บทที่25ดาบมรณะ

วังฮั่วหยาง

“ไท่เฟย”

ใบหน้าของจุนฉูฉูเศร้าหมองฮั่วไท่เฟยมองดูนาง”ข้ารู้ ดีลำบากเจ้าแล้ว”

ฮั่วไท่เฟได้รับข่าวว่าหวางฮองไทออกหน้าแล้วเรื่องนี้

พวกเขาจึงไม่อาจเกี่ยวข้องอีกต่อไป

ให้ท่องบันทึกบรรพชนนี่เป็นการลงโทษแบบไหนกัน? บุตรชายของนางยังคงนอนอยู่บนเตียงคนเป็นแม่ อย่างนางจะปล่อยไปง่ายๆได้อย่างไร

จุนฉูฉูเช็ดน้ำตาของตน”ไท่เฟยเป็นลูกที่ไม่ดีเองถึงได้ ทำให้ท่านอ๋องตวนได้รับบาดเจ็บ” “นี่ไม่ใช่ความผิดของเจ้าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายดายเจ้า

กลับไปดูแลหยินเอ่อให้ดีๆข้ารู้ว่าเจ้าได้รับความทุกข์ใจ

จากอันหลิงหยุนผู้นั้น”ดวงตาของฮั่วไท่เฟยดุร้าย”ข้า

ไม่มีทางปล่อยไปเช่นกัน”

จุนฉูฉุถามด้วยความสงสัย”ไท่เฟยฮองไทเฮาไม่ยุ่ง เกี่ยวกับเรื่องในวังมาหลายปีเหตุใดครั้งนี้ถึงได้ออก หน้า?”

ฮั่วไท่เฟยมองดูรอบด้านจากนั้นจึงเอ่ยกระซิบ”เรื่องครั้งนี้แปลกทุประหลาดอย่างยิ่งฝ่าบาทถูกวางยาพิษ และถึงแม้ว่าการลอบสังหารเสียนอ่องจะไม่ได้ถูก รายงานไปในวังแต่ฮองไทเฮาจะต้องรับรู้เรื่องราว ทั้งหมดอย่างแน่นอนบวกกับเรื่องที่ตวนอ่องได้รับบาด เจ็บภายในวังจะต้องสั่นคลอนในเวลานี้ฮองไทฌอาออก หน้าย่อมต้องมีเรื่องน่าหวาดหวั่นเกิดขึ้นแน่”

“ฮองไทเฮาผู้นั้นหลายปีมานี้ไม่ยุ่งราชการการออก หน้าของนางสามารถทำให้ราชสำนักสั่นคลอนได้หรือ เพคะ?”จุนฉูฉูแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ

ฮั่วไท่เฟยมองไปที่จุนฉูฉู”ถึงแม้หวางฮองไทเฮาจะเพิก เฉยต่อเรื่องราวต่างๆ ในวังมานานหลายปีแต่ที่ผ่านมา นางไม่เคยปล่อยตนให้สบายเรื่องราวนองเลือดทั้งหลาย ในวังนางล้วนเคยผ่านมาแล้วทั้งนั้น

อย่างไรก็ตามข้าก็อยากรู้อย่างยิ่งเช่นกันว่าในเวลานี้ เป็นผู้ใดกันแน่ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องวุ่นวายและวางยา ฮ่องเต้”

ในใจของจุนฉูฉูกระตุกสั่นเทาและมองดูฮั่วไท่เฟย”ฮั่ว ไท่เฟยฝ่าบาทถูกวางยานับเป็นเรื่องที่ไม่ดีสำหรับพวก เรานั้นหรือเพคะ?” “แน่นอนว่ามันไม่ดีหากฝ่าบาทเกิดเรื่องผู้ต้องสงสัย ย่อมต้องหนีไม่พ้นบุคคลสองคนนั้นก็คือเสียนอ๋องและต

วนอ๋องโชคดีที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริงๆหากเกิดเรื่อง

ขึ้น

จริงเกรงว่าทั้งข้าและเจ้าคงหนีไม่พ้น”
“เหตุใดจึงโยงมาถึงพวกเราล่ะเพคะ?”จุนฉูฉูงุนงง

“เหลวไหล!ฝ่าบาทเกิดเรื่องแน่นอนว่าย่อมต้องสงสัยผู้ ที่ได้ประโยชน์จากเรื่องนี้ในสามคนผู้ที่มีใจเจ็บปวดน้อย ที่สุดคือตวนอ่องดังนั้นเขาจึงเป็นผู้ที่น่าสงสัยมากที่สุด อาศัยความสัมพันธ์ระหว่างฝ่าบาทกับเสียนอ๋องหากไม่มี หลักฐานพยานย่อมต้องไม่มีทางชี้ไปที่เสียนอ่องแน่ที่ฮ องไทเฮาออกหน้ามาทั้งหมดไม่ใช่เพราะต้องการปกป้อง เสียนอ่องหรอกหรือ?”

ดวงตาของจุนฉูฉูเกิดความลังเลขึ้นมานี่เธอเลือกผิด คนหรือเปล่า?

ในตอนนั้นที่นางเลือกตวนอ๋องนั่นก็เป็นเพราะฮั้วไท่เฟ ยมีตระกูลฮั้วคอยหนุนหลังอยู่แต่มาวันนี้นางก็รู้สึกลังเล อยู่บ้าง

ตระกูลหวางไม่สนใจเรื่องราชการอีกทั้งยังไม่ยินดีที่ จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องในราชสำนักแต่ตอนนี้จู่ๆฮอง ไทเฮาก็ออกหน้าขึ้นมาทำให้นางรู้สึกไม่มีความสุข

“หม่อมฉันเข้าใจแล้วหม่อมฉันเป็นห่วงไท่เฟยเลยมาดู พระองค์เห็นพระองค์ไม่เป็นอะไรหม่อมฉันก็สมควร ขอตัวกลับได้แล้วตอนอ๋องกำลังรอหม่อมฉันอยู่ที่จวน” จุนฉฉไม่สามารถอยู่ต่อไปได้อีกนางจะต้องกลับไป

วางแผนให้ดี

“กลับไปเถอะระมัดระวังตัวให้ดี”
“หม่อมฉันรับทราบหม่อมฉันทูลลา”

จุนฉูฉุถวายบังคมจากนั้นจึงออกจากวังฮั่วหยาง หลังจากออกจากวังจุนฉูฉูก็เอ่ยปากสั่งหญิงรับใช้”ไป สืบมาเสียนอ่องอยู่ที่ไหน”

“ข้าน้อยได้ไปสืบถามมาแล้วอยู่ที่พระตำหนักจรุงจิต

เพคะ”

“คนเยอะหรือไม่?”

“เช่นนั้นจะรออะไร?”ดวงตาของจุนฉูฉูเปล่งประกาย โหดร้ายวาบผ่านและรีบมุ่งหน้าไปทันที

ภายในพระตำหนักศาลบรรพชน

ประตูที่เปิดเอาไว้มีสายลมเย็นพัดเข้ามาจู่ๆอากาศที่ เดิมกำลังสดใสก็มีหิมะตกลงมา

อันหลิงหยุนลุกขึ้นจากเบาะนั่งถึงจะบอกว่าคุกเข่าแต่ เดิมก็ไม่มีใครมองเห็นดังนั้นนางจึงนั่งบนเบาะเสียเลย

นางมีแต่กระดูกแบบนี้ต้องมานั่งคุกเข่าไม่ให้ทานข้าว คงอดตายแน่?

