไม่มี

ผมสั้นเรียบร้อย ใบหน้าสวยงาม ดูไร้กังวล แต่ยังมี เอกลักษณ์ของเธออีกด้วย มีจุดที่มีเสน่ห์ โดยเฉพาะขาที่กลม ยาวขาวของเธอ สำหรับผู้ชายแล้ว ก็ยังต้องมีความยับยั้ง ชั่งใจไม่น้อย

สามคนยืนด้วยกัน ความงามที่มีอยู่ในตัวเอง สะดุดตาผิด

ปกติ

แต่ทว่า สำหรับสายตาที่จ้องมองมาโดยรอบ ทั้งสามคน ดูเหมือนจะไม่รู้ตัวเลย พนักงานที่นำทางไป เลือกที่นั่งริม หน้าต่าง สั่งอาหาร และรอเสิร์ฟ
ประมาณสิบห้านาทีต่อมา อาหารที่สั่งเสิร์ฟหมดแล้ว สามคน กินไปพลาง คุยไปพลางในเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่ปีนี้

แน่นอน เกิดอะไรขึ้นระหว่างทั้งสาม เรื่องของถังรั่วซูดูน่าตื่น เต้นที่สุด

ที่ผ่านมา ถังรั่วไม่ค่อยชอบพูดถึง แต่ต่อหน้าเซียวเซียวและ ส่งอานหยี เธอแทบจะไม่มีความลับเลย

ดังนั้น เมื่อสั่งอานหยีพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงหลายเดือนที่ ผ่านมา เธอก็ไม่ได้ห้ามแต่อย่างใด

แต่ทว่า เมื่อได้ยินเสียงสุดท้าย เห็นได้ชัดว่าสีหน้าของเซียว เซียวไม่ค่อยดีนัก : “กู้รั่วรั่วนางตัวดี จี้หยินเฟิงไอ้ตัวดี กล้า ทำแบบนี้กับแกได้ยังไง!”

“ไม่เป็นไร ถึงยังไงฉันก็ไม่ได้สนใจนานแล้ว”

ถังรั่วชูยักไหล่อย่างไม่แยแส หน้าชิลๆ

เธอในตอนนี้ หัวใจถูกผู้ชายอีกคนเข้ามาแทนที่ จี้หยินเฟิงคน นั้น ถ้าเจอกันอีกก็เป็นแค่คนแปลกหน้าเท่านั้น

“แกไม่สนใจ แต่ฉันทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ได้”

สีหน้าของเซียวเซียวจมลง มองไปที่ถังรั่วชูอย่างจริงจัง :“จี้หยินเฟิงที่ไอ้ผู้ชายที่นอกใจจัดการได้ไม่ยาก แต่กูรั่วรั่ว ผู้หญิงอสรพิษนั้น ถ้าไม่จัดการโดยเร็ว ยังไม่รู้ว่าต่อไปจะมี การกระทำที่เลวร้ายกว่านี้กับแกอย่างไร แกยังเป็นเพื่อนรักฉัน อีก ฉันจะดูแกเดือดร้อนต่อหน้าต่อตาไม่ได้ ถ้าคนอื่นรังแกแก ฉันต้องช่วยแกเอาคืนอย่างแน่นอน”