บทที่232 ฉันคือคนที่แกสู้ไม่ได้!
ฟังคำพูดของไอ้งี่เง่าหยางไข่ ลู่เสี้ยงหยางก็ชมวดคิ้วขึ้นมา
ด้วยสถานะของเขา ไม่อยากรู้จักมักจี่กับพวกมดปลวก แต่ ไม่ได้แปลว่ามดปลวกสามารถขี่หัวเขาลากไปอีไป
“ช่วยระวังคำพูดแกด้วย ถ้าไม่รู้ตัว ไปทำให้คนที่แกสู้ไม่ ได้ขุ่นเคือง จุดจบของแกมันจะไม่ดี” ลู่เสี้ยงหยางพูดอย่าง เย็นชา
หยางไข่ไม่สนใจ โบกมือพูด “คนคนนั้นไม่มีทางเป็นแก”
พูดจบ เขาก็มองไปที่เย่สวนอีกครั้ง “เย็นนี้ไปกินข้าวด้วย กันเถอะ พวกเราไปร้านอาหารที่ดีที่สุดในปินเหอ ไปกินที่ ร้านอาหารรอยเอิลเบอร์หนึ่ง พวกเธอสองคนอยากสั่งอะไร ก็ได้หมด หีนี ถึงอย่างไรคนอย่างพวกเธอ ปกติไปร้านอาหาร รอยเอิลเบอร์หนึ่งคงจ่ายไม่ไหว ฉันเห็นแก่ที่เราเป็นเพื่อน ร่วมชั้นกัน ให้พวกเธออาศัยบารมีไปร้านอาหารรอยเอิล เบอร์หนึ่ง”
การแสดงออกของเย่สวนเยือกเย็นขึ้นเรื่อยๆ พูดขึ้น “ฉัน พูดแล้วว่าไม่ไป ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรอ? ”
หยางไข่ส่งเสียงหี่ในจมูก หวังลี่พูดต่อ “เย็นวันนี้สามีฉัน เลี้ยงจริงๆ ไม่ต้องให้สามีเธอจ่ายสักบาท ฮิฮิ เธอแค่กลัว บทที่232 ฉันคือคนที่แกสู้ไม่ได้!
ฟังคำพูดของไอ้งี่เง่าหยางไข่ ลู่เสี้ยงหยางก็ชมวดคิ้วขึ้นมา
ด้วยสถานะของเขา ไม่อยากรู้จักมักจี่กับพวกมดปลวก แต่ ไม่ได้แปลว่ามดปลวกสามารถขี่หัวเขาลากไปอีไป
“ช่วยระวังคำพูดแกด้วย ถ้าไม่รู้ตัว ไปทำให้คนที่แกสู้ไม่ ได้ขุ่นเคือง จุดจบของแกมันจะไม่ดี” ลู่เสี้ยงหยางพูดอย่าง เย็นชา
หยางไข่ไม่สนใจ โบกมือพูด “คนคนนั้นไม่มีทางเป็นแก”
พูดจบ เขาก็มองไปที่เย่สวนอีกครั้ง “เย็นนี้ไปกินข้าวด้วย กันเถอะ พวกเราไปร้านอาหารที่ดีที่สุดในปินเหอ ไปกินที่ ร้านอาหารรอยเอิลเบอร์หนึ่ง พวกเธอสองคนอยากสั่งอะไร ก็ได้หมด หีนี ถึงอย่างไรคนอย่างพวกเธอ ปกติไปร้านอาหาร รอยเอิลเบอร์หนึ่งคงจ่ายไม่ไหว ฉันเห็นแก่ที่เราเป็นเพื่อน ร่วมชั้นกัน ให้พวกเธออาศัยบารมีไปร้านอาหารรอยเอิล เบอร์หนึ่ง”
การแสดงออกของเย่สวนเยือกเย็นขึ้นเรื่อยๆ พูดขึ้น “ฉัน พูดแล้วว่าไม่ไป ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรอ? ”
หยางไข่ส่งเสียงหี่ในจมูก หวังลี่พูดต่อ “เย็นวันนี้สามีฉัน เลี้ยงจริงๆ ไม่ต้องให้สามีเธอจ่ายสักบาท ฮิฮิ เธอแค่กลัว สามีตัวเองจะไม่มีเงินจ่าย ขายขี้หน้าคนหรอ? ”
เย่สวนแทบจะโกรธจนพูดอะไรไม่ออก
หวังสี่พูดต่ออย่างภาคภูมิ “เมื่อกี้สามีฉันซื้อรักแห่ง คริสตัลให้ฉันแล้ว เดี๋ยวพวกเราไปร้านอาหารรอยเอิลเบอร์ หนึ่ง ฉันสามารถกินข้าวไป ให้เธอลูบไปด้วยได้ จากนี้เธอก็ ไปโม้ได้แล้ว ซื้อรักแห่งคริสตัลไม่ไหว แต่ก็เคยลูบมันมา แล้ว”
เย่สวนหายใจสั้น ถี่ ใบหน้าปกคลุมไปด้วยน้ำค้างแข็งอยู่ นานแล้ว ก็แค่รองเท้าคู่เดียวไม่ใช่หรอ? มีอะไรดีนักหนา?
ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัว เขามองแวบเดียวก็ดูออกว่าหวังลี่พูด ปด แม้ว่าในมือเธอจะถือถุงใส่รองเท้าสองสามใบ แต่ไม่ใช่ รักแห่งคริสตัลเลย
แม่ง คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะหน้าไม่อายขนาดนี้ เพื่อที่จะ ไล่ตามความฟุ้งเฟ้อแล้วคำพูดแบบนี้ก็พูดออกมาได้
ก็ดี อีกเดี่ยวดูชิว่าเธอจะลงเอยยังไง
“สวนเอ๋อ เธอรอฉันอยู่ที่นี่ ฉันไปเข้าห้องน้ำหน่อย เดี๋ยว เดียวก็กลับมา” ลู่เสี้ยงหยางพูดจบก็หันตัวจากไป
แน่นอนว่าเขาไม่ได้ไปเข้าห้องน้ำจริงๆ แต่ว่ากลับไปที่ร้าน หรูหราที่ขายรักแห่งคริสตัลเมื่อกี้
เมื่อเห็นลู่เสี้ยงหยางที่ไปแล้วกลับมาอีก เซลล์สาวงาม สามีตัวเองจะไม่มีเงินจ่าย ขายขี้หน้าคนหรอ? ”
เย่สวนแทบจะโกรธจนพูดอะไรไม่ออก
หวังสี่พูดต่ออย่างภาคภูมิ “เมื่อกี้สามีฉันซื้อรักแห่ง คริสตัลให้ฉันแล้ว เดี๋ยวพวกเราไปร้านอาหารรอยเอิลเบอร์ หนึ่ง ฉันสามารถกินข้าวไป ให้เธอลูบไปด้วยได้ จากนี้เธอก็ ไปโม้ได้แล้ว ซื้อรักแห่งคริสตัลไม่ไหว แต่ก็เคยลูบมันมา แล้ว”
เย่สวนหายใจสั้น ถี่ ใบหน้าปกคลุมไปด้วยน้ำค้างแข็งอยู่ นานแล้ว ก็แค่รองเท้าคู่เดียวไม่ใช่หรอ? มีอะไรดีนักหนา?
ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัว เขามองแวบเดียวก็ดูออกว่าหวังลี่พูด ปด แม้ว่าในมือเธอจะถือถุงใส่รองเท้าสองสามใบ แต่ไม่ใช่ รักแห่งคริสตัลเลย
แม่ง คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะหน้าไม่อายขนาดนี้ เพื่อที่จะ ไล่ตามความฟุ้งเฟ้อแล้วคำพูดแบบนี้ก็พูดออกมาได้
ก็ดี อีกเดี่ยวดูชิว่าเธอจะลงเอยยังไง
“สวนเอ๋อ เธอรอฉันอยู่ที่นี่ ฉันไปเข้าห้องน้ำหน่อย เดี๋ยว เดียวก็กลับมา” ลู่เสี้ยงหยางพูดจบก็หันตัวจากไป
แน่นอนว่าเขาไม่ได้ไปเข้าห้องน้ำจริงๆ แต่ว่ากลับไปที่ร้าน หรูหราที่ขายรักแห่งคริสตัลเมื่อกี้
เมื่อเห็นลู่เสี้ยงหยางที่ไปแล้วกลับมาอีก เซลล์สาวงาม สวมถุงน้องเมื่อกี้ ก็ไม่สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย ทำเหมือนเขา เป็นอากาศ
ไอ้เขยแต่งเข้าไร้ประโยชน์ จะไปซื้ออะไรในร้านของพวก
เขาได้
แต่สู่เสี้ยงหยางเดินตรงไปที่หน้ารักแห่งคริสตัลคู่นั่นทันที ชี้ไปที่มันแล้วพูด “ฉันเอารองเท้าคู่นี้ ห่อให้ฉันเดี๋ยวนี้เลย”
ไม่มีใครตอบสนองลู่เสี้ยงหยาง
เชี่ย หมายความว่าไง? คิดว่ากูซื้อไม่ไหวจริงๆ หรอ? แม่ง! สายตาหมามองคนต่ำอะไรขนาดนี้
สู่เสี้ยงหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังขึ้น “ฉันเอารองเท้าคู่นี้”
เซลล์สาวสวยสวมถุงน่องคนเมื่อกี้ พูดพร้อมยิ้มเยาะ “รองเท้าคู่นี้ขายเก้าสิบแปดล้าน แลกซื้อไหวหรอ? ร้องเรียก อะไรอยู่ตรงนั้น? ”
“อะไรนะ? 98ล้าน? ” ลู่เสี้ยงหยางผงะ
ที่แท้ก็แค่98ล้านเอง ถูกอะไรขนาดนี้ เขานึกว่ารองเท้าคู่นี้ ทำขึ้นด้วยมือของแอนนี่ดีไซเนอร์แห่งราชวงศ์อังกฤษ ควรจะ ต้องร้อยล้านขึ้นถึงจะถูก
ดูท่าเขาจะประเมินรองเท้าคู่นี้สูงไป
หารู้ไม่ การแสดงออกของลู่เสี้ยงหยางแบบนี้ จากมุมมอง สวมถุงน้องเมื่อกี้ ก็ไม่สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย ทำเหมือนเขา เป็นอากาศ
ไอ้เขยแต่งเข้าไร้ประโยชน์ จะไปซื้ออะไรในร้านของพวก
เขาได้
แต่สู่เสี้ยงหยางเดินตรงไปที่หน้ารักแห่งคริสตัลคู่นั่นทันที ชี้ไปที่มันแล้วพูด “ฉันเอารองเท้าคู่นี้ ห่อให้ฉันเดี๋ยวนี้เลย”
ไม่มีใครตอบสนองลู่เสี้ยงหยาง
เชี่ย หมายความว่าไง? คิดว่ากูซื้อไม่ไหวจริงๆ หรอ? แม่ง! สายตาหมามองคนต่ำอะไรขนาดนี้
สู่เสี้ยงหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังขึ้น “ฉันเอารองเท้าคู่นี้”
เซลล์สาวสวยสวมถุงน่องคนเมื่อกี้ พูดพร้อมยิ้มเยาะ “รองเท้าคู่นี้ขายเก้าสิบแปดล้าน แลกซื้อไหวหรอ? ร้องเรียก อะไรอยู่ตรงนั้น? ”
“อะไรนะ? 98ล้าน? ” ลู่เสี้ยงหยางผงะ
ที่แท้ก็แค่98ล้านเอง ถูกอะไรขนาดนี้ เขานึกว่ารองเท้าคู่นี้ ทำขึ้นด้วยมือของแอนนี่ดีไซเนอร์แห่งราชวงศ์อังกฤษ ควรจะ ต้องร้อยล้านขึ้นถึงจะถูก
ดูท่าเขาจะประเมินรองเท้าคู่นี้สูงไป
หารู้ไม่ การแสดงออกของลู่เสี้ยงหยางแบบนี้ จากมุมมอง ของเซลล์สาวงามสวมถุงน่องคนนั้น นั่นคือเซาตกใจ
ตอนนี้จึงหัวเราะเย็นชา แล้วพูดอย่างเยาะเย้ย “รีบไสหัว ไปเถอะ ไม่งั้นฉันจะเรียกรปภ.แล้ว”
ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้สนใจ หยิบบัตรธนาคารออกมาจาก กระเป๋า ยื่นไปที่เคาน์เตอร์พร้อมพูดว่า “รูดบัตรเลย”
เซลล์สาวสวยสวมถุงน่องชะงักเล็กน้อย พูดขึ้น “แกป่วย หรอ? ฉันบอกว่าเก้าสิบแปดล้าน ไม่ใช่เก้าร้อยแปดสิบ
หยวน!”
