บทที่ 48 สาวสวยคนนี้เปิดเผยมาก

ลู่เสี้ยงหยางนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะกลับมามีสติอีกครั้ง เลื่อนหน้าจอดูโทรศัพท์ต่อไป ในไม่ช้าก็อ่านข้อความจบ

นี่ก็เป็นข้อมูลอีกข้อมูลหนึ่งที่ถูกเปิดเผยในสื่อบันเทิง ข้อมูลนี้เขียนด้วยรูปภาพประกอบ บนนั้นมีภาพอยู่หลาย ภาพ ล้วนแต่เป็นภาพหลังจากที่เขาและจ้าวหรูเย็นเดินออก มาจากคลับดีโอรา ซึ่งเป็นภาพที่ถ่ายจากแต่ละมุม

สำหรับเนื้อหาของข้อมูล ล้วนแล้วแต่วนเวียนอยู่กับการ มีชู้ของเขากับสาวไนต์คลับ

ลู่เสี้ยงหยางโกรธมาก ก็นึกขึ้นได้ในทันที เขาได้ตกเป็น เป้าที่คนตั้งใจไว้แล้ว

เรื่องครั้งก่อนที่ ถังหลิงหลิงถูกทำให้เป็นมลทิน แน่นอน ว่ามีใครบางคนจงใจ ที่รอให้เขากระโดดเข้าไปมีส่วนร่วม และเมื่อคืนนี้ ไม่เพียงแค่เขากับจ้าวหรูเย็นจะออกมาจาก คลับดีโอราด้วยกัน และก็ยังถูกใส่ร้ายว่ามีชู้

“แม่ง ใครเป็นคนควบคุมอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้ รอ

ให้กสืบหาความจริงให้ได้ก่อน จะต้องทำให้แกต้องชดใช้ เป็นสิบเท่า” ลู่เสี้ยงหยางพูดในใจ อีกด้านของเย่สวนเห็นว่าลู่เสี้ยงหยางไม่ได้พูดอะไร

เพียงแต่เขาถูกจับได้คาหนังคาเขา จึงไม่มีวิธีที่จะอธิบาย

อะไรอีก

“ทำไมเหรอ ตอนนี้แม้แต่คำอธิบายก็ขี้เกียจพูดแล้วเหรอ” เย่สวนถามไปด้วยใบหน้าที่เย็นชา น้ำเสียงยิ่งเยือก เย็น ราวกับลมหนาวที่พัดโชยมาจากขั้วโลกใต้

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัวอย่างหมดหนทางและพูดว่า “ตอนนี้ ผมพูดอะไรไปคุณก็ไม่เชื่อทั้งนั้น อย่างนั้น ผมต้องใช้การก ระทำเพื่อแสดงให้เห็นดีกว่า”

“ทำให้เห็นจริงงั้นเหรอ เหอะๆ” เย่สวนยิ้มอย่างประชด ประชัน และพูดว่า “ทำให้เห็นจริงก็คือคุณเป็นผู้ชายกากๆ น่าขยะแขยงจริงๆ เมื่อก่อนนี้ฉันมองคุณผิดไปแล้ว”

คู่เสี้ยงหยางนิ่งเงียบไม่พูดอะไร

เย่สวนพูดต่อว่า “ที่พวกเราสองคนอยู่ด้วยกัน ยังมีความ หมายอยู่อีกไหม วันนี้หย่ากันเถอะ”

หย่าเหรอ

ทันทีที่ลู่เสี้ยงหยางได้ยินสองคำนี้ ร่างกายก็สั่นเทา หัวใจก็รู้สึกหนัก

“เหอะๆ ก่อนหน้านี้คุณได้สัญญากับผมไว้ว่าจะให้เวลา กับผมหนึ่งสัปดาห์เพื่อหาหลักฐาน แล้วผมจะบอกเรื่องจริง กับคุณอย่างชัดเจน ภายในสัปดาห์นี้ หลักฐานทั้งหมดที่ เกี่ยวข้องกับสองเรื่องนี้ ผมจะหามาให้คุณทั้งหมด เมื่อถึง เวลานั้นจะหย่าหรือไม่หย่า คุณค่อยตัดสินใจอีกที” ลู่เสี้ยง หยางจ้องมองดวงตาของเย่สวน และพูดอย่างจริงจัง

