ตอนที่ 9 เจ็บปวด

ตอนที่ 9 เจ็บปวด

ดินเนอร์งานแต่งสุดโรแมนติกมื้อหนึ่ง ทั้งสองใช้เวลารับ ประทานอาหารไปเกือบ 2 ชั่วโมง ถึงจะเสร็จสิ้นลง

เพราะรับประทานอาหารเสร็จเร็วเกิน หลังจากที่คิดเงินเรียบ แล้วสู้ซือจิ่นเลยเสนอให้อยู่ชมวิวทิวทัศน์ต่ออีกสักหน่อยแล้ว ค่อยกลับ

ถังรั่วซูก็ไม่ปฏิเสธ

ถึงแม้เธอและผู้ซือจิ่นจะแต่งงานกันในนามเท่านั้น แต่ก็ต้องบอก ว่า คืนนี้เป็นคืนที่เธอมีความสุขมากคืนหนึ่งเลยทีเดียว

สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือ เวลาที่ได้อยู่ข้างกายเขา เธอรู้เหมือนลืม เรื่องที่เลวร้ายบางอย่างไปหมดสิ้นโดยไม่รู้ตัว

เรื่องนี้ขนาดถังรั่วซูยังรู้สึกประหลาดใจอยู่มากทีเดียว

เห็นๆอยู่ว่าเธอนั้นรู้จักกับเขาได้ไม่ถึง 24 ชั่วโมงเท่านั้น แต่ไม่รู้ ว่าทำไม เขากลับทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยอย่างไม่ทราบสาเหตุได้
ทิวทัศน์ในเวลากลางคืนนั้นดีมากทีเดียว ลมพัดในเวลากลางคืน ดวงจันทร์แสงดาวที่ประกายระยิบระยับกลางท้องฟ้า ถังรั่วชูและ สู้ซือจิ่นขึ้นไปดูดาวบนหอดูดาวก่อน แล้วค่อยขึ้นไปเดินชมวิวบน เขาอีกเล็กน้อย

จนกระทั่งเวลาประมาณ 4 ทุ่ม อากาศเริ่มเย็นตัวลง สู้ซือจิ่นจึง ได้เสนอให้กลับ

เมื่อทั้งสองเดินลงมาจากเขาแล้ว สู้ซื้อจั่นก็มาส่งถึงรั่วถึงหน้า ประตูบ้าน

เมื่อถังรั่วชูลงมาจากรถแล้ว ก็กล่าวอำลากับ สู้ซือจิ่น : “ขอบคุณ โปรแกรมที่คุณจัดด้วยความตั้งใจคืนนี้นะคะ ขับรถกลับบ้านดี ๆ นะคะ”

ล้ซือจั่นยกมือข้างหนึ่งอยู่บนกระจกรถ แล้วมองไปทางเธอ ด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงโทนต่ำ ๆ ว่า : “เธอ จะเตรียมตัวย้ายมาบ้านฉันเมื่อไหร่?”

“ฉันจะกลับไปเริ่มเก็บของแล้วคะ ถ้าไม่มีปัญหาอะไร ก็น่าจะย้าย เข้าไปอยู่ในสองวันนี้คะ

ถังรั่วชูให้คำตอบที่แน่นอนกับเขา
สู้ซือจิ่นพยักหน้า แล้วยื่นมือข้างหนึ่งออกมาจากรถ “เอา โทรศัพท์มาให้ฉัน

ถังรั่ว ตื่นตกใจเล็กน้อย จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ยื่นให้อย่างว่า ง่าย ด้วยความสงสัย

ล้ซือจิ่นกดเบอร์โทรศัพท์ลงไป ก่อนพูดกับเธอว่า : “นี่เป็นเบอร์ โทรศัพท์ส่วนตัวของฉัน เก็บกระเป๋าเสร็จแล้ว ก็โทรหาฉัน ฉันจะ บอกให้มู่หลิงมารับเธอ”

หลังจากพูดคุยกันเสร็จ สู้ซือจิ่นก็ไม่ได้อยู่ต่อนานอีกแต่อย่างใด เขาเหยียบคันเร่ง จนกระทั่งตัวรถเคลื่อนตัวออกไป

ถังรั่วซูยังคงยืนส่งรถของเขาที่ไกลออกไปอยู่ที่เดิม จน กระทั่งไม่เห็นแล้ว ถึงได้เดินเข้าไปในบ้าน

เวลานี้ ภายในบ้านเหลือแค่เพียงโคมไฟส่วนหนึ่งที่ยังเปิดสว่าง จ้า

ถังรั่วชูเดินเข้าไปในบ้าน ลุงจ้าวคนดูแลบ้านได้เดินออกมา ต้อนรับ ก่อนจะพูดกับเธอด้วยความเคารพว่า “คุณหนูคะ คุณ ผู้ชายบอกว่าถ้าคุณหนูกลับมาแล้วบอกให้ขึ้นไปหาเขาที่ห้อง สมุดด้วยค่ะ เขามีเรื่องจะพูดกับคุณหนู”
ถังรั่ว ตกใจเล็กน้อย เหนือความคาดหมายมากทีเดียว เธอมอง ไปยังห้องสมุดแวบหนึ่ง ก่อนพึมพำขึ้นว่า : “เขามีเรื่องอะไรจะคุย กับฉันกัน?”