ลู่เสี้ยงหยางมีความไม่สบอารมณ์ พูดขึ้น “บอกให้เธอรูด บัตร พูดอะไรเยอะแยะ”
เชี่ย นี่มันคือถึงมีเงินก็ทำไม่ได้หรอ?
เซลล์สาวสวยสวมถุงน่องตอนนี้ถึงมองไปที่บัตรธนาคาร เห็นเพียงบัตรสีดำขลับใบนี้ของลู่เสี้ยงหยาง ไม่มีอะไรผิด แปลกจากนี้
ดังนั้นเธอจึงขี้เกียจจะสนใจลู่เสี้ยงหยาง เตรียมที่จะไปรับ ลูกค้าคนต่อไป
ในขณะนั้นเอง ผู้จัดการร้านเดินเข้ามาทางนี้พอดี เห็นบัตร ธนาคารใบนั้นบนเคาน์เตอร์ ทันใดนั้นตัวก็สั่นขึ้นมา
เชี่ย! นี่มันบัตรยอดมงกุฎ! ในปินเหอคนที่มีบัตรแบบนี้
มีไม่เกิน5คนแน่นอน! ของเซลล์สาวงามสวมถุงน่องคนนั้น นั่นคือเซาตกใจ
ตอนนี้จึงหัวเราะเย็นชา แล้วพูดอย่างเยาะเย้ย “รีบไสหัว ไปเถอะ ไม่งั้นฉันจะเรียกรปภ.แล้ว”
ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้สนใจ หยิบบัตรธนาคารออกมาจาก กระเป๋า ยื่นไปที่เคาน์เตอร์พร้อมพูดว่า “รูดบัตรเลย”
เซลล์สาวสวยสวมถุงน่องชะงักเล็กน้อย พูดขึ้น “แกป่วย หรอ? ฉันบอกว่าเก้าสิบแปดล้าน ไม่ใช่เก้าร้อยแปดสิบ
หยวน!”
ลู่เสี้ยงหยางมีความไม่สบอารมณ์ พูดขึ้น “บอกให้เธอรูด บัตร พูดอะไรเยอะแยะ”
เชี่ย นี่มันคือถึงมีเงินก็ทำไม่ได้หรอ?
เซลล์สาวสวยสวมถุงน่องตอนนี้ถึงมองไปที่บัตรธนาคาร เห็นเพียงบัตรสีดำขลับใบนี้ของลู่เสี้ยงหยาง ไม่มีอะไรผิด แปลกจากนี้
ดังนั้นเธอจึงขี้เกียจจะสนใจลู่เสี้ยงหยาง เตรียมที่จะไปรับ ลูกค้าคนต่อไป
ในขณะนั้นเอง ผู้จัดการร้านเดินเข้ามาทางนี้พอดี เห็นบัตร ธนาคารใบนั้นบนเคาน์เตอร์ ทันใดนั้นตัวก็สั่นขึ้นมา
เชี่ย! นี่มันบัตรยอดมงกุฎ! ในปินเหอคนที่มีบัตรแบบนี้
มีไม่เกิน5คนแน่นอน! แล้วที่มีคุณสมบัติที่จะมีบัตรต่ายอดมงกุฎแบบนี้ มีใคร บ้างที่ไม่ใช่อภิมหาเศรษฐีรวยค้ำฟ้า?
