บทที่40 ผมเธอได้

คู่เสี้ยงหยางเพิ่งเดินเข้ามา สายตาของทุกคนก็มองไป ที่เขาทันที

จ้าวหรูเย็นตกตะลึง ลู่เสี้ยงหยางตามเธอมาที่คลินิกได้ ยังไง? ผู้ชายคนที่ถือปืนนั้นจ้องไปที่ ลู่เสี้ยงหยาง แล้วพูด

อย่างเย็นชาว่า “ไอ้เด็กน้อย ไม่อยากตายก็รีบหนีไป

ไกลๆ ”

ถ้าตอนนี้ไม่ได้กังวลกับอาการบาดเจ็บของคุณผู้หญิง ล่ะก็ คนอารมณ์ร้อนอย่างเขา ก็คงจัดการกับ ลู่เสียง หยางไปตั้งนานแล้ว

อะไรกัน? กล้าใช้น้ำเสียงอย่างนี้มาพูดกับพวกเขา?

แต่ว่า ลู่เสี้ยงหยางก็ทำเป็นไม่ได้ยิน ดวงตาก็มองไปที่ ร่างของผู้หญิงที่ได้รับบาดเจ็บนั้น แค่กวาดสายตามอง ไปแค่นิดเดียว ก็วิเคราะห์อาการบาดเจ็บของผู้หญิงคน นั้นได้เกือบหมด

ศีรษะของผู้หญิงได้รับการกระแทก ถึงแม้จะมีเลือด ไหลออกมาจากบาดแผล แต่ก็ไม่ถึงแก่ชีวิต บาดแผลที่ ทำให้ถึงแก่ชีวิตอยู่ที่ขา แท่งเหล็กทะลุเข้าไปที่กล้าม เนื้อขา ทำให้ขามีเลือดออกมาก ทำให้เธอเสียเลือด อย่างมาก ตอนนี้หมดสติแล้วถึงขั้นอันตรายมาก
การหมดสติในระยะสั้นไม่ทำให้เสียหายอะไร แต่ ว่าการหมดสติเป็นเวลานานจะทำให้สมองและอวัยวะ ต่างๆ ในร่างกายได้รับความเสียหายกลับมาไม่ได้ สุดท้ายถึงจะช่วยมาได้ก็จะเป็นคนที่ไม่มีประโยชน์ และ มีผลที่ร้ายแรงกว่านี้แน่นอน การหมดสติในระยะยาวนี้ ยังทำให้เสียชีวิตได้อีกด้วย

สภาพการณ์บาดเจ็บที่สาหัสแบบนี้ ในคลินิกเล็กๆ แบบนี้ไม่มีทางที่จะช่วยได้แน่นอน แม้ว่าจะถึงโรง พยาบาลก็ใช่ว่าจะสามารถช่วยได้ร้อยเปอร์เซ็นต์

แต่ที่โชคดีก็คือ ผู้หญิงคนนี้ได้เจอกับลู่เสี้ยงหยาง ลู่เสี้ ยงหยางมีความลับอย่างหนึ่งที่ไม่มีใครรู้ ตอนที่ เขา7ขวบนั้น เขาก็ได้ติดตามผู้เฒ่าคนหนึ่งเพื่อเรียนรู้ ทักษะการแพทย์ แค่แป๊บเดียวก็สิบปีแล้ว เมื่อเขา อายุ17ปี ผู้เฒ่าได้ถ่ายทอดทักษะทางการแพทย์ที่น่าทึ่ง ของเขาให้ลู่เสี้ยงหยางจนหมด

หลังจากนั้นผู้เฒ่าคนนั้นก็หายไปอย่างไม่มีหลักฐาน ยืนยัน ลู่เสี้ยงหยางจะตามหายังไง ก็หาไม่เจอ สำหรับ ลู่ เสี้ยงหยางแล้วนั้น การมีอยู่ของผู้เฒ่านั้นคือปริศนา เผย แพร่ทักษะการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมและลึกซึ้งของเขานั้น ยิ่งทำให้คนไม่เข้าใจเข้าไปอีก

