บทที่ 263 ปาฏิหาริย์ของยาอาการแพ้ท้อง

อันหลังหยุนและกง งวออกจากวังไปที่ จวนแม่ทัพ พักค้างคืนทีนั่นหนึ่งคืน ออกจาก เมืองหลวงเพื่อไปท่องเที่ยวในวันถัดมา

จูน ทราบเรื่องที่หยุนโล่ชวนตั้งครรภ์ กระทบจิตใจรุนแรงดั่งฟ้าผ่า นั่งบนเตียงเป็น วันๆ ไม่ลุกขึ้น และไม่ยอมกินข้าวพักผ่อน

อ่องตวนอธิบายกับนางหลายหน นางก็ อดไม่ได้ที่จะร้องไห้

แต่ในใจนางไม่ใช่ความเสียใจ แต่เป็น ความเจ็บที่เกลียดชัง

อ๋องตวนไม่ได้เรื่อง ยังกล้าอยู่กับหยุ นโล่ชวนลับหลังนาง

ความโกรธ จะกลืนหายไปได้อย่างไร ตอนนี้นางกลายเป็นตัวตลกของคนทั้งเมือง หลวงไปเสียแล้ว

เกลี้ยกล่อมอยู่สองวัน จนฝันดื่มโจ๊ก ไปเล็กน้อย ขอร้องให้อ่องตวนถอดถอนนาง ด้วยตนเอง

เวลานี้ในใจกง งหยินรู้สึกสับสนไปหมด เมื่อคิดถึงเรื่องเงินหกหมื่นตำลึง เขาก็ไม่ สามารถเผชิญหน้ากับจุนฉูฉูได้

ก่อนสมรสเขาสามารถไม่ถามไม่เรียก ร้อง แต่สมรสแล้วเกิดเรื่องเช่นนี้ เขาควรทํา อย่างไร?

จนฉูฉูร้องไห้จนเป็นลมไป อ๋องตวนกัม อุ้มนางวางบนเตียง ให้คนดูแลอย่างดี แล้วไป ที่นําหนักทั่วกงก่อน

วันนี้สีหน้าของหยุนโล่ชวนไม่ดี กินอะไร ไม่ลงเลย กินอะไรเข้าไปก็อาเจียนออก

เมื่ออ๋องตวนมา ทุกคนที่ตำหนักก้วกงก็ ยุ่งวุ่นวายไปหมด ฮูหยินใหญ่เดินไปมาอยู่ หน้าห้องโถงอย่างเป็นกังวล

เป็นเช่นนี้ต่อไป ต้องอาเจียนจนร่างกาย

ทรุดแน่ กินอะไรไม่ลง ยังเอาแต่อาเจียนออก

แม่นมวยก็ไม่เคยเห็นอาการแพ้ท้องที่ หนักขนาดนี้มาก่อน แม้ว่าจะมีประสบการณ์ แม้แต่ดื่มน้ำยังอาเจียนเห็นได้น้อยมาก

ไม่ได้กินอะไรทั้งวัน ในกระเพาะไม่มี อาหาร ยังอาเจียนออกมาเป็นน้ำได้ ก็แปลก เช่นกัน!

อ่องตวนเข้าไปเห็นหยุนโล่ชวนนอน อาเจียนอยู่บนเตียง เขาตกใจเมื่อเห็น: “นี่เกิด อะไร น?”

แม่นมวยรีบถอนสายบัว หันไปดูแลหยุ นโล่ชวนต่อ

“นี่เป็นอาการแพ้ท้องเพคะ แต่อาการ หนักเช่นนี้เห็นได้น้อยมาก อาเจียนตั้งแต่เช้า จรด า แม้แต่ นําเดียวก็กลืนไม่ลงเพคะ”

แม่นมวยก็เป็นกังวล หมอหลวงในวัง มาแล้ว ทั่วทั้งตำหนักทั่วกงก็อกสั่นขวัญหาย ไปตามๆ กัน กงชิงหยืนเดินไม่กี่ก้าวไปยังตรงหน้าหยุ นโล่ชวน นั่งลงกอดนางแล้วลูบให้นาง เห็นว่า มีน้ำอยู่ในตาของนาง รู้สึกหงุดหงิดโดยไม่มี เหตุผล: “มีลูกทําไมยากเพียงนี้?”