“แม่เจ้า ชั่วชีวิตฉันได้พบเจอกับเศรษฐีขั้นเทพแบบนี้!” ผู้ จัดการร้านสูดหายใจเข้าลึก ดึงสติกลับมา เดินสองสามก้าว ไปตรงหน้าของลู่เสี้ยงหยาง โค้งตัว90องศา พูดอย่างเคารพ นอบน้อม “สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย ดิฉันจะบริการให้คุณเดี๋ยวนี้ เมื่อครู่พนักงานในร้านของเรามีตาหามีแววไม่ปฏิบัติอย่าง เย็นชากับคุณ ด้วยเหตุนี้ดิฉันต้องขออภัย”
อะไร?
ผู้จัดการร้านขอโทษเขาด้วยตัวเอง
เซลล์สาวสวยสวมถุงน่องแทบจะเป็นลม นาทีต่อมา ก็พูด กับผู้จัดการร้าน “ผู้จัดการร้าน คุณเข้าใจผิดแล้วแน่ๆ เขา เป็นแค่เขยแต่งเข้าที่เกาะผู้หญิงกิน จะไปซื้อรักแห่งคริสตัล ราคา98ล้านของร้านเราได้ยังไง? ”
“เธอหุบปาก ล้อเล่นอะไรวิสัยทัศน์แคบมองผิวเผิน อีก เดี๋ยวฉันจะจัดการเธอ” ผู้จัดการร้านจ้องเขม็งไปที่เซลล์สาว
สวยสวมถุงน่อง
ฮะ!
เซลล์สาวสวยสวมถุงน่องไม่กล้าพูดต่อ แต่กลับไม่พอใจ อยากจะดูว่าลู่เสี้ยงหยางสามารถซื้อรักแห่งคริสตัลได้จริงๆ แล้วที่มีคุณสมบัติที่จะมีบัตรต่ายอดมงกุฎแบบนี้ มีใคร บ้างที่ไม่ใช่อภิมหาเศรษฐีรวยค้ำฟ้า?
“แม่เจ้า ชั่วชีวิตฉันได้พบเจอกับเศรษฐีขั้นเทพแบบนี้!” ผู้ จัดการร้านสูดหายใจเข้าลึก ดึงสติกลับมา เดินสองสามก้าว ไปตรงหน้าของลู่เสี้ยงหยาง โค้งตัว90องศา พูดอย่างเคารพ นอบน้อม “สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย ดิฉันจะบริการให้คุณเดี๋ยวนี้ เมื่อครู่พนักงานในร้านของเรามีตาหามีแววไม่ปฏิบัติอย่าง เย็นชากับคุณ ด้วยเหตุนี้ดิฉันต้องขออภัย”
อะไร?
ผู้จัดการร้านขอโทษเขาด้วยตัวเอง
เซลล์สาวสวยสวมถุงน่องแทบจะเป็นลม นาทีต่อมา ก็พูด กับผู้จัดการร้าน “ผู้จัดการร้าน คุณเข้าใจผิดแล้วแน่ๆ เขา เป็นแค่เขยแต่งเข้าที่เกาะผู้หญิงกิน จะไปซื้อรักแห่งคริสตัล ราคา98ล้านของร้านเราได้ยังไง? ”
“เธอหุบปาก ล้อเล่นอะไรวิสัยทัศน์แคบมองผิวเผิน อีก เดี๋ยวฉันจะจัดการเธอ” ผู้จัดการร้านจ้องเขม็งไปที่เซลล์สาว
สวยสวมถุงน่อง
ฮะ!
เซลล์สาวสวยสวมถุงน่องไม่กล้าพูดต่อ แต่กลับไม่พอใจ อยากจะดูว่าลู่เสี้ยงหยางสามารถซื้อรักแห่งคริสตัลได้จริงๆ ใหม
และในตอนนี้เอง ผู้จัดการร้านก็รับบัตรธนาคารของสู่เสี้ ยงหยางมาอย่างระมัดระวัง เริ่มรูดบัตร
บีบ!
