ตอนที่ 46 ไล่ออก

ตอนที่ 46 ไล่ออก

“สังอานหยีเธอพึมพำอะไร?”

ได้ยินสั่งอานหยีพึมพำอะไรอยู่ตรงนั้น สีหน้าเธอก็เปลี่ยน ไปจนดูไม่ได้

แม้ว่าหรูเสี่ยวหลินจะปากร้าย แต่ในใจของเธอนั้นเต็มไป ด้วยความริษยา

เธอเสียใจมากที่เมื่อวานไม่ได้ไปงานเลี้ยงนั้น ถ้าเธอเป็น คนไป ไม่แน่ คนที่สู้ซือจิ่นหยิบยื่นโอกาสให้คงจะเป็นเธอ

เธออยู่ที่บริษัทสือรุ่ยมาหลายปี ยังเป็นได้แค่รองผู้จัดการ แผนก แต่ถ้าได้เข้าไปทำงานที่บริษัทการบันเทิงหวางถึง คงจะประสบความสำเร็จและได้ตำแหน่งที่ดีกว่านี้แน่นอน

เธอคิดว่าความสามารถของตัวเองไม่ได้ด้อยไปกว่าถังรั่ว ชู อีกทั้งเธอยังมีประสบการณ์ทำงานมากกว่าถังรั่วด้วย ซ้ำ ดังนั้นคนที่บริษัทการบันเทิงหวางถึงต้องกา
รน่ะ ต้องเป็นเธออย่างแน่นอน

เขาเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ถึงไปให้โอกาสคนด้อยค่า อย่างถังรั่วชู

ถังรั่ว รู้ว่า หรเสี่ยวหลินหลงตัวเองแค่ไหน อันที่จริงเธอ ก็ไม่ได้สนใจอะไร เธอยิ้มออกมา “หรุเสี่ยวหลินฉันไม่รู้ หรอกนะว่ารั่วรั่วให้อะไรกับเธอบ้าง แต่ถ้าเธอคิดจะมา หาเรื่องฉัน ฉันขอเตือนให้เธอหยุดความคิดนั้นซะ อย่ามา ทําให้ฉันโมโห ฉันกลัวว่าเธอจะรับผลของมันไม่ไหว

“ถังรั่วชู นี่เธอขู่ฉันงั้นเหรอ?”

หรูเสี่ยวหลินส่งสายตาเย็นชา

“นี่คือการเตือน”ถังรั่ว พูดอย่างไม่กลัวสักนิด

“เหอะถังรั่วชู เธอคิดว่าฉันจะไม่กล้าไล่เธอออกงั้นเหรอ? ฉันมีเส้นสายอยู่ในบริษัทหวางถึง อีกอย่างการที่เธอไปล่ วงเกินผู้กำกับหลินเฉิง ฝั่งบริษัทถางไห่คงไม่ยอมให้เธอ อยู่อย่างเป็นสุขแน่ เธออยากเข้าไปทำงานที่บริษัทการบัน เทิงหวางถิง เหรอ ก็แค่ความฝันลมๆแล้งๆ ของคนโง่ เพราะฉะนั้น เธอก็คิดให้ดีละกันว่าจะไป ขอโทษหรือยอมถูกไล่ออก

หรูเสี่ยวหลินยืนกอดอก แสดงท่าทีว่าตัวเองมีที่พึ่งพา อีก อย่างในคำพูดนั้นก็แสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าไม่ยอมให้ ถังรั่วเข้าไปทํางานในบริษัทหวางถึงอย่างง่ายๆ

ในบริษัทอย ประสิทธิภาพการทำงานของถังรั่วชูมักจะ อยู่เหนือกว่าเธอ ถ้ายอมให้หล่อนเข้าไปทำงานในบริษัท หวางถิง มันไม่ใช่เรื่องดีกับเธอแน่ๆ

ยิ่งไปกว่านั้น กู้รั่วรั่วก็ไม่ปล่อยเธอไว้เหมือนกัน

ถังรั่วซูที่โดนยั่วโมโหหัวเราะออกมา “เธอคิดว่าตัวเอง เป็นใคร? คิดจะไล่ใครออกก็ได้งั้นเหรอ นี่เธอไม่เห็นหัวผู้ จัดการเลยหรือไง?

