ตอนที่ 33 สามีฉันหล่อกว่าคุณ

ตอนที่ 33 สามีฉันหล่อกว่าคุณ

“ขอบคุณค่ะ ปากคุณก็หวานเหมือนกัน”

ถังรั่วซูฝืนยิ้มออกไป เธอพอจะเดาได้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร ดัง นั้นจึงไม่ค่อยพะว้าพะวังเท่าใดนัก ถ้าเป็นคนอื่น เธอคงจะไล่เขา ให้ไสหัวไปแล้ว

“อะไรกันล่ะ ผมพูดความจริง ไม่ทราบว่าเที่ยงนี่คุณว่างหรือ เปล่า? เราเพิ่งเจอกันครั้งแรก ให้ผมเลี้ยงข้าวคุณเถอะ แล้วก็ ถือว่าเป็นการสร้างมิตรภาพด้วย!

ผู้ซึ่งเหยาเห็นว่าถังรั่วชูไม่ได้แสดงสีหน้าไม่พอใจ จึงถือโอกาส คว้าโอกาสนี้ไว้

มู่หลิงรู้สึกสิ้นหวัง เขาทำได้เพียงจุดเทียนไว้อาลัยให้คุณชาย สามอยู่ในใจ

ถังรั่วชูกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่ “วิธีตีสนิทของคุณมันเก่าไปแล้ว

หรือเปล่าคะ?”
ทำไมคุณพูดอย่างนั้นล่ะ กว่าจะมีโอกาสเจอคนสวยๆ ถึงแม้ผม จะดูเหมือนคนเจ้าชู้ แต่จริงๆ แล้วผมเป็นคนจริงจังกับความรู้สึกนะ ครับ”

สีหน้าของเขาจริงจังขึ้นมาเพื่อรักษาชื่อเสียงของตัวเอง

มู่หลังที่ยืนอยู่อีกด้านกลอกตามองบน เพราะเขาไม่เห็นด้วยกับ คำพูดของคุณชายสาม

ถังรั่วชูขำกับท่าทีจริงจังของเขา “เอาล่ะๆ ถือซะว่าคุณจริงจังกับ ความรู้สึก แต่ฉันเกรงว่าจะตอบตกลงไม่ได้ค่ะ

“ทําไมล่ะครับ?

สีหน้าของอู๋ซึ่งเหยาเหมือนโดนตอกกลับ

เขาออกจะหล่อซะขนาดนี้ ผู้หญิงทั่วๆ ไปแทบจะโผเข้าหา โดย เขาไม่จำเป็นต้องเอ่ยปากเลยด้วยซ้ำ

เขาคิดไม่ถึงว่าทั้งชีวิตนี้จะมีผู้หญิงปฏิเสธเขา

“เพราะฉันจะไปทานข้าวเที่ยงกับสามีของฉันไง ถ้าไปทานกับ คุณ เขาต้องไม่พอใจแน่ๆ น่าเสียดายจริงๆ ค่ะ!”
ถังรั่วไหวไหล่ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเสียดาย

สู้ซึ่งเหยาอึ้งไปครู่หนึ่ง เขาเหมือนโดนฟ้าผ่าอย่างไรอย่างนั้น “คะ… คุณมีสามีแล้วเหรอ?”

“ก็ใช่น่ะสิคะ ฉันแต่งงานแล้วค่ะ”

ถังรั่วซูกะพริบตาปริบๆ แล้วหัวเราะออกมาอย่างใสอ

..”ผู้ซึ่งเหยา

คงไม่มีอะไรเจ็บปวดไปกว่าเจอผู้หญิงที่ถูกใจแต่เธอดันมีเจ้าของ

ซะแล้ว

สู้ซึ่งเหยาไม่ชอบถามซอกแซกเรื่องคนอื่น แต่เขาก็อดไม่ได้ที่ จะมองถังรั่วชูอย่างสงสัย

เธอดูเหมือนอายุยังไม่เยอะ ประมาณ 20 ต้นๆ ขนคิ้วเรียงสวย

ผิวขาวดุจหิมะ บุคลิกดูสะอาดสะอ้าน ราวกับเธอไม่ได้อยู่บนโลก มนุษย์ อีกทั้งบนนิ้วของเธอก็ไม่ได้สวมแหวน ที่บ่งบอกว่าเธอ แต่งงานแล้ว

สู้ซึ่งเหยามองเธออย่างสงสัยและตกใจ เขาถามออกไป “ไม่ใช่ เพราะคุณอยากปฏิเสธผมแล้วจงใจบอกว่าตัวเองแต่งงานแล้วใช่ไหมครับ?

