บทที่ 193 เดิมพันที่น่าขยะแขยง

เมื่อฟังคำเยาะเย้ยของทุกคนสู่เสี้ยงหยางก็ยิ้มและหัว

จางเหว่ยกระโดดออกมาชี้หน้าลู่เสี้ยงหยาง แล้วพูดว่า “ไอ้หมอนี่ นายมั่นใจมากนะ เรามาพนันกันหน่อยเป็นไง”

“จะเติมพันยังไง?” ลู่เสี้ยงหยางถาม

จางเหว่ยยิ้มน่าสะพรึงกลัว พูดอย่างโหดเหี้ยมว่า มันง่าย มาก ถ้าของขวัญของคุณดีกว่าของพี่ฉันจะคุกเข่าลง และเลียรองเท้าของคุณให้สะอาด กลับกัน คุณก็เลียรองเท้า ของฉันให้สะอาด เป็นไง?”

ก่อนที่ลู่เสี้ยงหยางจะตอบ ผู้คนรอบข้างก็ส่งเสียงโห่ร้อง “ไอ้หมอนี่แพ้แน่ๆ เดี๋ยวเราจะได้เห็นเขาเลียรองเท้าพี่เหว่ย” ชิวรั่วหานมีความรู้สึกผิด รีบพูดว่า “ลู่เสี้ยงหยางไม่เห็น

ด้วยกับการเดิมพันที่น่าเบื่อแบบนี้หรอก”

“ตกลง ฉันรับปาก” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้าก่อนที่คำพูด ของชิวรั่วหานจะจบลง

“สู่เสี้ยงหยาง… คุณ!” รั่วหานโกรธมากจนจ้องไปที่ลู่ยงหยาง หมอนี่จงใจที่ปล่อยไก่เหรอ?

สู่เสี้ยงหยางกล่าวอีกครั้งว่า “แต่การเลียรองเท้าไม่ใช่เรื่องน่าตื่นเต้นเลย เรามาเล่นอะไรที่ดูน่าตื่นเต้นสักหน่อยดี

กว่า”

ขณะที่เขาพูด เขาหยิบขวดน้ำแร่จากด้านช้างคลายเกลียว ฝาและพ่นน้ำลายออกมา

“ใครก็ตามที่แพ้จะต้องดื่มอันนี้” ลู่เสี้ยงหยางกล่าวด้วย รอยยิ้มที่ไม่เป็นอันตราย

แม่ง!

มันน่าขยะแขยง!

แต่ก็น่าตื่นเต้นทีเดียว

จางเหว่ยมั่นใจว่าเขาจะไม่แพ้จึงตอบตกลง “เอาล่ะ ตามนี้ พวกเราทุกคนรอดูว่านายจะดื่มได้นี่ยังไง”

“ฮ่าฮ่าฮ่า สนุกมาก” หลายคนรอบข้างมองลู่เสี้ยงหยาง อีกเดี๋ยวไอ้หมอนี่ต้องขายหน้า พวกเขาต้องถ่ายวิดีโอที่เขา ดื่มน้ำลายและโพสต์ทางออนไลน์เพื่อทำให้เขากลายเป็นคน ดังทางอินเทอร์เน็ต

ชิวรั่วหานเริ่มกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ สงสัยว่าควรหาข้ออ้าง อย่างไรเพื่อพาลู่เสี้ยงหยางออกไป ถ้ายังคงดำเนินต่อไปสู่เสี้ ยงหยางคงต้องกินเสมหะจริงๆ

เวลาผ่านไประหว่างที่รอ พริบตาก็ผ่านไปสิบนาทีแล้ว
วินาทีถัดมา ประตูห้องก็เปิดออก สาวสวยในเครื่องแบบก็ เดินเข้ามา

“ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าคุณลู่อยู่หรือเปล่า ของขวัญที่ คุณสั่งมาถึงแล้วค่ะ” สาวงามในเครื่องแบบกวาดตามองทุก คนในห้องแล้วพูด

คู่เลี้ยงหยางพยักหน้าและกล่าวว่า “ฉันอยู่ตรงนี้ เอาของ ขวัญมา”

“ค่ะ คุณลู่” สาวงามในเครื่องแบบเดินเข้ามายื่นของขวัญ ให้แก่ลู่เสี้ยงหยาง จากนั้นก็เอาแบบฟอร์มสั่งซื้อออกมาให้ เขาเซ็นชื่อ

หลังจากเสร็จสิ้นทุกอย่างแล้ว หญิงสาวในเครื่องแบบก็ จากไป

ทุกคนแทบอดใจรอไม่ไหวที่จะยื่นคอออกไปดูว่าของขวัญ ในมือของลู่เสี้ยงหยางคืออะไร

ลู่เสี้ยงหยางไม่สนใจสายตาของทุกคน เขาเดินไปที่ด้าน ข้างเกาหยู่เมิงและมอบของขวัญให้

