บทที่188 ฉันพอใจเธอ

มองสีหน้าท่าทางของปิงหาน สู่เสี้ยงหยางก็ยิ้มแล้วพูด ขึ้น “เกมพึ่งจะเริ่ม แกอย่าทำให้ฉันผิดหวังล่ะ แกอยากจะ จัดการฉันยังไง วิธีการอะไรก็เอาออกมาใช้ได้ เล่ห์กล สมคบ คิด ลอบฆ่า ฉันจะรับไว้ทั้งหมด”

คำพูดนี้ทำให้ทุกคนในที่นี้มีเพียงความคิดเดียว เชี้ย

อันธพาลมาก

นี่.

จ้าวหรูเย็นดูหมกมุ่นเล็กน้อย คำพูดการกระทำของสู่เสี้ยง หยางตอนนี้ไม่เหมือนกับแมงดาที่กินข้าวสวยนุ่มๆเลย แม้แต่น้อย หรือว่าเธอเข้าใจลู่เสี้ยงหยางผิดไป?

แต่ถึงอย่างนั้น แล้วมันจะทำไม เธอยังคงกล่าวโทษลู่เสี้ยง หยาง ลู่เสี้ยงหยางอวดดีเกินไป ไม่รู้หรือไงว่า คนที่โดดเด่น มักจะตกเป็นเป้า หลักการง่ายๆแค่นี้?

โจวอานยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น มือทั้งสองบีบแน่น คนอย่างลู่เสี้ ยงหยาง ไม่มีความเกรงกลัวในอำนาจ ต้องเป็นคนที่หยิ่ง ผยองมากแน่นอน

กลับไม่รู้ว่ากองทัพที่อวดเก่งต้องพ่ายแพ้ในสงคราม วันนี้ ต่อให้มันล่าถอยในงานเปิดตัวสินค้าใหม่ของชิงเหอกรุ๊ปหลังจากนี้ก็ต้องไปทำผิดกับคนที่สุดยอดกว่านี้แน่นอน ถึง ตอนนั้น ตายไปก็ไม่มีหลุมฝังศพ

ดูท่าลู่เสี้ยงหยางจะกำหนดความทุกข์ยากของเขาใน อนาคตไว้แล้ว

“ฮิฮิ ช่างน่าสนใจ ผู้มีความผิดตัวน้อยนี่ยิ่งสอตคล้องกับ รสนิยมของฉันขึ้นเรื่อยๆแล้ว ถ้าพวกคนแก่ในบ้านเห็นเขา จะต้องชื่นชอบมากแน่นอน” หลิ่วหรูยู่จ้องไปที่สู่เสี้ยงหยาง อย่างโจ่งแจ้ง ในใจคิดว่าลู่เสี้ยงหยางเป็นผู้ชายของตนเอง มาตั้งนานแล้ว

ไปจื่อเหา สวียั่นยั่นที่มีความแค้นกับลู่เสี้ยงหยาง ตัวสั่น จนควบคุมไม่ได้ คืนนี้ ลู่เสี้ยงหยางสังหารรอบด้าน แม้แต่ หานปิงหานยังถูกมันกับวิธีที่น่าอัปยศของมันทำให้อับอาย ขอถาม ใครยังระงับความบ้าของมันได้?

ในตอนนี้ พวกเขาภาวนาในใจ ลู่เสี้ยงหยางอย่าได้จ้อง มาที่พวกเขาเลย ไม่อย่างนั้นในสถานการณ์แบบนี้ ลู่เสี่ยง หยางลงมือสั่งสอนพวกเขา ไม่มีใครกล้าที่จะหยุดยั้ง

สีหน้าของหานปิงหานตูไม่ได้จนถึงขีดสุด ชั่วขณะนึงเธอ ไม่กลัวว่าลู่เสี้ยงหยางจะทำไม่ดีกับเธอ จากน้ำเสียงของลู่เสี้ ยงหยางเมื่อกี้ เธอได้ยินแล้ว ลู่เสี้ยงหยางต้องการที่จะเล่น กับเธอ

