บทที่ 229 ช่วยรักษาเฉิงเสียงฮูหยิงให้ รอดพ้นจากอันตราย

กง ง หมุนกาย พาอันหลังหยุนไปยัง จวนเฉินเลี้ยง เงินหยุนเจนใบหน้าซีดขาว รอพวกเขาอยู่ที่ประตู เงินหยุนเอ่อที่ตามอยู่ ข้างหลังเอาแต่ร้องไห้ตลอดเวลา

เมื่อเห็นอันหลิงหยุนและกงชิง เส้น หยุนเอ่อรีบร้อนก้าวไปข้างหน้าและร้องเรียก คน: “ท่านอ๋อง!”

คิ้วของอันหลิงหยุนกระตุกแล้วกระตุ กอีก นี่มันเวลาอันใดแล้ว ยังจะมาคิดอกุศล อยู่อีก

ดวงตาของนางไปงอกอยู่บนหัวแล้วหรือ กระไร ถึงได้มองเห็นกงซิง แต่มองไม่เห็น นาง?

กงชิง ไม่แม้แต่จะสนใจเงินหยุนเอ๋อแม้ เพียงครู่ แต่กลับตรงไปพบเงินหยุนเจ๋ “เฉิง เสียงฮูหยิงอาการเป็นกระไรบ้าง?

นอกจากอาเจียนเป็นเลือดแล้ว ล้วน ไม่มีอาการอื่นใดอีก”

เมื่อนึกถึงเลือดที่เกลื่อนกระจายเต็ม น เงินหยุนเจทั้งใจกาย ก็แทบจะแตกสลายพัง ทลายลงเสียให้ได้

“สามารถอาเจียนเลือดออกมาก็ยังพอมี ทางช่วยได้อยู่ ข้าคิดว่าหากเป็นโรคชรา เช่น นั่นก็คงยุ่งยากแล้ว สิ่งที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้ที่ สุด เกี่ยวกับชีวิตของคนเรานั้นคือเกิดและชรา หากแต่ความเจ็บป่วยนั้น ยังสามารถลอง ดู ได้”

เส้นหยุนเจ๊หลีกทาง : “เจ้ารีบไปดูเถิด” อันหลังหยุนจึงกล่าวว่า: “โปรดนำทาง”

เงินหยุนเหมุนกายออกเดินไป อัน หลังหยุนเดินตามมาข้างหลัง

เมื่อมาถึงเรือนพักหลังสวนของจวนเฉิง เสียง อันหลิงหยุนก็เดินเข้าไปทันที เงินหย น นั่งร้องไห้อยู่ตรงหน้าต่างด้านหน้าเฉิงเสื้ ยงฮูหยิง คนที่ร้องไห้ร้องจนเหนื่อยหอบ หายใจไม่ทันไปแล้ว

เงินเฉิงเสียงก็นั่งอยู่ที่นั่น ด้วยอาการ

เหม่อลอยเช่นกัน

ในตัวเรือนยังมีคนอีกผู้หนึ่ง อายุอานาม ไม่น้อยแล้ว แต่ดูจากรูปร่างที่สูงใหญ่แล้ว เหมือนเป็นผู้ที่ร่าเรียนศิลปะการต่อสู้

เมื่อเข้าประตูอีกฝ่ายก็รีบเอ่ยกับกงชิงวิ่ ทันที: “ข้าขอคารวะท่านอ๋องชื่อเจิ้น”

“ไม่ต้องมากพิธี”

กง ง มองไปยังเสินหยุนซู: “พระ เชษฐภคินี”

เงินหยุนซูเ ด าตา: “นั่งเถอะ”

“ไม่ต้องกังวล หลังหยุนอาจยังพอมี หนทาง ไม่สลองให้นางตรวจดูก่อนเถิด” ขณะที่กง ง พูดนั้นเส้นหยุนซูก็มองตรงไปยัง วันหลังหยุน

“พระชายาเสียบ เจ้าทําได้จริงๆหรือ?”

” เสินหยุนชูแม้แต่พูดออกมายังสั่นเทา ไปหมด อันหลงหยุนก้าวเท้าไปข้างหน้าทันที “ฮองเฮา โปรดทรงถนอมพระวรกายด้วย ข้า ขอตรวจดูหน่อยนะเพคะ”

อันหลังหยุนไม่มีเวลาพูดสิ่งใดมาก เพียงเดินไปตรวจดูอาการเฉิงเสียงฮูหยิน

เงินหยุนซูยืนอยู่ข้างๆด้วยความวิตก

กังวลไม่คลาย

อันหลิงหยุนนั่งลง และเริ่มการตรวจ วินิจฉัยโดยละเอียด ผ่านไปไม่นานอันหลัง หยุนก็พูดว่า “ไม่ใช่วัณโรคปอด วินิจฉัยโรคผิด พลาดแล้ว!”