อันหลิงหยุนเดินไปที่ประตูและมองผ่านช่องว่างออก ไปเวลานี้ฟ้ามืดแล้ว

แม้ว่าข้างนอกจะยังมองเห็นหิมะแต่มันก็มืดมิด

จู่ๆทันใดนั้นเองก็เสียงดังวุ่นวายอยู่ข้างนอกไห่กงกง

ตะโกนด้วยความตื่นตระหนก”เร็วเข้ารีบคุ้มครองพระชายาเสียน”

หน่วยราชองครักษ์ประจำวังหลวงแห่ล้อมรอบพระ ตำหนักศาลบรรพชนทันทีอันหลิงหยุนรู้สึกแปลกใจนี่ พวกเขากำลังเล่นละครฉากไหนกัน

“ไห่กงกงเกิดอะไรขึ้น?”

ไห่กงกงเอ่ย”พระชายาเสียนเสียนอ่องถูกลอบสังหาร”

“อะไรนะ?”

อันหลิงหยุนสบถอยู่ในใจจากนั้นจึงผลักประตูออกไป ข้างนอกสีหน้าบึงตึง”เหตุใดถึงมีการลอบสังหารอีก แล้ว!” ไห่กงกงไม่สนใจผู้อื่นเขาเอ่ยอธิบาย”ไม่รู้แน่ชัดตอนนี้

ท่านอ่องเสียนออกคำสั่งให้ปกป้องพระชายาเสียน”

“อันหลิงหยุนเงียบไปครู่ปกป้องเธอ? …

เขาเกลียดเธอมากขนาดนั้นเขาจะมาปกป้องเธอได้ อย่างไร?

“แล้วตอนนี้เสียนอ่องล่ะ?”อันหลิงหยุนเป็นกังวลอยู่ บ้างกงชิงที่ได้รับบาดเจ็บทั้งร่างกายไม่มีใครอยู่รอบๆ ข้างเขาหากประมาทขึ้นมา จะต้องเกิดเรื่องขึ้นแน่นอน

ไห่กงกงลำบากใจ”เสียนอ่องไม่ให้ข้าน้อยบอกเรื่องนี้ กับพระชายา”

“นี่มันเวลาใดกันแล้วยังจะมัวอำๆอึ้งๆรีบเอ่ยมา”
เสียนอ่องโดนดาบฟันไปดาบหนึ่งเลือดไหลไม่ หยุด”ไห่กงกงพูดอย่างเป็นทุกข์

ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดแต่ในใจของอันหลิงหยุนรู้สึกตื่น ตระหนกนางรีบวิ่งไปที่พระตำหนักจรุงจิตในทันทีโดย ไม่สนใจคำสั่งของฮองไทเฮาอีกต่อไปในขณะที่ไห่กงกง ก็วิ่งตามมาติดๆ

อันหลิงหยุนวิ่งไปที่ตำหนักด้านข้างของพระตำหนัก จรุงจิตด้านนอกตำหนักมีคนรวมตัวกันอยู่บ้างแล้วพออัน หลิงหยุนปรากฏตัวขึ้นไห่กงกงก็รีบเอ่ย”พระชายาเสียน เสด็จ

หน่วยราชองครักษ์ประจำวังหลวงแตกแถวเพื่อหลีก ทางให้อันหลิงหยุนวิ่งเข้าไปภายในตำหนักเต็มไปด้วย กลิ่นอายแห่งมัจจุราชฮองเฮาและฮ่องเต้ชิงหยู่กำลังนั่ง อยู่ด้านหนึ่งมองดูคนที่อยู่บนเตียง

“หม่อมฉันถวายบังคมฝ่าบาทฮองเฮา”

ฮ่องเต้ชิงหยู่โบกมือ”เวลานี้ไม่จำเป็นแล้วขึ้นมาเถอะ” อันหลิงหยุนรีบวิ่งขึ้นไปทันทีเมื่อไปถึงก็เห็นใบหน้า ของกงชิงวี่ที่กำลังหลับตาใบหน้าขาวซีด

นางจับชีพจรยังคงมีชีพจรอยู่นางนำยาบำรุงหัวใจใส่ เข้าไปในปากของกงชิงวี่จากนั้นจึงก้มลงและเรียก เขา”กงชิงวี่กงชิงวี..”

