บทที่ 47 มีชู้

ในไม่ช้า เสื้อคลุมของจ้าวหรูเย็นก็ถูกเย่หยุนเทา ถอดออก จ้าวหรูเย็นรู้สึกสั่นไปทั้งตัว หนาวเหน็บไปทั่ว ร่าง ราวกับตกลงไปในถ้ำน้ำแข็ง

แม้ว่าจะไม่ได้คาดหวังว่าซูจื้อเฉิงจะช่วยเธอ แต่ ด้วยสัญชาตญาณ เธอก็ยังคงส่งสายตาอ้อนวอนไปยัง ซูจื้อเฉิง

ซูจื้อเฉิงแสร้งทำเป็นไม่เห็นฉากนี้ และได้หันหน้า หนีไป

เย่หยุนเท่าหัวเราะออกมาเสียงดัง และพึงพอใจ L กับการกระทำของซูจื้อเฉิงเป็นอย่างมาก หันกลับไป มองเขา และพูดว่า “รอให้ฉันสนุกกับจ้าวหรูเย็นคืนนี้ ก่อน หากว่าฟินสบายแล้ว จะให้คุณมาอีกครั้ง”

ซูจื้อเฉิงยิ้มอย่างพอใจอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพยักหน้า ซ้ำๆ พูดอย่างนอบน้อมว่า “ขอบคุณครับคุณชายเย่”

เมื่อได้เห็นฉากนี้ จ้าวหรูเย็นก็หมดหวังโดยสิ้นเชิง ไม่มีความคาดหวังใดๆ

ดวงตาของเย่หยุนเทาลุกโชนไปด้วยความ ปรารถนา มือของเขาก็ได้ถอดเสื้อสเวตเตอร์ของจ้าว หรูเย็นต่อไป

แต่ในเวลานี้ ก็มีเหตุไม่คาดฝันเกิดขึ้น

ได้ยินเพียงเสียงกรีดร้อง ประตูของห้องส่วนตัวก็ถูกเปิดออก ลู่เสี้ยงหยางก็เดินเข้ามา

บังเอิญว่า หลังจากที่ลู่เสี้ยงหยางได้สั่งการกับ หลิวผิงเป็นที่เรียบร้อย ให้เขาไปสืบหาความจริงเกี่ยว กับเรื่องที่ถังหลิงหลิงโดนมลทิน เขาก็ออกมาจากห้อง ส่วนตัว เดิมที่วางแผนว่าจะกลับบ้าน แต่เมื่อเขาเดิน ผ่านห้องส่วนตัวที่จ้าวหรูเย็นอยู่ ได้ยินเสียงหัวเราะ ของเย่หยุนเทาโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาคาดเดาได้ว่าจะ ต้องมีเรื่องไม่ดี สุดท้ายก็เลยเตะประตูเข้ามา ก็เลยเห็น ฉากที่ทนดูไม่ได้แบบนี้

การเปลี่ยนแปลงอย่างทันทีทันใดทำให้เย่หยุน เทาต้องตกใจ จนไม่มีความคิดที่จะทำอะไรออกไป หัน หน้าไปมอง เมื่อเห็นว่าคนที่เข้ามาคือลู่เสี้ยงหยาง เขา ก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย

ในเวลาเดียวกัน จ้าวหรูเย็นและซูจื้อเฉิงก็มองไปที่ ลู่เสี้ยงหยางเช่นกัน

ใบหน้าของซูจื้อเฉิงเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ใน สายตาของเขา ลู่เสี้ยงหยางเป็นผู้ชายธรรมดาที่เขา ไม่ให้ความสนใจ ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เขาก็ไม่มี ปัญญาจะช่วยอะไรได้ ก็แค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งจะ ไปเปลี่ยนแปลงอะไรได้

จ้าวหรูเย็นรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก ไม่คิดเลย ว่าในเวลาที่เธอสิ้นหวัง จู่ๆลู่เสี้ยงหยางก็ปรากฏตัวขึ้น มา

ครู่หนึ่ง จ้าวหรูเย็นก็ร้องไห้ออกมาด้วยความตื่นเต้น ภายในใจมีความหวังเกิดขึ้นมาอีกครั้ง และรีบร้อง เรียกลู่เสี้ยงหยาง “รีบช่วยฉัน รีบช่วยฉัน”

หลังจากงุนงงไปครู่หนึ่งเย่หยุนเทาก็กลับมามีสติ อีกครั้ง หัวเราะเยาะลู่เสี้ยงหยาง “นี่มันลูกเขยที่ไร้ ประโยชน์ที่แต่งเข้ามาในตระกูลพวกเราไม่ใช่เหรอ ฉันแปลกใจจริงๆ นั่งเด็กเวรเย่สวนให้เงินเดือนนายเท่า ไหร่ สำหรับเลี้ยงดูไก่อ่อนอย่างนาย”