“ขอบคุณ!” เกาหยู่เม็ิงขอบคุณเขาแล้วเหลือบมองกล่อง ของขวัญแวบหนึ่งแล้ววางมันบนโต๊ะ

เขาถอนหายใจ ในใจคิดว่าลู่เสี้ยงหยางแพ้แน่ๆ

นี่มันสมัยไหนกันแล้ว ของขวัญยังห่อกล่องของขวัญอีก?
คาดกันว่าของขวัญนั้นคงต้อยค่า คงรู้สึกอายถ้าโชว์เลย

ตรงๆ

จางเหว่ยแทบรอไม่ไหวที่จะเห็นลู่เสี้ยงหยางกินน้ำลาย หยิบกล่องของขวัญขึ้นมาและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันไม่รู้ว่า มีขยะอะไรอยู่ในนั้น ให้ฉันเปิดมันให้ทุกคนดูเถอะ ฮ่าๆ ส่วน นาย ก็เตรียมกินน้ำลายได้เลย”

กลัวว่าสู่เสี้ยงหยางจะหน้าแตก ชิวรั่วหานคว้ากล่องของ ขวัญในมือของจางเหว่ยและพูดว่า “นี่เป็นของขวัญของเมิง เมิง เธอไม่เปิดมัน แล้วนายรีบร้อนอะไร”

จางเหว่ยยิ้มที่ไม่ยิ้ม พูดกับเกาหยู่เมิงว่า “เมิงเม็งไม่งั้น คุณเปิดดูเองเลยสิ”

เกาหยู่เมิงพยักหน้า มองซิวรั่วหานอย่างทำอะไรไม่ถูก คล้ายจะบอกเธอว่าลู่เสี้ยงหยางได้เดิมพันกับจางเหว่ยไว้ แล้วและของขวัญนั้นจะต้องเปิดเผยต่อสาธารณชน

เขาหยิบกล่องของขวัญออกจากมือของชิวรั่วหานและเปิด มันออกอย่างรวดเร็ว

สิ่งที่ดึงดูดสายตาของทุกคนคือเมาท์ออแกน

ทุกคนต่างตะลึง เมาท์ออแกนถือว่าเป็นของที่ช่างล้าสมัย ถึงกับกล้าให้เป็นของขวัญ แถมตอนนี้มันถูกขึ้นชื่อว่าเป็น ของฟุ่มเฟือย
คิดถึงตรงนี้ทุกคนก็อยากจะหัวเราะ แต่ก็หัวเราะไม่ได้ เนื่องจากเมาท์ออแกนนี้มีโลโก้ “Wilgenis ”

เมาท์ออแกนชนิดนี้ถือว่าเป็นราชาของเมาท์ออแกนทั้ง หลาย อันนึงตกราคาหลายล้าน

จางเหว่ยตอบสนองอย่างรวดเร็วแล้วพูดด้วยท่าทาง แปลกๆ “ของลอกเลียนแบบ แต่ดูเหมือนว่าทำออกมาได้ เหมือนมาก”

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ” เสียงหัวเราะคำรามเสียดหูดังลั่น

ใบหน้าของชิวรั่วหานเป็นสีแดง ลู่เสี้ยงหยางคนนี้โง่จริงๆ เขาคิดว่าจะเอาของก๊อปเกรดเอมาหลอกได้งั้นเหรอ?

อย่างที่ทุกคนทราบกันดีว่าบรรดาคนในงานต่างมี ประสบการณ์ สามารถแยกแยะระหว่างของเลียนแบบเกรด เอกับของจริงได้อย่างรวดเร็ว

คู่เสี้ยงหยางนี่ช่างส่งเดชจริงๆ

สู่เสี้ยงหยางส่ายหัว คนพวกนี้ไม่มีใครรู้ว่าของที่เขาให้มา นั้นเป็นของแท้และขายกันในราคา 1.1 ล้าน

เฉินจิ้นซิ่วรับปากและกล่าวว่า “เนื่องจากผลการแข่งขัน ออกมาชัดเจนแล้ว งั้นเรามาทำตามที่เดิมพันกันเถอะ”

“ฮ่าฮ่า เจ้าเด็กแซ่ลู่รีนดื่มน้ำลายนั่นสิ ดูน่าขยะแขยง จริงๆ” จางเหว่ยเงยหน้าขึ้นและหัวเราะ สีหน้าของเขาภูมิใจ
“กินน้ำลายๆหลายคนตะโกนพร้อมกัน

คู่เสี่ยงหยางพยักหน้าและกล่าวว่า “ในเมื่อแพ้แล้วก็ควร ดื่มน้ำลาย”

หลังจากพูดจบเขาก็ยื่นน้ำลายในขวดให้จางเหว่ยแล้วพูด

ว่า “ดื่ม”

ไอ้เหี้ย!

