บทที่ 198 ประธานสมาคมการค้า

ต่อจากคำพูดของเฉินจีนซิ่ว หลินอ้าวเสว่จึงเข้ามาและพูดว่า “ใช่ จีนซิ่ว ทำไมถึงจะเขามาไม่ได้ บางทีเขาอาจเป็นกระต่าย หมายจันทร์เลยมาสมัครทำความสะอาด”

“ฮ่า ๆ ๆ ” เฉินจิ้นซิ่วหัวเราะเสียงดัง “น่าเสียดายที่แม้แต่ ประตูไม่เข้าไปได้เลย ยังอยากสมัครงานเลย ไร้สาระ”

หลังจากหัวเราะแล้ว เขาหยิบเงินจากกระเป๋าของเขาแล้ว โยนไปที่เท้าของลู่เสี้ยงหยาง พูดว่า “ฉันคิดว่าท่าทางของ คุณเหมาะกับการเก็บขยะมากกว่า คุณควรกลับไปตั้งใจเก็บ ขยะนะ”

สู่เสี้ยงหยางยิ้ม ถามว่า “พวกคุณมาทำอะไรที่นี่?” เฉินจิ่นซิ่วกล่าวด้วยความรังเกียจ “ท่าทางทุเรศๆแบบนี้

เราจำเป็นต้องบอกคุณด้วยเหรอ?”

หลินอ้าวเสว่ยิ้มเยาะ กล่าวอย่างภูมิใจว่า “จากนี้ไปฉัน เป็นผู้อาวุโสของสมาคมการค้าแล้ว ฉันทำงานที่นี่ ท่าทาง ทุเรศแบบคุณ ก็รอที่ดูฉันได้เลย”

สู่เสี้ยงหยางรู้สึกตลก เธอไม่รู้ว่าเขาเป็นประธานสมาคม การค้าเหรอเนี่ย?

อีกเดี๋ยวเธอต้องคุกเข่าให้เขา!
“เอาล่ะ อ้าวเสว่ เราอย่าเสียเวลาพูดกับเขาอีกเลย” เฉิน จั่นชิ่วจ้องลู่เสี้ยงหยางแล้วโบกมือของเขาอย่างไม่หยุด “ไส หัวไปๆ อย่ามาทำให้กเสียอารมณ์”

รอยยิ้มบนใบหน้าของลู่เสี้ยงหยางแฝงความขี้เล่น “ใน สถานที่ระดับสูงอย่างสมาคมการค้า ถ้าคุณไม่อยากขาย หน้าก็ออกไปซะ”

อะไรนะ?

เมื่อคำพูดเหล่านี้ออกมา เฉินจิ่นซิ่วและหลินอ้าวเสว่ก็ตก

ตะลึง

แม่ง คำพูดนี้ควรเป็นพวกเขาที่พูดกับลู่เสี้ยงหยาง มากกว่า

“เชี่ย แม่ง ลู่เสี้ยงหยาง แกอยากตายใช่มั้ย” เฉินจิ้นชิ่วถก แขนเสื้อของเขาขึ้นตั้งใจจะลงมือ

แต่ลู่เสี้ยงหยางกลับก้าวไปข้างหน้าแล้วและเดินเข้าไปที่ ประตูอาคารหนานกั๋ว

ไม่มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูของอาคารหนา นกงั่วแต่มีการควบคุมการเข้าประตู ต้องเป็นพนักงานด้านใน เท่านั้นถึงจะสามารถรูดบัตรเข้าไปได้

บั๊บ!

ลู่เลี้ยงหยางหยิบการ์ดออกมาจากกระเป๋าของเขาและรูดมันลงบนแผงควบคุม ประตูทั้งสองข้างเปิดโดยอัตโนมัติ แล้วลู่เสี้ยงหยางก็ก้าวเข้าไปด้านใน

“เชี่ย เป็นไปได้อย่างไร”

เงินจีนจิ๋วและหลินอ้าวเสว่ตกใจมาก สีหน้าของพวกเขา ตกตะลึง ลู่เสี้ยงหยางเป็นพนักงานข้างในนั้นเหรอ?

หัวใจของเฉินจิ๋นซิ่วเต้นแรง ใบหน้าของเขาร้อนผ่าว ราวกับว่าเขาถูกค้อนขนาดใหญ่ฟาดอย่างแรง

วินาทีก่อนหน้า เขาด่วนสรุปอย่างมั่นใจว่าลู่เสี้ยงหยางไม่ สามารถเข้าประตูได้ แต่วินาทีถัดไปลู่เสี้ยงหยางกลับเข้าไป

ได้

เข้าไปอย่างสง่าผ่าเผยซะด้วย!

