ตอนที่67 วันที่หยิ่งมีไม่มากแล้ว

ตอนที่67 วันที่หยิ่งมีไม่มากแล้ว

“อืม มู่หลิงบอกกับฉันแล้ว

ตู้ซือจิ่นไม่ได้ตอบสนองมากมาย แค่ปอกเปลือกกุ้งให้ถังรั่ว

เงียบๆ

ถังรั่ว มองเขาอย่างประหลาดใจที่แท้นายรู้อยู่แล้วเหรอ? ”

“บริษัทจี้ชื่อทางนั้นทำอย่างลับๆ แต่ว่าอยากรู้ ก็ไม่ยาก ไม่ ได้บอกคุณผู้หญิง คิดว่าคุณผู้หญิงรับมือได้

นํากุ้งที่ปอกเปลือกเสร็จแล้ววางในถ้วยถังรั่วชู ลูซือจิ่นปอก เปลือกตัวที่สองต่อ

ถังรั่วชูก็คืบเนื้อปลาหนึ่งชิ้นใส่ปากผู้ซือจิ่น พูดพลาง”งั้นก็ใช่ เมื่อกี้ตอนอยู่ในห้อง กู้รั่วรั่วอยากให้ฉันลำบากใจ แต่ว่าไม่ได้ ให้เธอทำสําเร็จ”

สายตาผู้ซือจิ่นเย็นชาเล็กน้อย มีความหนาวเย็นจางๆอยู่ข้าง ใน”จี้ชื่อร่วมหุ้นสือรุ่ย อีกฝ่ายคนที่จะจัดการคนแรกก็คือคุณผู้ หญิงเธอนะ”
ถังรั่วซูยกไหล่ ไม่เป็นไร ฉันไม่กลัว จัดการก็จัดการสิ แต่ว่า ไม่รู้ ถึงเวลาใครกันแน่ที่ซวย

ผู้ซือจิ่นมองเธออย่างลึกซึ้ง พูดเบาๆ “ไม่ว่ายังไง ฉันไม่อยาก ให้เธอได้รับบาดเจ็บสักนิด

ในใจถึง วชมีความอบอุ่นอย่างอดไม่ได้ รอยยิ้มหวานๆ เสียง

เหมือนนกไนติงเกล พูดเบาๆ “ฉันจะระวัง

หลังกินข้าว สังอานหยีกลับห้องเดิมก่อน ถังรั่ว อยู่ที่นี่ อยู่ เป็นเพื่อนล้ซือจิ่น

พอไม่มีคนอื่น สีหน้าของผู้ซือจิ่นไม่ได้เย็นชาขนาดนั้นแล้ว เขายื่นมือลากถังรั่วชูมานั่งบนขาเขา สองแขนโอบเอวเธอไว้ พูดด้วยท่าทางสนิทสนม”เดี๋ยวหาข้ออ้าง กลับบ้านกับฉัน

“นายไม่พูด ฉันก็อยากกลับบ้านกับนาย

มือทั้งสองของถังรั่วชูเกี่ยวคอเขาไว้ เอาหัวพิงที่ไหล่เขา ตอนนี้สําหรับเธอแล้ว มีเขาอยู่ ในใจถึงได้สบายใจ
และ เธอก็ชอบอยู่กับลูซือจิ่น เพราะว่า เขาเคารพเธอ ไม่เป็น กับสิ่งที่เธอทำ และกลับยังมาดีกับเธอ

เขาไม่เหมือนกับหยินเฟิง ดังนั้น แผลในใจเธอ ถึงได้ถูก เขาทำลบไปอย่างง่ายดาย

“งั้นฉันรอเธอ”

ลูซือจิ่นยิ้มบางๆจูบปากเธอ เสียงทุ้มต่ำน่าฟังผิดปกติ

ถังรั่วซูพยักหน้ายิ้ม แล้วลุกขึ้นยากอ้อมกอดลูซือจิ่น กลับ ห้องงานเลี้ยง และหาข้ออ้าง ออกไปก่อน