“คือ…..”

คนดูแลบ้านลังเลเล็กน้อย ก่อนจะมองไปทางเธออย่างอดไม่ ได้ : “คุณหนูคะ จริง ๆ แล้ววันนี้คนของตระกูลมาหาคะ งาน แต่งงานของคุณหนูรั่วรั่วและคุณชายหยินเฟิง ได้ถูกกำหนด เรียบร้อยแล้วค่ะ วันที่…….วันที่คุณหนูจะแต่งงานกับคุณชายอ่ะ คะ”

“อะไรนะ?”

ถังรั่วชูสีหน้าแข็งทื่อไปทันที ไม่อยากจะเชื่อ

“คุณหนู อย่าเสียใจไปเลยคะ

ลุงจ้าวทอดถอนใจ มองไปทางถังรั่วชูด้วยความเป็นห่วง กลัว เธอจะคิดไม่ตก

ถังรั่ว ไม่ได้พูดอะไร เธอกลับรู้สึกได้ถึงความเย็นที่เกาะกุม หัวใจของเธอ ทะลักมาทั่วทั้งหน้าอก เย็นจนหายใจลำบาก
ถังรั่วชูสูดหายใจเข้าลึก ๆ พยายามอดกลั้นความรู้สึกเจ็บปวดเอา

ไว้ในใจ แล้วเดินไปยังห้องสมุดอย่างช้า

ประตูห้องสมุดนั้นไม่ได้ปิดแต่อย่างใด เธอมองทะลุผ่านประตู เข้ามา จนกระทั่งเห็นพ่อของเธอ กำลังนั่งดื่มชาอยู่บนโซฟา

ถังรั่ว ก๋ามือเล็กน้อยก่อนจะผลักประตูเข้ามา

“กลับมาแล้วเหรอ?”

“ลุงจ้าวบอกว่าพ่อมีเรื่องจะคุยกับหนู พ่อจะคุยอะไรคะ?”

เมื่อถังรั่วชูเข้ามา ก็ถามขึ้นทันที น้ำเสียงในการพูดก็เย็นชา เหมือนกับนํ้าแข็งหลายพันปีอย่างไรอย่างนั้น

ดูเหมือนว่าถังสังจะเคยชินกับกิริยาท่าทางของถังรั่วชูไปแล้ว เลยไม่ได้ใส่ใจมากนัก เขาวางแก้วชาในมือลงอย่างช้า ๆ แล้วพูด ขึ้นว่า : “ทีเรียกแกมาก็เพื่ออยากบอกกับแกว่า งานแต่งของพี่สาว แกและจี้หยินเฟิงได้ถูกกำหนดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว”

นัยน์ตาของถังรั่วชู นั้นดูโปร่งใส น้ำเสียงที่ดูเย็นชาราวกับถูก ปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งอย่างไรอย่างนั้น ได้ดังขึ้นมาว่า :”หนู แล้วคะ”

“แกรู้แล้ว?”

ถังสังตกใจเล็กน้อย ดูเหมือนจะเหนือความคาดหมายมากที เดียว

“ใช่ค่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะลุงจ้าวบอกกับหนู หนูก็คงจะไม่รู้หรอกค่ะ ว่า ‘พ่อที่แสนดี’ ของหนูได้แทงข้างหลังลูกสาวของตัวเองแล้ว”

ถังรั่วชูหัวเราะด้วยความเยาะเย้ยออกมา แววตาแสดงออกถึง เจตนาร้ายอย่างชัดเจน

“แกจะพูดอะไร?”

สีหน้าของถังสังเคร่งขรึมขึ้นมาทันใด เมื่อถูกคำพูดและแววตาที่ ดอกตัญญูของถังรั่วชู กระตุ้นให้รู้สึกไม่พอใจ

“หนูพูดผิดเหรอคะ? เมื่อวันก่อน จี้หยินเฟิงยังเป็นคู่หมั้นของหนู อยู่เลย เขาทรยศหนู ไปมีสัมพันธ์กับหญิงชั่วอย่างกู้ริ้วรั่วนั้น พ่อ ไม่ทักท้วงเรื่องงานแต่งของพวกเขาก็ช่าง ถึงอย่างไรก็ตกลง กันแล้ว ! แล้วพ่อเอาลูกสาวในใส้ไปไว้ไหนคะ?
ถังรั่วชูมองไปทางเขาด้วยความโกรธ น้ำเสียงขุ่นเคืองอย่างไม่ ปิดบัง

สําหรับถังรั่ว แล้ว เธอไม่ได้สนใจที่จี้หยินเฟิงนอกใจ และเธอก็ ไม่ได้สนใจที่รั่วรั่วตั้งใจกลั่นแกล้งเธอด้วย แต่เมื่อเธอรู้ว่าถังสั่ง ยอมรับเรื่องงานแต่งของชายชั่วหญิงเลวนั้น จนกระทั่งเลือกวัน ของเธอและจี้หยินเฟิง ที่เป็นกําหนดการเดิมอีกด้วย เธอเลยรู้สึก ผิดหวังอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

