บทที่ 283 ครูประจำชั้นคนสวย เวลาสามวันผ่านไปในพริบตา

ในระยะเวลาสามวันนี้ มีสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นจนทำให้หวาเซีย เกิดความโกลาหล

สื่อและโซเชียลต่างรายงานข่าวที่เกี่ยวกับห้าลัทธิใหญ่

ดังนั้น ห้าลัทธิใหญ่ที่น้อยคนจะรู้จัก ในที่สุดก็ถูกเปิดเผย ให้ทุกคนได้รู้ถึงการมีอยู่ของพวกเขาผ่านทางอินเทอร์เน็ต

ตั้งแต่อดีตที่ผ่าน ภารกิจของห้าลัทธิใหญ่ก็คือการปกป้อง หวาเซีย ดังนั้นสาวกของพวกเขาจึงมีอยู่ทั่วทุกมุมของหวา เขีย

หลังจากได้รู้จักกับห้าลัทธิใหญ่แล้ว ทุกคนต่างก็ชื่นชม พวกเขาด้วยหัวใจที่นับถือ

ในเวลาเดียวกัน ผู้คนก็เริ่มสนใจในเรื่องของศิลปะการ ต่อสู้ ทุกคนหวังว่าสักวันหนึ่งจะได้ทำหน้าที่ปกป้องหวาเซีย เหมือนเหล่าสาวกของห้าลัทธิใหญ่

ดังนั้น สถาบันหลงเงินที่ก่อตั้งโดยหลงถังจึงได้เปิด ตัวอย่างเป็นทางการ

ลู่เสี้ยงหยางได้ยื่นใบสมัครให้กับสถาบันหลงเงินเมื่อวานนี้ และวันนี้เขาก็ได้รับจดหมายจากสถาบันว่าเขามีคุณสมบัติ ที่จะเข้าสู่สถาบันหลงเงินแล้ว

ส่วนเสวนก็สนใจที่จะเรียนรู้วิชาศิลปะการต่อสู้ ดังนั้น เธอจึงลงทะเบียนพร้อมกับเลี้ยงหยางและผ่านการอนุมัติ จากทางสถาบันแล้วเช่นกัน

ในวันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนของสถาบันหลงเงิน

เลี้ยงหยางและเสวนทั้งสองจึงไปที่สถาบันหลงเงินด้วย

สถาบันหลงเงินตั้งอยู่บนถนนในเหอในใจกลางเมืองของ

ปืนเทอ

สถาบันครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่และมีตึกอาคารเรียน

มากมายตั้งอยู่

ที่นี่เคยเป็นที่ดินของหลงถัง ก่อนหน้านั้นจะสร้างเป็น

อาคารสํานักงานมาก่อน แต่ตามความต้องการของสถาบัน ตอนนี้จึงรื้อถอนอาคารสำนักงานและทำการสร้างเป็นอาคาร เรียนใหม่หมด

หลังจากลู่เสี่ยงหยางกับเยสวนเข้าไปถึงสถาบันหลงเงิน แล้ว พวกเขาก็เข้าไปดูป้ายประกาศว่าตัวเองนั้นได้รับมอบ หมายให้ไปเรียนในระดับใด

แน่นอนว่าเลี้ยงหยางอยากเรียนชั้นเดียวกับเสวน แต่คิดๆ แล้วมันไม่มีทางเป็นไปได้เลย

เพราะความรู้เกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้ของเยสวนถือเป็น ศูนย์ ส่วนเขานั้นพอมีความรู้เกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้อยู่แล้ว

มาตรฐานในการแบ่งลำดับชั้นของสถาบันมีตามนี้ ชั้นปีที่หนึ่ง เป็นนักศึกษาที่ไม่มีพื้นฐานมาก่อน

ส่วนชั้นปีที่สอง เป็นนักศึกษาที่มีพื้นฐานอยู่แล้ว

แน่นอนว่าหลังจากทั้งสองดูรายชื่อที่ติดประกาศแล้ว เ สวนถูกจัดให้อยู่ในระดับชั้นปีที่หนึ่งห้องหนึ่ง ส่วนเลี้ยง หยางถูกจัดให้อยู่ในระดับชั้นปีที่สองห้องหนึ่ง

ในทุกลำดับชั้นจะแบ่งออกเป็นสิบห้องด้วยกัน ซึ่งใน สถาบันจะมีเพียงสองลำดับชั้นเท่านั้น ชั้นปีที่หนึ่งและชั้นปีที่ สอง ดังนั้นสองชั้นรวมกันจะมีทั้งหมดยี่สิบห้องด้วยกัน

เลี้ยงหยางพาเยสวนไปหาชั้นเรียนและหอพักก่อน จาก นั้นเขาถึงจะกลับไปหอพักของตัวเอง

ในตอนนี้เลี้ยงหยางทำได้แต่แอบนินทาในใจ เพราะหวัง เสวบอกเขาว่าหอพักทั้งชายและหญิงของสถาบันหลงเงินจะ อยู่รวมกัน แต่ในความจริงแล้วมันไม่ได้เป็นอย่างที่พูดเลย