ว่าไงนะ

เย่หยุนเทาพูดออกไปแบบนี้ ก็ทำให้จ้าวหรูเย็นถึง กับหน้าซีดด้วยความหดหู ลู่เสี้ยงหยางก็คือลูกเขย ของ ตระกูลเย่เหรอ

สามปีก่อนเย่สวนได้แต่งงานกับคนไร้ประโยชน์ คนหนึ่ง นี่เป็นข่าวลือที่โกลาหลของเมืองปินเหอ ถึง ตอนนี้ก็ยังมีอีกหลายคนที่ยังไม่รู้ คนไร้ประโยชน์ที่ แต่งงานกับเย่สวนก็คือลู่เสี้ยงหยาง แต่พวกเขาก็รู้ดี ว่า

มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น

จ้าวหรูเย็นก็รู้แบบเดียวกัน ตอนที่เห็นข่าวนี้ครั้ง แรก เธอยังหยุดสงสัยไม่ได้ว่าเพราะอะไรเยสวนถึงได้ เลือกคนไร้ประโยชน์คนนี้

“ดังนั้น จ้าวหรูเย็น คุณยังจะหวังว่าคนที่ไร้ ประโยชน์ของครอบครัวพวกเราจะช่วยคุณอีกเหรอ” เย่หยุนเทาก้มหน้าลง มองไปที่จ้าวหรูเย็นอย่างขี้เล่น

จ้าวหรูเย็นพูดอะไรไม่ออก เย็นไปทั้งมือและเท้าร่างกายก็สั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ความหวังที่มี อยู่เพียงเล็กน้อยก็ดับวูบลง ลู่เสี้ยงหยางเป็นลูกเขย ของตระกูลเย่ อย่างนั้นจึงไม่มีตำแหน่งอะไรในตระกูล อย่างแน่นอน มีสิทธิ์อะไรจะไปเปรียบเทียบกับ คุณชายผู้สูงส่งอย่างเย่หยุนเทาได้ล่ะ

ต่อมา เย่หยุนเทาก็ไม่ได้สนใจที่มีลู่เสี้ยงหยางอยู่ ด้วย ยังคงจัดการลงมือกับร่างกายของจ้าวหรูเย็นต่อ ไป

ซูจื้อเฉิงหัวเราะเยาะใส่ลู่เสี้ยงหยาง “ที่แท้ก็เป็น ผู้ชายเกาะผู้หญิงที่มีชื่อเสียงของตระกูลเย่ ยังไม่รีบ ไสหัวออกไปอีกเหรอ หากว่ามาทำลายความสนใจของ คุณชายเย่ ต่อไปชีวิตในครอบครัวของคุณก็คงจะไม่ ดีแล้วล่ะ”

สู่เสี้ยงหยางไม่แยแสต่อพวกกระดูกอ่อนอย่างซู จื้อเฉิง และได้ยิ้มหรี่ตาพลางหยิบโทรศัพท์ออกมา และทำการบันทึกวิดีโอของเย่หยุนเทา “มันเป็นการ แสดงที่ยิ่งใหญ่ของสาวงาม หากว่าผมโพสต์ลง ในtiktok มันจะต้องดังแน่นอน”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เย่หยุนเทาก็โกรธขึ้นทันที เรื่องแบบนี้ที่เขาทำถือเป็นอาชญากรรม หากมีการเผย แพร่ออกไปจริงๆต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ แม้ว่าเขาจะเป็น คุณชายของตระกูลเย่ก็จะต้องติดคุก

“สู่เสี้ยงหยาง นายนี่แม่งงี่เง่าจริงๆ ต้องการจะทำ %23 อะไรกันแน่” เย่หยุนเทาลุกขึ้นจากร่างของจ้าวหรูเย็นยืนขึ้นตรง จ้องมองไปที่ลู่เสี้ยงหยางแล้วถามไปทีละ คำ

“นายสมองพิการหรือไง รู้แล้วยังแกล้งถามอีก” ลู่ เสี้ยงหยาง

“แม่งเอ๊ย แกมันเลว รอให้แกกลับถึงบ้านก่อน แล้ว กูจะดูว่าจะจัดการกับแกยังไง” เย่หยุนเทาถูกลู่เสี้ยง หยางล่อลวงแล้ว มองไปยังจ้าวหรูเย็นอย่างไม่เต็มใจ และพูดทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนที่จะออกไปจากห้องส่วนตัว

