บทที่ 49 แขกวีไอพีของบริษัท

ในเวลาต่อมา ลู่เสี้ยงหยางยังไม่มีสติกลับมาจ้าวหรูเย็น ได้หน้าแดงไปแล้ว เหมือนกับภรรยาตัวน้อยที่เพิ่งแต่งงาน ใหม่ หันหน้าไปอย่างเขินอาย และวิ่งขึ้นไปชั้นบนอย่าง

รวดเร็ว

อิ้ม!

ริมฝีปากที่ลู่เสี้ยงหยางเพิ่งสัมผัสกับจูบของจ้าวหรูเย็น นั้น ทำให้พูดอะไรออกมาไม่ได้สักพัก

เมื่อกี้ เขากำลังพูดว่าจะขึ้นไปชั้นบนเพื่อดื่มน้ำสักหน่อย แต่จ้าวหรูเย็นได้ยิน ทำไมมันถึงกลายเป็นดื่มน้ำลายจาก ในปากของเธอได้ล่ะ

“ผู้หญิงคนนี้คงจะเมาแล้วจริงๆ” ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัว อย่างงุนงง เมื่อพูดถึงคนกำลังเมา จิตใต้สำนึกไม่ได้ถูก สมองควบคุม ดังนั้นจึงเป็นสาเหตุที่มีการเมาแล้วขับ และ โศกนาฏกรรมวุ่นวายมากมาย

วันรุ่งขึ้น ตระกูลเย่กรุ๊ป

เจ้าหน้าที่ระดับสูงของตระกูลเย่ทั้งหมดได้มารวมตัวกัน ในห้องประชุม เห็นแต่เพียงใบหน้าของพวกเขาที่ดู หม่นหมอง ราวกับบีบคั้นเอาน้ำออกมา

โดยเฉพาะท่านย่า สีหน้ายิ่งดูน่าเกลียด หายใจถี่ๆ ดูเหมือนว่าจะได้รับกับความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

เย่สวนส่ายหัวอย่างเงียบๆ และถอนหายใจอยู่ในใจไม่ หยุด เพียงครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาก พวกเขาได้รับรู้ข่าวที่ สำคัญว่าไห่เทียนกรุ๊ปถูกบังคับให้ประกาศล้มละลาย เนื่องจากปัญหาหนี้สินในต่างประเทศ

ไม่กี่วันที่ผ่านมา พวกเขาตระกูลเย่ใช้หุ้น 60% ของชิงสุ ยกรุ๊ปเป็นหลักประกัน เพื่อกู้เงินสด500ล้านจากธนาคาร ซื้อหุ้น 10%ของไห่เทียนกรุ๊ป ตอนนี้ไห่เทียนกรุ๊ปได้ ประกาศล้มละลายแล้ว แล้วเงิน500 นั้นเท่ากับสูญเปล่า

เมื่อดูจากสถานการณ์ตอนนี้ หุ้น 60%ของ ชิงสุยกรุ๊ป ตระกูลเย่คงไม่มีวิธีไถ่ถอนกลับมาแล้ว ด้วยเหตุนี้ ตามวิธี การปฏิบัติของธนาคาร พวกเขาจะต้องทำการประมูล หุ้น60%ของชิงสุยกรุ๊ป หรือจะบอกได้ว่า ผู้ถือหางเสือของ ชิงสุยกรุ๊ปในภายหลังจะไม่ใช่ตระกูลเยอีกต่อไป

เย่หยุนเทาหลบไปนั่งอยู่ในมุมหนึ่ง ไม่กล้าที่จะออกมา ตอนนั้นเขาเป็นคนแนะนำให้ท่านย่านำชิงสุยกรุ๊ปไป จำนอง เพื่อนำเงินกู้จากธนาคารไปซื้อหุ้น 10%ของไห่ เทียนกรุ๊ป

