ตอนที่ 93 ต้องชอบลูกเขยอย่างคุณแน่ๆ

ตอนที่ 93 ต้องชอบลูกเขยอย่างคุณแน่ๆ

“นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอ หยินเฟิง? ”

ถังรั่ว มองเขาอย่างตกตะลึงจนตาค้าง แทบจะไม่กล้าเชื่อหู ของตัวเอง

“ผมไม่ได้ล้อเล่น! เพียงแค่คุณยินยอม พวกเราสามารถ กลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนได้”

จี้หยินเฟิงเฉียบขาดทั้งใบหน้า

ถังรั่วชูจ้องมองเขาเป็นเวลานานอย่างเหลือเชื่อ ในที่สุดก็ ถอนหายใจออกมา “จี้หยินเฟิง เดิมทีฉันนึกว่านายแค่เลว แบบธรรมดา คิดไม่ถึงว่า นายจะเลวจนถึงขั้นนี้ ฉันนับว่า มองเห็นนายอย่างชัดเจนแล้ว คนแบบนาย น่ากลัวมากเกิน ไปจริงๆ ผู้หญิงที่รักนาย น่าเศร้ามากจริงๆ”

พูดคำพวกนี้อย่างช้าๆจนเสร็จ ถึงรั่วซูก็สายศีรษะ หลังจาก นั้นก็ไม่รอให้จี้หยินเฟิงมีปฏิกิริยาตอบกลับมา ก็รีบหันตัวเดิน ออกไปอย่างรวดเร็ว

ผู้ชายคนนี้…..ต่อจากนี้ไปพยายามห่างจากเขาสักหน่อย

เถอะ!
หลังจากที่หลุดพ้นจากจี้หยินเฟิงไปได้ ถังรั่วชูก็พบเจ อกับลูซือจีนอย่างรวดเร็ว

วันนี้เขาสวมชุดสูทสีดำทั้งเซต การแต่งตัวอย่างเป็นทางการ ทำให้เขาดูหล่อเหลาเป็นพิเศษ นิ้วมือที่เรียวยาววางอยู่ตรง ทางพวงมาลัย บุคลิกกลิ่นอายบนตัวที่เย็นชาเหมือนดั่งน้ำ แข็ง ทำให้คนใจเต้นรัวตาลายเป็นพิเศษ

ถังรั่วชูขึ้นมานั่งบนที่นั่งข้างคนขับ เอียงศีรษะพินิจพิเคราะห์ เขาสักครู่หนึ่ง ยิ้มเอ่ย”สีดำก็ค่อนข้างเหมาะกับคุณนะ ดู แล้ว ทั้งงดงามและลึกลับ น่าหลงใหล

“ภรรยาก็ไม่เลวเลย

ซือจีนมองเธอ

แล้วก็ยิ้มเอ่ยชื่นชม

วันนี้เธอสวมชุดกระโปรงสีดำ ออกแบบทำให้เห็นรูปทรง ของเอวของเธอโดยเฉพาะ เสน่ห์เฉพาะตัวที่สะอาดสะอ้าน ถูกขับให้เด่นสวยงามและเยือกเย็นเล็กน้อย เหมือนกับ ดอกไม้ที่เบ่งบานสะพรั่งในยามเช้าของดอกบัว ทันสมัยทว่า ยังงดงาม

ถังรั่วชูเม้มปากและยิ้ม ในขณะที่ไม่ได้ระมัดระวัง สายตา ก็มองเห็นช่อดอกไม้ที่อยู่ตรงที่นั่งด้านหลังอยู่แวบหนึ่งโดยฉับ พลัน อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง”ดอกไม้ช่อนี้เป็นคุณที่ซื้อมาเห รอ?
“เป็นครั้งแรกที่เยี่ยมคารวะแม่ยาย ก็ต้องเป็นทางการสัก หน่อยโดยสัจธรรม

