บทที่ 145 เป็นแฟนผมนะ

หานเช่าไม่ได้รู้เลยว่าลู่เสี่ยงหยางกำลังเดินมาทางเขา ยังคงพูดสารภาพกับเย่สวนอย่างลึกซึ้งต่อว่า “สวนเอ๋อ รับ รักผมนะ เห็นแก่ที่หลายวันมานี้ผมช่วยคุณไว้ก็ได้ ยังไงคุณ ก็ลองให้โอกาสผมเถอะ แค่เป็นแฟนผม ยังไม่ต้องแต่งงาน ก็ได้ เราลองมาคบกัน ถ้าคบดูแล้วรู้สึกไม่เหมาะเท่าไหร่ แล้วค่อยเลิกกัน อย่างน้อยหลังจากนั้นเราก็ยังเป็นเพื่อนกัน ถ้าแม้แต่คำขอเล็กๆของผมคุณยังไม่ตอบตกลงอีก มันก็ คงสะเทือนใจผมน่าดู”

เยสวนทั้งเขิน ทั้งประหม่า มืออมชมพูดบีบเข้าหากันเบาๆ

หานไม่ได้พูดอะไรผิด หลายวันมานี้เขาช่วยเธอ ไว้เยอะมาก ถ้าเป็นคนจิตใจดีหน่อย ก็คงไม่สามารถ ปฏิเสธหานเช่าชวนได้

เย่สวนพยักหน้า กำลังจะตอบตกลง ถึงยังไงที่หานเช่า ชวนพูดมาก็ถูก ลองคบกันดูก่อน ถ้าไม่รอดก็ค่อยแยกทาง

แต่ในตอนนี้เอง เสียงแค่นหัวเราะเยือกเย็นก็สะท้อนเข้า มา “เย่สวน ผมคงมองคุณผิดไป ถ้าคุณคิดว่าระหว่างเรา มันไปต่อไม่ได้แล้ว ก็พูดออกมาตรงๆ ไม่จำเป็นต้องแอบมา ทำอะไรสกปรกลับหลังผมแบบนี้ก็ได้”
พูดจบ สู่เสี้ยงหยางก็ก้าวเดินเข้ามาหา มาหยุดยืนอยู่ ข้างๆเย่สวน

ทันทีที่เย่สวนเห็นสู่เสี้ยงหยาง บนใบหน้าก็ฉายแวว ลนลาน รีบอธิบายกับลู่เสี้ยงหยางว่า “คุณอย่าพึ่งเข้าใจผิด นะ มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด”

ลู่เสี้ยงหยางแสยะยิ้ม “ไม่ใช่อย่างที่ผมคิด แล้วมันแบบ ไหนล่ะ? คุณอย่าบอกผมเลย ว่าพวกคุณเป็นแค่เพื่อนกัน

ธรรมดา ”

นี่.

เย่สวนพูดอะไรไม่ออก สีหน้าลุกลี้ลุลน ร่างกายเริ่ม ประหม่า เธอก้มหน้าลงเหมือนเด็กมีความผิด

ลู่เสี่ยงหยางยื่นมือออกไปฉวยเอาแหวนในมือของหาน เช่าซวนมา แล้วปาลงบนพื้น

เค้ง!

กล่องใส่แหวนแตกออกจากกัน จนแหวนกลิ้งไปยังมุม

Inan

ดวงตาของลู่เสี้ยงหยางแดงฉาน ตะคอก ใส่เย่สวน “จะ อธิบายยังไง? ให้ตายสิ คิดว่าผมตาบอดเหรอ? ทุกการกระ ทำของพวกคุณเมื่อกี้ ผมเห็นหมดแล้ว เย่สวน วันนี้ผมได้ เห็นธาตุแท้ของคุณแล้ว คุณทำให้ผมรู้สึกขยะแขยงมากคุณมันต่างอะไรกับผู้หญิงมักมากไร้อางอายพวกนั้นกัน?”

คำพูดของลู่เลี้ยงหยาง เหมือนมีดที่มแทงเข้ามาในหัวใจ ของเย่สวน เย่สวนรู้สึกน้อยใจเป็นอย่างมาก น้ำตาเม็ดโต เริ่มหลั่งไหลออกมาจากกรอบตา ไหลอาบใบหน้าสะสวย ของเธอหล่นลงสู่พื้น

“ลู่เสี้ยงหยาง คุณมีสิทธิ์อะไรมาตะคอกใส่ฉัน อย่าลืมสิ ว่าคุณนั่นแหละเป็นฝ่ายทำเรื่องสกปรกๆ ที่คลับหงเฉินก่อน คุณนั่นแหละที่หักหลังฉันก่อน ทุกอย่างที่ฉันทำวันนี้ ก็ เพราะคุณทั้งนั้น” วินาทีต่อมา เย่สวนก็ปาดน้ำตาออกจาก หางตา พร้อมกับตวาดใส่ลู่เสี้ยงหยางเสียงดัง

