บทที่ 37 ความจริงของเรื่อง

ลู่เสี้ยงหยางเดินเข้ามา สายตาคนในตระกูลหยาง ต่างหยุดอยู่ที่ตัวเขา สีหน้าบนใบหน้าไม่ดีมาก สายตา ยิ่งมีความเกลียดชัง ราวกับจะกินเขาเข้าไป

โดยเฉพาะถังหลิงหลิง พอเห็นลู่เสี้ยงหยางแล้ว ราวกับมองปีศาจ ใบหน้าของเธอหวาดกลัว ร่างกายสั้น

เกือบจะเป็นบ้า

ใบหน้าของหยางชาวซีดจนเกือบจะโปร่งใส และเขา นั่งตัวแข็งอยู่บนโซฟาราวกับรูปสลักหิน

เขารับไม่ได้ ทำไมลูกพี่ลูกน้องที่ดีของเขาต้องทำ แบบนี้ ทำให้เขารู้สึกไม่ต่างจากตายทั้งเป็น

สายตาของหยางหลินแทบจะลุกเป็นไฟ เขาจ้องมอง ไปที่ลู่เสี้ยงหยางและพูดทีละคำ “แกยังมีหน้ามาตระกูล หยางอีก อยากตายหรือไง?”

คู่เสี้ยงหยางไม่ได้มองหรือสนใจเขา แต่มองไปที่พ่อ หยางชาวและถามออกมา : ” พวกคุณมั่นใจขนาดนั้น เลยหรอว่าฉันเป็นคนทำ ? ”

คุณพ่อหยางชาวพูดพลางกัดฟัน: “หลักฐานชัดเจน ไม่ใช่แก แล้วจะเป็นใครได้ ? “!

“นั่นแหละ เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังไม่ยอมรับอีก ไอ่คนผิดชั่วชอบดี เสียดายที่ตระกูลเรายังปกป้องคุณขนาด นั้น นี่หรือ คือสิ่งที่คุณตอบแทนเขา? “แม่ของหยางชาว พูดอย่างไม่พอใจ

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มอย่างฝืนใจ แล้วถาม : ” หลักฐาน ? หลักฐานแบบไหน ? ”

หยางหลินพูดขึ้นมา พวกฉันได้ทำการตรวจจาก กล้องวงจรของโรงแรมแล้ว และมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่า คนคนนั้นก็คือคุณ คุณยังมีอะไรจะพูดอีก ? ”

ลู่เสี้ยงหยางพูดอะไรไม่ออก เขาไม่เคยแม้แต่จะทำ เรื่องแบบนี้ ไม่คิดว่าคนพวกนี้จะตัดสินอย่างชัดเจนว่า เขาเป็นคนทำ และบอกว่าเคยเห็นเขาในกล้อง

“งั้นได้ ในเมื่อพวกคุณตัดสินว่าฉันเป็นคนทำ ถ้างั้น ให้ฉันได้ดูกล้องวงจรหน่อย “ลู่เสี้ยงหยางพูดอย่าง ใจเย็น

“ได้ ตระกูลหยางของเราไม่เคยใส่ร้ายคนดี วันนี้เรา จะทำให้คุณไม่สามารถอ้างได้อีก “พ่อของหยางชาว โบกมือ และเปิดคลิปกล้องวงจรจากมือถือให้ลู่เสี้ยง หยางดู

หลังจากดูจบแล้ว ลู่เสี้ยงหยาง พูดอะไรไม่ออก ใน ภาพเป็นชายที่มีแผ่นหลังคล้ายเขา และยังแต่งกาย เหมือนกัน พวกเขาก็ตัดสินใจว่าเป็นเขาแล้ว

“มันจะรีบเกินไป สำหรับการตัดสินใจเช่นนี้ของพวกคุณ? “ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะเยาะ สีหน้าค่อนข้าง

แดกดัน

เฉินเสว่หลันหัวเราะเยาะครั้งแล้วครั้งเล่าและพูดอย่าง ดูถูก” รีบ ? งั้นหรอ ? พวกฉันไม่เห็นด้วย ฮ่าฮ่า ลูกเขย ไร้ค่าอย่างคุณ ไม่เคยแม้แต่จะเคยสัมผัสมือภรรยาใน ตระกูลเย่ คุณคงหิวมาเป็นเวลาสามปีแล้ว ดังนั้นคุณ เห็นว่าหลิงหลิงสวยงาม จึงมีความคิดชั่วร้าย นี่ไม่ใช่ ธรรมชาติของมนุษย์หรือ?”