ถังรั่วชูส่ายหน้า “ไม่ใช่อย่างนั้นแน่นอนค่ะ สามีของฉันหล่อและ น่าหลงใหลกว่าคุณอีกค่ะ!”

ประโยคหลังนั้น เป็นประโยคที่มาจากใจจริง

แม้ว่าสู้ซึ่งเหยาจะหล่อโดดเด่น เขาจัดอยู่ในผู้ชายประเภทที่ ดึงดูดสายตาของผู้หญิงเลยล่ะ แต่ถ้าเอามาเปรียบกับคนโลก ส่วนตัวสูงอย่างสู้ซือจั่นแล้ว คนที่สง่างามและสุขุมแบบเขาน่ะ น่า หลงใหลกว่าเยอะ

ผู้ซึ่งเหยาที่โดนตอกหน้าไปเมื่อครู่ เมื่อได้ยินคำพูดของเธอแล้ว สติเขาก็กระเจิงไปเป็นที่เรียบร้อย “ตอนนี้ผมมั่นใจแล้วจริงๆ ว่าที่ คุณบอกว่าแต่งงานแล้วมันเป็นแค่ข้ออ้าง ไม่ใช่ว่าผมเข้าข้างตัว เองนะ แต่เพราะผมอยู่มา 20 กว่าปี ถึงแม้จะเจอคนที่หล่อกว่าผม แต่มันก็น้อยมากจริงๆ ถ้าให้นับนิ้วแล้วก็ไม่ถึง 10 นิ้วนะ”

พูดโอ้อวดความหล่ออยากไม่รู้สึกกระดากปากแบบนี้ ดูๆ แล้ว เขาคงจะมั่นใจในหน้าตาของตัวเองเป็นอย่างมาก

ถังรั่ว ไม่ได้พูดคัดค้านอะไรไป
หน้าตาของผู้ชายคนนี้ดูดีขนาดผู้หญิงเลยล่ะ แน่นอนว่าต้องมี ความมั่นใจเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

เธอยิ้ม “แต่ฉันก็ยังรู้สึกว่าสามีของฉันหล่อกว่าคุณค่ะ ไม่เชื่อคุณ ก็ดูสิ เขายืนอยู่ข้างคุณน่ะ

“ต๊ะ?”

ขณะนั้นเองสู้ซึ่งเหยาก็รับรู้อะไรบางอย่าง เขามองมองตาม ทิศทางที่นิ้วของถังรั่วชูชี้ออกไป

เขาเห็นแค่ผู้ซือจิ่นที่ยืนห่างออกไปประมาณ 3 ช่วงคน เขาจ้อง มายังใบหน้าที่จะยิ้มก็ไม่ยิ้มของผู้ซึ่งเหยา แถมส่งสายตาเย็นยะ เยือกมาทางเขา มองดูแล้วทำให้คนกลัวไม่น้อย

สู้ซึ่งเหยาอึ้งไปครู่หนึ่ง เขาเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อ “คะ คุณพูด ว่าเขาเป็นสามีของคุณเหรอ?”

“ใช่แล้วค่ะ!”ถังรั่วชูพยักหน้ายิ้มตาหยี

ผู้ซึ่งเหยายืนที่ออยู่อย่างนั้น สิ่งแรกที่เขาทำคือหัวเราะออกมา “ฮ่า ฮ่า ฮ่า เป็นไปไม่ได้”
แต่ยังไงก็ตามเมื่อสู้ซือจีนเดินเข้ามาอย่างช้าๆ เขาเอามือตบลง บนไหล่ของอู๋ซึ่งเหยา แล้วพูดช้าๆ ว่า “ไม่เลวน กลับมาถึงก็จะมา เป็นชู้กับภรรยาฉันแล้วเหรอ?”