การเคลื่อนไหวของลู่เสี้ยงหยางไม่ต้องสงสัยเลยว่าเก็บ ความลับไม่อยู่ ใบหน้าของเฉินจิ้นซิ่วกระตุก

“เชี่ย โกหกป่ะ เนี่ย ไอ้นั่นขโมยบัตรรึเปล่า” เฉินจิ่นซิ่วพูด อย่างไม่ยอมรับ

หลินอ้าวเสว่สายหัวและพูดว่า “ต่อให้การ์ดใบนี้ถูกขโมย มา เขาจะกล้าเข้าไปอย่างมั่นใจได้อย่างไร ฉันคิดว่าเขาเป็น พนักงานที่อยู่ข้างในนั้นแหละ แต่เขาน่าจะเป็นแค่คน ทำความสะอาด รับผิดชอบแค่การทำความสะอาดห้องน้ำ”

เฉินจิ้นซิ่วพยักหน้า รู้สึกว่านี่สมเหตุสมผล
ให้ตายเถอะ เต๊ะท่าตั้งนาน เป็นแค่คนทำความสะอาด ห้องน้ำ กล้าผยองต่อหน้าก

ครั้งต่อไปที่เจอกัน ดูสิว่าเขาจัดการมันยังไง

“อืม” หลินอ้าวเสว่รับคำ เธอพูดว่า “ฉันจะเข้าไปที่สมาคม การค้าแล้ว จะทำให้เขาเผ่นกลับบ้านเลย ฮ่าฮ่า อยาก ทำความสะอาดห้องน้ำในสมาคมการค้าด้วย ต้องมีแบ็คห น่อยนะ”

“โอเค เยี่ยมมาก รอคุณกำจัดเขาออกมา รอดูได้เลยว่า ฉันจะทำให้เขาจะอับอายังไง” เฉินจิ้นชิ่วหัวเราะ มองไป ข้างหน้า

หลังจากเข้าไปในอาคารหนานกั๋วแล้ว ลู่เสี้ยงหยางก็เดิน

ไปที่ห้องท่างานท่านประธาน

ช่างกวนหยู้รออยู่ในห้องทำงานแล้ว

ช่างกวนหยู่เป็นเลขานุการท่านประธานของลู่เสี้ยงหยาง หน้าตาสะสวย แว่นตากรอบสีดำที่วางบนจมูกโด่ง ดูแล้ว เต็มไปด้วยความฉลาดและความงามที่เป็นผู้ใหญ่ เธอสวม ชุดกระโปรง ปกปิดความเซ็กซี่ไว้มิดชิด!

ทันทีที่เห็นลู่เสี้ยงหยาง ช่างกวนหยู่ก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้และ อุทานด้วยความตื่นเต้นสุดขีด “ท่านประธาน คุณมาแล้วเหรอคะ”

“ให้คุณรอนานแล้ว” ลู่เสี่ยงหยางทักทายเขาและนั่งลงบน

โซฟา

“ไม่ค่ะ เป็นเกียรติของฉันที่ได้รอท่านประธาน” น้ำเสียง ของช่างกวนหยู้ดูเขินอาย ราวกับว่าภรรยาสาวที่เพิ่ง แต่งงานได้เห็นสามีของเธอ

จากนั้นเธอก็ชงชาให้ลู่เสี้ยงหยาง

หลังจากชงชาแล้ว ลู่เสี้ยงหยางจิบชาแล้วพูดกับช่างกวน อยู่ “ตอนนี้ฉันมารับงานของสมาคมการค้า”

“ค่ะ ท่านประธาน” ช่างกวนหยู้กล่าวด้วยความเคารพ

ลู่เสี้ยงหยางกล่าวว่า “ช่วงนี้ฉันมีหลายอย่างต้องทำ อาจ ไม่ได้มาทำงานทุกวัน ในช่วงที่ฉันไม่อยู่สมาคมการค้า คุณ ช่วยดูแลสมาคมการค้าและจัดการทุกอย่างนะ”

อะไรนะ? รับผิดชอบทุกอย่าง?