เห็นได้ชัดว่าถังสังนั้นขาดความมั่นใจ เมื่อถูกถังรั่ว ตำหนิแบบ นี้ แววตาหวั่นไหว เลยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงมา: “รั่วชู พ่อรู้ ว่าแกรู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรม แต่เรื่องของพี่สาวแกและหยิน เฟิง ไม่สามารถย้อนกลับได้แล้ว พ่อเลยทำได้เพียงแค่ยอมรับ เรื่องแต่งงานของพวกเขา อีกสามวัน จะเป็นงานหมั้นของรั่วรั่ว แล้ว วันแต่งก็หลังจากนั้นอีกสองเดือน ในฐานะเป็นส่วนหนึ่งของ ตระกูลถัง ถึงตอนนั้นแกก็ต้องเข้าร่มงานด้วย ดังนั้น เรื่องนี้ แก อย่ามาคิดเล็กคิดน้อยเลย”

เมื่อฟังจบ ถังรั่ว ไม่กล้าที่จะเชื่อหัวของตัวเองเลยจริง ๆ

“พ่อ…..พูดอะไร? พูดอีกรอบได้ไหมคะ?

ถังรั่วซูคิดว่าตัวเองนั้นฟังผิดไปแน่ ๆ
เขา…..บอกให้เธอไปร่วมงานหมั้นของหญิงชั่วชายเลวคู่นั้นอ่า

นะ?

“ฮ่าฮ่าฮ่า………

ถังรั่วชูเบิกตากว้างอย่างเหลือเชื่อ รู้สึกได้ถึงเลือดลมได้ทะลัก ขึ้นมาบนศีรษะของเธอแล้ว โกรธจนต้องระเบิดหัวเราะออกมา : “พ่อเป็นพ่อที่แสนดีของหนูจริง ๆ เลยคะ ! กู้ริ้วรั่วแย่งคู่หมั้นของ หนูไป พ่อกลับไม่เรียกความยุติธรรมให้กับหนู และยังให้หนูไป ร่วมงานหมั้นของเธออีก? ฮ่าฮ่าฮ่า วันนี้ได้เปิดโลกทัศน์ของหนู อย่างแท้จริงเลยคะ ลูกสาวของตัวเองแท้ๆ ดันกลายเป็นลูกนอก ไส้ แต่ไปเอาภาระที่มาจากเมียน้อยมาล้างเนื้อตัวให้กลายเป็น หยก”

“หนูละอยากจะถามพ่อจริง ๆ พ่อไม่ใช่พ่อแท้ ๆ ของหนูใช่ไหม? ถ้าไม่ใช่ ก็รบกวนช่วยบอกหนูสักนําเถอะ แต่ถ้าเป็นลูกสาวของ พ่อจริง พ่อท่าให้หนูเสียใจอย่างสุดชิงเลย !

ประโยคเหล่านั้นของ ถังสั่ง ช่วยกระตุ้นความโกรธถังรั่วซู ได้ มากทีเดียว สําหรับเธอที่ดูเหมือนคนบ้าไปแล้วในตอนนี้ จึงได้พูด ออกมาอย่างไม่เกรงกลัว

“นังลูกนอกคอก ! ”

ถังสั่งระเบิดความโกรธออกมาในที่สุด : “เรื่องนี้รั่วรั่วทำไม่ถูกต้องก็จริง แต่เธอท้องไปแล้ว มาถึงขั้นนี้แล้วมันแก้ไขอะไรไม่ ได้แล้ว พ่อจะไปแยกพวกเขาออกจากได้ยังไง? สาเหตุที่พ่อไม่ ตำหนิเธอ เพราะพ่อเห็นแก่หน้าของป้าเสี่ยวหวั่น แกไม่เข้าใจเห รอ?”

“ดังนั้น หนูก็เลยต้องกลายเป็นคนเสียสละคนนั้น ใช่ไหมคะ?”

ถังรั่วชูหัวเราะอย่างเย็นชาออกมา เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ พยายามอดกลั้นความผิดหวังและความเหน็บใจเอาไว้ในใจ ก่อน จะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า : “พ่อไม่สมควรเป็นพ่อขอหนู เลยคะ ถ้าแม่ยังมีชีวิตอยู่ แม่จะไม่มีวันรังแกหนูแบบนี้แน่

เมื่อพูดประโยคนี้จบ เธอก็หมุนตัวออกไปโดยไม่หันกลับมาอีก

วินาทีที่จะก้าวพ้นประตูไป เธอได้หยุดลง ก่อนนจะพูดเสริมขึ้น ว่า : “สองวันนี้ หนูจะย้ายออกไปอยู่ข้างนอก งานหมั้นของ กู้รั่ว รั่ว หนูขอไม่ไปนะคะ พ่อยกเลิกความคิดนี้ไปเถอะคะ”