บทที่ 95 นักแสดงพิเศษ

มองดูเจ้าหน้าที่รปภ.และเฉินห้านหลิน คุกเข่าให้ตนเองแล้ว ทั้งหมดนี้ล้วนอยู่ในการคาดการณ์ของตนเอง

สู่เสี้ยงหยางยิ้มแล้วพูดกับลูกพี่ รปภ. ว่า “คุณถูกไล่ออก แล้ว”

จากนั้นเขาก็มองไปที่ เฉินห้านหลินอีกครั้งแล้วพูดว่า “ถ้า หากคุณสามารถนั่งอยู่ที่นี่ได้ตลอด ทำให้ผมเห็นถึงความ จริงใจของคุณ ผมอาจจะพิจารณาให้คุณร่วมงานกับเฟย หยางกรุ๊ปต่อไป”

“ครับครับครับ ประธานลู่ ผมสามารถคุกเข่าอยู่ที่นี่ได้ จนกว่าคุณจะพอใจ” เฉินห้านหลิน พยักหน้าราวกับเป็นกระ เทียม ขอเพียงแค่สามารถสร้างความร่ำรวยกับเฟยหยาง กรุ๊ปต่อไปได้ แค่คุกเข่าทำไมจะทำไม่ได้

“อ้า ประธาน ประธานลู่ อย่าไล่ผมออกเลยนะครับ” ใน ส่วนของลูกพี่รปภ.ได้กรีดร้องออกมา กลอกตาทั้งสองข้าง แล้วเป็นลมลงไป

จากนั้นลู่เสี้ยงหยางไม่ได้อยู่ที่เดิม แต่เดินเข้าไปในเฟย หยางกรุ๊ป ภายใต้การนำของหลี่ซือซื้อ

ไม่นานสู่เสี่ยงหยางและหลี่ซื่อซื่อก็เดินเข้ามาในห้องทำงานของประธาน

สู่เสี้ยงหยางนั่งลงอย่างสบายๆบนเก้าอี้ประธาน หลี่ซือซือ ยืนอยู่ข้างๆลู่เสี้ยงหยางราวกับเป็นสาวใช้ ทุกการ เคลื่อนไหวดูอึดอัดใจอย่างเห็นได้ชัด

ถึงแม้ว่าลู่เสี้ยงหยางจะเชื่อใจหลี่ซื่อซื้อ ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่เนื่องจากว่าเขาเองก็มาถึงบริษัทแล้ว เพราะอย่างนั้นลู่เสี้ ยงหยางจึงเตรียมตัวดูสถานการณ์ในการพัฒนาล่าสุดของ บริษัท

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ในใจของลู่เสี้ยงหยางก็เข้าใจ ซัตแจ้ง ว่าทุกๆเดือนในช่วงนี้ เฟยหยางกรุ๊ปสามารถเปิดตัว ศิลปินได้สำเร็จ พวกเขาอยู่ทั้งแวดวงดนตรีอยู่ทั้งในวงการ ภาพยนตร์และโทรทัศน์ ซึ่งล้วนแต่ได้รับความสำเร็จ

แต่ทว่าในช่วงหกเดือนที่ผ่านมา ซูเยียนรันเป็นผู้ที่ประสบ ความสำเร็จสูงสุด ด้วยเพลงๆเดียว “ค่ำคืนที่เงียบเหงา ” ที่ โด่งดังในวงการเพลง

ตอนนี้ได้เป็นนักร้องเบอร์ต้นๆเรียบร้อยแล้ว ขอเพียง สามารถปล่อยเพลงที่ได้รับความนิยมอีกสักสองสามเพลง อย่างนั้นแล้วเธอถามถึงตำแหน่งราชินีได้เลย

“อืม ทำได้ดีมาก คุณไม่ทำให้ผมผิดหวังเลย ในตอนที่ผม เลือกคุณเป็นประธานรักษาการณ์เป็นการตัดสินใจที่ชาญ
คู่เลี้ยงหยางเงยหน้าขึ้นกล่าวยกย่องหลี่ซื่อชื่อ