เมื่อตัวเองพูดออกไปแล้ว แต่ ลู่เสี้ยงหยางยังคงนิ่งอึ้ง ไปอยู่ ผู้ชายที่ถือปืนนั้นก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟอย่างทน ไม่ได้ ตะโกนเสียงดัง : “ไอ้เด็กน้อย ไม่ได้ยิ่งพ่อคุณพูดอยู่หรือไง? ”

ลู่เสี้ยงหยางมองข้ามความไม่มีมารยาทของเขาไป พูด นิ่งๆว่า : “ผมช่วยเธอได้ คุณแน่ใจว่าจะให้ผมไป? ”

อะไรนะ ? !

เขาพูดคำนี้ออกมา ผู้ชายสิบกว่าคนถึงขั้นตกตะลึง และคนที่เป็นหมออย่าง จ้าวต้าไห่และซูจื้อเฉิงใบหน้า เต็มไปด้วยความประหลาดใจ ตอนนี้คนเจ็บกำลังตกอยู่ ในอันตรายถึงชีวิต ไอ้คนนี้มันพูดบ้าระห่ำอะไรออกมา เขาสามารถช่วยได้?

จ้าวหรูเย็นมองลู่เสี้ยงหยางนิ่งๆ เจ้าหนุ่มคนนี้ไม่ได้ล้อ เล่นปะ? ทันใดนั้นเธอก็คิดถึงเหตุการณ์บางอย่างขึ้นมา ว่าสมองของลู่เสี้ยงหยางคงไม่ได้มีปัญหาหรือเป็นผู้ป่วย โรคจิตหลอกมั้ง แต่ก่อนยังพยายามฆ่าตัวตายอยู่เลย ตอนนี้กลับพูดโอหังว่าช่วยคนเจ็บได้

จ้าวต้าไห่เดินมาข้างๆ จ้าวหรูเย็น ถามเสียงเบาว่า : “ลูก ไอ้เจ้าหนุ่มคนนี้เป็นใครอา? ลูกรู้จักเขาหรือเปล่า? ”

“ไม่รู้จัก ” จ้าวหรูเย็นส่ายหัว เธอกับ ลู่เสี้ยงหยางเคย พูดกันแค่ไม่กี่ประโยค ก็นับไม่ได้ว่ารู้จัก

จ้าวต้าไห่เบิ่งตากว้าง กำลังจะไปขับไล่ลู่เสี้ยงหยาง ให้ออกไป ตอนนี้คลินิกก็ยุ่งวุ่นวายอยู่แล้ว จะให้เจ้าหนุ่ม แปลกหน้าคนนี้มาก่อกวนอีกไม่ได้

แต่ว่าเขายังไม่มีโอกาสที่จะเปิดปาก ผู้ชายคนที่ถือปืนนั้นก็ถาม ลู่เสี้ยงหยางว่า “คุณพูดจริงเหรอ คุณมีวิธีที่จะ ช่วยคุณผู้หญิงของพวกเรา?

“แน่นอน ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้าพูดอย่างมั่นใจ ซูจื้อเฉิงยิ้มเยาะ “พูดสามหาว โอหังจริงๆเลยนะ ผม อยากจะขอถามคุณหน่อย คุณเป็นหมอเหรอ? พูดจา มั่นใจอะไรขนาดนั้น? ”

ซูจื้อเฉิง เขาจบมาจากมหาวิทยาลัยคณะ แพทยศาสตร์ชื่อดัง แถมยังเคยไปเรียนที่ต่างประเทศ ด้วย ก็นับว่าเป็นหมอที่เก่งมากคนหนึ่ง หลังจากกลับ ประเทศ โรงพยาบาลดังมากมายแย่งตัวเขาไปทำงาน ด้วย แต่ว่าเขาปฏิเสธไปจนหมดแล้ว เพื่อที่จะจีบจ้าวหรู เย็น เขายอมที่จะอยู่คลินิกกิ๊กก๊อกแบบนี้