มีเสียงฮึดฮัดดังอยู่ในจมูกของเย่สวน ใบหน้าเต็มไปด้วย ความรังเกียจ และยังอยากที่จะพูดออกไป แต่ลู่เสี้ยงหยาง ก็ได้หันหลังเดินจากไปแล้ว เธอจะมีโอกาสที่ไหนที่จะได้พูดออกไปอีก

หลังจากลู่เสี้ยงหยางออกไปจากบ้านของเย่สวน เขาก็ ตรงไปยังหยูเม่ยหยินกรุ๊ปเพื่อทำงาน

ในวันนี้ทั้งวัน นอกจากเรื่องที่เจอตอนทำงาน ก็ไม่มีเรื่อง อะไรอีก

ในตอนเย็น ลู่เสี้ยงหยางได้รับโทรศัพท์สายหนึ่งที่ทำให้ เขาต้องประหลาดใจ

จ้าวหรูเย็นเป็นคนโทรมา

ในโทรศัพท์ จ้าวหรูเย็นบอกกับเขาว่า เพื่อเป็นการ ขอบคุณที่เขายื่นมือเข้ามาช่วยเหลือตัวเองเมื่อคืนวานนี้ ดังนั้นเย็นนี้จึงเชิญเขามารับทานอาหาร

เดิมที่ลู่เสี้ยงหยางคิดจะปฏิเสธ เรื่องของเมื่อคืนนั้น สำหรับเขาแล้ว ก็คือเมื่อเห็นความไม่เป็นธรรมจึงยื่นมือเข้า มาช่วยเหลือ หากเปลี่ยนเป็นผู้หญิงคนอื่น เขาก็ทำแบบนั้น เช่นเดียวกัน

แต่จ้าวหรูเย็นยังคงยืนกราน ลู่เสี้ยงหยางทำได้แค่ตอบ

ตกลง

หลังจากนัดเวลาและสถานที่ที่จะพบกันในตอนเย็นแล้ว

จ้าวหรูเย็นก็วางสายโทรศัพท์ หลังจากนั้นเมื่อถึงเวลาเลิกงาน ลู่เสี้ยงหยางก็ตรงไปยัง

ร้านอาหารสัตว์ป่า

สถานที่ที่คืนนี้ จ้าวหรูเย็นได้เชิญเขามาทานอาหาร ก็คือที่นี่

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ลู่เสี้ยงหยางก็มาถึงร้านอาหารสัตว์ป่า บริกรก็ได้พาเข้าไปยังห้องส่วนตัวหมายเลข3

จ้าวหรูเย็นก็มาถึงก่อนแล้ว และกำลังตั้งหน้าตั้งตารออยู่ ทันทีที่ลู่เสี้ยงหยางเข้ามา เธอก็รีบลุกขึ้นทักทาย

ลู่เสี้ยงหยางนั่งลงพร้อมยิ้มแก้เก้อ ชำเลืองมองไป และ เห็นว่าจ้าวหรูเย็นแต่งตัวอย่างสวยงามมาก บนใบหน้าแต่ง หน้าอย่างบางเบา สวมชุดเดรสยาวสีขาวชุดเดียว ดูแล้ว สดใสและสง่างาม ราวกับผู้หญิงที่เดินออกมาจากภาพวาด สีน้ำของเจียงหนาน

แม้ว่าลู่เสี้ยงหยางจะเคยพบกับผู้หญิงสวยมาไม่น้อย แต่ ก็ยังมองไปยังจ้าวหรูเย็นอยู่หลายครั้ง

จ้าวหรูเย็นเป็นผู้หญิงสวยอยู่ในระดับเดียวกันกับเย่สวน

เมื่อถูกลู่เสี้ยงหยางมองเช่นนั้น ใบหน้าของจ้าวหรูเย็นก็ ค่อยๆแดงเล็กน้อย แต่ในใจกลับแอบมีความสุขที่เสน่ห์ ของตัวเองมีผลมากต่อลู่เสี้ยงหยาง

