บทที่ 200 แต่งงานกับผมสิ แล้วคุณจะได้สิทธิ์ ประโยชน์พิเศษ

ได้ยินคำพูดของหลินเสี่ยวเฟิงแล้วสู่เสี้ยงหยางกลับไม่สะทก สะท้าน

ในสายตาเขา คนอย่างหลินเสี่ยวเฟิงไม่ต่างจากมด ไม่มี ผลอะไรต่ออารมณ์เขา

แต่ชิวรั่วหานกลับอารมณ์เสีย เธอมองหลินเสี่ยวเฟิงพูดว่า “คนเลวๆมักพูดแต่เรื่องแย่ๆ คุณเองก็พึ่งถ้าไม่มีภูมิหลังค รอบครัว คุณก็ไม่มีอะไรเลยเหมือนกัน”

หลินเสี่ยวเฟิงยิ้มเฉยเมย “ภูมิหลังครอบครัวก็เป็นจุดแข็ง เช่นกัน บางคน พอฉันเกิดมาแล้วก็เหยียบเขาให้จมได้เลย”

บางคนที่กล่าวถึงก็คือลู่เสี้ยงหยางนั่นเอง

สู่เสี้ยงหยางยังคงไม่พูดอะไร แต่ชิวรั่วหานกลับโกรธจัด “ถ้ายังกล้าพูดพล่อยๆอีกค่าเดียว ฉันจะทำให้นายได้ใสหัว ออกไป เชื่อมั้ยล่ะ”

สีหน้าของหลินเสี่ยวเฟิงเข้มขึ้น บ่งบอกว่าเขาไม่สบ

อารมณ์

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาชอบชิวรั่วหานละก็ เด็กน้อยอย่างชิวรั่ว หานย่อมไไม่มีสิทธิ์มาว่าเขาฉอดๆแบบนี้หรอก
ชิวเจียงหัวถอนหายใจแล้วลุกยืนขึ้นพูดว่า “เอาล่ะๆ ทุก คนเลิกพูดได้แล้ว รั่วหาน ลูกยังไม่ได้ทานข้าวไม่ใช่เหรอ รีบ ไปกินได้แล้ว แม่กับคุณชายหลินยังต้องคุยเรื่องแผนงานการ สนับสนุนการค้า”

“ที” ชิวรั่วหานเชิดจมูก ดึงแขนเสื้อของลู่เสี้ยงหยางและ พูดว่า “พี่เขย ไปกันเถอะ”

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้าและเดินตามชิวรั่วหานออกจากห้อง ทำงานไป เพิ่งเดินออกจากประตูสำนักงานเมื่อได้ยิน “ถุย” ของหลินเสี่ยวเฟิงในห้องทำงาน

แววตาของลู่เสี้ยงหยางปรากฏความเย็นชาแวบผ่าน ชิว รั่วหานจึงรีบปลอบเขาว่า “พี่เขย คนบางคนก็เป็นหมาบ้า คุณไม่จำเป็นต้องสนใจนักหรอก”

“อืม” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า ออกจากซิวชื่อกรุ๊ปแล้ว เขา กับชิวรั่วหานก็ทานของว่างที่สแน็กบาร์ไกล้ๆ

ซิวรั่วหานเอ่ยว่าเธอจะไปโรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมคุณน้าคน ทำความสะอาดสักหน่อย

ลู่เสี้ยงหยางไม่คัดค้านและยังตามชิวรั่วหานไปที่โรง พยาบาลอีกด้วย

เมื่อครู่เพิ่งเดินผ่านเคาน์เตอร์พยาบาล จู่ๆก็มีพยาบาลคน หนึ่งเรียกชิวรั่วหาน “คุณผู้หญิงคะ ผู้ป่วยเดียงที่ 83 ค้างชำระค่ารักษาบ่ายนี้เราจึงจะหยุดการรักษาเธอแล้วนะคะ เพื่อไม่ให้การรักษาล่าช้า คุณควรรีบหาเงินที่เหลือมาจ่ายนะ

ชิวรั่วหานรู้สึกเหลือเชื่อ เธอเอ่ยว่า “ไม่สิ เมื่อไม่กี่วันก่อน ฉันเพิ่งจ่ายไปห้าแสน ทำไมมันหมดเร็วจัง”

พยาบาลยักไหล่และพูดว่า “ฉันไม่รู้เรื่องนั้นหรอกค่ะ ฉัน

มาแจ้งแทน”