แต่ว่าตอนที่อยู่บนทางเดิน ถังรั่ว กลับเจอรี่วรั่วกับหรูเสี่ยว หลินที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำพอดี

ตอนที่ผู้หญิงทั้งสองเห็นถึงรั่ว หน้าบึ้งตึง เห็นได้ชัดว่าแค้น เรื่องที่ทำให้อับอายต่อหน้าทุกคนก่อนหน้านี้

ถังรั่วชูขี้เกียจสนใจพวกเธอ แต่กู้รั่วรั่วกลับไม่คิดจะปล่อย เธอไป”ถังรั่วชู เธอน่าจะรู้สินะ? ชื่อร่วมหุ้นสือรุ่ย ฉันก็จะได้ เซ็นสัญญากับสือรุ่ยโดยเร็ว ถึงเวลาวันดีๆของเธอก็คงจบลง แล้ว ฉันอยากรู้จริงๆ เวลานี้แล้ว ทำไมเธอถึงยังหยิ่งขนาดนี้ ได้
“เพราะว่าวันที่หยิ่งมีไม่มากแล้ว ดังนั้นเลยถือโอกาส หยิ่งสัก รอบ ดังนั้น คุณหญิงจี้ ก่อนหน้านี้ เธอคงต้องแบกรับให้ดีล่ะ”

ถังรั่ว พูดยิ้มๆ น้าเสียงในการพูด มีความทำให้คนโกรธจน บ้าตาย

สีหน้ากู้รั่วรั่วเปลี่ยน”ถังรั่วชู”เธอคิดว่าฉันไม่กล้าแตะต้องเธอ จริงๆเหรอ?เชื่อไหมตอนนี้ถ้าฉันพูด ก็สามารถไล่เธอออกจาก อยได้ทันที?”

“เชื่อ ทำไมจะไม่เชื่อ?แต่ว่าฉันเตือนเธออย่าทำแบบนี้เลย ยังไงก็ตาม ฉันไม่กล้ารับประกัน แฟนฉันยังจะทำเรื่องน่ากลัว อะไรออกมาอีกได้”

ถังรั่วซูยังคงยิ้มไว้ ท่าทางไม่กลัวอะไรเลย

กู้รั่วรั่วหดตาลงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่านึกถึงก่อนหน้านี้ถูกตบ ไป ในใจอดไม่ได้มีความกลัว

ถังรั่วชจัดการง่าย แต่ผู้ชายคนนั้นกลับไม่ใช่เล่นๆ

เห็นกูรั่วรั่วสีหน้าหวาดกลัว ถังรั่ว อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออก มา”คิดให้ดีก่อนทำล่ะคุณหญิงจี้ เขาไม่ใช่คนที่เธอจะขัดใจได้

ก์รี่วรั่วอายจนโมโห าทันที”อีดอก แค่หาผู้ชายบ้าจากข้าง นอกมาเอง เธอคิดว่าฉันกลัวจริงเหรอ?แค่หยินเฟิงยอม ทำให้ เขาหายไปจากเมืองเป่ยหนิงได้ง่ายๆ

การข่มขู่นี้ ถังรั่ว แค่ยิ้มเยาะน่าว่าหยินเฟิงยังคงไม่มี ปัญญา “พูดจบ เธอก็ขี้เกียจจะพูดไร้สาระอีก หันหลังเดินเข้า ลิฟต์

ทางเดินนอก สีหน้ารั่วรั่วบึ้งตึง สีหน้าบิดเบี้ยวน่ากลัวมาก

หรูเสี่ยวหลินปลอบใจเธออย่างระมัดระวัง รั่วรั่ว เธออย่า โมโห หล่อนได้ใจยังไงก็คงได้ใจไม่นาน รอเธอเข้าบริษัท ค่อยๆทรมานหล่อน ถึงเวลา เธอยังกลัวว่าหล่อนจะหนีไปไหน ได้?”