“คุณสั่งอาหารเถอะ” ช่วงเวลาต่อมาเพื่อปกปิดความเก้อ เขินของตัวเอง จ้าวหรูเย็นจึงมองไปยังลู่เสี้ยงหยางแล้วพูด ออกไป

คู่เสี้ยงหยางพยักหน้า และหยิบเมนูอาหารขึ้นมาเพื่อเริ่ม สั่งอาหาร

ระหว่างรออาหารมาเสิร์ฟลู่เสี้ยงหยางและจ้าวหรูเย็นคุย กันเรื่อยเปื่อย คุยไปคุยมาก็พูดกันถึงซูจี้อเฉิง
จ้าวหรูเย็นก็นึกถึงท่าทางขี้ขลาดของซูจื้อเฉิงเมื่อคืน ที่ ผลักเธอออกไปเพื่อปกป้องตัวเอง

ทันใดนั้น ใบหน้าของจ้าวหรูเย็นเต็มไปด้วยความโกรธ และความรังเกียจที่ไม่อาจอธิบายได้

“ฮี เขาก็คือพวกไร้ค่าน่ารังเกียจ ก่อนหน้านี้ฉันเคย ตาบอดมาก่อน ที่ยอมรับนับถือเขา” จ้าวหรูเย็นบีบกำปั้น แน่น แล้วพูดออกไปอย่างดุดัน

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มและถามว่า “แล้วต่อไปเขาจะยังอยู่ ทำงานในคลินิกของพวกคุณอีกรึเปล่า”

“เอ่อ….” ทันใดนั้นจ้าวหรูเย็นก็เริ่มรู้สึกห่อเหี่ยว พร้อม กับใบหน้าที่แสดงออกถึงความลำบากใจ

“ทำไมเหรอ มีปัญหาอะไรรึเปล่า” ลู่เสี้ยงหยางถาม จ้าวหรูเย็นถอนหายใจ และได้อธิบายเหตุการณ์คลินิก ของพวกเขาออกมา บ่งบอกว่าคลินิกของพวกเขาต้องการ ซูจื้อเฉิงมาสนับสนุน เพื่อที่จะสามารถดำเนินการได้

“โอ้” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า แตะคางและพูดว่า “หากคุณ ยอมเชื่อผม กลับไปก็ให้ ซูจื้อเฉิงออกไป ถ้ามีเวลา ผมจะ ไปทำงานที่คลินิกของพวกคุณ”

“คุณเหรอ” จ้าวหรูเย็นรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่จาก นั้นก็กลอกตาไปมา ส่ายหน้าและพูดว่า “คุณเป็นนักศึกษา แพทย์แผนจีน จะมาทำอะไรในคลินิกของพวกเรา แต่ยังไง ก็ขอบคุณในความหวังดีของคุณ”

ลู่เสี้ยงหยางนิ่งไปชั่วขณะ นี่เป็นการดูถูกคนหรือเปล่า
ไม่นานหลังจากนั้น จ้าวหรูเย็นและ ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้พูด คุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ต่อ และพูดคุยเรื่องอื่นๆแทน

หนึ่งชั่วโมงต่อมา สิ้นสุดมื้อเย็น ลู่เสี้ยงหยางและจ้าวหรู เย็นก็ออกจากร้านอาหาร

เดิมทีตามแผนที่วางเอาไว้ จ้าวหรูเย็นอยากไปเดินเล่น

กับลู่เสี้ยงหยางหลังมื้ออาหาร แต่เย็นนี้จ้าวหรูเย็นคงจะมี

ความสุขมากแล้ว เพราะในระหว่างมื้ออาหารได้สั่งเบียร์

มาสองสามแก้วแล้ว นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอดื่มเหล้า จึงดื่มจนเมามากเกิน ไป ตอนนี้ได้เมาจนพูดไม่รู้เรื่อง สู้ๆ