ในเมื่อเป็นแบบนี้ เธอก็มีความเป็นไปได้ที่ไร้ขีดจำกัดที่จะพลิกสถานการณ์

สำหรับการเล่นลู่เสี้ยงหยางให้ตายนั้น เธอยังมีความ มั่นใจอยู่ ถึงอย่างไรพวกคู่แข่งที่เธอเคยเจอมา ไม่มีใคร แข็งแกร่งกว่าเธอ สุดท้ายก็ไม่พ้นถูกเธอทำลาย

คิดถึงตรงนี้ ใบหน้าของหานปิงหานก็กลับมามั่นใจอีก ครั้ง ราวกับเป็นราชินีที่สูงศักดิ์ เทพยดาก็ต้านทานไม่ได้

“สำหรับพฤติกรรมของแกในวันนี้ แกจะต้องเสียใจ” หาน ปิงหานพูดอย่างสงบ

ลู่เสี้ยงหยางยักไหล่ “ขอให้เป็นอย่างนั้น หวังว่าแกจะ ทำให้เกมน่าตื่นเต้นขึ้นหน่อย ถ้ารู้สึกว่ามันน่าเบื่อเกินไป ฉัน อาจจะหมดความอดทนแล้วฆ่าแกได้”

พูดจบ ลู่เสี้ยงหยางก็ไม่สนใจสายตาของคนรอบข้าง เดิน มุ่งตรงขึ้นไปบนเวที น้ำเสียงที่ไม่แยแสดังออกมาจากปาก

“ฉันลู่เลี้ยงหยางคืนนี้ขอแจ้งให้ทุกท่านทราบ ตระกูลหาน ของให้ตงจะกลายเป็นประวัติศาสตร์ในไม่ช้า ถ้าไม่อยากมี ส่วนเกี่ยวข้อง ก็ไสหัวออกไปให้ไว”

คำพูดนี้ถ้าเอาวางไว้ก่อนหน้านี้ ถูกลู่เสี้ยงหยางพูดออก มา ต้องถูกหัวเราะจนฟันร่วงแน่นอน

แต่ตอนนี้กลับไม่มีใครกล้าหัวเราะ เพราะว่าเมื่อกี้ได้แสดง พลังที่น่าสะพรึงกลัวออกมาแล้ว แม้แต่หานปิงหานผู้สูงศักดิ์ก็ถูกลู่เสี้ยงหยางใช้วิธีที่น่าอัปยศมาทำให้อับอาย

จ้าวหรูเย็นตาโตอ้าปากค้าง ลู่เสี้ยงหยางจะเป็นศัตรูกับ

ตระกูลหาน?

นี่ต้องใจถึงขนาดไหนถึงพูดออกมาได้

แล้วหลังจากที่ลู่เสี้ยงหยางพูดคำนั้นจบ ก็ไม่ได้อยู่บนเวที ต่อ ก้าวขาเดินไปทางนอกล็อบบี้

ชายผู้มีอำนาจทุกคนในที่นี้ ไม่มีซักคนเดียวที่กล้าออกมา พูดซักคำ แล้วก็ไม่มีใครกล้าออกมาหยุดยั้ง

ในเวลานี้ รูปร่างที่ดูผอมบางของลู่เสี้ยงหยาง กลับดู เหมือนกองทหารม้าหลายพันหมื่น ไม่อาจขัดขวางได้

ดวงตาของผู้หญิงไม่น้อยค่อยๆเป็นประกายขึ้น เมื่อมอง ไปที่ลู่เสี้ยงหยาง ก็เกิดความรู้สึกชื่นชมและชื่นชอบในใจ

หลังจากที่ลู่เลี้ยงหยางไปถึงข้างประตู หลิ่วหรูยู่ผู้อยู่ใน ภวังค์แห่งความสุขก็รู้สึกตัว ยิ้มฮิฮิเดินตามไปออกจาก โรงแรมไปพร้อมกับลู่เสี้ยงหยาง

หลังจากลู่เสี้ยงหยางจากไปพักใหญ่ เหล่าชายผู้มีอำนาจ ที่ตกอยู่ในความหวาดกลัว ถึงค่อยๆได้สติกลับมา

คนพวกนี้รักษาภาพพจน์ตัวเอง แน่นอนว่าไม่มีทางยอมรับ

ว่าเมื่อครู่พวกเขาหวั่นเกรง
ชั่วขณะหนึ่ง ก็ส่งเสียงซุบซิบโจมตีลู่เสี้ยงหยางจากด้าน