ทันทีที่ได้ยินคำพูดของ อันหลังหยุน เงินหยุนซูและคนอื่น ๆ ก็ล้วนตกตะลึง

เงินเฉิงเสียงรีบก้าวไปข้างหน้า “วินิจฉัยผิดพลาดแล้ว?” อันหลังหยุนไม่ได้เอ่ยตอบในทันที ตรวจซ้ำอีกครู่หนึ่ง

ลุก นปลดเสื้อผ้าของเฉิงเสียงฮูหยิง วางมือลงบนร่างกายส่วนหน้าของเฉิงเสียง หยินแล้ว จึงเริ่มตรวจสอบอาการ

“ใครสามารถรับผิดชอบได้” อันหลังหยุน ตรวจเสร็จ หันกายกลับมามองไปที่คนตรง หน้า

เงินเฉิงเสียงลังเลเล็กน้อย: “ข้าเอง”

” ท่านสมุหนายก ฮูหยินไม่ได้เป็น วัณโรคปอด แม้ว่าจะอาเจียนเป็นเลือด แต่ เป็นเพราะนางเกิดความเจ็บป่วยทางจิตที่เกิด จาก คนที่ไม่ได้ระบายความอึดอัดบางอย่างใน ชีวิตและความรู้สึกอย่างเหมาะสม ความรู้สึก ไม่สบายใจ ชักนำไปสู่ความเจ็บป่วยทาง ร่างกาย แต่นางไม่ได้เจ็บป่วยส่วนหัวใจ แต่ เป็นเลือดออกทางเดินน่าดี”

“ทางเดิน เดีคือสิ่งใด?” เส้นเฉิงเสียง สีหน้างงงัน อันหลังหยุนไม่อาจไม่อธิบายให้ เขาเข้าใจเสียก่อน

” ทางเดินนํ้าดีคือถุงน้ำดี เป็นหนึ่งใน อวัยวะภายในร่างกายมนุษย์ ตำแหน่งอยู่ถัด จากตับ คนเรามักพูดกันว่าตับและถุงน้ำดีมี ความสัมพันธ์กันอย่างใกล้ชิด

“เมื่อคนเราโกรธ หงุดหงิด สามารถส่ง ผลให้ดับได้รับความเสียหาย อารมณ์โกรธ หดหู่เมื่อเวลาผ่านไประยะหนึ่งอาจรู้สึกว่าไม่ เป็นไรแล้ว ทว่าอารมณ์หงุดหงิดขุ่นมัวนี้ จะ ค้างอยู่ในตับเป็นเวลาสามวันไม่สลายตัว ถุง น้ำดีมีส่วนร่วมในการหลั่งน้ำดีออกจาก บ….ขาพูดเช่นนี้พวกท่านคงฟังไม่เข้าใจ ตอนนี้มีวิธีหนึ่งคือ ให้ข้าตัดเอาถุงน้ำดีออก แต่…นั่นย่อมมีความเสี่ยง บางทีเงินฮูหยิน อาจไม่ดีขึ้นหรือถึงขั้นเสียชีวิตได้

ทุกท่านโปรดคิดพิจารณาให้ชัดเจน แน่ใจ เวลามีไม่มากแล้ว การที่เลือดออกมาก ขนาดนี้ อย่างมากที่สุดหนึ่งวัน คนก็คงจาก ไปแล้ว”

ชั่วขณะนั้น ทุกคนล้วนนิ่งอึ้งเงียบงัน

“ลงมือ!”

จู่ๆเงินหยุนเจก็เอ่ยทะลุกลางปล้องขึ้น มา อันหลิงหยุนมองไป เงินหยุนเจ๋จึงเอ่ยอีก

ว่า “เริ่มลงมือเถอะ”

“เจ้าเสียสติไปแล้วหรือ นางจะฆ่าท่าน แม่ อย่าไปหลงกลเชื่อ นางจิ้งจอกตัวนี้ หลอกลวง “เสินหยุนเอ๋อกรีดร้อง พลางพุ่ง เข้ามาอย่างบ้าคลั่ง

ในหมู่มวลคนทั้งหมดที่อยู่ในห้อง อัน หลิงหยุนกระอักกระอ่วนที่สุดแล้ว นางไม่รู้ว่า ควรจะพูดอันใด