หลี่ซื่อซื้อได้รับคำชมอย่างไม่คาดฝันจนประหลาดใจ รีบ เอ่ยว่า “สามารถแบ่งเบาความทุกข์ของประธานได้นั่นคือ เกียรติของฉันค่ะ ถ้าประธานไม่ชอบ ฉันก็จะอุทิศตัวเอง ทั้งหมดค้นหาศิลปินเพื่อท่านประธานค่ะ”

“อิ้ม” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า จากนั้นก็เข้าประเด็น เอ่ย ถามว่า : “ผู้กำกับจะมาเมื่อไหร่เหรอ? จะทดสอบหน้ากล้อง ที่บริษัทหรือว่ากองถ่าย?”

หลี่ซือซือ ยิ้มแล้วกล่าวว่า : “ประธานคะตอนนี้ผู้กำกับอยู่ ที่บริษัทของเราแล้ว แต่ว่าเขาตัดสินใจเพิ่มตัวละครหญิง ลำดับสามเข้ามา ตอนนี้กำลังทดสอบหน้ากล้องอยู่ที่ห้อง ประชุม เมื่อเขาทำงานเสร็จแล้ว จะมาพบคุณที่ห้องทำงาน ด้วยตัวเองค่ะ”

คู่เสี้ยงหยางลุกขึ้นแล้วเดินออกไปข้างนอกพร้อมกับพูดว่า : “ไม่ต้อง ผมจะไปที่ห้องประชุมเอง”

“ตกลงค่ะประธาน ฉันจะไปกับคุณ” หลี่ซื่อซื้อ รีบเดินตาม ไป

“ไม่ต้องหรอกนะ คุณทำงานของคุณเถอะ ผมจะไปเอง” สู่เสี้ยงหยางโบกมือ

ไม่ง่ายนักที่เขาจะเดินทางมาที่บริษัท จะได้เดินทั่วบริษัทคนเดียวเพื่อตรวจสอบดูสภาพการทำงานของพนักงาน บริษัทพอดีเลย

“โอเคค่ะท่านประธาน” หลี่ซือซือหดหูเล็กน้อย เธอแค่ อยากจะอยู่กับลู่เสี้ยงหยางอีกสักสองสามนที แต่ลู่เสี้ยง หยางพูดออกมาแล้ว เธอไม่กล้าที่จะขัดคำสั่ง

หลังจากที่ลู่เสี้ยงหยางเดินเข้ามาภายในบริษัทคนเดียว พนักงานที่ได้พบเขาระหว่างทางทุกคนต่างมองเขาด้วย ความประหลาดใจ

สามารถทำงานที่เฟยหยางกรุ๊ปได้ คนไหนบ้างที่ไม่ใช่ หนุ่มหล่อสาวสวยที่กระฉับกระเฉงและมีชีวิตชีวา นี่เป็นครั้ง แรกที่ได้เห็นลู่เสี้ยงหยางที่แต่งตัวเหมือนกับเป็นคนชนบท ธรรมดาสามัญ

พนักงานหลายคนพากันรวมตัวและพูดคุยกันอย่าง

รวดเร็ว “ให้ตายเหอะ ทุกคนรู้ไหมว่าคนๆนี้คือใครกันเนี่ย? ทำไมถึงมาที่บริษัทของพวกเรา?”

“ไม่รู้สิ อาจจะเป็นพนักงานทำความสะอาดก็ได้นะ”

“เฮ้อ พวกฝ่ายบุคคลทำงานกันยังไงเนี่ย หาพนักงาน ทำความสะอาดก็หาที่เข้าตาหน่อยสิ มองเห็นคนนี้แล้ว อารมณ์ของพวกเราก็ถูกทำลายหมด แล้วจะมีอารมณ์ร้อง เพลงได้ยังไง?”คู่เสี้ยงหยางไม่ได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้ และเดิน เข้าไปในห้องประชุม