น้ำเสียงยืดยาวนั้นทำให้ผู้ซึ่งเหยาตกใจเหมือนโดนฟ้าผ่า อย่างไรอย่างนั้น เขาชี้ไปที่ผู้ซือจิ่นแล้วชี้ไปยังถังรั่วชู แล้วเงียบ อยู่ครู่หนึ่งจึงพูดออกมา “พี่! พี่กับเธอ…แต่งงานกันแล้วจริงเห รอ?”

ทำไม นายจะให้ฉันเอาใบสมรสมาให้นายดูไหม?”

ผู้ซือจิ่นยิ้มอย่างพอใจเป็นอย่างมาก

ผู้ซึ่งเหยายืนที่ออยู่อย่างนั้นสักพักใหญ่ เขาถลาเข้าไปตรง หน้าของอู๋ซือจิ่นแล้วดึงปกเสื้อของผู้เป็นพี่อย่างตื่นเต้น “พี่! พี่ แต่งงานได้ยังไง? ผมคิดว่าพี่จะอยู่เป็นโสดไปตลอดชีวิตซะอีก คิดไม่ถึงว่าพี่จะแต่งงาน เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทำไมไม่บอกพวกเรา เลย? พี่นี่ช่างแล้งน้ำใจจริงๆ

สู้ซือจิ่นหรี่ตาลงอย่างน่ากลัว เขาจ้องไปยังมือของผู้ซึ่งเหยา “ถ้านายยังไม่ปล่อย ฉันจะให้นายเป็นโสดไปตลอดชีวิต!”

ผู้ซึ่งเหยาตัวสั่นแล้วรีบปล่อยมือออก ยิ้มเป็นเชิงขอโทษ “ผมแค่ ตกใจไปหน่อยน่ะ แต่พี่แล้งน้ำใจจริงๆ นิ แต่งกับพี่สะใภ้ที่สวยขนาดนี้ ขนาดน้องแท้ๆ อย่างผมก็ยังไม่บอกกันสัก

สู้ซึ่งเหยาบ่นพึมพำ ส่วนผู้ซือจั่นก็ขี้เกียจจะอธิบาย เขาส่งเสียง ออกมาจากลําคอแล้วเดินไปหาภรรยาของตน “เดินดูบริษัทเป็น ยังไงบ้าง?”

“ไม่เลวเลย แต่ว่าบริษัทใหญ่มาก เดินดูแค่ครั้งเดียวไม่หมด หรอก”

ถังรั่วชูพูดอย่างน่าเสียดาย

“ไม่เป็นไร อนาคตยังอีกยาวไกล ครั้งหน้าค่อยมาอีกก็ได้ กลับ ไปห้องทำงานกันก่อนเถอะ”

ล้ซือจิ่นยิ้มบาง พูดจบเขาก็จูงมือถังรั่วซูเดินกลับไปยังห้อง ทํางาน

รอยยิ้มของผู้ซือจิ่นทำให้ผู้ซึ่งเหยาตาเกือบบอด

พระเจ้าช่วย!

นี่ใช่คนที่ทำงานอย่างเด็ดเดี่ยวไม่ลังเลอะไร คนที่เย็นชา เผด็จการและโหดเหี้ยม คนที่เฉยชาไร้อารมณ์ พี่ที่เหมือนภูเขาน้ำแข็งหมื่นปีที่ไม่มีวันละลายหรือเปล่าเนี่ย?

ในที่สุดเขาก็ยิ้มออกมาแล้ว แถมยังยิ้มอย่างอ่อนโยน ทำไมถึงมี ความเป็นมนุษย์อย่างนั้น?

เหลือเชื่อ เหลือเชื่อจริงๆ

ถ้าไม่เห็นด้วยตาของตัวเอง ให้ตายสู้ซึ่งเหยาก็ไม่เชื่อว่าพี่ชาย ตนเองจะยิ้มให้ใครแบบนั้น

“คุณชายสาม คุณจะไปไหมครับ?”

มู่หลิงเห็นอารมณ์อันยากที่จะอธิบายของผู้ซึ่งเหยา แล้วทำให้ เขาต้องกลั้นขำอย่างสุดขีด

ผู้หญิงที่ถูกตาต้องใจกลายมาเป็นพี่สะใภ้ของตัวเองภายในไม่กี่

วินาที เรื่องตลกของคุณชายสาม ทำให้เขาหัวเราะได้เป็นปี