คู่เสี้ยงหยางหัวเราะ ทำไมถึงมีคนคิดได้แค่นี้ แต่ใน ฐานะหยางชาวเป็นเพื่อนเขา เขาจึงขี้เกียจที่จะแคร์เธอ

“หยางชาว คุณก็เชื่อว่าเรื่องนี้ฉันเป็นคนทำงั้นหรอ ? ” วินาทีต่อมา ลู่เสี้ยงหยางมองหยางชาวและถามออกมา ทุกตัวอักษร

สายตาหยางชาวมีการหลบซ่อนเล็กน้อย เขาค่อย ค่อยพูด : “ฉัน ฉัน…”

เมื่อเห็นสถานการณ์แบบนี้แล้ว ลู่เสี้ยงหยางถอน หายใจ เขาหนักใจยิ่งกว่าอะไร เขารู้ว่าหยางชาวคิด แบบนั้นแล้ว

“ดีดีดี หยางชาว เสียดายที่ฉันยังเห็นคุณเป็นเพื่อนที่ ดี แต่คุณกลับสงสัยฉัน ” ลู่เสี้ยงหยางโดนหักอกอย่าง เจ็บใจ

“สงสัยคุณ ? ฉันก็ไม่อยาก ! ฉันคาดหวังแค่ไหนที่คนคนนั้นจะไม่ใช่คุณ แต่มันเป็นคุณ ! “ดวงตาของหยาง ชาวเหมือนถูกอัดเต็มไปด้วยเลือด อารมณ์เริ่มควบคุม ไม่อยู่ และเริ่มตะโกนเสียงใส่ลู่เสี้ยงหยาง

ได้ยินเช่นนี้ลู่เสี้ยงหยางนิ่งไปทันที ราวกับมีมีดมา แทงใจเขา

“ทำไม ? ไม่มีอะไรพูดแล้ว ? ฉันไม่เข้าใจจริงจริง ทำไมถึงมีคนที่น่ารังเกียจอย่างคุณได้ แม้แต่ผู้หญิงของ ลูกพี่ลูกน้องตัวเองยังกล้าแตะ” เฉินเสว่หลั่นพูดด้วย สีหน้าเกลียดชัง

“ลุงสอง ในเมื่อเขาไม่มีอะไรอธิบายแล้ว ถ้างั้นก็ ตัดสินแล้ว ยังรออะไรอีก รีบแจ้งความ ให้ตำรวจมา จัดการเขาเถอะ” หยางหลินมองคุณพ่อหยางชาวและ พูดออกมา

สีหน้าคุณพ่อหยางชาวดูไม่ดีมาก ถ้าจะแจ้งความ เรื่องนี้ก็คงจะเป็นข่าวใหญ่ของเมืองปินเหอแน่นอน พอ ถึงเวลา ตระกูลหยางจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ?

และในตอนนี้ แม้ว่าเรื่องซุบซิบบางอย่างจะแพร่ กระจายบนอินเทอร์เน็ต แต่ตระกูลหยางของพวกเขาก็ มีความสามารถทางการเงินอย่างเต็มที่ และสามารถปิด กั้นข่าวเหล่านี้ได้โดยไม่ทำให้เกิดความวุ่นวายมากเกิน ไป

“เฮ้อ คุณท่าน ฉันคิดว่าเรื่องนี้ให้หยางชาวจัดการ เถอะ ” คุณแม่หยางชาวถอนหายใจ
“ก็ดี “คุณพ่อหยางชาวพยักหน้าและมองไปที่หยาง

ชาว

ร่างกายของหยางชาวสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ และการหายใจของเขาก็หนักมากขึ้นถ้าเป็นคนอื่นที่ทำ แบบนี้กับคู่หมั้นของเขา เขาจะเอาให้ตายเลย แต่คน คนนี้กลับเป็นลู่เสี้ยงหยาง ลูกพี่ลูกน้องที่ดีที่สุดของ เขา!

“คุณไปเถอะ หลังจากนี้ ความสัมพันธ์ของเราก็จบลง เพียงเท่านี้ “หยางชาวจ้องมองไปที่ลู่เสี้ยงหยาง เขาพูด เน้นออกมาทุกตัวอักษร