หลายคนในตระกูลเย่มองดูเย่หยุนเทา ได้แต่โกรธแต่ไม่ กล้าพูดอะไร แต่มันเป็นเงิน500ล้านจริงๆ ไม่คิดว่าจะต้อง มาสูญเปล่าแบบนี้

“โธ่ท่านย่าถอนหายใจยาว กุมมือทาบอกที่กำลัง หงุดหงิดและพูดว่า “หยุนเทา เรื่องนี้ตกลงมันเกิดอะไรขึ้น กันแน่ นายสามารถที่จะอธิบายกับพวกเราได้หรือไม่”
เย่หยุนเทาตัวสั่น และพูดอย่างอ่อนแรงว่า “คุณย่า ผมก็

ไม่ทราบว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น บริษัทใหญ่อย่างไห่

เทียนกรุ๊ป ไม่คิดเลยว่าพวกเขาบอกว่าล้มละลายก็ล้มละ ลายจริงๆ” “บอกว่าล้มละลายก็ล้มละลายงั้นเหรอ หยุนเทานายนี นายยังใจร้อนเกินไป ยังไม่ได้ตรวจสอบให้ดีก็มาพูดกับฉัน

แล้ว ซื้อหุ้นของไห่เทียนกรุ๊ปจะมีกำไรคงที่ไม่ขาดทุน”

ท่านย่าตำหนิด้วยความไม่พอใจ

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่หยุนเทาก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรอีก ได้ แต่นั่งลงและไหลตามน้ำไป

และหลายคนในตระกูลเยล้วนเป็นคนไม่มีจุดยืนเป็นของ ตัวเอง ฝ่ายใดได้เปรียบ พวกเขาก็อยู่กับฝ่ายนั้น ในตอนนี้ พวกเขาเริ่มคล้อยตามท่านย่า ค่อยๆบ่นใส่เย่หยุนเทาทีละ คน

“ใช่สิ หยุนเทา เรื่องนี้เป็นสิ่งที่นายทำไม่ถูกต้อง ไม่ เข้าใจสถานการณ์ของไห่เทียนกรุ๊ปอย่างชัดเจน แต่กลับ ลงทุนไปตามอำเภอใจ แล้วเป็นยังไงล่ะ 500ล้านก็ไม่มี แล้ว”

“หยุนเทา นายต้องรับผิดชอบในเรื่องนี้”

“เป็นเพราะ หยุนเทา ตระกูลของพวกเราจึงต้องสูญ เสีย500ล้าน นายจะต้องหาวิธีชุดใช้กลับมา”

เมื่อได้ยินเสียงต่อว่าที่โจมตีของคนในตระกูลเย่เข้ามาเย่ หยุนเทาก็รู้สึกว่าไม่พอใจ แมลงในตระกูลพวกนี้มีสิทธิ์อะไรมาพูดถึงเขา โดยปกติแล้วก็มีแต่คอยปอกกินกับ บริษัท ไม่มีจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ พวกเขาก็ไม่เคยออก หน้า

ยังไงก็มีผลประโยชน์ในบริษัท พวกเขาก็จะรับมันไป ถ้า มีคนมาทำลายผลประโยชน์ของบริษัท พวกเขาก็พร้อมที่ จะลุกขึ้นออกมาโจมตี

แน่นอนเย่หยุนเทาเป็นคนฉลาด และรู้ดีว่าความโกรธไม่ สามารถจะทำอะไรได้ ดังนั้นเมื่ออยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาก็ไม่สามารถที่จะลบล้างกับคนเหล่านี้ได้หากต้องการ ให้เรื่องนี้สงบลง สิ่งสำคัญอยู่ที่ตัวท่านย่า เขาจึงแสร้งทำ เป็นไม่พอใจ มองไปที่ท่านย่าแล้วพูดว่า “คุณย่า ทั้งหมดนี้ เป็นความผิดของผมเอง ที่ผมไม่ได้ตรวจสอบตลอดให้ ชัดเจนก่อนแล้วค่อยลงทุน แต่ ผมก็อยากมีส่วนช่วยสร้าง รายได้ให้กับครอบครัว ให้คุณมีความสุข แต่เรื่องก็วุ่นวาย ซะก่อน คุณย่า ตอนนี้คุณยกโทษให้ผมเถอะ”