หอพักชายอยู่ทิศตะวันออกของสถาบัน ส่วนหอพักหญิงจะ อยู่ทางด้านทิศตะวันตกของสถาบัน ซึ่งทั้งสองหอพักนี้จะอยู่ ทิศทางตรงกันข้ามด้วยซ้ำ
เช้าวันนี้เป็นเวลาเปิดภาคเรียนของสถาบันหลงเงิน ดังนั้น ช่วงบ่ายทางสถาบันจึงจะเริ่มการเรียนการสอนอย่างเป็น

ทางการ

ในห้องเรียน ลู่เสี้ยงหยางนั่งอยู่บนที่นั่งริมหน้าต่าง เพื่อน ร่วมโต๊ะของเขาเป็นชายอ้วนผิวคล้ำคนหนึ่ง

ชื่อว่าจางสู้

ด้วยรูปลักษณ์แบบนี้ เขาจึงเป็นคนธรรมดาที่สุดในชั้น

เรียน

แม้ว่าลู่เลี้ยงหยางจะมีความหล่อเหลาอยู่บ้าง แต่เสื้อผ้า ตามตลาดนัดที่เขาสวมใส่อยู่นั้น ได้จำกัดแรงดึงดูดในตัว เขาไปแล้ว

ดังนั้น ลู่เสี้ยงหยางกับจางที่นั่งด้วยกันจึงกลายเป็นสอง คนที่ไม่มีแรงดึงดูดที่สุดในชั้นเรียนนี้

ในทางกลับกันก็มีสองคนที่เป็นจุดสนใจที่สุดของชั้นเรียน นี้เหมือนกัน

กงหยู่หนิง

ฉินหยุนเฟย

ว่ากันว่ากงหมู่หนึ่งมาจากครอบครัวเศรษฐีในเมืองหลวง คงไม่ต้องพูดถึงภูมิหลังของเธอ เพราะแค่รูปลักษณ์ภายนอก ของเธอก็เป็นที่ดึงดูดของทุกคนในห้องแล้ว
ด้วยใบหน้าแหลมคม ผิวพรรณเปล่งปลั่ง ประสาทสัมผัส ทั้งห้างดงามราวกับนางฟ้า

อีกทั้งเธอยังมีร่างกายที่เซ็กซี่ เส้นโค้งรูปตัว S ที่เป็น มาตรฐานอย่างที่สุด

ในเวลาเดียวกัน ตัวเธอก็มีออร่าเปล่งประกายจากภายใน สู่ภายนอกไปไกลหลายไมล์

ดังนั้นเธอจึงกลายเป็นดอกไม้ประจำชั้นเรียนและยังเป็น คู่รักในฝันของผู้ชายนับไม่ถ้วนอย่างไม่ต้องสงสัย

ส่วนฉินหยุนเฟยนั้น ลู่เสียงห ยงหยางเคยเจอเขามาก่อนแล้ว ไอ้หมอนี่ก็คือคู่หมั้นของหลิ่วหรูไม่ใช่หรือ?

วันนี้เขาสวมชุดสูทแบรนด์เนมรองเท้าหนังสีสดใส ทรงผม อันเดอร์คัตที่ดูหล่อเหลาเป็นพิเศษ

ดังนั้นเขาจึงกลายเป็นเจ้าชายที่มีเสน่ห์ดึงดูดใจสาวๆ หลายคน ในชั้นเรียนเช่นกัน

นักศึกษาต่างรวมตัวกันและพูดคุยแลกเปลี่ยนกัน หลัง จากนั้นไม่นาน เสียงกริ่งก็ได้ดังขึ้น นี่คือคาบเรียนแรกใน การเรียนการสอนของสถาบันหลงเงิน

หลังจากนั้นไม่นาน ครูสาวคนหนึ่งก็เดินเข้าไปในชั้นเรียน ของลู่เสี้ยงหยาง

ว้าว!
ในขณะนั้น ทุกสายตาก็จับจ้องไปที่ครูสาวคนนั้น

ครูสาวเป็นสาวสวยที่มีรูปร่างหน้าตาดี เธอสวมชุด กระโปรงเครื่องแบบที่ค่อนข้างรัดรูป จึงเผยให้เห็นถึงหุ่นที่ งดงามภายในของเธอ

ด้วยหุ่นที่อวบอิ่มและขาเรียวยาวสองข้างที่ห่อหุ้มด้วยถุง น่องสีดำ ก็ยิ่งทำให้น่าค้นหามากขึ้น

กริบ!