ช่างกวนหยูรู้สึกยินดีและไม่ได้คิดว่าลู่เสี้ยงหยางจะเชื่อใจ เธอมากขนาดนี้

“ท่านประธาน ฉันเกรงว่าจะไม่ดีค่ะ ฉันกลัวว่าความ สามารถไม่ถึง” ช่างกวนหยู้ส่ายหัวอย่างรวดเร็ว

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มเรียบๆ “ฉันอ่านข้อมูลของคุณแล้วนักเรียนชั้นยอดจากฮาร์วาร์ด นอกจากนี้คุณได้รับการแต่ง ตั้งจากพ่อของฉัน ฉันว่าไว้วางใจได้”

“โอ้ ค่ะ ในเมื่อท่านประธานเชื่อใจฉันมาก ฉันจะไม่ทำให้ ท่านประธานผิดหวังค่ะ” ช่างกวนหยู้พยักหน้าอย่างจริงจัง

คู่เสี้ยงหยางจิบชาแล้วพูดว่า “ฉันต้องการให้คุณทำสอง สิ่ง อย่างแรกเกี่ยวข้องกับตระกูลเย่กรุ๊ป.. อย่างที่สองคือ การทบทวนคุณสมบัติของบริษัทคนที่เข้าเกณฑ์สมาคมการ ค้า เราจะให้การสนับสนุน… ”

ขณะนี้ สู่เลี้ยงหยางจัดเตรียมงานระยะใกล้

“ค่ะ ท่านประธาน” ช่างกวนหยูพยักหน้าและพูดหลังจากที่ ฟัง “ฉันจะจัดการสองเรื่องนี้ทันที”

หลังจากพูดเสร็จ เธอก็กลับมานั่งที่หน้าคอมพิวเตอร์และ เริ่มดำเนินการตามคำสั่งของลู่เสี้ยงหยาง

ช่างกวนหยู้ทำงานดีมาก เธอใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีใน การออกคำสั่งสองรายการ

“เรียบร้อยค่ะ ท่านประธาน มีอะไรอีกมั้ยคะ” ช่างกวนหยู ถามด้วยรอยยิ้ม สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความชื่นชม

ลู่เสี้ยงหยางยื่นมือออกไปเคาะบนโต๊ะแล้วพูดซ้าๆ “เรียก

หลินอ้าวเสว่ไปที่ห้องทำงานของฉัน”

“ค่ะ ท่านประธาน ฉันจะไปจัดการเดี๋ยวนี้” ช่างกวนหยู่รับออกจากห้องทำงานของสู่เสี้ยงหยางแล้วเรียกหลินอ้าวเสว่

หลังจากนั้นไม่นาน หลินอ้าวเสว่ก็เดินไปยังที่ห้องทำงาน ของลู่เสี้ยงหยาง

“ท่านประธาน คุณเรียกฉันมาพบ มีอะไรหรือคะ..” หลิน อ้าวเสว่ถามด้วยรอยยิ้มขณะที่เดินเข้ามาในห้องทำงาน

เธออยากพบกับท่านประธานในตำนานมานานแล้ว ว่ากัน ว่าเขามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับตระกูลมู่ที่ร่ำรวยอันดับต้นๆ ในเมืองนี้

อย่างไรก็ตาม หลินอ้าวเสว่ยังพูดไม่ทันจบประโยค ทันได นั้นเธอก็ตกอยู่ในความงุนงง ร่างกายของเธอแข็งที่อราวกับ ถูกฟ้าผ่า ในใจของเธอว่างเปล่า

ทำไมท่านประธานเป็นลู่เสี้ยงหยางไปได้?!

เชี่ย ลู่เสี่ยงหยางเป็นเพียงไก่อ่อนของซิวรั่วหานไม่ใช่เห รอ? ทำไมถึงได้เป็นท่านประธานาธิบดีไปได้!

“ไม่ใช่ เขาไม่ใช่ท่านประธาน เขาต้องแอบเข้ามาแน่ๆ!” หลินอ้าวเสว่นึกถึงความเป็นไปได้

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เธอนึกถึงความเป็นไปได้นี้ เธอก็ส่าย หัวทันที เรื่องนี้จะเป็นไปได้อย่างไร สมาคมการค้าเกี่ยวข้อง กับความลับทางการค้ามากมายและมีการ์ดคุ้มกันจำนวน มากเพื่อสอดส่อง หากลู่เสี้ยงหยางไม่ได้เป็นท่านประธานก็คงจะนั่งที่นี่ไม่ได้!

แม้ว่าเธอจะไม่เข้าใจที่ไปที่มา แต่หลินอ้าวเสว่ก็ไม่ได้ ปกปิดความกลัวของเธอที่มีต่อสู่เสี้ยงหยาง เธอพูดด้วยเสียง สั้น “ค่ะ … ท่านประธาน ท่านประธาน เป็นคุณนี่เอง เราเคย เจอกันมาแล้ว โชคดีจริงๆ”

สู่เสี้ยงหยางเอ่ยเบา ๆ “นั่งลง”

“.ค่ะ ท่านประธาน” หลินอ้าวเสว่กัดฟันนั่งลง รู้สึกอึดอัด เหมือนนั่งลงบนเข็ม!