ดูเหมือนว่ามาเพื่อวางแผนประทุษร้าย กันเสียแล้วไหมนี่เ

เมื่อเงินหยุนเอ๋อเอะอะอาละวาดเช่นนั้น สีหน้าของกงชิง ก็หนักอึ้งทันที. “หลังหยุนมี เจตนาดี พวกเจ้าเลือกที่จะไม่ทําก็ย่อมได้ ข้า เองก็ไม่เต็มใจที่จะให้หลังหยุน เป็นผู้ต้องมา แบกรับความตายของเงินฮูหยินเช่นกัน

จนวันนี้ อาการของเฉิงเสียงฮูหยิน เข้า ชั่นป่วยหนักจนใกล้ตายเข้าไปทุกทีแล้ว ไม่ว่า จะมีหรือไม่มีหลิงหยุน นางก็ไม่แน่ว่าจะมีชีวิต รอด มันคุ้มแล้วหรือ ที่จะต้องหาเรื่องเอามาป ใสตัวให้ติดกลิ่นสาบ ไปด้วย

“หลิงหยุน พวกเรากลับ!”

กง งวี่ ดึงมืออันหลังหยุนเตรียมจากไป เงินหยุนเจ๋พลันเข้ามาถึงอันหลิงหยุนไว้ “บอกกับข้าดามตรง เจ้ามีความมั่นใจเพียง ใด?”

“ข้าไม่มีความมั่นใจ แต่ข้าสามารถลองดู ได้ โรคนี้ได้รับการตรวจพบก็ล่าช้ามากแล้ว ดู จากสภาพของฮูหยิน เลือดออกมาเป็นปริมาณ มากเช่นนี้ เกรงว่าตอนนี้นางก็แทบจะครองสติ ไว้ไม่อยู่แล้ว” การผ่าตัดเป็นเรื่องที่ยุ่งยากลำบาก น่า เอือมระอาอย่างยิ่ง การผ่าตัดเสร็จสิ้น พักฟื้น ร่างกายก็ย่อมต้องใช้เวลายาวนาน

“ข้าต้องการยาจํานวนมาก หากเกิดต้อง หยุดกลางคัน ฮูหยินอาจไม่รอดชีวิต ”

“เจ้าหมายความว่า ท่านแม่ของข้าอาจ จะฟื้นคืนสติได้อย่างนั้นหรือ?” เสินหยุนเจ ตอบสนองอย่างรวดเร็วดวงตาเปล่งประกาย ลึกซึ้ง

“อืม”

เสินหยุนเจดึงตัวอันหลังหยุน ไปยัง เบื้องหน้าเส้นฮูหยินทันที “เจ้าลงมือเถอะ ข้า จะเป็นคนรับผลที่จะตามมาภายหลังทั้งหมด เอง”

“เจ้าเป็นบ้าไปแล้วหรือ?” เงินหยุนเอ่อ คํารามด้วยความเกรี้ยวโกรธ

“เงินหยุนเจ๋คว้าเอากระบีไม่เยนมา ไปที่เงินหยุนเอ๋อ: “หากเจ้าขัดขวาง ข้าจะผ่า แยกร่างเจ้าเลย!

เงินหยุนเอ๋อตกใจจนไม่กล้าอ้าปากพูด ต่ออีก อันหลังหยุนกล่าวว่า “ข้าต้องการผู้ ช่วย ท่านอ๋องโปรดเรียกหมอจวนมาด้วยเถิด เพคะ”

กง งวออกไปเรียกคนให้ไปยังจวนฮ่อง อันหลังหยุนจึงสั่งให้เงินหยุนเจ๋ จัดเตรียม โต๊ะสําหรับการผ่าตัด

เมื่อนางออกมาจากด้านใน เสินหยุนเอ๋อ ยกมือขึ้นไปยังอันหลังหยุน แต่ อันหลังหยุน ไฉนเลยจะยอมปล่อยให้นางง่ายๆได้กระไร ในขณะที่นางเตรียมลงมือ เงินหยุนเอ่อพลัน ถูกหยุดไว้ด้วยเสียงตวาดว่า: “สองมือของคุณ หนูเส้นลงไป ข้าจะทําให้เจ้าไม่อาจยื่นมือ ได้อีกตลอดชีวิต! ”

เงินหยุนเอ่อชะงักค้าง มองไปยังกง ง ที่พูดใสอย่างตกตะลึง กงชิงสีหน้าเย็นชา เดินไปข้างกายของ อันหลังหยุน “เจ้าได้รับ บาดเจ็บหรือไม่?” อันหลังหยุนส่ายหน้า “ไม่เป็นไรเพคะ ท่านอ๋องไม่ต้องตามแล้วก็ได้ ไปนั่งเถอะ เพคะ”