หลัง

“ให้ตายเถอะ ไอ้เด็กนี่มันก็แค่ใจกล้าบ้าบิน แม้แต่คนมี อำนาจอย่างพวกเรายังไม่เห็นอยู่ในสายตา อนาคตมันจะ ต้องหัวหลุดจากบ่าแน่ ตายไปก็ไม่มีที่ฝังศพ”

“ใช่เลย ตั้งแต่คืนนี้ไป ฉันตระกูลอู่คนหนึ่งที่จะไม่ญาติดี กับมัน”

“แม่ง ถ้าตระกูลหานจะจัดการไอ้เด็กนี่ ตระกูลหลิวของ พวกฉันก็ยินดีที่จะเป็นกำลังให้”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ไอ้เด็กนี้จบสิ้นแล้ว ปืนเหอทนมันไม่ไหวแล้ว”

ไม่นาน เหล่าชายผู้มีอำนาจที่หวาดกลัวจนเหลือครึ่งชีวิต เมื่อครู่ ก็เริ่มพูดกันน้ำไหลไฟดับ ใบหน้ากลับมามีความ มั่นใจอีกครั้ง

หานปิงหานก็แสร้งว่าไม่ได้เก็บลู่เสี้ยงหยางมาใส่ใจเช่น กัน หลังจากปรับทรงผมให้เข้าที่แล้ว ก็เดินมาข้างตัวเหอหุ้น เหลียง แววตาเต็มไปด้วยความรัก เอ่ยถามด้วยความ ห่วงใย “คุณชายเหอ ตอนนี้คุณรู้สึกยังไงบ้าง?”

เหอหุ้นเหลียงสายหัว แล้วพูดตอบ “ไม่เป็นอะไร”

แต่ในใจเสียใจอย่างมาก ถ้ารู้แต่แรกว่าลู่เสี้ยงหยางเป็น ปีศาจแบบนี้ งั้นเขาจะไม่ก้าวออกมาแน่นอน เทียบกับการเอาใจหานปิงหานแล้ว เขายังห่วงใยร่างกายของตัวเอง มากกว่า

ร่องรอยความรังเกียจแวบขึ้นในแววตาหานปิงหาน รังเกียจที่เหอหุ้นเหลียงไร้ประโยชน์ แต่การแสดงออกยังเต็ม ไปด้วยความรู้สึกผิด “คุณชายเหอเป็นเพราะฉันเอง คุณถึง ต้องทนทุกข์กับอาชญากรรมแบบนี้ ฉันละอายใจ ฉันต้อง ขอโทษคุณจริงๆ”

เหอหุ้นเหลียงเผยรอยยิ้มบนใบหน้า ตัวเองโดนต่อยตีแล้ว งั้นก็อย่าให้โดนต่อยดีไปฟรีๆ จะต้องเอาการถูกต่อยตีมา เป็นมูลค่า ให้ได้ผลประโยชน์มากที่สุด

“คุณหานพูดอะไรอย่างนั้น ผมชอบคุณ มันเป็นหน้าที่ ที่จะ ต้องปกป้องคุณตลอดเวลา ไอ้เตรัจฉานลู่เสี่ยงหยางกล้าดู หมิ่นคุณ ผมก็ต่อกรกับมัน หีนี ถ้าเริ่มใหม่ได้ ผมก็ยังคง เลือกเส้นทางแบบเมื่อกี้ ปกป้องคุณหานด้วยทั้งหมดที่มี”

หานปิงหานพยายามเสแสร้งว่าซาบซึ้ง ความสุขเหมือน แสดงออกมาทางสายตา

เห็นฉากนี้ เหล่าชายหนุ่มขี้อิจฉาทั้งหลายด้านข้าง ก็โมโห เสียดายเล็กน้อย เมื่อกี้ที่ออกหน้าช่วยหานปิงหานจัดการลู่ เสี้ยงหยาง ควรจะเป็นพวกเขา

“ขอบคุณค่ะคุณซายเหอ ได้รู้จักกับคุณชายเหอ ฉันพอใจ มากจริงๆ” หานปิงหานส่งรอยยิ้มพลิกชีวิตออกมา
เหอจุ้นเหลียงไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงแต่ที่ในใจ