จางเหว่ยตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นก็แสดงปฏิกิริยาโดย มองดูคู่เสี้ยงหยางและพูดอย่างโหดเหี้ยม “ไอ้หมอนี่ คุณ กำลังแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจอะไร โง่เหรอ แม่จึงสิ อยากหา เรื่องหรือไง แกเอาของขยะเลียนแบบมาให้คิดว่าไง สร้อย ข้อมือ 300,000 ของพี่จีนจิ๋ว แกหาเรื่องขายหน้าเอง”

“จริงเหรอ” ลู่เสี้ยงหยางกล่าว “ฉันมีรายการสั่งซื้อ จะเป็น สินค้าเลียนเกรดหรือไม่ มองแวบก็รู้แล้ว”

ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็โยนแบบฟอร์มคำสั่งใส่หน้าของ

จางเหว่ย

จางเหว่ยยื่นมือออกไปเพื่อรับแบบฟอร์มคำสั่ง แล้วเขาก็ ตกตะลึงทันทีเมื่อเห็นแบบฟอร์มคำสั่งซื้อ แสดงให้เห็นว่า เมาท์ออแกนของลู่เสี้ยงหยางซื้อมาจากร้านอลิซ

อย่างที่เราทราบกันดีว่าร้านอลิซขายสินค้าหรูหราระดับไฮเอนต์และเป็นที่รู้จักในระดับโลก แน่นอนว่าร้านดังกล่าวคง ไม่ขายของเลียนแบบเกรดเอทรอก

แม่งเอ๊ย นี่เมาท์ออร์แกนระดับไฮเอนด์ของแท้มูลค่า มากกว่า 1 ล้าน

จางเหว่ยมือสั่น ใบคำสั่งซื้อในมือของเขาเกือบจะร่วง ลงพื้น สีหน้าของเขาดูน่าเกลียดมาก

เฉินจิ่นซิ่วสังเกตเห็นว่าสถานการณ์ของจางเหว่ยไม่ดีนัก เขาจึงยื่นมือออกไปรับแบบฟอร์มคำสั่งแล้วดู

ไม่ว่าอ่านก็ไม่เป็นไร แต่พออ่านดูเขาก็อุทานทันที “เชี่ย ซื้อมาจากร้านอลิซ มันเป็นของจริง”

อะไรนะ?

ของจริงเหรอ?

บรรดาผู้ที่รอดูเรื่องตลกของลู่เสี้ยงหยางต่างก็ตกตะลึง ทั้งยังเกิดเสียงฟ้าร้องในใจของพวกเขา

แม่ง เป็นไปได้ยังไง? ทำไมไอ้ไก่อ่อนอย่างลู่เสี้ยงหยางถึง สามารถซื้อของขวัญราคา 1 ล้านได้? “เชี่ย จริงหรือ” ดวงตาของชิวรั่วหานเบิกกว้าง หัวใจของ

เธอเต้นรัวในอก

พี่เขยของเธอไม่ใช่ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านภรรยาหรือเนี่ย?เอาเงินจำนวนมากจากไหนมาซื้อสินค้าฟุ่มเฟือยกว่า 1 ล้าน

ในขณะที่ทุกคนตกตะลึง ลู่เสี้ยงหยางยัดขวดน้ำลายใส่ มือของจางเหว่ยแล้วพูดว่า “เริ่มเลยสิ”

ใบหน้าของจางเหว่ยเป็นสีเข้มสลับอ่อน เขาอยากเล่น ลูกไม้ พูดว่า “เมื่อกี้ฉันรับปากเหรอ ไอ้หมอนี่ อย่ามาหน้า ด้าน ทำกโมโหนักใช่มั้ย เดี๋ยวมาดูกันว่ากูจะจัดการมึงยัง

สู่เสี้ยงหยางพอจะเดาได้ว่าจะเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น ยก โทรศัพท์ขึ้นในมือ “ฉันขอโทษทีนะ เมื่อกี้ฉันบันทึกไว้แล้ว ถ้าคิดจะเล่นลูกไม้ ฉันจะโพสต์คลิปนี้ออกไปเหอะๆ นายทำ ธุรกิจไม่ใช่เหรอ ที่ความสำคัญกับความซื่อสัตย์น่าเชื่อถือ ถ้าคู่ค้านายรู้เรื่องขึ้นมา ว่านายไร้ยางอาย คงต้องพิจารณา คู่ค้ากันใหม่แล้วล่ะ”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ใบหน้าของเฉินจิ๋นซิ่วก็ขรึม ขึ้น หลังจากชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสียแล้วเขาก็พูดกับจางเหว่ย ว่า “แพ้แล้วก็ทำตามสัญญา”

“ครับ พี่จีนซิ่ว”

จางเหว่ยกัดฟันพยักหน้า ใบหน้าของเขากลายเป็นตับหมู เขาจ้องไปที่ลู่เสี้ยงหยางอย่างโหดเหี้ยม ยกขวดในมือขึ้น ด้วยความยากลำบากและเทน้ำลายเข้าปาก…