เมื่อสักครู่นี้ ผู้กำกับได้ทดสอบผู้ที่มาใหม่สามคนและไม่ พอใจทั้งหมด เขารู้สึกอารมณ์เสีย จึงเข้าห้องน้ำไปสูบบุหรี่

ตอนนี้ในห้องประชุมจึงเหลือเพียงคนมาใหม่ที่รอทดสอบ หน้ากล้องเหล่านั้น รวมถึงนักแสดงหลักบางส่วนที่ถ่ายทำ ละครเรื่องนี้

สายตาของทุกคนต่างก็จับจ้องมาที่ลู่เสี้ยงหยางที่เพิ่งจะ เดินเข้าไปในห้องประชุม ทั้งตัวของเขามีแต่สินค้าแผงลอย เท้าเหยียบอยู่บนรองเท้าผ้าใบราคาถูกคู่หนึ่ง ดูไม่เข้าตาฝูง ชนอยู่แล้วยิ่งไม่เข้าตามากขึ้นไปอีก

” โธ่เอ๊ย ให้ตายเหอะ คนงานนี่นา นักแสดงพิเศษมาที่ บริษัทเราได้ยังไงเนี่ย?” ไม่รู้ว่าใครส่งเสียงดูถูกออกมา

ซูเยียนรันในฐานะนักแสดงนำฝ่ายหญิงที่ถูกกลุ่มคน ห้อมล้อมอยู่นั้น เมื่อมองเห็นลู่เสี้ยงหยางก็แสดงออกบน ใบหน้าด้วยความรู้สึกค่อนข้างประหลาดใจเช่นกัน

เธอเคยมองหาผู้ชายคนนี้อย่างจงใจมาก่อน อยากให้เขา มาเป็นบอดี้การ์ดให้กับตนเอง แต่ว่าเขาก็ปฏิเสธไม่คิดเลย ว่าจะเปลี่ยนใจเร็วอย่างนี้ มั่นใจว่าเขามาที่นี่เพื่อมาหา ตนเองและขอร้องเธอให้โอกาสแก่เขาสินะ
“เหอเหอ ฉันเคยพูดไว้ว่าคุณจะต้องเสียใจ เพียงแต่คิดไม่ ถึงเลยว่า ผ่านไปแค่วันเดียว คุณก็เสียใจแล้ว สิ่งนี้ทำให้ฉัน ผิดหวังอยู่นิดหน่อยนะ” ซูเยียนรันคิดในใจ ดูเหมือนว่า กระดูกของลู่เสี้ยงหยางจะไม่ได้แข็งมากนัก ไม่แปลกใจเลย ที่เขาจะเป็นเขยที่แต่งเข้าบ้านของตระกูลเย่แล้วเกาะผู้หญิง กิน

ในเวลาเดียวกันกับที่ซูเยียนรันกำลังคิดในใจ ได้มีนัก แสดงหลายคนหยิบมือถือออกมา เตรียมโทรเรียกเจ้าหน้าที่ รปภ. ให้มาเอาตัวลู่เสี้ยงหยางนักแสดงพิเศษคนนี้ออกไป

“รอเดี๋ยว” ซูเยียนรันลุกขึ้นยืนแล้วพูดกับทุกคน “เขามา

หาฉันค่ะ”

อะไรนะ?

ทันทีที่เธอพูดคำนี้ออกมา ทำให้หลายคนต่างตกตะลึง ใน สายตาของพวกเขา ลู่เสี้ยงหยางเป็นไอ้คนธรรมดาตัวเปล่า เล่าเปลือย

แต่ว่าซูเยียนรันเป็นตาราใหญ่ที่ปกคลุมไปด้วยรัศมี ไม่มี จุดตัดที่ทั้งสองคนจะมาบรรจบได้เลย

ซูเยียนรันไม่สนใจต่อการแสดงออกของฝูงชน แล้วก้าวไป

ข้างหน้าจนถึงข้างตัวของลู่เลี้ยงหยาง และมองอย่าง สนุกสนานพร้อมกับพูดว่า : “ทำไมถึงเสียใจเร็วนักล่ะ ฉันจำ ได้ว่าเช้านี้ที่คลินิกคุณห้าวหาญมากเลยนี่นา”
คู่เลี้ยงหยางขมวดคิ้ว ผู้หญิงคนนี้ต้องการพูดอะไรกันแน่?