“เรื่องผู้จัดการฉันจัดการได้ ไม่เชื่อเธอก็คอยดู

พูดถึงตรงนี้ เธอก็หมุนตัวเดินเข้าไปในห้องผู้จัดการ เพราะเธอขี้เกียจต่อปากต่อคำกับถังรั่วชู
“ผู้หญิงคนนั้นจะไปรายงานเรื่องนี้แล้ว ทำไงดีล่ะ รั่วชู”

สั่งอานหยีขยับเข้ามาใกล้เธอแล้วพูดเบาๆ แต่ในดวงตา นั่นกลับไร้ซึ่งความกังวลใด

*ทหารมาใช้ขุนพล านรับ นํามาใช้ดินต้าน ฉันรับมือได้

หมดแหละ ฉันต้องกลัวเธอหรือไง?”

ถังรั่ว แสยะยิ้มเธอไม่แคร์สักนิด

ประมาณสิบนาทีหลังจากนั้น หรูเสี่ยวหลินปรากฏตัวอีก ครั้ง สีหน้าดีอกดีใจ “ผู้จัดการเรียกเธอ

ถังรั่วชูเหลือบมองเธอแวบหนึ่ง สีหน้าราบเรียบ เธอลุก ขึ้นจากที่นั่งแล้วเดินตรงไปยังห้องผู้จัดการ

สีหน้าของหลีน่ายังคงเคร่งขรึม คิ้วสวยนั่นขมวดขึ้น เมื่อ เห็นว่าถังรั่วชูเดินเข้ามา ก็ถามไปตรงๆ โดยไม่อ้อมค้อม “หรูเสี่ยวหลินบอกว่า ผู้กำกับหลินเฉิงของบริษัทถางไห่ ฟ้องว่าเธอไปด่าเขา อีกทั้งยังไปทำให้เขาเสียหน้า ตอนนี้ บริษัทถางไห่เตรียมจะยกเลิกโครงการที่ทำร่วมกับบริษัท ของเรา เธอมีอะไรจะอธิบายไหม?”

“ผู้จัดการเชื่อเรื่องที่เธอพูดไหมคะ?”

ถังรั่วชูขมวดคิ้ว ราวกับไม่รู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันจะเกี่ยวกับ โครงการ

“ฉันอยากฟังจากปากของเธอ”

หลีน่าพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก สีหน้าเย็นชาเป็นอย่าง มาก

ถังรั่วชูพยักหน้า “คนในวงการทราบดีว่าพฤติกรรมหลิน เฉิงเป็นยังไง งานเลี้ยงเมื่อคืนมีแต่คนของเขาทั้งนั้น เขา ขอให้ฉันนอนกับเขาต่อหน้าคนพวกนั้น ฉันโมโหจนทนไม่ ไหวเลยเถียงไป แต่เรื่องด่าและทำให้เขาอับอายฉันไม่ได้ ทํานะคะ”

หลีน่าไม่ใช่คนโง่ เธอพอจะเดาเหตุการณ์เมื่อคืนได้ ดัง นั้นสีหน้าของเธอจึงไม่แสดงอาการอะไร ไม่ว่าจะพูดยัง ไง เรื่องนี้มันส่งผลกระทบต่อบริษัท เธอจะแก้ไขมันยังไง? สถานะของหลินเฉิงก็ไม่ธรรมดาด้วย เขามีบริษัทถางไห่ หนุนหลังอยู่ เรื่องครั้งนี้ฉันว่าเขาคงจะไม่ปล่อยไปง่ายๆ เธอเข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม?”