“โอเคค่ะ ฉันทราบแล้ว จะหาวิธีจ่ายค่ารักษา” ซิวรั่วหาน พยักหน้า ใบหน้าของเธอตกอยู่ในความกังวลอีกครั้ง

ครอบครัวของเธอไม่ได้ลำบากเรื่องเงิน แต่ด้วยนิสัยของ แม่เธอ เป็นไปไม่ได้ที่จะให้เงินมาเพื่อรักษาคนแปลกหน้า

นั่นยังเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงเลือกที่จะกู้เงินดอกเบี้ยสูง แทนแล้วเอามาให้คุณน้าคนทำความสะอาดไปรักษาตัว

สู่เสี้ยงหยางถามว่า “คุณน้าคนทำความสะอาดที่คุณว่า อยู่โรงพยาบาลมากี่วันแล้ว? ”

ชิวรั่วหานตอบว่า “ห้าวัน”

อะไรนะ?

5 วันเหรอ?

สู่เลี้ยงหยางขมวดคิ้ว ใช้เงิน 500,000 ในเวลา 5 วันถือว่าเว่อร์ไปหน่อย

“คุณรู้หรือไม่ว่าเธอเป็นโรคอะไร?” สู่เสี้ยงหยางถามอีก

ครั้ง

ชิวรั่วหานส่ายหัวและพูดด้วยความลำบากใจ “ฉันไม่รู้ หรอกว่าเป็นโรคอะไร แต่ฉันได้ยินจากหมอว่ามีบางอย่างผิด ปกติเกี่ยวกับกระเพาะอาหาร ซึ่งร้ายแรงมาก”

“โอ้” ลู่เสี่ยงหยางพยักหน้า เอ่ยว่า “ไปกันเถอะ ฉันคิดว่า เราควรปรึกษาแพทย์ของเธอเกี่ยวกับการรักษา”

หลังจากนั้นไม่นาน ลู่เสี้ยงหยางและชิวรั่วหานก็มาที่ห้อง ทำงานของแพทย์เมิ่งไห่เทา

เมิ่งไห่เทากำลังเล่นเกม พอเขาเห็นชิวรั่วหานเข้ามา เขาก็ หรี่ตาแล้วยืนขึ้น พูดว่า “รั่วหาน มาหาผมสักทีนะ กำลังจะ โทรบอกคุณว่าค่ารักษาของน้าตงจู่ไม่พอแล้ว คุณต้องหา ทางมาจ่ายภายในบ่ายวันนี้ ไม่เช่นนั้นฉันไม่สามารถรักษา ต่อไปได้ อย่างที่คุณทราบ อาการป่วยของน้าตงจู่นั้นร้ายแรง มาก ไม่ควรเกิดความล่าช้า”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ คิ้วของซิวรั่วหานก็ขมวดเป็นเส้นตรง เธอ

สันนิษฐานว่าค่ารักษาพยาบาลต่อไปของน้าตงจู่ก็น่าจะเป็น เงินจำนวนมาก

ค่าใช้จ่ายเดือนนี้เธอใช้หมดแล้ว แทบจะสิ้นเนื้อประดาตัวแล้ว เธอจะหาเงินอีกก้อนได้จากที่ไหน

แต่ถึงอย่างนั้น ชิวรั่วหานยังคงเชื่อว่ายังไม่ถึงทางตัน “คุณหมอเมิ่ง ฉันยังต้องจ่ายอีกเท่าใหร่?”

คุณหมอเมิ่งถอนหายใจและพูดว่า “ฉันเขียนใบสั่งยาให้ คุณไปนานแล้ว นี่คือแผนการรักษาของสัปดาห์หน้า ราย ละเอียดค่าใช้จ่ายต่างๆอยู่ข้างบน คุณดูได้เลย”

ว่าแล้วเขาก็ยื่นใบรายการยามาให้ดู

รายการยาที่เขียนเรียงรายนั่น ชิวรั่วหานล้วนไม่รู้จักแต่ สุดท้ายแล้วค่าใช้จ่ายทั้งหมดคือ 600,000 หยวน

ซึ่งหมายความว่าเธอจะต้องจ่ายอีก 600,000 ในวันนี้ ไม่ งั้นน้าตงจู่จะไม่สามารถเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลได้ อีกต่อไปในสัปดาห์หน้า

“โอ้ พระเจ้าอีก 600,000 ทำไงดี ฉันจะไปหา 600,000 ได้จากที่ไหน” ชิวรั่วหานกุมขมับ สีหน้าเธอเป็นกังวลมาก