ทันใดนั้นเสียงที่ชัดเจนก็ดังมาจากเครื่องรูดบัตร ตามมา ด้วยใบเสร็จที่ปริ้นออกมา
รูดบัตรสำเร็จ!
“เอ๋? อะไร? นี่…นี่เป็นเรื่องจริง เขาซื้อรักแห่งคริสตัล ราคา98ล้านคู่นี้ไปแล้วจริงๆ เซลล์สาวสวยสวมถุงน่อง ประหลาดใจทันที รู้สึกแต่ว่าหัวใจราวกับโดนค้อนใหญ่ทุบ ร่างกายอ่อนระทวยนั่งลงกับพื้น
ถัดจากนั้น ชุดเครื่องหมายคำถามก็ปกคลุมหัวใจเธอ ลู่เสี้ ยงหยางเป็นแค่แมงดาเกาะผู้หญิงกินของตระกูลเยไม่ใช่ หรอ? ทำไมถึงได้มีเงินมากขนาดนี้?
“แย่แล้วแย่แล้ว เกรงว่าเขาจะเป็นนายใหญ่ที่แอบซ่อนอยู่ หรือเปล่า เมื่อกี้ฉันทำผิดต่อเขา ไม่ได้อยู่อย่างสุขสบาย แน่นอน” เซลล์สาวสวยสวมถุงน่องตัวสั่นเทา กลัวจนฉี่แทบ
เล็ด
หลังจากที่ผู้จัดการร้านรูดบัตรสำเร็จแล้ว ส่งบัตรธนาคาร คืนให้ลู่เสี้ยงหยางด้วยความรวดเร็ว ขณะเดียวกันก็ห่อรัก ใหม
และในตอนนี้เอง ผู้จัดการร้านก็รับบัตรธนาคารของสู่เสี้ ยงหยางมาอย่างระมัดระวัง เริ่มรูดบัตร
บีบ!
ทันใดนั้นเสียงที่ชัดเจนก็ดังมาจากเครื่องรูดบัตร ตามมา ด้วยใบเสร็จที่ปริ้นออกมา
รูดบัตรสำเร็จ!
“เอ๋? อะไร? นี่…นี่เป็นเรื่องจริง เขาซื้อรักแห่งคริสตัล ราคา98ล้านคู่นี้ไปแล้วจริงๆ เซลล์สาวสวยสวมถุงน่อง ประหลาดใจทันที รู้สึกแต่ว่าหัวใจราวกับโดนค้อนใหญ่ทุบ ร่างกายอ่อนระทวยนั่งลงกับพื้น
ถัดจากนั้น ชุดเครื่องหมายคำถามก็ปกคลุมหัวใจเธอ ลู่เสี้ ยงหยางเป็นแค่แมงดาเกาะผู้หญิงกินของตระกูลเยไม่ใช่ หรอ? ทำไมถึงได้มีเงินมากขนาดนี้?
“แย่แล้วแย่แล้ว เกรงว่าเขาจะเป็นนายใหญ่ที่แอบซ่อนอยู่ หรือเปล่า เมื่อกี้ฉันทำผิดต่อเขา ไม่ได้อยู่อย่างสุขสบาย แน่นอน” เซลล์สาวสวยสวมถุงน่องตัวสั่นเทา กลัวจนฉี่แทบ
เล็ด
หลังจากที่ผู้จัดการร้านรูดบัตรสำเร็จแล้ว ส่งบัตรธนาคาร คืนให้ลู่เสี้ยงหยางด้วยความรวดเร็ว ขณะเดียวกันก็ห่อรัก แห่งคริสตัลอย่างดีแล้วมอบให้ลู่เสี่ยงหยาง
“คุณผู้ชายคะ นี่คือรักแห่งคริสตัลที่คุณซื้อไป ขอเชิญกลับ มาเยี่ยมชมใหม่นะคะ ดิฉันจะบริการคุณด้วยตัวเอง” ผู้ จัดการร้านพูดอย่างนอบน้อมสุดขีด
ลู่เสี้ยงหยางส่งเสียงอีมเบาๆ รับรักแห่งคริสตัลไป เดิน ออกไปอย่างรวดเร็ว
เฮ้อ!