ทุกคนในห้องมองกง งหยิน แต่หยุนโล่ ชวนกลับยิ้มไม่ออกร้องไห้ก็ไม่ได้

หม่อมฉันก็ไม่รู้เหมือนกันเพคะ” หยุ นโล่ชวนมุ่ยปาก ทรมานอย่างมาก

สีหน้ากงชิงหยืนนิ่ง: “ไปเชิญพระชายา เสียนที่จวนอ๋องเสียนมา นางมีวิธีอย่าง แน่นอน”

แม่นมวยก็ผงะไปเช่นกัน ลืมเรื่องนี้ไป ได้อย่างไร

รับสั่งให้คนไป จวนอ๋องเสียน ที่นี่ก็ อดทนไปก่อน จวนอ๋องเสียน แต่ทางด้านจวน อ๋องเสียนว่างเปล่า

ผู้ที่ไปกลับมาแจ้งแม่นเว่ย คนไม่อยู่ที่ จวน ติดตามอ่องเสียนออกไปท่องเที่ยวนอก เมืองแล้ว

อ๋องตวนโมโห! “นางไม่อยู่ครรภ์ที่เรือน ออกไปเที่ยวอย่างนั้นหรือ? นางคิดอะไรอยู่ รู้ ทั้งรู้ว่าชวนเอ๋อเป็นเช่นนี้ พวกเขาก็ยังออก ไป?”

อ่องตวนกังวล มองดูหยุนโล่ชวน อาเจียนเช่นนี้ เขารู้สึกเสียใจที่เก็บเด็กคนนี้ไว้

กําหนักทั่วกงก็หมดความคิดเห็น ทำไม

ต้องออกไปเที่ยวในเวลานี้ด้วย?

ลนลานวิตกกังวล แม่นมวยก็เสียความ รู้สึกเช่นกัน

“ท่านอ๋อง ตอนนี้ควรทําอย่างไรดี เพคะ?” แม่นมวยจึงทำได้เพียงถามอองตวน

อ๋องตวนโมโห “ไปตามนอกเมือง”

อ่องดวนส่งคนไปตามหานอกเมือง จน ฉูฉูทางนี้ก็ได้รับรู้ข่าว

นางเหยียดตัวลุกจากเตียง แต่งเนื้อแต่ง ตัว พาคนจากจวนอ๋องตวนไปที่ตำหนักกั่วเง ขอพบฮูหยินใหญ่ าหนักก้วกง

เห็นแกศักดิ์ศรี หรือเกียรติยศของฮ่องต วน และยังเป็นช่วงเวลาวิกฤตินี้ ฮูหยินใหญ่ตำ หนัก แกงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากให้เกียรติ แล้วพบจนจนฉูฉู

ไม่คิดว่าจุน จะหยิบกล่องสีทองเล็กๆ ออกมา

“สิ่งนี้คือยาอาการแพ้ท้อง ที่ทางตระกูล ให้มา บรรพบุรุษตระกูลจุนของพวกเรามีผู้ที่ เป็นหมอ การวิจัยในด้านนี้โดยเฉพาะ ตอนที่ บรรพบุรุษจากไปได้เก็บยาอาการแพ้ท้องไว้ อยู่บ้าง แต่ไม่มาก ดังนั้นหญิงทุกคนมีคนละ เม็ด นี่คือสิ่งของติดตัวเมื่อข้าออกเรือนวันนี้ นำมาให้หวังว่าชายารองหยุนจะมีอาการดีขึ้น บ้าง”

ฮูหยินใหญ่ตำหนักทั่วกงเคยได้ยินยา อาการแพ้ท้องมาก่อน หลายปีก่อนว่ากันว่า เคยมีอาการเช่นนี้กับไทเฮาองค์ก่อนในวังอยู่ ครั้งหนึ่ง ทรมานราวกับตายทั้งเป็น ต่อมา ตระกูลจนได้ให้ยาอาการแพ้ท้องเม็ดหนึ่งมา กิน อาการ งดีขึ้น

แต่ฮูหยินใหญ่สําหนักกั๋วกงไม่แน่ใจเช่น กันว่ายาเม็ดนี้เป็นของจริงหรือปลอม ยิ่งไป กว่า น น จะดีขนาดนี้เลยหรือ?

หรือว่า นางต้องใช้โอกาสนี้ เพื่อขอให้ อภัย

ฮูหยินใหญ่ตำหนักทั่วกงลังเลครู่หนึ่ง ให้คนเชิญแม่นเว่ยและอ่องตวนมา

อองตวนประหลาดใจเมื่อเห็นจนฉ “พระชายามาแล้วหรือ?”