“มีอะไรเหรอ รั่วหาน มีปัญหาอะไรหรือเปล่า มีปัญหาอะไร บอกได้เลย ฉันจะดูว่าฉันพอจะหาทางช่วยได้หรือไม่” เมิ่งไห่ เทาเอ่ยยิ้มๆ และพูดราวกับคิดแทนชิวรั่วหาน

ซิวรั่วหานขยับตัวเล็กน้อยแล้วพูดว่า “คุณหมอเมิ่ง คือ แบบนี้ค่ะ ช่วงนี้ฉันเงินตึงมือเล็กน้อย กลัวว่าจะมีเงินไม่พอ 600,000 ”
เมิ่งไห้เทาพยักหน้าและกล่าวว่า “ฉันเข้าใจว่า 600,000 นี่ไม่ใช่จำนวนเล็กน้อย แต่น่าเสียดาย น้าตงจู่มีอาการป่วยที่ ค่อนข้างพิเศษ ยาที่เธอใช้นำเข้าจากต่างประเทศซึ่งมีค่าใช้ จ่ายสูงมาก ไม่สามารถเบิกคืนได้ ดังนั้นฉันจึงเข้าใจดีว่ามัน น่าปวดหัว”

ซิวรั่วหานทำอะไรไม่ เธอพูดว่า “คุณหมอเมิ่งไม่มีทางอื่น หรือ”

เมิ่งไห้เทาครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า “มีวิธีนึง แต่ฉัน กลัวว่ารั่วหานจะไม่เต็มใจ”

ดวงตาของชิวรั่วหานสว่างวาบและพูดว่า “คุณหมอเมิงบ อกมาได้เลยค่ะ ตราบใดที่มีทาง ฉันจะร่วมมือกับคุณ แน่นอน”

“โอเค” เมิ่งไห่เทาพยักหน้า ดวงตาของเขากวาดสำรวจ ร่างกายของซิวรั่วหาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาพักสายตาเนิ่น นานลงบนขาเรียวสวยของเธอและความกลมกลึงของ หน้าอกของเธอ ในขณะเดียวกัน ก็ไม่สามารถควบคุมความ ต้องหารทางร่างกายที่เริ่มแผดเผาได้

พูดตามตรง ครั้งแรกที่เมิ่งไห่เทาเห็นซิวรั่วหานในโรง พยาบาล เขาหลงใหลในตัวเธอมากและแทบรอไม่ไหวที่จะ พาเธอขึ้นเตียง กดเธอไว้ใต้ร่าง

เวลานี้เห็นว่าเป็นโอกาสแล้ว
“คือแบบนี้นะ โรงพยาบาลของเรามีสวัสดิการ ตราบใดที่ เป็นพนักงานในโรงพยาบาลของเราจะได้รับส่วนลดครึ่งหนึ่ง เมื่อพบแพทย์ นอกจากนี้ยังสามารถใช้อุปกรณ์ทางการ แพทย์จำนวนมากได้ฟรี ฉันคิดว่าถ้าอยากใช้ส่วนลดตรงนี้ สำหรับการรักษาน้าตงจู่ เงินที่ต้องจ่ายจะน้อยลงมาก” เมิ่ง ให้เทากล่าวอย่างเคร่งเครียด

ชิวรั่วหานส่ายหัวและพูดว่า “คุณหมอเมิ่ง ถ้าคุณพูดแบบ นี้ก็ถือว่าไม่ได้พูดแล้วกันค่ะ เนื่องจากเป็นนโยบายพิเศษ สำหรับเจ้าหน้าที่ในโรงพยาบาลของคุณ ฉันไม่ใช่พนักงาน ของโรงพยาบาลไม่สามารถใช้สวัสดิการนี้ได้”

“ไม่ สรรพสิ่งอยู่ที่คนกำหนด ไม่ได้เด็ดขาดอะไรขนาด นั้น” เมิ่งไห้เทาส่ายหัวและพูดด้วยรอยยิ้ม “พูดตามตรงนะ รั่วหาน ฉันชอบคุณมานานแล้ว ขอแค่คุณแต่งงานกับฉันและ เป็นภรรยาของฉัน เราคือครอบครัวเดียวกัน คุณจะย่อมได้ รับส่วนลดพิเศษสำหรับบุคคลภายในโรงพยาบาลของเรา แล้ว”