บทที่ 92 หวานมาก

จ้าวหรูเย็นและวังเฉิงเจียง คิดไม่ออกเลยจริงๆว่าเกิดอะไร ขึ้นกับมือของถังหลงกันแน่ ถึงกับทำให้เขาเอ่ยปากว่าจะให้ เงินกับลู่เสี้ยงหยางสิบล้านสำหรับการรักษา

จ้าวหรูเย็นมองไปที่แขนของถังหลงอย่างไม่รู้ตัว แล้วเห็น ว่าส่วนมือขวาออกเขาได้โผล่ออกมาด้านนอกจนหมด ส่วนที่ ไหล่นั้นบวมสูงนูนขึ้นมาจนเหมือนกับขาหมู

จากประสบการณ์ทางการแพทย์ของเธอ เธอมองออกว่า นี่คือสภาวะกระดูกเคลื่อน

สำหรับแพทย์ผู้ชำนาญศัลยกรรมกระดูกแล้ว สภาวะ กระดูกเคลื่อนไม่คุ้มค่าจะกล่าวถึง

หลงถังผู้นี้เอ่ยปากจ่ายค่ารักษาสิบล้านให้กับลู่เสี้ยงหยาง ได้อย่างไร?

“ฮ่าฮ่า น่าสนใจจัง อีตานี่ต้องมีแต่น้ำอยู่ในหัวแน่ๆ” จ้าว หรูเย็นคิดในใจ

วังเฉิงเจียง ดึงหูออกมานึกสงสัยว่าเขาเมื่อกี้นี้ฟังผิดไป แต่คำพูดของลู่เสี้ยงหยางที่ตามมาทำให้ทัศนคติของเขาพัง ทลายลงไปอย่างสิ้นเชิง

“ให้ผมรักษามือคุณด้วยเงินสิบล้าน คุณจะไม่ดูถูกผมมากไปหน่อยเหรอ? คุณความจำไม่ดีสินะ เมื่อคืนนี้ผมบอกกับ คุณไปแล้วไง อยากให้ผมรักษาแขนของคุณ ข้อแรกคุณต้อง ยอมรับก่อนว่าผมคือลูกพี่ ข้อต่อมาค่าฝีมือของผมคือสิบ ล้านเหรียญ”

ลู่เสี้ยงหยางหรี่ตาและกล่าวด้วยรอยยิ้ม

อะไรนะ?

ทันทีที่ลู่เสี้ยงหยางพูดคำนี้ออกมา จ้าวหรูเย็นและวังเฉิง เจียง ต่างก็จ้องมองอย่างตกตะลึง ในบรรดาหมอที่พวกเขา เคยเห็นมาในชีวิต ลู่เสี้ยงหยางเป็นคนที่เอาแต่ใจมากที่สุด

บนหน้าของถังหลงมีน้ำค้างแข็งเย็นเยียบปรากฏขึ้น ทั้ง โกรธทั้งโมโห เดิมทีด้วยนิสัยที่รุนแรงของเขา การที่ลู่เสี้ยง หยางกล้าที่จะควบคุมเขาเช่นนี้ เขาสามารถระเบิดหัวของลู่ เสี่ยงหยางได้โดยไม่ลังเล

แต่ตอนนี้เขากลับไม่มีความกล้าเช่นนี้ และเขายังต้อง พึ่งพาลู่เสี้ยงหยางรักษามือของเขา

“เชรดแม่ เจ้าโง่คนนี้มันต้องเบื่อชีวิตแล้วแน่ๆ รอจนมัน รักษาลูกพี่ของพวกเราให้หายก่อนเถอะ ลูกพี่ของพวกเราจะ ทำให้มันแย่เสียยิ่งกว่าตาย” ลูกน้องของถังหลงคิด

“ว่ายังไง? คุณยังต้องคิดเกี่ยวกับปัญหานี้อยู่งั้นเหรอ? ถ้า เป็นอย่างนั้นคุณก็ค่อยๆคิดไปแล้วกัน ไม่แน่ว่าวินาทีต่อไปผมอาจจะเปลี่ยนใจแล้วรู้สึกว่าสิบล้านจะน้อยไปหน่อย” ลู่เสี้ ยงหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

แม่งเอ๊ย

แกชนะ

ถังหลงอารมเสียอย่างสมบูรณ์ เขาหลุบศีรษะลงแล้วเอ่ย ว่า : “ลูก ลูกพี่ครับ ผมเจ็บมือมากจนทนไม่ไหวแล้ว คุณรีบ ช่วยรักษาให้ผมเถอะนะครับ”

พอใช้ได้อยู่

“อึม” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม : “ถ้า ประนีประนอมตั้งแต่ก่อนหน้านี้ก็จบแล้ว”

“พระเจ้า วันนี้เป็นวันบ้าอะไรเนี่ย” จ้าวหรูเย็นนึกสงสัยว่า ฉากที่เธอเห็นในวันนี้คือความฝัน ดังนั้นจึงยกมือขึ้นมาแล้ว หยิกไปที่แขนของเธอไม่หยุด