สามีภรรยาเจอกันในสถานการณ์เช่นนี้ ก็ น่ากระอักกระอ่วนเช่นกัน จนฉูฉู่เดินขึ้นหน้าถอนสายบัว: “ท่าน

อ๋อง”

“อืม ร่างกายดีข้นแล้วหรือ?” สําหรับจุน ฉูฉี อ๋องตวนมีความซับซ้อนที่ไม่สามารถ ปล่อยวางได้ แต่เขาไม่สามารถให้อภัยนางที ไปหาอ๋องเสียน ประพฤติตัวไม่เหมาะสมต่อ อ๋องเสียน

“แม่นมเว่ย อ๋องตวน หม่อมฉันเรียกพวก ท่านมา เพราะพระชายาดวนนยาอาการแพ้ ท้องมาให้เม็ดหนึ่ง พระชายาดวนจะมอบให้ให้ ชวนเอ๋อ ดังนั้นหม่อมฉันต้องการเจรจาเรื่องนี้ กับพวกท่าน”

อ๋องตวนรู้สึกประหลาดใจ แต่เขาก็นึก ขึ้นได้ ที่จริงแล้ว ตอนที่สมรสกับจุนจู มีสิ่งนี้ ในรายการของขวัญ

เขายังตั้งใจพูดติดตลกเกี่ยวกับเรื่องของ ยาอาการแพ้ท้อง จุนฉูฉูอธิบายว่าแบ่งมาให้ นาง ไม่มาก มีเพียงเม็ดเดียว

แม่นมเว่ยก็นึกขึ้นได้ เดินไปเปิดกล่องดู นางก็จําไม่ได้แล้วเช่นกัน

“ไปเชิญราชครูจุนมาเถิด” แม่นมวยตาม ปกติแล้วไม่มีอำนาจมากขนาดที่จะทำเช่นนี้ได้ นางทําได้เพียงปรึกษาหารือกับฮูหยินใหญ่ดำ หนักก๋วกง ความหมายนี้คือขอให้ฮูหยินใหญ่ กําหนัก วกงออกหน้า

ฮูหยินใหญ่กําหนักก้วกงมีเหตุผลที่ไม่ อาจเข้าใจได้ แต่เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับร่างกาย ของหยุนโล่ชวน อาเจียนเช่นนี้ต่อไปก็ไม่ใช่ ทางออกที่ดี ดอนนี้คนในวังก็มาแล้ว ก็ยังทำ อะไรไม่ถูก

ยาอาการแพ้ท้องก็ถือได้ว่าเป็นยาช่วย ชีวิต อย่างไรก็ต้องใช้

“เชิญราชครูจุนมาเถิด” ฮูหยืนใหญ่ต่า หนักทั่วกงตัดสินใจ คนของตำหนักกั๋วกงไปที่ จวนของราชครูจุน ในไม่ชำราชครูจุนก็มาที่นี่

ก่อนมาก็ได้ยินมาแล้วบ้าง

เรื่องของจุนจู ราชครูจนไม่อยากยุ่ง

เกี่ยวเลย แต่ตัวนางเองยังคงคิดร้ายไม่อายใจ เขาทําอะไรได้

แล้วแต่นางเลยแล้วกัน ราชครูจุนถึงตำหนักทั่วกงไปพบฮูหยิน ใหญ่ าหนักทั่วกง สถานะของทั้งสองไม่มี ความแตกต่าง กล่าวทักทายเพียงไม่กี่คำ ฮู หยินใหญ่ตำหนักกั๋วกงก็พูดเรื่องยาอาการแพ้ ท้องขึ้น

ราชครูจุนเหลือบมองจน เข้าใจดีว่า จุดประสงค์ที่ให้เขามาเป็นพยานว่าหากมี อะไรผิดพลาด ตระกูลจุนก็จะต้องมีส่วน เกี่ยวข้องด้วยเช่นกัน

ราชครูจุนเหลือบมองจนอู รู้สึกผิดหวัง ในตัวนางมาก

หันไปหยิบกล่องเปิดออก หลังจากตรวจ สอบยืนยันราชครูนกล่าว: “คือยาอาการแพ้ ท้องของตระกูลจุนจริงๆ

“อืม อย่างนั้นก็ดี”

ฮูหยินใหญ่ตำหนักกั๋วกงถอนหายใจโล่ง ไม่สนว่าตอนนี้จุบฉูฉูมีจุดประสงค์อะไร ก็รับ เอาไว้แล้ว ร่างกายของหลานสาวสําคัญ

“แม่นมวยรบกวนท่านด้วย

แม่นมวยนํายาอาการแพ้ท้องไปที่หยุ นโล่ชวน ให้หยุนโล่ชวนกินยาอาการแพ้ท้อง ผ่านไปครึ่งชั่วยามหยุนโล่ชวนก็หายเป็นปกติ แล้ว ยังสามารถกินอะไรได้บ้างแล้ว

แม่นมวยดีใจ ยาอาการแพ้ท้องฤทธิ์ที่วิ

เศษจริงๆ

ฮูหยินใหญ่กําหนักทั่วกงและคนอื่นๆ ได้ยินก็รู้สึกโล่งใจ อ๋องตวนอดไม่ได้ที่จะมอง ไปที่จนมากขึ้นอีกครั้ง

ก่อนฟ้ามืด จุนฉูฉูออกจากตำหนักทั่วก งกลับไปจวนอ่องตวน อ่องตวนก็กลับไปพร้อม

น