ผู้จัดการร้านถอนหายใจยาว แผ่นหลังเต็มไปด้วยเหงื่ออยู่ นานแล้ว
ดีที่ลู่เลี้ยงหยางไม่เอาเรื่องกับเธอ ไม่อย่างนั้นล่ะก็ ร้านนี้ จะสามารถเปิดกิจการที่นี่ต่อไปได้ไหมก็พูดยาก
ไม่กี่นาทีต่อมา ลู่เสี้ยงหยางก็กลับมาอยู่ข้างกายเยสวน ในตอนนี้หวังลี่ยังคงพูดจาเยาะเย้ยถากถางเย่สวน
“เย่สวน เธอก็จอมปลอมเกินไปหรือเปล่า สร้อยที่แขวนอยู่ บนคอเธอ คือสินค้าก็อปเกรดเอของจูบแห่งเทพธิดาหรือ เปล่า? ”
พูดถึงตรงนี้ เธอก็หยิบสร้อยเส้นหนึ่งออกมาจากใต้เสื้อ พูดขึ้น “ของฉันนี่ต่างหากถึงเป็นจูบแห่งเทพธิดาของจริง เธอ แหกตาดูเอาเถอะ อะไรคือของแท้” แห่งคริสตัลอย่างดีแล้วมอบให้ลู่เสี่ยงหยาง
“คุณผู้ชายคะ นี่คือรักแห่งคริสตัลที่คุณซื้อไป ขอเชิญกลับ มาเยี่ยมชมใหม่นะคะ ดิฉันจะบริการคุณด้วยตัวเอง” ผู้ จัดการร้านพูดอย่างนอบน้อมสุดขีด
ลู่เสี้ยงหยางส่งเสียงอีมเบาๆ รับรักแห่งคริสตัลไป เดิน ออกไปอย่างรวดเร็ว
เฮ้อ!
ผู้จัดการร้านถอนหายใจยาว แผ่นหลังเต็มไปด้วยเหงื่ออยู่ นานแล้ว
ดีที่ลู่เลี้ยงหยางไม่เอาเรื่องกับเธอ ไม่อย่างนั้นล่ะก็ ร้านนี้ จะสามารถเปิดกิจการที่นี่ต่อไปได้ไหมก็พูดยาก
ไม่กี่นาทีต่อมา ลู่เสี้ยงหยางก็กลับมาอยู่ข้างกายเยสวน ในตอนนี้หวังลี่ยังคงพูดจาเยาะเย้ยถากถางเย่สวน
“เย่สวน เธอก็จอมปลอมเกินไปหรือเปล่า สร้อยที่แขวนอยู่ บนคอเธอ คือสินค้าก็อปเกรดเอของจูบแห่งเทพธิดาหรือ เปล่า? ”
พูดถึงตรงนี้ เธอก็หยิบสร้อยเส้นหนึ่งออกมาจากใต้เสื้อ พูดขึ้น “ของฉันนี่ต่างหากถึงเป็นจูบแห่งเทพธิดาของจริง เธอ แหกตาดูเอาเถอะ อะไรคือของแท้” ไม่รอเยสวนพูดอะไร หยางไข่ก็พูดต่อ เอ่ยว่า “เย่สวน สร้อยปลอมของเธอเส้นนั้น เป็นของที่สามีไร้ประโยชน์ของ เธอซื้อให้เธอจากแผงลอยข้างถนนหรือเปล่า ฮ่าฮ่าฮ่า น่าข่า สิ้นดี เธอยังทำที่ว่ามันเป็นของมีค่า ข่างน่าเศร้า” ไม่รอเยสวนพูดอะไร หยางไข่ก็พูดต่อ เอ่ยว่า “เย่สวน สร้อยปลอมของเธอเส้นนั้น เป็นของที่สามีไร้ประโยชน์ของ เธอซื้อให้เธอจากแผงลอยข้างถนนหรือเปล่า ฮ่าฮ่าฮ่า น่าข่า สิ้นดี เธอยังทำที่ว่ามันเป็นของมีค่า ข่างน่าเศร้า”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