ร่างกายของลู่เสี้ยงหยางสั่นเทิ่ม ในตาคมเริ่มเอ่อคลอไป ด้วยน้ำตา ความเจ็บปวดที่ไม่สามารถอธิบายได้พวยพุ่ง ออกมา ไม่คิดเลยว่าการที่เขาไม่เคยอธิบายเรื่องที่คลับหง เฉิน ให้ชัดเจน จะกลายเป็นปัญหาคาใจของเย่สวน หมักหมมจนกลายเป็นฉากละครแสนโศกเศร้าของพวกเขา ในวันนี้

ตอนแรกลู่เสี้ยงหยางวางแผนเอาไว้ ว่าหลังจากที่เขากลับ มาจากวัดชิงหลง เขาจะให้หลิวผิงมาช่วยยืนยันว่า เรื่องที่ เกิดที่คลับหงเฉินตอนนั้นมันไม่มีอะไรเลย แต่ดูเหมือนตอน นี้มันคงไม่มีโอกาสนั้นแล้ว ตอนนี้ต่อให้เรียกหลิวผิงมาช่วย อธิบาย เยสวนก็คงไม่เชื่อ คงคิดแค่ว่าคำพูดของหลิวผิงคือ ข้อแก้ต่างให้เขา
ตอนนี้ สู่เสี่ยงหยางอยากหัวเราะออกมาดังๆ รู้สึกว่า พระเจ้ากำลังเล่นตลกกับโชคชะตาของเขา

เพราะความเข้าใจผิด เยสวนถึงใต้ถอดใจจากเขา ถึง ขนาดที่คิดจะหาคนข้างกายใหม่แล้ว

“นอกจากนี้. เย่สวนร้องให้จนตาแดง ตะดอกใส่ผู้เสี้ ยงหยางต่อว่า “หลายปีมานี้ที่คุณแต่งงานกับฉัน คุณคิดว่า คุณเคยทำหน้าที่สามีที่ดีไหม? คุณลองถามตัวคุณเองดีๆ ทุกครั้งเวลาฉันเจอปัญหา คุณเคยช่วยฉันได้ไหม? แต่ก่อน เป็นยังไง ตอนนี้ก็ยังเป็นอย่างนั้น”

พูดมาถึงตรงนี้ เย่สวนก็ไม่สามารถกักเก็บความเสียใจ เอาไว้ได้ น้ำตาหลั่งไหลออกมาอีกครั้ง

พูดกันตามตรง เย่สวนไม่สนว่าลู่เสี้ยงหยางจะช่วยเธอได้ หรือเปล่า สิ่งที่เธอสนใจก็คือ ลู่เสี้ยงหยางต้องจริงใจต่อ เธอ เธอรับไม่ได้ที่จู่เสี้ยงหยางหักหลังเธอ

คิดมาถึงเรื่องนี้ เยสวนก็ร้องไห้สะอึกสะอื้น ทว่าก็ยัง ตะคอกใส่ลู่เสี้ยงหยางด้วยความโกรธ “ไม่กี่วันก่อน ฉันถูก ตระกูลหลอกเอาสิทธิ์ตัวแทนถือหุ้นไป แถมยังไล่ฉันออก จากบ้าน ตอนที่ฉันไร้ทางไป คุณอยู่ไหน? ตอนที่ฉันต้อง ไลฟ์หากิน แล้วคุณอยู่ไหน? ฉันพึ่งคุณไม่ได้เลย ถ้าไม่ใช่ว่า ตอนมีปัญหา แล้วได้คุณชายหานช่วยฉันเอาไว้ ฉันก็ไม่รู้เลย ว่าตัวเองจะอดทนได้อีกต่อไปหรือเปล่า
พูดมาถึงตอนนี้ เย่สวนก็มองไปที่หานเช่าซวน ด้วย ใบหน้าขอบคุณ

ถ้าสู่เสี้ยงหยางไม่โผล่มาตอนนี้ เธอก็คงไม่แน่ใจ ว่าควร เลือกหานเข่าขวนดีไหม แต่ตอนนี้เธอแน่ใจแล้ว หานเช่า ชวนมีความรับผิดชอบขนาดนี้ และผู้ชายที่มีความรับผิด ชอบก็คือผู้ชายที่เธอควรเลือก