วันนี้ ในคลินิกที่ไม่มีอุปกรณ์พร้อมแบบนี้ เขาก็ไม่มี ความมั่นใจแม้แต่นิดเดียวที่จะช่วยผู้หญิงคนนี้ได้

แต่ว่าตอนนี้ กลับมีชายหนุ่มข้างถนนวิ่งออกมา พูดว่า เขาสามารถที่จะช่วยผู้หญิงคนนี้ได้

นี้ไม่ใช่จะมาดูถูกทำให้ทักษะการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ของเขาเสียหน้าหลอกเหรอ?

ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้ตอบคำถามปัญญาอ่อนของซูจื้อเฉิง แต่พูดกับผู้ชายที่ถือปืนด้วยน้ำเสียงนิ่งว่า : “ยังอยากจะ เสียเวลาอีกนานไหม? ผมเตือนคุณด้วยความหวังดีก่อน ว่าขาครึ่งหนึ่งของคุณผู้หญิงใหญ่ของพวกคุณเหยียบเข้าไปในประตูผีแล้ว ถ้ายังรออีกไม่กี่นาที ถึงแม้ว่าผม อยากจะช่วยก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้ว ”

คำพูดนี้ของเขาออกมา ทำให้ผู้ชายสิบกว่าคนพวกนั้น นิ่งเงียบ สีหน้าไม่ดีมากๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณผู้หญิง ใหญ่ พวกเขาพวกนี้ก็ต้องตายตามไปด้วยแน่ๆ

ไม่มีการลังเลใดๆ ผู้ชายที่ถือปืนพูดกับ ลู่เสี้ยงหยาง ว่า : “ได้ งั้นตอนนี้คุณรีบช่วยคุณผู้หญิงใหญ่ของพวก เราก่อน แต่ว่าคำพูดที่ผมพูดไปก่อนหน้านี้ ว่าถ้าคุณ ช่วยคุณผู้หญิงใหญ่ของพวกเราไม่ได้ วันนี้คุณก็อย่ามี ชีวิตเดินออกไปจากคลินิกเลย”

สถานการณ์คับขัน ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้พูดไร้สาระกับ เขาต่อ แต่เดินเข้าไปข้างผู้หญิงที่บาดเจ็บ อุ้มเธอ แล้ว วางเธอลงบนเตียงคนไข้

ฉากนี้ทำให้ จ้าวต้าไห่กับจ้าวหรูเย็นล้วนตกใจ ลู่เสี้ยง หยางกลับจะช่วยผู้หญิงคนนี้จริงๆด้วย

ถ้าเกิดเรื่องผิดพลาดขึ้นมาแม้แต่นิดเดียว ถ้าผู้หญิง คนนี้ตายที่คลินิกพวกเขา คลินิกของพวกเขาต้องรับผิด ชอบนะ

จ้าวต้าไห่ รีบร้อนจนกระทืบเท้า อยากจะเข้าไปห้าม แต่ว่าเมื่อเห็นพวกชายเหี้ยมโหดพวกนั้น เขาก็รู้สึกกลัว

ซูจื้อเฉิง ยิ้มเยาะ ใบหน้าเต็มไปด้วยความยินดีปรีดา ในความโชคร้ายของผู้อื่น ลู่เสี้ยงหยางไอ้คนโง่ก็มีแต่จะทำให้ผู้หญิงคนนี้ตายเท่านั้นแหละ ต้องติดคุก และ คลินิกก็จะต้องมาชดใช้เงินอย่างมากมายมหาศาลอีก ในช่วงเวลาที่ทุกคนกำลังแปลกใจอยู่นั้น ลู่เสี้ยงหยาง ก็ได้ใช้กรรไกรตัดถุงน่องบนขาของผู้หญิงคนนั้นแล้ว