“เข้าใจค่ะ”

ถังรั่วชูพยักหน้า แต่สายตาของเธอยังคงแน่วแน่ “แต่ฉัน ขอยืนกรานว่าจะไม่ไปขอโทษคนแบบนั้นแน่ๆ ค่ะ”

หลีน่าเงียบไปครู่หนึ่ง จึงเอ่ยปากขึ้น “ฉันได้ยินว่า ประธานผู้ชวนเธอไปทำงานที่บริษัทการบันเทิงหวางถึงเห รอ?”

“เอ่อ.. ค่ะ เขาพูดแบบนั้น

“เสี่ยวถัง ฉันชื่นชมความสามารถของเธอนะ ดังนั้นถ้าเธอ อยากไปทำงานที่บริษัทการบันเทิงหวางถึง ฉันก็จะไม่รั้ง เธอไว้ ถึงขนาดได้รับคำชมจาก ผู้ซือจิ่นมันก็อธิบายความ สามารถของเธอได้แล้ว ถ้าเธอไปที่นั่นหลินเฉิง คงจะทำ อะไรเธอไม่ได้”

สิ่งที่หลีน่าพูดออกมา ทำให้ถังรั่วอึ้งไป สายตาเธอ แสดงความประหลาดใจ

เธอคิดไม่ถึงว่าหลีน่าจะคิดเพื่อเธอไว้ขนาดนี้
ถังรั่ว รู้สึกซาบซึ้งใจขึ้นมาเล็กๆ เธอยิ้ม “ผู้จัดการคะ ตอนนี้ฉันยังไม่อยากออกจากบริษัทสือรุ่ย ถึงแม้ว่าบริษัท หวางถึงจะดี แต่ฉันรู้ตัวเองดีค่ะ สำหรับเรื่องโครงการครั้ง นี้เป็นความประมาทของฉันเองค่ะ ฉันไม่ทราบจริงๆ ว่างาน เลี้ยงเมื่อคืนมันจะเกี่ยวข้องกับความร่วมมือของทั้งสอง บริษัท ดังนั้นฉันจะหาวิธีแก้ไขเรื่องนี้เองค่ะ”

“ต๊ะ? เธอจะแก้ไขยังไง?”

เมื่อได้ยินว่าถังรั่วชูปฏิเสธการไปทำงานที่บริษัทหวางถึง เธอก็รู้สึกประหลาดใจ แต่ทันใดนั้นเธอก็ยิ้มออกมาด้วย ความปลาบปลื้มใจ

“ฉันจำได้ว่า ครั้งก่อนเราเคยคุยเรื่องโครงการที่จะทำร่วม มือกับบริษัทหวางถึง แต่เหมือนจะคุยกันไม่สําเร็จ ดังนั้น ถ้าฉันสามารถทําให้อีกฝ่ายร่วมงานกับเราได้ จะสามารถ ชดเชยกับเรื่องนี้ได้ไหมคะ?”

ด้วยความที่เธอตัวคนเดียว เธอจึงรู้ดีว่าในตอนนี้เธอไม่ สามารถสู้กับหลินเฉิง และบริษัทบันเทิงถางไห่ได้อยู่แล้ว เพราะฉะนั้นเธอมีเพียงสองตัวเลือกเท่านั้น จะก้มหน้า ยอมรับหรือจะจัดการกับปัญหาที่เกิดขึ้นกับโครงการครั้งนี้
“ถ้าเธอสามารถทำได้สำเร็จ!

ดวงตาของหลีน่าเปล่งประกาย ในแววตานั้นเต็มเปี่ยมไป ด้วยความชื่นชมถึงรั่ว

“ฉันจะพยายามให้ถึงที่สุดค่ะ”

หลังจากที่คุยกับหลีน่าเสร็จ เธอต้องการรายละเอียด เกี่ยวกับโครงการระหว่างบริษัทสือรุ่ยและบริษัทหวางถึง เธอจึงเดินออกมา

หรูเสี่ยวหลินมองถังรั่วชูด้วยสีหน้าเห็นอกเห็นใจ ราวกับ เข้าใจว่าเธอโดนไล่ออกแล้ว

แต่ถังรั่วชูไม่ได้สนใจหล่อน เธอเดินไปนั่งที่ตัวเองและ เริ่มทํางาน