กงชิง คราวนี้จึงได้ยอมไปนั่งลงอีกด้าน แววตาอันยโสโอหังอย่างยิ่งตกลงบนร่างเส้น หยุนเอ๋อ แม้ว่ามันจะไม่แหลมคม แต่กลับทํา ให้เงินหยุนเอ๋อตัวสั่นเทิ้มอย่างห้ามไม่อยู่

กงชิงเอ่ยขึ้นมาว่า : “คุณหนูเส้น เชิญ เจ้าออกไปข้างนอก”

เงินหยุนเอ่อยืนอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง จึงวิ่งออก ไปอย่างไม่คิดชีวิต

เงินหยุนเจ๋เริ่มยุ่งเพียงไม่นาน พื้นที่ โต๊ะผ่าตัดก็ถูกจัดเตรียมขึ้นเรียบร้อย ตามคำ แนะนำของอันหลังหยุน หมอจวนผู้ช่วยของ พระชายาเสียน ก็มาถึงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

อันหลังหยุนสั่งให้คนยกเฉิงเสียงฮูหยิน นบนแท่นสูง นางจัดเตรียมยาให้เพียงพอ ครั้งนี้ไม่เหมือนกับอ่อง ตวนครั้งก่อน ในตอนนั้นไม่ว่าจะเข็ม ฉีดยา อุปกรณ์ใดๆล้วนขาดแคลนไม่ครบถ้วน ตอนนี้ดีกว่าเมื่อครั้งก่อนมากทีเดียว

อันหลิงหยุนฉีดยาให้เฉิงเสียงฮูหยิน ก่อน ในเวลานี้ไม่มีใครมาคอยห้ามคอยหยุด อันหลังหยุนแล้ว นางถอดเสื้อคลุมออก ใส่ เสื้อตัวในทับด้วยเสื้อเชิ้ตข้างนอกติดกระดุม หนึ่งเม็ด ต้องอย่างนี้สิ ถึงจะรู้สึกสะดวกขึ้นมา หน่อย

หยิบมีดจากในกล่องยาขึ้นมาแล้ว อัน หลิงหยุนมองไปยังกง งว: “ท่านอ๋อง มีดของ ท่าน”

สีหน้าของกงชิง มืดมน รู้สึกไม่เต็มใจ อย่างยิ่ง อยากจะบอกเหลือเกินว่าไม่ได้นำมัน มาด้วย

อันหลังหยุนมองไปที่ขากางเกงของเขา เขาจึงทําได้เพียงต้องก้มตัวลง นำามันออกมา และส่งให้อันหลัง หยุนอย่างเชื่อฟัง

ทันใดนั้นหลงหยุนก็ตระหนักถึงบางสิ่ง บางอย่าง การมาถึงของมีดเล่มนี้ มันสื่อ หมายความได้ว่ามันอาจจะต้องได้ใช้

อันหลิงหยุนมองไปที่มืด ถอนหายใจ พลางน่ามาฆ่าเชื้อ หลังจากฆ่าเชื้อแล้ว จึง ฉีดยาชา อันหลิงหยุนมองไปยังเฉิงเสี้ยง หยิน: “ท่านได้ยิน ข้าพูดหรือไม่?”

เฉิงเสียงฮูหยินกระพริบตา อันหลังหยุน จึงรู้สึกโล่งใจ นางยังไม่ถึงขั้นสติมึนงงสับสน

“ร่างกายส่วนล่างของท่านจะไม่มีความรู้สึก ข้าได้ให้ยาชาแก่ท่าน ในไม่ช้าตัวท่านตั้งแต่ ได้คอลงมาก็จะไม่มีความรู้สึกใด ๆเช่นกัน จากนี้ข้าจะทําการลงมือผ่าตัดให้ท่าน ท่านจะ ต้องดีขึ้นมาให้ได้ คิดถึงลูกของลูกสาวท่านที่ ต้องการให้คุณยายอย่างท่านคอยดูแล ท่าน ยังมีลูกชายและลูกสาวที่ต้องดูแล ไม่ว่ากระไร ท่านจะต้องหาย ขึ้นมาให้ได้ ”

น้ำตาของเฉิงเสียงฮูหยินรินไหล นาง คิดไม่ถึงว่า อันหลังหยุนจะเอ่ยคำพูดเช่นนี้กับ

นาง

นางหลับตาลง