ฮ่องเต่ชิงหยู่มองด้วยความกังวลทำไมถึงเรียกเช่นนี้?ช่างไร้กฎระเบียบ!

ฮองเฮาก็อ่อนใจเช่นเดียวกันในใจกำลังเศร้าสร้อย สายหัวเบาๆและมองไปที่ฮ่องเต้ชิงหยู่

อันหลิงหยุนยังคงตบหน้าของกงชิงวี่”กงชิงวี่,กงชิงวี่”

กงชิงวี่ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆมองเห็นอันหลิงหยุนสังเสียง หืออกมา

อันหลิงหยุนถอนหายใจด้วยความโล่งอกจากนั้นจึง เปิดบาดแผลออกทันทีนางหาผ้าขาวสะอาดมาเพื่อ ทำความสะอาดบาดแผลและทาผงยาลงไปบนตัวของ เขาหลังจากตรวจดูอย่างละเอียดแล้วจึงมองกงชิงวี่ บาดแผลจากดาบนั้นลึกมากอีกทั้งยังใกล้กับหัวใจดาบนี้ ต้องการชีวิตของเขา

“เป็นอย่างไรบ้าง?”ฮ่องเต่ชิงหยู่ถามขึ้นอันหลิงหยุน ตอบตามความจริง”มันเป็นดาบต้องการเอาชีวิตเกรงว่า ภายในหนึ่งปีครึ่งคงไม่มีทางหายดีแน่แล้วซ้ำเขาจะรอด หรือไม่ก็ยังไม่แน่ชัดถูกลอบสังหารติดต่อกันหลายวัน เขาได้รับบาดเจ็บมามากเกินไปหากไม่ใช่เพราะร่างกาย แข็งแรงดีคงได้ไปเฝ้าบรรพบุรุษนานแล้ว”

“คนกลุ่มนี้นับว่าใจกล้าไม่น้อยถึงกับกล้าเข้ามาไล่ล่า ถึงในวัง?”ฮ่องเต้ชิงหยู่เจ็บปวดใจใบหน้าเต็มไปด้วย ความทุกข์ทน

นี่เป็นครั้งแรกที่กงชิงอยู่รู้สึกไม่ไว้วางใจอย่างยิ่งต่อการรักษาการของวังหลวง

หากเป้าหมายของฝ่ายตรงข้ามไม่ใช่เสียนอ๋องแต่เป็น

ตนเล่า?

“ใครก็ได้ไปตามตัวเสินเฉิงเสี้ยงเสิ่้นมาและตรวจสอบ

เรื่องนี้อย่างละเอียด”

%3D

ฮองเฮาในใจเป็นกังวลในเวลานี้หากท่านพ่อมาเพื่อ ตรวจสอบเรื่องนี้หากตรวจสอบไม่พบเล่าจะทำอย่างไร?

อันหลิงหยุนไม่ยุ่งกับเรื่องอื่นๆอีกต่อไปนางพันแผลให้ กงชิงวี่เสร็จก็ลุกขึ้นหันไปคำนับ”ฝ่าบาทหม่อมฉันขออยู่ ที่นี่ดูแลเสียนอ่องเรื่องการท่องจำบันทึกคำสั่งสอน บรรพบุรุษได้โปรดฝ่าบาทช่วยขอร้องกับฮองไทเฮาให้ หม่อมฉันด้วย”

“ข้าตามตัวเจ้ามาที่นี่ก็เพื่อนดูแลอ่องเสียนจงดูแลเขา อย่างวางใจ”ฮ่องเต้ชิงหยู่ลุกขึ้นยืนใบหน้าเย็นชาไร้ ความรู้สึก”ข้าต้องการตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียด!”

หลังจากพูดจบฮ่องเต่ชิงหยู่ก็ก้าวจากไปฮองเฮามอง ด้วยความกังวลก่อนจะรีบเดินตามไป