บทที่ 38 ย่า

พอได้ยินเช่นนี้ หยางหลินและเฉินเสว่หลันต่างก็ไม่ พอใจขึ้นมา

“หยางชาว คุณต้องคิดดีดีนะ เขาทำกับคุณยังไง คุณจะมาใจกว้างกับเขาได้ยังไง ”

“ใช่แล้ว หยางชาว ยังไงก็ต้องให้คนในครอบครัวเรา จัดการเขาสักหน่อย ”

“ฉันบอกให้ปล่อยเขาไป ” หยางชาวตะโกนไปทาง หยางหลินและเฉินเสว่หลั่นทันที

ทั้งสองไม่เคยเห็นหยางชาวมีปฏิกิริยาที่โกรธเช่นนี้ จึงต้องเก็บอาการและไม่พูดอะไรต่อ

ลู่เสี้ยงหยางไม่รู้ ว่าเขาออกจากตระกูลหยางด้วย ความรู้สึกแบบไหน แต่พึ่งออกมาได้ไม่นาน น้ำตาก็ ไหลลงมาโดยไม่รู้ตัว

ไม่ว่าคนในตระกูลหยางคนไหนจะสงสัยเขา เขาก็ไม่ คิดมาก แต่หยางชาวสงสัยเขา เขารับไม่ได้

ที่ผ่านมาหยางชาวเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา แม้แต่ หยางชาวยังไม่เชื่อใจเขาแล้ว
ในเวลาเดียวกัน ลานใหญ่ตระกูลจาง ในห้องจางยูน

เหา

เขากำลังนั่งอยู่บนโซฟาในตอนนี้ เพลิดเพลินกับการ นวดจากสาวสวยอย่างสบาย โดยไม่นาน ผู้ชายสวม หมวกแก๊ปก็เดินเข้ามาจากข้างนอก

“คุณชายมีข่าวรายงาน ” ชายสวมหมวกแก๊ปพูดกับ

จางยูนเหา จางยูนเหาลืมตาขึ้น ส่ายมือ ให้สาวสวยที่นวดให้

เขาออกไป แล้วปิดประตูลง

“พูดมาสิ ข่าวอะไร หวังว่าจะเป็นข่าวดี “จางยูนเหา มองชายสวมหมวกแก๊ป

ชายสวมหมวกแก๊ปหัวเราะแล้วพูด : ” ต้องเป็นข่าวดี อยู่แล้ว คุณหนูเย่สวนรู้เรื่องนี้แล้ว และได้ถามลู่เสี้ยง หยางที่ไร้ประโยชน์คนนั้นด้วยตัวของเธอเองแล้ว จาก นั้นลู่เสี้ยงหยางก็ไปที่ตระกูลหยาง เพื่อจะไปหาความ จริง แต่คนในตระกูลหยางไม่มีใครเชื่อเขา แม้แต่เพื่อน ลูกพี่ลูกน้องที่ดีของเขายังตัดสินว่าเขาเป็นคนทำ หีหึ ตอนนี้ถึงเขาจะมีปากเป็นร้อยก็ไม่มีความหมายอะไร แล้ว”

“ดีดีดี ถ้างั้นดูท่าแล้ว ไม่นานเย่สวนก็ต้องหย่ากับไอ่ คนไร้ค่านั้น จางยูนเหายิ้มอย่างมืดมน “เย่สวนเป็นได้ แค่ผู้หญิงของฉัน ”
“เรื่องนี้คุณจัดการได้ดีมาก ฉันจะทำให้ลู่เสี้ยงหยาง ถอดตัวไม่ได้ ! ”

“ให้เขารู้ผลที่เล่นกับฉัน ! ”

หลังจากลู่เสี้ยงหยางออกจากตระกูลหยาง รู้แค่ว่าหัว สมองตัวเองยุ่งไปหมด เขาเดินไปตามถนนอย่างไร้ กลไกและเขาไม่รู้ว่าใช้เวลาไปนานแค่ไหน เขาเดินมา ถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่งในเขตชานเมือง

บนสะพานหินลู่เสี้ยงหยางหยุดและจ้องมองไปที่น้ำใต้ สะพานหินอย่างว่างเปล่า

ไม่นาน มือถือก็ดังขึ้น เขาควักออกมาเป็นสายที่เย่ สวนโทรมา

ลู่เสี้ยงหยางลังเลเล็กน้อย แล้วกดรับสาย

“เป็นยังไงบ้าง ?ลู่เสี้ยงหยาง เรื่องเป็นยังไงบ้าง ? ข่าวบนอินเทอร์เน็ตพวกนั้นเป็นเรื่องจริงไหม ? “เย่สวน ถามคำถามสารพัดอย่างแรก มองออก ว่าเธอแคร์เรื่อง นี้มาก

“ต้องไม่จริงอยู่แล้ว ฉันไม่เคยทำเรื่องแบบนี้ หรือว่า แม้แต่เธอยังไม่เชื่อฉัน ? “ลู่เสี้ยงหยางพูดอย่างเฉยชา “ฉันเชื่อคุณอยู่แล้ว แต่คุณต้องให้ฉันเห็นหลักฐาน ก่อนสิ ” เย่สวนพูด
ลู่เสี้ยงหยางเงียบไปทันที เขาไม่มีหลักฐานอะไรทั้ง นั้น จะทำให้เย่สวนเชื่อเขาได้ยังไง ?

“พูดมาเถอะ ฉันฟังอยู่ “เย่สวนเปิดปากพูดด้วยความ เย็นชา อารมณ์ก็เย็นชาขึ้นมาก

“หลักฐาน บนมือฉันยังไม่มี แต่ให้เวลาฉันอีกไม่กี่วัน ฉันจะทำให้เธอเห็นความจริง ” ลู่เสี้ยงหยางสูดหายใจ เบาเบา และค่อยค่อยพูดออกมา

“งั้นได้ ฉันให้เวลาคุณหนึ่งสัปดาห์ ภายในหนึ่ง สัปดาห์ ถ้าคุณยังไม่มีหลักฐานให้ฉันเชื่อคุณ พวกฉัน หย่ากันเถอะ”เย่สวนวางสายทันที