ชายหลายคนถึงขั้นกลืนน้ำลายอย่างควบคุมไม่อยู่

ให้ตายเหอะ มีครูสาวสวยสุดเซ็กซี่แบบนี้มาสอนในชั้น

เรียนคงไม่มีวันเหงาอย่างแน่นอน แม้แต่ลู่เสี้ยงหยางก็ไม่สามารถหยุดมองครูสาวคนนี้ได้ แต่อย่างไรก็ตาม ครูสาวคนนี้ก็ไม่ได้ดูเหมือนคนอ่อนแอ

เลย

ทันทีที่เดินขึ้นไปบนหน้าห้อง เธอก็พูดอย่างเคร่งขรึม “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ครูมีหน้าที่รับผิดชอบประจำชั้นเรียนนี้ ครูชื่อหมู่เงิน เป็นครูประจำชั้นและมีหน้าที่รับผิดชอบใน การให้ความรู้เกี่ยวกับการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ของทุกคน

หลังจากพูดประโยคแรกจบ เธอก็กวาดมองไปที่ทุกคนใน ชั้นเรียนด้วยสายตาที่สดใสและพูดเบาๆ ว่า “ตอนนี้ครูจะให้ ทุกคนขึ้นมาหน้าชั้นเรียนเพื่อแนะนำตัวเองก่อนนะคะ
ฉินหยุนเฟยนั่งอยู่แถวหน้าสุด ดังนั้นเขาจึงเป็นคนแรกที่ ต้องขึ้นไปแนะนำตัวหน้าชั้นเรียน ดูเหมือนว่าผู้ชายคนนี้จะ เตรียมตัวมานานแล้ว เขาพูดคุยไม่รู้จบเลย และทันทีที่พูดจบ เขาก็ได้รับเสียงปรบมือจากทุกคน

แม้แต่จูหยู่เงินที่สีหน้าเคร่งขรึมมาตลอดก็ยังยิ้มให้เขา ซึ่ง บ่งบอกถึงความประทับใจในตัวเขา

ฮ่าๆ ฉินหยุนเฟยก็ค่อนข้างภาคภูมิใจในตัวเอง ดูเหมือน ว่าเขาต้องเป็นหัวหน้าห้องของชั้นเรียนนี้ซะแล้ว

ทันทีที่เข้าห้องเรียน ฉินหยุนเฟยได้เห็นไอ้เหลือขอเลี้ยง หยางคนนี้ เขาไม่คิดเลยว่าจะได้อยู่ห้องเดียวกับเขา เขารู้สึก มีความสุขมากที่ได้อยู่ห้องเดียวกับคนกระจอกอย่างเลี้ยง หยาง เพราะเขาจะได้เหยียบย่ำเลี้ยงหยางทุกวัน

เขาต้องการพิสูจน์ให้หลิ่วหรูได้เห็นว่าเลี้ยงหยางก็แค่ เศษพื้นที่ไม่คู่ควรกับเธอเลย คนอย่างเขาเท่านั้นที่คู่ควรกับ เธอ

สิบนาทีต่อมา ถึงคิวที่เลี้ยงหยางต้องขึ้นไปแนะนำตัวที่ หน้าชั้นเรียนแล้ว

เลี้ยงหยางเดินขึ้นไปหน้าชั้นเรียนแล้วแนะนำตัวเอง อย่างคร่าวๆ จากนั้นก็เตรียมตัวกลับไปที่นั่ง

แต่ก่อนที่เขาจะเดินกลับไป เสียงหัวเราเยาะของฉันหยุนเฟยก็ดังขึ้น การแนะนำตัวของคุณยังไม่สมบูรณ์นะ คุณยัง มีบางอย่างที่ปิดบังไว้

ว่าไงนะ? ให้ตายสิ! แค่แนะนำตัวยังต้องหลบๆ ซ่อนๆ ด้วย? หรือว่ามีเรื่องน่าอายที่พูดไม่ได้?

หลายคนเริ่มคาดคะเนเรื่องของเลี้ยงหยางแล้วมองเขา ด้วยความสงสัย

ครูประจำชั้น หมู่เงินขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอเกลียดคนที่ ชอบหลบๆ ซ่อนมาก

“งี่เง่า” ลู่เสี้ยงหยางมองไปที่ฉินหยุนเฟย แต่เขาไม่อยาก สนใจให้มากนัก เขาจึงเตรียมตัวเดินกลับไปที่นั่งของเขา

ทันใดนั้น ฉินหยุนเฟยก็ลุกขึ้นมาพูดด้วยรอยยิ้ม “ทุกท่าน ครับ พวกคุณอาจจะยังไม่รู้ว่าเขาคือลูกเขยที่แต่งเข้าบ้าน ตระกูลเย หลายปีที่ผ่านมาเขาได้แต่เกาะผู้หญิงกิน นี่คือ การกระทำอันน่าชื่นชมยินดีของเขา แต่เขากลับไม่พูดออก มา ทุกๆ ท่านคิดว่าเขาทำเกินไปไหมครับ?

ฮ่าๆ ๆ!

ทันทีที่ได้ยินคำนี้ เสียงหัวเราะจากเพื่อนร่วมชั้นก็ดังสนั่น ขึ้นมา เกือบทุกคนมองไปที่เลี้ยงหยางด้วยสายตาดูถูกและ ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ

ให้ตายสิ ไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นพวกเกาะผู้หญิงกิน