ถ้าเลือกใหม่ได้ เขาไม่ก้าวออกมาแน่นอน เพื่อผู้หญิงคน เดียว ตัวเองถูกหักข้อต่อเข่าสองข้อ ข้อศอกอีกสองข้อ ไม่คุ้ม เลยจริงๆ

ถึงอย่างไรตัวตนและสถานะแบบนี้ของเขา ก็ไม่ขาดแคลน ผู้หญิงอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องไปแขวนคออยู่กับหานปิงหานผู้ หญิงคนเดียว แค่ปล่อยให้ตัวเองมีชีวิตอยู่ได้นาน ถึง สามารถเล่นกับผู้หญิงได้ทุกประเภท

ในเวลาเดียวกัน ลู่เสี้ยงหยางก็มาถึงด้านนอกของโรงแรม หวงถึง พึ่งเดินออกมาได้ไม่กี่ก้าว ก็ได้ยินเสียงของจ้าวหรู เย็นดังมาจากด้านหลัง

“ลู่เลี้ยงหยาง นายรอก่อน”

สู่เสี้ยงหยางหันกลับไป ก็เห็นจ้าวหรูเย็นเหยียบรองเท้าส้น สูง เดินเข้ามาหาเขาอย่างรีบร้อน

“หรูเย็น” สู่เสี้ยงหยางยิ้มน้อยๆแล้วพูดทักทาย

จ้าวหรูเย็นดูกังวลอย่างมาก กังวลที่เขาไม่ใช่คนอย่างที่ ตนคิต พูดถามเลี้ยงหยาง “เมื่อกี้ที่โรงแรม ทำไมนายถึง พูดจาโอ้อวดแบบนั้น? นายรู้ไหม? นายทำให้ผู้ชายมีอำนาจ ครึ่งหนึ่งของปินเหอขุ่นเคืองแล้วนะ”

สู่เสี้ยงหยางสีหน้าสงบนิ่ง พูดแผ่วเบา “แล้วมันทำไม?”
ได้ยินคำนี้ จ้าวหรูเย็นก็โกรธมาก ตะคอกไส่ลู่เสี้ยงหยาง “นายเอาความมั่นใจมาจากไหน? กล้าพูดหยิ่งผยองขนาดนี้ นายอยากเป็นศัตรูกับตระกูลหาน?”

สู่เลี้ยงหยางขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วถามขึ้น “เธอไม่เชื่อใจ ฉัน?”

จ้าวหรูเย็นเช็ดน้ำตา “นายจะเอาอะไรมาให้ฉันเชื่อใจ นาย? หรือจากที่นายใช้กังฟูแมวสามขา? บวกกับที่นายรู้จัก ผู้หญิงไม่กี่คน”

ลู่เสี้ยงหยางพูดแก้ “อันนั้นไม่ใช่กังฟูแมวสามขา แต่เป็น ศิลปะการต่อสู้ที่แท้จริง อีกอย่างฉันไม่พึ่งพาผู้หญิง ฉันพึ่งตัว เอง”

จ้าวหรูเย็นมุ่ยปาก แล้วพูดว่า “อย่าเอาการทะเลาะวิวาท มาพูดให้ดูมีเกียรติ คืนนี้นายกวาดล้างพวกเศรษฐีของปิน เหอ พวกเขาจะคิดหาวิธีมาทำให้นายใช้ชีวิตอยู่ในปืนเหอ ไม่ได้ ตอนนี้นายเอาเงินพวกนี้ไป ออกจากปินเหอให้เร็วที่สุด อย่ากลับมาอีกตลอดชีวิตจะดีที่สุด”

เมื่อสิ้นเสียง จ้าวหรูเย็นก็หยิบบัตรธนาคารออกมาหนึ่งใบ ยัดใส่มือของลู่เสี้ยงหยาง

ในที่สุดน้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุด!

ราวกับไข่มุกที่แตกหัก!
เธอเองก็ไม่รู้ เธอกับลู่เสี่ยงหยางไม่ได้สร้างความสัมพันธ์ อะไรต่อกันซักนิด เป็นเพียงความปรารถนาของตนเอง แต่ เมื่อเห็นสถานการณ์ของลู่เสี้ยงหยางแบบนี้ เธอก็อดไม่ได้ที่ จะเป็นห่วง ยิ่งอดไม่ได้ที่จะคิดว่าเขาเป็นผู้ชายของตนเอง!