ซือจิ่นพยักหน้า สีหน้าเย็นชาอย่างตั้งใจ

ถังรั่วชูอืดอาดเล็กน้อย สายตาจ้องไปที่หน้าด้านข้างที่มี เค้าโครงอย่างชัดเจนเช่นนั้นของเขา ถาม“คุณรู้ได้อย่างไรว่า คุณแม่ชอบดอกไฮอะซินท์และดอกลิลลี่? ”

“เพียงแค่เป็นคนที่สำคัญสำหรับคุณ คุณก็ล้วนแต่คิดหาวิธี รู้มาได้”

ลูซือจิ่นมองเธอหนึ่งครั้ง ดวงตาอันลึกภายในสายตาทำให้ คนอยากที่จะเข้าไปในภาพมายาหนึ่งอย่าง

ถังรั่วชูดึงจมูกหนึ่งครั้ง อดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเข้าลึก ภายในใจเต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ

ผู้ชายคนนี้ เย็นชามากขนาดนั้นอย่างชัดเจน ท่าทางไม่ อยากให้คนเข้ามาในโลกของตัวเอง ท่าทางอย่างปฏิเสธไม่ ให้คนเข้าใกล้ แต่ทว่ามีบางคนที่ไม่ได้คิดละเอียดรอบคอบ

เขาทำเพื่อเธอ ไปเข้าใจทุกๆคนที่อยู่ข้างกายของเธอ

การกระทำเช่นนี้ เป็นสิ่งที่เมื่อก่อนถังรั่วซูอยู่ข้างกายจี้หยิน เฟิงไม่เคยเห็นมาก่อน
ผู้ชายคนนั้น ไม่เคยเอาเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้ใส่ใจเลยสัก นิดเดียว ถึงแม้สําหรับเธอ นั่นจะเป็นเรื่องสําคัญมากๆ

แต่ว่าลูซือจิ่นกลับทำได้

“คุณแม่ของฉันคงจะชอบลูกเขยอย่างคุณคนนี้มากๆแน่!

ในขณะที่เงียบสงบ ถังรั่วชูถึงจะกดอารมณ์ที่อยู่ภายในใจ ได้ ยิ้มแล้วเอ่ยพูดกับลูซือจิ่น

หลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมง รถก็นับว่ามาถึงสุสานใน ชานเมืองเป่ยหนิงแล้ว

ทั้งสองคนลงจากรถ เดินผ่านก้อนหินที่สูงเกือบถึงครึ่งเอว สุดท้ายก็มาหยุดลงตรงหน้าสุสานของคุณแม่ถึง

พอถึงตรงนี้ สีหน้าของถังรั่วชูปรากฏความรู้สึกเศร้าใจขึ้น มาหนึ่งอย่าง

ทุกๆปีเธอมานับครั้งไม่บ่อย แต่ว่าทุกๆครั้งที่มองเห็นรูปภาพ บนป้ายสุสาน ทว่าในใจกลับอดไม่ได้ที่จะมีความคิดอย่า งดื้อๆ’คุณแม่ถ้าหากว่ายังมีชีวิต งั้นก็คงจะดี’

แบบนั้น เธอก็สามารถอ้อนได้ตามสบายแล้ว แล้วก็ สามารถเอาแต่ใจได้ตามสบายยังสามารถไม่ต้องเผชิญหน้า กับความเหน็ดเหนื่อยและความลำบากที่เหมือนมีดอันเหน็บ หนาวขนาดนี้แล้ว
เหมือนกับว่าจะรู้สึกได้ถึงอารมณ์ที่ตกต่ำของเธอ ซือ จิ่นยื่นมือออกมากอดเธอ เอ่ยเสียงต่ำ “คุณไม่แนะนำผมกับ แม่ยายผู้ยิ่งใหญ่ให้รู้จักสักหน่อยเหรอ? ”

ความเศร้าใจของจี้หยินเฟิงก็ได้สติกลับมา พยักหน้าอย่าง หนักแน่น”ต้องแนะนำแน่นอน”