ถุงน่องพวกนี้ห่อหุ้มขาของผู้หญิง ทำให้เลือดไม่ หมุนเวียน และยิ่งในสภาพอาการบาดเจ็บแบบนี้ เพราะ ฉะนั้นต้องตัดออกเป็นอันดับแรก

ในช่วงเวลานั้น ขาเรียวยาวก็เข้าไปในสายตาของทุก คน ขาสวยที่สมบูรณ์แบบ ผิวสีขาววาวดุจหิมะ เหมือน กับหยกที่แกะสลัก

สายตาของผู้ชายสิบกว่าคนเปล่งประกายขึ้นมา แต่ ก่อนถึงแม้พวกเขาจะเป็นบอดี้การ์ดของคุณผู้หญิงคนนี้ แต่ว่าก็ไม่เคย

ซูจื้อเฉิงถึงขั้นกลืนน้ำลาย ไม่พูดไม่ได้ว่า ขานี้สวย มากจริงๆ

จ้าวต้าไห่ก็ทำท่าวางมาดขึ้นมาทันที มองดูอีกสองสาม ครั้ง

“ต่อไป ผมจะทำการรักษาผู้บาดเจ็บ ผมไม่อยากให้ ใครรบกวน พวกคุณทุกคนออกไปรอด้านนอก ” และใน ตอนที่ทุกคนยังมองไม่พออยู่นั้น ลู่เสี้ยงหยางเปิดปาก พูดอย่างนิ่งๆ

“นี้….” จ้าวต้าไห่กับจ้าวหรูเย็นมองหน้ากัน รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ เพราะว่าพวกเขาไม่รู้ทักษะทางการแพทย์ ของลู่เสี้ยงหยาง แน่นอนว่าไม่วางใจที่จะไปรอด้านนอก

แต่ในสถานการณ์ตอนนี้ จะให้พวกเขาเป็นคนตัดสิน ใจได้ยังไง ผู้ชายที่ถือปืนคนนั้นผายมือให้กับพวกเขา แล้วพูดเสียงต่ำว่า : “ไปเถอะ เชิญไปด้านนอก”

จ้าวต้าไห่กับจ้าวหรูเย็น ก็จำเป็นต้องเดินออกไปจาก คลินิก

ซูจื้อเฉิงเคลื่อนสายตาออกไป แต่ในสมองยังคงนึกถึง ขาสวยๆของผู้หญิงคนนั้นไม่ลืม อยากจะอยู่ดูให้เต็มตา เพราะฉะนั้นเขาเลยหาข้ออ้าง “ผมอยู่ที่นี่เถอะ ช่วยเขา ทำการรักษาด้วย คิดซะว่าเป็นผู้ช่วยของเขา ”

คู่เสี้ยงหยาง ไม่ได้พูดอะไร และก็ไม่ได้ปฏิเสธ สำหรับ พวกผู้ชายสิบกว่าคนแล้วนั้นนี้ก็คือการยอมโดยปริยาย

ในตอนนั้น หลังจากที่พวกเขาให้ ซูจื้อเฉิงอยู่ในคลินิก ต่อนั้น ก็ค่อยๆเดินออกไปแล้วปิดประตูคลินิกให้อย่าง เรียบร้อย

แต่ต่อมา ในตอนที่อยากจะทำการรักษาผู้หญิงคนนี้ ขั้นต่อไป นั้น ลู่เสี้ยงหยางก็รู้สึกอีกอักนิดหนึ่ง บาดแผล บนขาของผู้หญิงคนนี้อยู่ด้านบนเกินไป อยากจะทำขั้น ต่อไป ก็จำเป็นต้องสัมผัสกับกางเกงที่แนบกายของเธอ