ตอนที่ 7 จะฉลองคืนแต่งงานยังไง

ตอนที่ 7 จะฉลองคืนแต่งงานยังไง

ณ เวลาพลบค่ำ ถังรั่วชูเลิกงานแล้ว และได้ออกจากบริษัทมากับ สั่งอานหยี

จากนั้นทั้งสองคนก็แยกกันหน้าประตูก ก่อนแยกกัน สังอานหยี ก็ได้ถามเธอด้วยความเป็นห่วงว่า : “รั่วชู เธอกลับไปอยู่บ้านของ ฉันสักสองสามวันก่อนดีไหม?”

เธอไม่ค่อยวางใจให้รั่วชูกลับบ้านเท่าไหร่นัก เธอต้องอยู่ชายคา เดียวกับกู้ริ้วรั่ว ทั้งสองคนต่างก็เกลียดกันอย่างกับอะไรดี แล้ว นิสัยไม่ดีของกูรั่วรั่วนั้น อาจจะกำลังคิดหาทางมาทำร้าย ถังรั่ว อยู่ก็เป็นได้

ถังรั่วชูเห็นปุ๊บก็รู้ในทันทีว่าเพื่อนของตัวเองกำลังกังวลเรื่อง อะไร จึงอดที่จะทอดถอนออกมาในใจไม่ได้

“อานหยีขอบคุณในความหวังดีของเธอนะ แต่ฉันรับมือได้

กู้รั่วรั่วแค่คนเดียว เธอไม่มีอะไรต้องไปกลัวหล่อน

อีกทั้ง เธอเองก็รับปากกับผู้ซือจิ่นไปแล้วว่าจะย้ายไปอยู่กับเขา ดังนั้น จึงอยากกลับไปเตรียมของสักหน่อย
“แต่ว่า……”

สั่งอานหยียังอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่เมื่อเห็นสีหน้าเด็ด เดี่ยวของถังรั่ว แล้ว จึงทำได้เพียงแค่ทอดถอนใจ : “ก็ได้ ในเมื่อ เธอตัดสินใจแล้ว งั้นฉันก็จะไม่บังคับเธอละกัน แต่เธอต้องสัญญา กับฉันนะ ถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น จําไว้ต้องรีบโทรหาฉันทันที เข้าใจไหม?”

“รู้แล้ว ๆ”

“งั้นฉันไปก่อนนะ กลับดี ๆ ละ”

“อื้อ ฉันไปนะ”

เมื่อกล่าวลากับ สังอานหยี แล้ว ถังรั่วชูก็ไม่ได้อยู่ที่นี่นานนัก เธอหมุนตัวเตรียมจะกลับบ้าน

แต่หลังจากที่เพิ่งจะเดินไปได้ไม่กี่ก้าว รถยี่ห้อไม่บัคหรูหราของ ตระกูลสูงศักดิ์คันหนึ่งก็ได้ขับมาจากด้านหลัง จากนั้นก็มาจอดอยู่ ด้านข้างของเธอ

เมื่อประตูถูกเปิดออก ก็เห็น มู่หลิงลงมาจากตำแหน่งคนขับแล้ว เดินเข้ามา ก่อนจะพูดกับถังรั่ว ด้วยท่าทางสุภาพว่า : “คุณนาย ท่านประธานเชิญคุณนายขึ้นรถครับ
ถังรั่ว ตื่นตกใจไม่น้อย จากนั้นก็มองไปยังทิศทางของนิ้ว

ซึ่งก็เห็นว่า ผู้ซือจิ่นกำลังนั่งอยู่ด้านหลังของรถคันหรูหรา ดวงตาที่คําขลับได้มองทะลุกระจกมาทางเธอ ด้วยแววตาที่ดู เนือยหน่าย

ถังรั่วชูพยักหน้า แล้วขึ้นรถอย่างว่าง่าย จากนั้นก็ไปนั่งอยู่ข้าง กายของลูซือจิ่น ก่อนจะมองไปทางเขาด้วยแววตางุนงง : “ท่าน ประธานกลับไปแล้วไม่ใช่เหรอคะ?”

เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน เขากระโดดจากบริษัทสือรุ่ยมาที่นี่อย่าง รวดเร็ว แถมพอจะกลับก็กลับอย่างเร็วอีกต่างหา

เธอเลยคิดว่าเขาคงจะกลับไปนานแล้ว นึกไม่ถึงว่าเขาจะยัง ปรากฏตัวที่นี่อีก

“เปล่า รอเธอ”

สู้ซือจิ่นชำเลืองมองไปยังเธอด้วยท่าทางสบาย ๆ ฟังจากน้ำ เสียงของเขาแล้วก็ดูเหมือนว่าเขารอเธอนานมากแล้วอย่างนั้น แหละ

ถังรั่วซูรู้สึกเกินความคาดหมายมากทีเดียว
ประธานประจำตระกูลลู่ผู้สูงศักดิ์ รอเธอด้วยตัวเอง?

“เอ่อ…….มีเรื่องอะไรรึเปล่าคะ?” ถังรั่วซูรีบถามขึ้นทันที

“ไม่มีอะไร แค่อยากจะถามคุณภรรยาสักหน่อย ว่าแต่งงานครั้ง แรก คิดเรื่องคืนแต่งงานบ้างไหม?