หานเช่าชวนยิ้มออกมานิดๆ หลังจากที่มองไปทางลู่เสี้ยง หยางอย่างเยาะเย้ย ก็พูดกับเย่สวนอย่างอบอุ่นว่า “สวนเอ๋อ ไม่ว่าคุณจะตัดสินใจยังไง ผมก็จะอยู่ข้างคุณ หรือถ้ามีใคร กล้ามายุ่งวุ่นวายกับคุณ ผมก็จะไล่มันไปซะ หลังจากนี้มัน คงไม่กล้ามาวุ่นวายกับคุณอีก เพราะฉะนั้น ไม่ต้องห่วง คุณสามารถเลือกตามที่ใจคุณต้องการได้”

“ค่ะ” เยาวนพยักหน้า ไม่ได้รู้ตัวเลย คำพูดของเธอก็ ปะปนไปด้วยความโกรธ กัดฟันแล้วพูดว่า “ลู่เสี้ยงหยาง เราสองคนไม่คู่ควรกันสักนิด เลิกกันคงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด ต่อไปนี้คุณกับฉันไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีก จะได้ไม่ต้องรู้สึก รังเกียจเวลาเจอหน้ากัน”

แม่ง ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกันงั้นเหรอ?

ลู่เสี้ยงหยางอยากหัวเราะดังๆ เขาคอยช่วยเหลือเย่สวน อยู่เงียบๆตลอด แต่ไม่คิดเลยว่า ผลมันจะออกมาเป็นอย่าง นี้”ได้ เยี่ยม เยี่ยมสุดๆไปเลย! เยส สวน คุณติดให้ดีๆนะ คุณจะตัดสินใจอย่างนี้จริงๆ ใช่ไหม?” ผู่เสี้ยงหยางแผ่นยิ้ม ออกมาอย่างโกรธๆ สายตาจดจ้องไปที่เป่สวนอย่างเอาค่า ตอบ

หัวใจของเยาสวนเต้นรัว ไม่สามารถกักเก็บความเสียใจ เอาไว้ได้เลย ทั้งร่างสูญเสียทุกเกราะกำบัง ไม่กล้าตอบ คำถามลู่เสี้ยงหยาง เพราะกลัวว่าถ้าเป็นแบบนั้น หลังจากนี้ เธอจะไม่ได้เจอลู่เสี้ยงหยางอีก

เมื่อเห็นภาพนี้ ในดวงตาของหานเช่าชวนก็มีไอเย็นแผ่ คลุม รู้ดีว่าในเวลาสำคัญแบบนี้ ห้ามให้เย่สวนหวั่นไหว เด็ดขาด ดังนั้นจึงถลึงตาใส่ลู่เสี้ยงหยาง พูดออกมาชัดๆ เน้นๆว่า “ไอ้อ่อน ถ้ารู้ตัวก็รีบใสหัวไปซะ ไม่อย่างนั้น แกได้ ถูกหามออกไปแน่”

เวลานี้ลู่เสี้ยงหยางกำลังเดือด เมื่อได้ยินที่หานเช่าซวน พูดมา ก็ยิ้มแสยะออกมาอย่างเหี้ยมๆ “มันเป็นเรื่องของฉัน กับเย่สวน นายอย่าสะเออะสอดมือเข้ามายุ่ง ที่ฉันมาที่นี่วัน

นี้ ก็เพราะจะจัดการอะไรบางอย่าง”

หานเช่าชวนอมยิ้มแล้วพูดว่า “คงไม่ใช่ว่าจะมาพูดสั่งเสีย ใช่ไหม? ไม่ต้องห่วงนะ ถือซะว่าเห็นแก่เยสวน ฉันจะสนอง ให้นายแล้วกัน”

สู่เสี้ยงหยางมองข้ามคำพูดของหานเช่าชวนไป สีหน้าเปลี่ยนเป็นเย็นชา พูดออกมาเน้นๆที่ละคำว่า “ถังหลงเป็น คนของฉัน ไม่กี่วันก่อน ลูกน้องของนายท่าร้ายเขาจนเส้น เอ็นเขาขาด บาดแผลที่นายเคยมอบให้เขา วันนี้ ฉันจะ เอาคืนเป็นหลายเท่า”

เมื่อพูดออกมาแบบนี้ หานเช่าชวนก็ซะงักไปชั่วครู่ จาก นั่นก็นึกออก จึงหัวเราะออกมา “ฉันนึกออกแล้ว ที่แท้ไอ้ขยะ นั่นก็เป็นพวกเดียวกับนายนี่เอง ที่ๆ ฉันกำจัดไอ้ขยะนั่นยัง ไง ฉันก็จะกำจัดนายอย่างนั้น”

พูดจบ เขาก็ปาแก้วที่ถืออยู่ในมือลงพื้น ชั่วขณะ ลูกน้อง ในชุดดำก็เดินบุกเข้ามา ล้อมลู่เสี่ยงหยางเอาไว้