เดิมทีแล้ววิธีแรกที่เขาคิดไว้ก็คือ จะต้องหาคนมา จัดการกับลู่เสี้ยงหยางอย่างรุนแรง แต่เมื่อคิดถึงก่อน หน้านี้ที่ให้พี่เสือสั่งสอนเลี้ยงหยาง แต่สุดท้าย กลับ ถูกพี่เสือทุบตีแทน เขาจึงมีปมอยู่ในใจ

ซูจื้อเฉิงคิดจะเอาใจเย่หยุนเทา หลังจากที่เย่หยุน เทาได้ออกไปนั้น ก็ได้วิ่งเหยาะๆตามออกไปทันที

ด้วยเหตุนี้ ในห้องส่วนตัวจึงเหลือเพียงลู่เสี้ยง หยางและจ้าวหรูเย็นเพียงสองคน

จ้าวหรูเย็นเช็ดน้ำตา แล้วลุกขึ้นนั่งบนโซฟา จัด เสื้อผ้าให้เรียบร้อยอย่างเงียบๆ

“ขอบคุณ หากไม่ใช่คุณ ฉันก็ไม่รู้เลยว่าคืนนี้ฉัน จะต้องเจอกับฝันร้ายแบบไหน” หลังจากนั้นไม่นาน เมื่ออารมณ์สงบลง จ้าวหรูเย็นก็ได้ขอบคุณลู่เสี้ยง หยาง

ลู่เสี้ยงหยางยิ้ม และโบกไม้โบกมืออย่างเฉยเมยและพูดว่า “ไม่ต้องเกรงใจ เย่หยุนเทารังแกผู้หญิงที่ อ่อนแอ แบบนี้จะไปทนได้ยังไง อีกอย่าง นี่พวกเราก็ พบกันเป็นครั้งที่สามแล้วสินะ ผมคิดว่าระหว่างพวกเรา คงจะเป็นเรื่องของโชคชะตา”

จ้าวหรูเย็นได้แต่ก้มหน้าไม่ได้พูดอะไร รู้สึกแต่ เพียงว่าลู่เสี้ยงหยางแตกต่างจากลูกเขยของตระกูลเย่ ที่เธอจินตนาการไว้

ลู่เสี้ยงหยางที่เห็นมีความกล้าที่จะทำ เป็นคนตรง ไปตรงมา ในขณะที่ลูกเขยของตระกูลเย่ที่เธอ จินตนาการเอาไว้ เป็นคนอ่อนแอกระดูกอ่อน ทำอะไร

ไม่ได้

“นี่เป็นตัวจริงของเขาสินะ” จ้าวหรูเย็นคิดในใจ

“นี่ มัวแต่เหม่ออะไรอยู่ ถ้าอยากจะเหม่อก็ไปเหม่อ ที่อื่น ผู้หญิงสวยๆแบบคุณ ออกไปที่แบบนี้มันอันตราย มาก เดี๋ยวผมส่งคุณกลับบ้านแล้วกัน” ลู่เสี้ยงหยางพูด กระตุ้น

“โอเค” จ้าวหรูเย็นพยักหน้า

ขณะที่ลู่เสี้ยงหยางอยู่เป็นเพื่อน จ้าวหรูเย็นก็ออก จากคลับดีโอรา มุ่งหน้าไปยังคลินิก

สี่สิบนาทีต่อมา ลู่เสี้ยงหยางก็มาส่งจ้าวหรูเย็นที่ หน้าคลินิกก่อนเดินทางต่อ

จ้าวหรูเย็นที่กำลังยืนเหม่ออยู่ มองกลับไปดูอย่าง ช่วยไม่ได้ แล้วเฝ้าดูลู่เสี้ยงหยางจากไป
เธอรู้ว่านับจากนี้ไป ลู่เสี้ยงหยางได้เข้ามาครอบ ครองตำแหน่งพิเศษในหัวใจของเธอ

“ยังดี เมื่อกี้นี้ระหว่างทางฉันได้ขอเบอร์โทรเขา ไว้” จ้าวหรูเย็นพึมพำกับตัวเอง ก็ไม่รู้ว่ามันคือจิตวิทยา แบบไหนกัน

หลังจากนั้นเมื่อเงาของลู่เสี้ยงหยางหายลับไปจน มองไม่เห็น จ้าวหรูเย็นจึงหันกลับไป และก้าวเข้าไปใน คลินิก

ในช่วงเวลานี้เธอมีคำถามหนึ่งที่คิดอยู่ตลอด ภาย หลังควรจะให้ซูจื้อเฉิงทำงานในคลินิกต่อไปหรือไม่

ช่างเขาเถอะ ตัวเองดูแล้วก็น่าขยะแขยง อย่าง น้อยก่อนหน้านี้เขาก็เคยพูดจาอ่อนหวาน ที่หลังก็ต้อง ดูว่าจะต้องป้องกันตัวเองอย่างไร แต่เขาก็ที่ปรึกษาใน ช่วงเวลาที่สำคัญ