แต่ความเจ็บปวดที่แขนบอกเธอว่า นี่ไม่ใช่ความฝัน แต่

เป็นความจริง

ขาทั้งสองข้างของวังเฉิงเจียงสั่นสะท้าน

ในสมองหวนคิดถึงค่าพูดของลู่เสี้ยงหยางที่เพิ่งจะพูดไป

ไม่หยุด : ด้วยความสามารถของผม สามแสนเหรียญสำหรับ การรักษาโรคให้คุณนั้นเป็นราคามิตรภาพแล้ว ถ้าเปลี่ยน เป็นรักษาคนอื่น ค่ารักษาที่ต้องจ่ายเป็นล้าน หรือหลายสิบล้านเลยนะ นอกจากนี้พวกเขาล้วนมีแต่ขอร้องให้ผมช่วย

พูดตามตรง ว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินคำพูดที่ไม่แยแส เช่นนี้ เขานึกว่าลู่เสี้ยงหยางต้องการที่แบล็คเมล์เขาก็เลยพูด โม้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าลู่เสี้ยงหยางจะพูดความจริง ว่าเขา เรียกเก็บค่ารักษาคนอยู่ที่สิบล้านเหรียญ

จากนั้นภายใต้สายตาประหลาดใจของทุกคน ลู่เสี้ยง หยางก็ทำการรักษามือของถังหลง

และเห็นว่าลู่เสี้ยงหยางวางมือของหนึ่งไว้บนแขนของถัง หลง และมือข้างหนึ่งบีบลงบนไหล่ของเขา

คลิก!

มือสองข้างที่ออกแรงร่วมกัน

ภายใต้การผลักทั้งดึง ข้อต่อที่แขนของถังหลงก็ได้จัดใหม่

อีกครั้ง

“โอ๊ย” ถังหลงตะโกนด้วยความเจ็บปวด เหงื่อเย็นๆไหล ออกมาบนหน้า แต่ทันทีหลังจากนั้น กล้ามเนื้อที่บิดเข้าหากัน เพราะความเจ็บปวดค่อยๆคลายออกช้าๆ ท่าทางก็เริ่มตื่น เต้น ในที่สุดความเจ็บปวดที่แขนก็มลายหายไปอย่างอธิบาย ไม่ได้ และแขนก็สามารถเคลื่อนไหวได้ตามคำสั่งของเขา

“ฮ่าฮ่าฮ่า ในที่สุดแขนของฉันก็รักษาหายแล้ว” ถังหลงตบ ต้นขาของเขาแล้วกระโดดอย่างมีความสุข
แต่ในไม่ช้า รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็หายไป เมื่อมอง ไปที่ลู่เสี้ยงหยาง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง และเหี้ยมโหด

ตั้งแต่เล็กจนโตมีแต่เขาที่รังแกคนอื่น นี่เป็นการทำให้เขา ต้องอับอายและเป็นครั้งแรกด้วย

จิตใต้สำนึกของเขาต้องการให้ลูกน้องฆ่าลู่เสี้ยงหยางให้ ตาย

แต่แล้วก็คิดได้ว่า เจ้าปีศาจลู่เสี้ยงหยางนี้ต่อสู้ได้เก่งมาก เหล่าพี่น้องตัวเล็กๆ ที่อยู่ข้างกายเขาในตอนนี้ก็เพิ่งจะถูกลู่เสี้ ยงหยางจัดการเมื่อคืน

ด้วยเหตุนี้ พวกเขาทำได้เพียงชะงักเหมือนจมอยู่ในโคลน ชั่วขณะ พอผ่านวันนี้ไปแล้ว เมื่อกลับไปถึงบ้านเขาจะหากอง กำลังมาจัดกับลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางที่อยู่อีกด้าน มองเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของถัง หลงก็รู้ถึงความคิดของเขา เขาส่ายหน้าและพูดจาประชด ประชัน : “เมื่อคืนนี้เพราะว่าเห็นหน้าพี่สาวของคุณถึงทำให้ คุณทรมานแค่เล็กน้อย ไม่อย่างนั้นผมจะทำลายขาทั้งสอง ข้างของคุณ นอกจากนี้ผมยังเป็นคนอารมณ์ร้ายและมีความ อดทนจำกัด ครั้งต่อไปถ้าคุณกล้าฉลาดในเรื่องไม่เป็นเรื่อง ล่ะก็ ผมจะทำลายขาทั้งสามข้างของคุณ”

ถึงแม้ว่าสู่เสี้ยงหยางพูดอย่างสบายๆเหมือนกับการพูดคุยกับเพื่อน แต่มันทำให้หนังศีรษะของถังหลงชาไปชั่วขณะ ร่างกายเย็นวาบไปทั้งตัว

“เปล่าเปล่าเปล่า ที่ไหนกันละ ตอนนี้คุณเป็นลูกพี่ของผม นะ หลังจากนี้จะเคารพกันก็ไม่ได้หรอก แล้วจะกล้าคิดเรื่อง ไม่เป็นเรื่องได้ยังไงล่ะ” ถังหลงฝืนใจพูดทันที