เธอคุกเข่าลง นําดอกไม้ที่ซื้อมาวางไว้ตรงหน้าสุสาน หลัง จากนั้นก็ยื่นมือออกมา ลูบไปบนรูปภาพตรงหน้าป้ายสุสาน เอ่ยยิ้ม”คุณแม่ ฉันมาเยี่ยมคุณแล้ว วันนี้ยังพาคนมาด้วยอีก คนหนึ่ง เขาชื่ออู้ซือจิ่น เขาเป็นลูกเขยของคุณ เป็นอย่างไร บ้าง สายตาของชูเอ๋อไม่เลวเลยสินะ? เขาเป็นถึงคนที่เก่ งมากๆคนหนึ่งเลยนะ……

ได้ยินเธอพูดเสียงเบาทางนั้น สายตาของผู้ซือจิ่นก็อบอุ่นขึ้น มาทั้งแถบ อยู่เป็นเพื่อนเธอนิ่งๆ

สุดท้ายทั้งสองคนก็นิ่งเฉยแบบนี้ เป็นเวลาสองชั่วโมง เป็น เวลาโดยประมาณบ่ายสามโมง ถังรั่ว ถึงจะจับมือลูซือจิ่น เดินออกไปอย่าอาลัยอาวรณ์ได้

ในระหว่างทางที่กลับไปนั้น อารมณ์ของถังรั่วชูไม่ค่อยดี อย่างชัดเจน สู้ซือจิ่นเปิดแผ่นซีดีอยู่บนรถ เสียงเพลงเบาๆ พลิ้วไหวภายในรถ สบายใจและอิ่มอกอิ่มใจ

ไม่รู้ว่าผ่านเป็นเวลานานเท่าไหร่ ในที่สุดรถก็มาจอดอยู่หน้า ประตูบ้านตระกูลถัง ซือจิ่นเอ่ยเตือนเสียงเบา“ถึงแล้ว”

ถังรั่วชูพยักหน้า”งั้นฉันเข้าไปแล้วนะ”

“อืม เย็นๆจะมารับคุณ

“ได้ค่ะ”

และลูซือจิ่นกล่าวคำลาเสร็จ ถึงรั่วก็กลับมาที่บ้าน ผลลัพธ์เพียงแค่เข้าไป ทว่าภายในห้องรับแขกมองเห็นเงา ภาพด้านหลังของกู้รั่วรั่ว

ทั้งสองคนสบตากัน สีหน้าของถังรั่วชูถือโอกาสใคร่ครวญ ขึ้นมา ภายในตาของกู้รั่วรั่วกลับปรากฏความอึมครึมอย่าง คลุมเครือ

“กลับมาแล้วเหรอ?

ในตอนนี้ ถังสังก็เห็นถึงรั่วแล้ว ใบหน้านั้นที่ปรากฏความ น่าเกรงขามเล็กน้อย ในตอนนี้มีความอ่อนโยนเพิ่มเข้ามาเล็ก

น้อย

“อืม”ถังรั่วชูตอบรับหนึ่งครั้ง ไม่ได้มองจ้าวเสี่ยวหวั่นที่อยู่ ข้างๆเลยสักนิดเดียว เพียงแค่พูดกับถังส้งหนึ่งประโยคอย่าง เย็นชา“ฉันไปเยี่ยมคุณแม่มา
ถังส้งพยักหน้า ลังเลอยู่สักพักแล้วเอ่ยว่า “เย็นๆฉันก็จะไป

ถังรั่วชูอดไม่ได้ที่จะแปลกประหลาดใจเล็กน้อย สีหน้ามี ความเข้าใจยากอย่างซับซ้อนเล็กน้อย

คุณพ่อของเธอ ไม่เคยไปเยี่ยมคุณแม่ของเธอที่เสียชีวิต ไปเป็นเวลาหลายปีมาแล้ว ดังนั้นหลายปีมานี้ก็เลยมีความ สัมพันธ์ที่ค่อนข้างแข็งที่อกับเขาไปเรื่อยๆ นี่ก็เป็นเหตุผลส่วน หนึ่ง

เธอกลับคิดไม่ถึง มีวันหนึ่งเขาคิดไม่ถึงว่าจะเอ่ยปากคุยกับ เธอด้วยตัวเอง ว่าจะไปเยี่ยมคุณแม่ของเธอ!