แต่ถ้าไม่ปล่อยเขาไว้ หลังจากนั้นในคลินิกก็จะ เหลือเพียงเขาและพ่อสองคน

เมื่อไม่กี่ปีก่อนพ่อของเธอได้รับกระทบกระเทือน ทางจิตใจจากเหตุทางการแพทย์ ในใจยังคงมีปมฝังใจ หลายปีมานี้จึงไม่ค่อยได้ไปตรวจ และเธอเองก็เรียน วิชาพยาบาล จึงไม่รู้จักวิธีการรักษาอย่างมืออาชีพ หากเป็นแบบนี้ คลินิกก็เกือบจะต้องได้รับการ สนับสนุนจากซูจื้อเฉิงทั้งหมด

หากซูจื้อเฉิงต้องออกไป คลินิกก็คงต้องปิดลง
คลินิกแห่งนี้เป็นสิ่งที่พ่อของเธอต้องใช้กำลังกาย และสมองมาทั้งชีวิต หากต้องปิดลง พ่อของเธอคงจะ รับไม่ได้แน่นอน

คิดแล้วคิดอีก จ้าวหรูเย็นก็ทำได้แค่ยอมรับความ จริง และต้องปล่อยให้ซูจื้อเฉิงทำงานในคลินิกต่อไป

แต่ทุกอย่างจำกัดเฉพาะการทำงานเท่านั้น เรื่อง ระหว่างเธอและซูจื้อเฉิงไม่สามารถเป็นไปได้แน่นอน หลังจากลู่เสี้ยงหยางกลับถึงบ้านเย่สวนและหลิว

จิ้งต่างก็หลับไปแล้ว

ลู่เสี้ยงหยางมองไปยังข้อความบนโทรศัพท์มือถือ ก็ได้แต่ยิ้มอย่างขมขื่น ข้อความนั้นถูกส่งโดยเย่สวนซึ่งส่งถึงเขาเมื่อสิบ

นาทีก่อน เย่สวนได้บอกเขาว่า จากนี้ไปเขาต้องนอน

บนโซฟา

ดูเหมือนว่าเรื่องมลทินนี้ของถังหลิงหลิง ได้ ทำร้ายถึงเธอไปแล้ว ก่อนที่สิ่งต่างๆจะชัดเจน เธอ คงจะไม่ให้ตัวเองได้เข้าไปนอนในห้องนอน

“แบบนี้ไม่ได้แล้ว เรื่องนี้จำเป็นต้องรีบตรวจสอบ ให้ชัดเจนโดยเร็วที่สุด ยิ่งนานไปเท่าไหร่ก็ยิ่งไม่ดีต่อ ตัวผมเท่านั้น” ลู่เสี้ยงหยางคิดจะส่งข้อความไปให้หลิว ผิง เพื่อให้เขารีบตรวจสอบเรื่องนี้โดยเร็วที่สุด

เช้าวันรุ่งขึ้น ลู่เสี้ยงหยางหลับอยู่บนโซฟา ใน ขณะที่กำลังงัวเงียเย่สวนก็ได้ดึงผ้าห่มออกจากตัวของเขา

ทันทีลืมตาขึ้นก็ได้พบกับใบหน้าที่สวยงามของเย่ สวนเป็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเยือกเย็นเหมือน น้ำค้างแข็ง สายตายิ่งดูน่ากลัวเหมือนกับจะฆ่าคนได้

สู่เสี้ยงหยางลุกขึ้นนั่งบนโซฟา ในใจก็รู้สึกเบลอ เต็มที่ ตัวเองทำให้เย่สวนอารมณ์เสียอีกแล้วเหรอ

“เป็นอะไรเหรอสวนเอ๋อ” ลู่เสี้ยงหยางถามอย่าง อ่อนแรง

“คนกาก ฉันไม่ควรเชื่อคุณ สันดานหมาอย่างคุณ ชอบกลับไปกินขี้” เย่สวนตอบกลับอย่างไม่แยแส และ โยนโทรศัพท์ไปที่ ลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางจับโทรศัพท์ และมองไปยังหน้าจอ โทรศัพท์

เห็นเพียงรูปถ่ายรูปหนึ่งปรากฏอยู่บนหน้าจอ ใน ภาพนั้นเป็นภาพที่ถ่ายตอนที่เขากับจ้าวหรูเย็นเดิน ออกมาจากคลับดีโอรา และมีประโยคใต้รูปประโยค หนึ่งว่า ตะลึง ลูกเขยของตระกูลเย่ไปมีชู้กับสาว ไนต์คลับ!