“หวังว่าอย่างนั้นนะ” ลู่เสี้ยงหยางโบกมือแล้วเอ่ยปากไล่ “เอาล่ะ รีบใสหัวไปเถอะ อย่ามาอยู่รกตาผม นอกจากนี้อย่า ลืมค่ารักษาสิบล้านเหรียญด้วย”

“ตกลง” ถังหลงกัดฟันและพยักหน้า หลังจากหยิบ โทรศัพท์มือถือออกมาและถามเลขบัญชีของลู่เสี้ยงหยาง เขาก็โอนเงินไปสิบล้านเหรียญ

หลังจากทำทั้งหมดเสร็จสิ้นแล้ว ถังหลงก็โบกมือและออก จากคลินิกพร้อมกับพวกลูกน้องของเขา

ตอนนี้ ในคลินิกจึงมีเพียง ลู่เสี้ยงหยาง จ้าวหรูเย็น และวัง เฉิงเจียง สามคนเท่านั้นที่เหลืออยู่

จ้าวหรูเย็นและวังเฉิงเจียงยังคงอยู่ในความงุนงง

ลู่เสี้ยงหยางขยับง่ายๆสามสี่ครั้งก็ได้เงินสิบล้านเหรียญ

แล้ว

เหอะ!

ลมหายใจของจ้าวหรูเย็นยังคงหนาวเย็นไม่หยุด เพียงแค่มองไปที่ลู่เสี้ยงหยางยิ่งรู้สึกเหนือจริงมากขึ้นเรื่อยๆ

คิ้วของวังเฉิงเจียงบิดเป็นเส้นตรงและบนหน้ามีสีหน้า ลังเล เขาควรจะจ่ายสามแสนเหรียญเพื่อรักษาสุขภาพของ ตนเองหรือเปล่า?

สู่เลี้ยงหยางเพิ่งจะมีรายได้สิบล้าน ดูเหมือนว่าไม่จำเป็น ต้องมาโกหกเพื่อเงินสามแสนเหรียญกับตนเองหรอกน่า

พอคิดดูแล้ววังเฉิงเจียงก็กระจ้างแจ้งขึ้นมาอย่างกะทันหัน เขาพยักหน้ากับลู่เสี้ยงหยางพร้อมกับกล่าวว่า : “คุณหมอ เทวดา คุณรักษาผมตอนนี้เลยเถอะ ผมจะจ่ายให้คุณสาม

แสน”

ห้ะ?

เขายินดีจะจ่ายค่ารักษาสามแสนเหรียญ?

จ้าวหรูเย็นถูกสั่นคลอนจนสูญเสียความสามารถในการ คิดวิเคราะห์อย่างสิ้นเชิง

การอยู่กับลู่เสี้ยงหยาง ถ้าหัวใจไม่แข็งแรงพอ และเซลส์ สมองไม่มากพอ มันก็เกินจะทนจริงๆ

“เหอะเหอะ คนฉลาด คุณตัดสินใจได้อย่างชาญฉลาด แล้ว” ลู่เสี้ยงหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม “หลังจากวันนี้ ถ้าคุณ กลับมาหาผม ผมจะเพิ่มราคาเป็นห้าแสนเหรียญแล้วนะ”

ชิส์!
ทันทีที่พูดคำนี้ออกมา วังเฉิงเจียงสูดลมหายใจที่เย็น

เยียบ

เปลือกตาของจ้าวหรูเย็นกระตุกอย่างแรง

ไอ้บ้าน! มีเทคนิคตามอำเภอใจจริงๆ

“อิม โรคของคุณค่อนข้างพิเศษ จำเป็นต้องดื่มยาจีน และ ระยะเวลาของการรักษาคือครึ่งเดือน ที่คลินิกของเรายัง ขาดตัวยาบางตัวซึ่งผมจะได้รับในวันนี้ พรุ่งนี้คุณมารับยาจีน แล้วกัน” ลู่เสี้ยงหยางเอ่ย

“ตกลง” วังเฉิงเจียง พยักหน้า เขาหมุนตัวออกจากคลินิก อย่างมีความสุขเมื่อคิดถึงว่าเขาจะสามารถฟื้นคืนความ รุ่งโรจน์กลับคืนมาได้

ในที่สุดจ้าวหรูเย็นก็สงบลงจากอาการช็อค และพูดกับลู่เสี้ ยงหยางอย่างอ่อนแรง : “ที่คุณทำเมื่อกี้นี้เป็นการรักษาตรง ไหนกัน มันคือการปล้นชัดๆ แบบนี้ไม่ดีเลยนะ”

ปล้น?

ไม่ดี?

เสี้ยงหยางขมวดคิ้วแล้วหัวเราะขึ้นมา : “ความรู้ไม่มี ราคา ทำไมผมถึงรู้สึกว่าตัวเองใจอ่อน คิดเงินต่ำเกินไป”

“พรีด!” จ้าวหรูเย็นพ่นน้ำที่เพิ่งจะดื่มเข้าไปในปาก ออกมาทันที มันพุ่งไปที่ปากของลู่เสี้ยงหยางเข้าพอดีสู่เสี้ยงหยางแลบลิ้นออกมาและเลียมันโดยไม่รู้ตัว

หวานมาก