“เพียงแค่มีคนไม่ขัดขวาง ฉันคิดว่าคุณแม่ของฉันก็จะดีใจ มากๆ”

ผ่านไปเป็นเวลานาน ถังรั่วชูก็กลับมามีสติ มองจ้าวเสี่ยว หวั่นตาขวางที่อยู่ข้างๆหนึ่งครั้งอย่างเยือกเย็น หัวเราะเยาะ เอ่ย

สีหน้าของจ้าวเสี่ยวหวั่นแข็งทื่อไปทั้งแถบ สองมือ เป็น กําปั้นแน่นมากขึ้นไปอีก พยายามกดไฟอารมณ์ความโกรธ ภายในก้นบึ้งของหัวใจไว้อย่างสุดขีด

หลายปีมานี้ เธอไม่รู้ว่าถังสังถูกคนที่นอนหมอนข้างๆเป่าหู ไปเท่าไหร่แล้ว ถึงได้ทำให้เขาค่อยๆขับไล่ภรรยาคนเก่าออกไปในใจได้

เธอคาดไม่ถึงจริงๆ ผ่านมาแล้วหลายปี ถังส่งถึงได้หยิบยก พูดขึ้นมาด้วยตัวเอง

จ้าวเสี่ยวหวั่นสูดลมหายใจเข้าลึก บีบบังคับดึงหนังริมฝีปาก ยกยิ้มน่าเกลียดขึ้นมามุมปาก เอ่ย”ของเซ่นไหว้ให้ฉันเป็นคน เตรียมเถอะค่ะ ถ้าหากไปเยี่ยมพี่สาว ไม่ว่าอย่างไรฉันก็ไม่ สามารถขาดการเข้าร่วมได้หรอกค่ะ! ”

“เสี่ยวหวั่นเป็นแม่ศรีเรือนจริงๆเลย

ถังรั่วชูยิ้มตาหยีเอ่ยชื่นชม แต่ว่าน้ำเสียงกลับเต็มไปด้วย ความเหน็บแนม

สีหน้าของจ้าวเสี่ยวหวั่นโกรธจนหน้าเขียวไปทั้งใบหน้า ทว่า ยังคงเอ่ยทั้งไปหน้ายิ้มตามไปด้วย“รั่วชูเป็นคำที่ไหนกันเนี่ย ไม่ว่าอย่างไร ตอนนี้ฉันก็เป็นภรรยาหลักของตระกูลถัง เรื่องแบบนี้ เดิมทีก็เป็นหน้าที่ของฉันส่วนหนึ่ง”

“พูดน่าฟังขนาดนี้ ก็คือไม่รู้ว่าคุณคิดแบบนี้จริงหรือไม่ ไม่ แน่ว่าภายในใจยังแอบเอ่ยชมว่าคุณแม่ของฉันเสียชีวิตไปก็ดี หรอกนะ”

คำพูดนี้ของถังรั่วชูไม่มีความเกรงใจเลยสักนิด ไม่ได้สนใจ ความรู้สึกของจ้าวเสี่ยวหวั่นเลยแม้แต่น้อย
จ้าวเสี่ยวหวั่นถูกคำพูดทำให้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ตบโต๊ะขึ้น มาโดยทันที “ถังรั่วชู เธอหมายความว่าอะไร? “

“เปล่า ฉันเพียงแค่พูดตามความจริงเฉยๆ ต่อหน้าฉัน คุณ ก็ไม่ต้องเสแสร้งแกล้งทำท่าทางแบบแม่ศรีเรือนหรอก ตอน ที่คุณกับลูกสาวของคุณร่วมมือกันจัดการฉัน นั่นเป็นวิธีการ ที่เหี้ยมโหด ไม่ได้เป็นแบบนี้นี่นา ยังพูดว่าอยู่ในส่วนของ หน้าที่อะไรกัน น่าตลกสิ้นดี”

พูดถึงท้ายสุด ความดูถูกเหยียดหยามบนใบหน้าของถังรั่ว ชูก็ไม่ได้ถูกยับยั้งไว้แล้ว