“เหอเหอ” ซูเยียนรันยิ้มบางๆ และพูดกับลู่เสี้ยงหยางต่อ ไปว่า : “ถึงแม้ว่าคุณจะมาตามหาฉันถึงบริษัทด้วยความ จริงใจ แต่ต้องขอโทษด้วยนะ ฉันได้เจอคนที่เหมาะสมจะ เป็นบอดี้การ์ดเรียบร้อยแล้วล่ะ เพราะฉะนั้นคุณออกไปได้ แล้ว”

“คุณคิดมากเกินไปแล้วหรือเปล่า?” สู่เสี้ยงหยางแค่นยิ้ม

ดูเหมือนว่าซูเยียนรันจะเข้าใจเขาผิดไปแล้ว คิดว่าเขามา ที่นี่เพื่อมาเป็นบอดี้การ์ดให้กับเธอ

“งั้นเหรอ? ฉันคิดมากไปแล้ว” ซูเยียนรันรู้สึกขบขันเล็ก น้อยรู้สึกว่าลู่เสี่ยงหยางน่าอนาถใจอยู่พอสมควร เดิมทีมาที่ นี่เพื่อขอร้องให้ตนให้โอกาสเขาเป็นบอดี้การ์ดอีกครั้ง แต่ กลับวางท่าไว้สูงขนาดนี้ ไม่ยอมลดเสียงลงเพื่อขอความช่วย เหลือ

เขามีนิสัยเช่นนี้แล้วจะเข้ากับสังคมได้ยังไง

“ถ้าหากว่ามันเป็นอย่างที่พูด คุณก็มาผิดที่แล้ว ตอนนี้ไป ได้แล้ว ประตูอยู่ทางนั้น ขอไม่ส่งนะ” ซูเยียนรันยื่นนิ้วมือ เรียวยาวตั้งหยกออกมาแล้วดึงประตูใหญ่ของห้องประชุม

สู่เลี้ยงหยางยืนเฉยไม่สนใจและเอ่ยปากพูดอย่างใจเย็น ว่า : “ผมมาที่นี่เพื่อทดสอบหน้ากล้อง”อะไรนะ?

เขาที่ขี้ขลาดอย่างนี้ก็จะมาทดสอบหน้ากล้อง?

แม่งเอ๊ย นักแสดงตัวประกอบก็อยากจะมาทดสอบหน้า กล้องด้วย?

“ฮ่าฮ่าฮ่า” ภายในห้องประชุมมีเสียงหัวเราะเยาะเย้ยดัง ขึ้น นี่เป็นเรื่องตลกที่สุดที่พวกเขาเคยเจอมา คิดว่าตัวเองมี ความสำคัญงั้นเหรอ? นักแสดงตัวประกอบก็เป็นตัวประกอบ คิดอยากจะทดสอบหน้ากล้อง คิดว่าเป็นตัวเอกสินะ

ซูเยียนรันพูดด้วยสีหน้าดำมืดว่า : “คุณเอาจริงเอาจังมาก ไปแล้วหรือเปล่า? ตัวประกอบไม่มีคุณสมบัติจะมาทดสอบ หน้ากล้องหรอกนะ เข้าใจหรือเปล่า?”

“เหอะเหอะ ใครบอกว่าผมเป็นนักแสดงประกอบ? ผมเป็น นักแสดงนำชายในละครเรื่องนี้” สู่เลี้ยงหยางยักไหล่แล้วพูด

บ้าเอ๊ย!

นักแสดงนำชาย!

ทันทีที่พูดออกมา ทั้งห้องประชุมก็เงียบราวกับตายไปแล้ว