กู้รั่วรั่วผลักเธอออกแรงๆ พูดด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว”ถึงเวลา ฉัน จะให้หล่อนตกที่นั่งลําบาก!”

หลังจากถังรั่วชูออกจากโรงแรม ก็ไปเจอสู้ซือจิ่นที่รออยู่ชั้น ล่างอย่างรวดเร็ว
เวลาคือกลางคืน3ทุ่มกว่า เพราะว่ายังเช้า ดังนั้นทั้งสองเลย ไม่ได้กลับบ้านทันที แต่ขับรถเล่นอยู่ข้างนอก จนถึงเที่ยงคืน ถึงกลับที่พัก

วันถัดไปวันหยุด ถังรั่วชูนอนดึกไปหน่อย ตอนตื่นขึ้นมา ที่ ข้างๆเย็นไปแล้ว เธอลุกขึ้นมาล้างหน้า ลงชั้นล่างกลับเห็น ผู้ซือจิ่นกับลูซึ่งเหยานั่งข้างกัน เหมือนกำลังคุยอะไรอยู่

ผู้ชายสองคนนั้น หน้าตาหล่อโดดเด่นเหมือนกัน คนหนึ่ง หล่อชั่วร้าย บนหน้ามีความเย่อหยิ่งและซุกซน อีกคนกลับสง่า สูงส่ง กลิ่นอายเย็นชากระจายออกมา กลิ่นอายที่เยือกเย็นนั้น กดดันก่อน จับลูกตาของคนไว้แน่น ทําให้คนกลัวเกรงจากข้าง

ใน

ถังรั่วชูตาลายอย่างอดไม่ได้

ตอนเช้าตื่นมา ก็เห็นภาพวาดอาหารตาแบบนี้ ไม่มีอะไรสุข ไปกว่านี้แล้ว

ตอนนี้ ผู้ชายทั้งสองก็สังเกตเห็นถึงรั่ว ที่ยืนอยู่หน้าบันได หยุดคุยทันที เบียงสายตาไปที่ตัวเธอ

ผู้ซึ่งเหยา มหยอก”พี่สะใภ้ น้ำลายเธอจะไหลออกมาแล้ว”
ถังรั่ว ดึงสติกลับมา สีหน้ามีความเขินอายที่ถูกจับได้ มอง บนใส่เขา นายนั่นแหละน้ำลายไหลออกมา

“ฮ่าฮ่า พี่สะใภ้อย่าไม่ยอมรับเลย ฉันเห็นชัดเจนเลยนะ เสน่ห์ ของลูกพี่ไม่มีใครสู้ได้ ฉันเข้าใจ ถ้าฉันเป็นผู้หญิง ต้องหลง เสน่ห์ลูก อย่างแน่นอน”

ผู้ซึ่งเหยายิ้มอย่างไม่เกรงกลัว ตอนพูด ยังไม่ลืมส่งสายตา ลูกเล่นให้กู้ซือจิ่น

สู้ซือจิ่นหน้าเฉยชาไม่เปลี่ยนตลอดกาล ดูเหมือนจะกระตุก เล็กน้อย เหล่มองเขาด้วยสีหน้าเย็นชา “ห่างฉันไกลๆเลย”

“ทําไมนายตลกแบบนี้”

ถังรั่วชูหัวเราะอย่างอดไม่ได้ แล้วหันสายตามาบนตัวสู้ซื้อ จิ่น”พวกนายกินข้าวเช้ายัง?”

ผู้ซือจิ่นพยักหน้า”กินแล้ว เก็บให้เธอแล้ว กินเสร็จออกไป”

“ไปไหน?”ถังรั่วซูถามอย่างสงสัย

ผู้ซือจิ่นยังไม่ได้ตอบ อู๋ซึ่งเหยากลับตัดหน้าก่อน ยิ้มพูด”ซื้อของ”