“เอ่อ…” เมื่อท่านย่าได้ยินคำพูดที่เต็มไปด้วยความ กตัญญูของเย่หยุนเทา ก็ใจอ่อนลง จะลงโทษ เย่หยุนเทา ได้ที่ไหน

“ก็เท่านี้เอง ธุรกิจก็เหมือนสนามรบ จะชนะหรือพ่ายแพ้ มันก็เป็นเรื่องธรรมดา ครั้งนี้ทั้งหมดมันก็คือบทเรียน พวก เราตระกูลเย่มีธุรกิจขนาดใหญ่ ภายใต้บริษัทมีบริษัทย่อย สี่แห่ง ตอนนี้จะต้องสูญเสียไปหนึ่งแห่งก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ อะไร” ท่านย่าโบกไม้โบกมือ และพูดพลางหายใจแรง

ทันทีที่พูดออกมา ความกังวลของเย่หยุนเทาก็ได้หายไปอย่างหมดจด พูดยืนยันและหัวเราะแหะๆกับ ท่านย่า “คุณย่า บทเรียนครั้งนี้ผมจะรับเอาไว้แน่นอน และสัญญา ว่าครั้งต่อไปจะไม่ทำอีก”

“อืม” ท่านย่ายิ้มและพยักหน้า ราวกับว่าไม่ได้เอาเรื่องนี้ เก็บไว้ในใจ

เย่สวนหดหูไปครู่หนึ่ง นี่คือช่องว่างที่ต่างกัน

หากว่าเธอเป็นคนทำให้เงินลง500ล้านต้องสูญเสียไป ทุกคนใน ตระกูลเย่ก็คงจะฉีกเธอทั้งเป็น

แต่เรื่องมันไปตกอยู่ที่เย่หยุนเทา อย่างมากที่สุดก็แค่ถูก ตำหนิไม่กี่ครั้ง

เมื่อเธอรู้สึกว่าไม่เท่าเทียมท่านย่าก็มองไปที่เธอแล้วพูด ขึ้นมาอย่างกะทันหัน “เย่สวน ในเมื่อเธอเป็นประธานของ ชิงสุยกรุ๊ป อย่างนั้นหุ้นที่พวกเราจำนองไว้ 60%ในธนาคาร เธอก็ต้องหาวิธีเอาคืนมาให้ได้”

“ฉันต้องคิดวิธีเอาคืนมาเหรอ” เย่สวนสะดุ้ง จากนั้นก็ โกรธขึ้นมา และพูดอย่างเย็นชา “คุณย่า มีสิทธิ์อะไร หุ้น 60%นี้เย่หยุนเทาเป็นคนทำให้ต้องเสียไป ก็ต้องให้เขาเป็น คนไปหาหนทางเอง”

“เอ่อ..”ท่านย่าพูดไม่ออกไปชั่วขณะ แต่เย่หยุนเทาได้ หัวเราะขึ้นมา แล้วพูดแทรก “เย่สวน ช่วงนี้เธอกล้าขึ้นมาก นะ ยังกล้าจะต่อปากต่อคำ คุณย่าให้เธอทำอะไรเธอก็ต้อง ทำ รู้ไหม ไม่เข้าใจจริงๆ เธอไปเอาความคิดมากมายอย่าง นี้มาจากไหน ฮีหากเธออยากจะมีความคิดเห็นกับพวกเราตระกูลเย่และคุณย่า ก็ออกไปจากตระกูลได้เลย”