ถ้าไม่ใช่เพราะลู่เสี้ยงหยางช่วยพยุงตัวเธอ ระหว่างก็จะ ต้องเป็นปัญหา

เมื่อเห็นท่าทางแบบนี้ของจ้าวหรูเย็น ลู่เสี้ยงหยางก็รู้สึก ว่าเธอน่ารักมาก อดไม่ได้ที่จะยิ้มและถามว่า”คุณไม่เป็นไร ใช่ไหม”

จ้าวหรูเย็นอยู่ในอาการมึนเมา เริ่มพูดจาไม่ชัด ยังคง สายหน้าและพูดว่า “ไม่เป็นอะไร ไม่เป็นอะไร ด้วยระดับ แอลกอฮอล์ของหญิงสาวคนนี้ ตอนนี้ก็ยังสามารถดื่มเหล้า ได้อีกสักขวด

“ลู่เสี้ยงหยางนิ่งไปชั่วขณะ ในเวลานี้ ยังคงคุยโว โอ้อวดและยิ้มเจื่อนๆ ช่วยพยุงตัวจ้าวหรูเย็นและเรียกรถ คันหนึ่งจากบริเวณใกล้เคียง จากนั้นมุ่งหน้าไปที่คลินิก

ยี่สิบนาทีต่อมา รถแท็กซี่ก็พาลู่เสี้ยงหยางและจ้าวหรูเย็นไปยังทางเข้าคลินิก

คลินิกได้ปิดประตูแล้ว จ้าวต้าไห่พ่อของจ้าวหรูเย็นและ ซูจื้อเฉิงต่างก็ไม่อยู่แล้ว

จ้าวหรูเย็นเปิดประตูคลินิก และเตรียมจะขึ้นไปชั้นบน

คลินิกแห่งนี้ได้รับการปรับปรุงบ้านของพวกเขาจ้าวหรู เย็นเอง ชั้นแรกเป็นคลินิก บนชั้นสองเป็นที่พักอาศัย และ ยังมีสวนอยู่ด้านหลังด้วย

ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้เดินตามจ้าวหรูเย็นเข้าไปในคลินิก แต่ ยืนลังเลอยู่ข้างนอกประตู

ขณะที่จ้าวหรูเย็นเข้าประตูมาก็ไม่ได้เชิญตนเอง ตนเอง จึงไม่สามารถหน้าด้านขึ้นไปพร้อมกับเธอได้

ถ้าหากคนเข้าใจผิดจะทำอย่างไร

เมื่อรู้สึกได้ถึงความผิดปกติของลู่เสี้ยงหยาง จ้าวหรูเย็น จึงหันหน้าไปถามว่า “มีอะไรเหรอ คุณยืนเหม่ออะไรอยู่”

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มและพูดว่า “ก็คุณไม่ได้เชิญผมขึ้นไปดื่ม น้ำลายไม่ใช่เหรอ”

“ดื่มน้ำลายเหรอ” จ้าวหรูเย็นตกใจ ในไม่ช้าใบหน้าก็แดง ทันที และเขินอายมาก

ลู่เสี้ยงหยางตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จ้าวหรูเย็นจำเป็นต้อง อ่อนไหวขนาดนั้นเลยเหรอ หรือว่า ดื่มน้ำลายเหรอ หรือ เหมือนว่าตนเองร้องขอมากเกินไป

แต่เมื่อลู่เสี้ยงหยางคิดเช่นนั้น ฉากที่ทำให้เขาตะลึงก็เกิดขึ้น

จ้าวหรูเย็นหันกลับมาและรีบเดินออกมาจากคลินิก หลัง จากมาถึงด้านหลังเขา หยุดฝีเท้า และหันขยับศีรษะเข้าไป ใกล้ ปากเล็กๆลูกเชอร์รี่ก็ประกบจูบกับริมฝีปากของเขา

ตูม!

ความคิดในใจของลู่เสี้ยงหยางก็ดังขึ้น แค่รู้สึกว่า ร่างกายและจิตใจกำลังสั่นเทา

แม่งนี่มันเรื่องอะไรกัน!