น้ำเสียงของ จู้ซือจิ่น ราบเรียบมาก เหมือนกับการถามคำถาม ทั่วไป แต่กลับสร้างความตื่นตกใจมากไม่น้อย

ถังรั่วชูตกใจถึงกับตะกุกตะกักทีเดียว : “คิด……..คิดอะไรนะ? ฉัน…..ไม่มีคิดอะไรเลยนะ ทำไมจู่ ๆ ถึงถามคำถามนี้ขึ้นมาละ?”

ทั้งสองคนฟอร์มทีมขึ้นมาก็จริง แต่นั้นเป็นเพราะว่าทั้งสองฝ่าย มีในสิ่งที่ต้องการ เขาต้องแต่งงานตามที่สัญญาไว้กับที่บ้าน ส่วน เธอก็บังเอิญหาคนแต่งงานด้วยพอดี

ทั้งสองคนไม่มีข้อผูกมัดทางด้านอารมณ์ และยิ่งด้านความ รู้สึกก็แล้วใหญ่เลย ดังนั้น คืนแต่งงานสำหรับถังรั่วชูแล้ว ไม่ได้ มีความคิดเห็นแต่อย่างใด เธอเองก็ไม่คิดว่า สู้ซือจิ่น จะคิดมาก อะไรด้วย

…..อย่างน้อย ก่อนหน้านั้นเธอก็คิดแบบนี้ !
“แต่งงานกันครั้งหนึ่งอย่างยากลำบาก คืนแต่งงาน ฉันเลยรู้สึก

ว่าเราไม่ควรจะเสียใจภายหลัง”

สู้ซือจิ่นมองไปทางเธอด้วยสายตาราบเรียบ ดวงตานิ่งเฉยคู่นั้น ซ่อนความซุกซนอยู่เล็กน้อย

“คุณหมายความว่า?”

ถังรั่ว มองไปทางเขาด้วยความตกใจ

ถึงแม้เธอจะยอมตกลงกับเขาว่าจะเป็นภรรยาที่ดีก็ตาม แต่ ในนี้ไม่ได้รวมถึงการร่วมห้องของสามีภรรยากันสักหน่อย เขา…..คงจะไม่ได้เข้าใจอะไรผิดหรอกใช่ไหม?

“เธอละ?”

ล้ซือจิ่นจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม ดวงตาดำขับคู่หนึ่ง สุขสกาวราวกับ เทียนไข

ใจของถังรั่วชูเต้นรัวขึ้นมาในทันใด ก่อนนจะพูดขึ้นด้วยความ กระวนกระวายใจ : “ฉัน….ฉันจะไปรู้ได้ยังไง? แต่ก็คุณลู่นึกไม่ ถึงว่า จะให้ความสนใจกลับคืนด้วย

ผู้ซือจั่นยักไหล่ ริมฝีปากบางกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย จากนั้นก็พูดขึ้นว่า : “ฉันมักให้ความสนใจกับเรื่องใหม่ ๆ อยู่เสมอ ถึง แม้ว่าเธอกับฉันจะแต่งงานกันเป็นทางการแล้วก็ตาม แต่ฉันก็ยัง ไม่อยากให้คืนแต่งงานทำแบบขอไปทีหรอก ……..อย่างน้อย ๆ เธอก็ต้องให้ความสำคัญกับดินเนอร์ฉลองบ้าง

“แฮกแฮก——”

ถังรั่วชูถึงกับสำลักออกมาไม่หยุดเลยทีเดียว : “ที่…..คุณบอกว่า ไม่อยากให้เสียใจ หมายถึงเรื่องดินเนอร์อย่างนั้นเหรอ?”

“แน่นอนนะสิ ! หรือว่าคุณภรรยาไม่ได้หมายถึงแบบนี้เหรอ ? หรือว่าเธอชอบวิธีแลกเงินเหมือนกับผู้หญิงกลางคืนพวกนั้น

ล้ซือจิ่นจ้องมองไปทางเธอ ดวงตาดำขลับนั้นเต็มไปด้วยความ

เย้าแหย่

แก้มทั้งสองของถังรั่ว แดงระเรือขึ้นมาในชั่วพริบตาเดียว ตามคำพูดของผู้ชายคนนี้

เธอเขินอาย จนอยากจะแทรกลงไปในดินให้รู้แล้วรู้รอดไป
หน้าไม่อายเลยจริง ๆ !

ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ เดิมที่ผู้ซื้อจีนก็ไม่ได้คิดจะให้เธอมา ปฏิบัติอย่างสามีภรรยากับเขาอยู่แล้ว เขาเพียงแค่ถาม ว่าเธอ คิดยังไงกับคืนแต่งงานเท่านั้น

ผลสุดท้ายเธอเองที่เข้าใจผิด และคิดฟุ้งซ่านไปครึ่งค่อนวัน

เธอกลับไม่เคยคิดมาก่อน ถึงผู้ซือจิ่นจะคิดอะไรกับเธอขึ้นมาจริง ๆ แต่ตามสัมพันธ์ทางกฎหมายการจดทะเบียนของทั้งสองคน เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