“เย่หยุนเทา นาย!” เย่สวนโกรธมาก คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ก่อนหน้าไม่นานนี้ยังเป็นคนผิดของตระกูล ทำไมตอนนี้ถึง กระโดดข้ามไปได้

“ผมทำไม ผมพูดความจริง เธอต้องการจะออกไปให้พ้น

จากตระกูล หรือจะทำงานอยู่ในตระกูลอย่างว่าง่าย ไม่

ต้องมีความคิดอะไรมากมาย” เย่หยุนเทากล่าวอย่างหยิ่ง

ผยอง “อืม ไม่เลว หยุนเทาพูดมีเหตุผล” ท่านย่าพูดรับช่วงต่อ “เย่สวน พวกเราไม่เคยร้องขอให้เธอต้องมาอยู่ในตระกูล ถ้าเธอไม่มีความสุข ก็ออกไปได้”

เย่สวนไม่กล้าพูดอะไรอีก ได้แต่เพียงกัดฟันแน่น นี่ เป็นการปฏิบัติที่แตกต่าง เห็นได้ชัดว่าเป็นความผิดของเย่ หยุนเทา แต่ทำไมสุดท้ายแล้ว กลับกลายเป็นความผิดของ เธอ

“แน่นอน ย่าก็ไม่อยากทำให้เธอเย่สวนต้องลำบากใจ ภายในหนึ่งเดือนเธอจะต้องนำหุ้น 60%ของ ชิงสุยกรุ๊ป ของพวกเรากลับออกมาจากธนาคาร เธอก็ยังคงเป็น ประธานของซิงสุยกรุ๊ป” ท่านย่ายังคงพูดต่ออย่างไร้ ยางอาย

“อะไรนะ ให้เอาหุ้น 60%ของชิงสุยกรุ๊ปกลับมาภายใน หนึ่งเดือนหน่ะเหรอ คุณย่า แบบนี้เป็นไปได้ยังไง…” เย่ สวนยังไม่อยากเชื่อคำสั่งของท่านย่า ท่านย่าจงใจบังคับ เธอ ให้ทำงานจนไม่ต้องกินต้องดื่มกันเลย
อย่างไรก็ตามเธอยังไม่ทันจะพูดจบ ท่านย่าก็ได้โบกมือ ขัดจังหวะเธอ “ถ้ามีความลำบากก็ต้องเอาชนะให้ได้ หาก พวกเราทุกคนในตระกูลต้องพบกับความลำบากทุกอย่างก็ ต้องชะลอ อย่างนั้นตระกูลจะดำเนินต่อไปได้อย่างไร เอา ล่ะ เรื่องนี้ก็ตกลงแบบนี้แล้วกัน เลิกประชุม”

ในที่สุดท่านย่าก็ตัดสินใจขั้นสุดท้าย

เย่สวนเกือบจะร้องไห้ออกมา มีสิทธิ์อะไรที่จะต้องให้เธอ มาเก็บกวาดความเละเทะของเย่หยุนเทา

ใบหน้าเย่หยุนเทาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม โน้มตัวไปกระซิบ ข้างหูของเย่สวน “เห็นรึยัง คุณย่าโอ๋ผมมาก ผมจะทำอะไร ก็ได้ที่ผมต้องการในตระกูล แม้ว่าผมจะทำลายท้องฟ้า คุณย่าก็จะให้เธอเป็นคนชดเชย ฮ่าๆ เธอเป็นหมากรุกของ ตระกูลนี้ ชีวิตโศกเศร้ารึเปล่า”

เมื่อเห็นใบหน้าที่ยั่วยุของเย่หยุนเทา เยู่สวนก็อยากจะ ตบไปสักที แต่ก็ไม่กล้า

ในเวลานี้ เลขานุการของท่านย่าก็วิ่งเหยาะๆเข้ามา และ พูดอย่างตื่นเต้นว่า “ท่านประธานกรรมการ บริษัทพวกเรามี แขกวีไอพีมา”