บทที่183 แบบนี้น่าตื่นเต้นมากเลย

แม้ว่าจ้าวหรูเย็นจะกังวลถึงสถานการณ์ของลู่เสี้ยงหยาง แต่ ตนเองก็ไม่สามารถช่วยเขาได้ได้เพียงแต่ปิดตาอย่างไม่ เต็มใจ ไม่อาจทนดูลู่เสี้ยงหยางถูกทุบดีได้

ใบหน้าของโจวอานปิติยินดีอย่างยากจะพรรณนาได้ เขา อยากสั่งสอนลู่เสี้ยงหยางมาตั้งนานแล้ว รอที่จะดูจุดจบที่มัน ถูกจัดการ

“ที ไอ้ลูกกอก ดูแกยังกล้ากระโดด นี่คือจุดจบของแก” ไป จื่อเหาแสยะยิ้มอย่างโหดร้าย แล้วหันไปพูดกับสวียั่นยั่น “ยั่นยั่น เดี๋ยวรอลูกน้องฉันทุบตีเด็กนี่แล้ว เธอก็เข้าไปตบ

ปากมัน”

สวียันยั่นตื่นเต้นมาก พยักหน้าไม่หยุด “โอเค”

ตอนที่เข้าไปตบปากลู่เสี้ยงหยาง จะให้ไอ้เด็กนี่เลีย รองเท้าของเธอให้สะอาดด้วย

ผู้คนรอบข้างยิ้มเยาะเย้ย ไม่มีใครเห็นใจลู่เสี้ยงหยาง แม้แต่คนเดียว ต่างคิดว่าเขาสมควรโดนแล้ว เป็นแค่ไอ้ กระจอกคนหนึ่ง กลับคิดที่จะต่อกรกับคนฐานะมั่งมี นั่นคือ การทำเกินกำลังตัวเอง ทุบหินด้วยก้อนกรวด

ถึงอย่างนั้นในตอนที่ทุกคนต่างคิดว่าลู่เสี้ยงหยางต้องตายแน่ เสียงที่เย็นเยือกของผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้นมาจาก ประตู “ฉันจะดูชิว่าพวกแกใครกล้าทำอะไรเขา”

แม้ว่าเสียงนี้จะไม่ดัง แต่กลับดูเหมือนมีน้ำเสียงสั่งการ ทำให้บอดี้การ์ดทั้งห้าหยุดมือไว้กับที่

แม่งเอ้ย ใครมันรนหาที่ตายอีก?

ไปจื่อเหาถูกขัดจังหวะครั้งแล้วครั้งเล่า ค่อนข้างจะไม่

พอใจ

แต่ในวินาทีต่อมา เมื่อเขาเห็นผู้หญิงตรงหน้าที่เดินเข้ามา ก็ตัวสั่นอยู่กับที่ ดวงตาเบิกกว้างทันที

ผู้ที่เดินเข้ามาในขณะนี้ คือคุณหนูใหญ่ตระกูลหลิ่วหลิ่วหรู

ยู่

ในปินเหอ มีตระกูลที่มีอำนาจและชื่อเสียงมากมาย แต่ใน บรรดาเหล่าเศรษฐีนั้น มีสี่ตระกูลที่ยิ่งใหญ่มากที่สุด ถูกเรียก

ว่าสี่ตระกูลใหญ่แห่งปินเหอ บังเอิญว่า ตระกูลหลิ่วก็เป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่

แม่งเอ้ย หรือว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลหลิวรู้จักไอ้โงนี่ ?

ไปจื่อเหาเริ่มมีความกล้าน้อยลงเรื่อยๆ ถ้าเป็นแบบนี้ งั้น การต่อยดีในวันนี้เขาก็ได้เพียงปล่อยไป

ทันใดนั้นดวงตาของสวียั่นยั่นก็หดลงเหลือเท่ารูเข็ม รู้สึกได้ถึงสิ่งผิดปกติ

โจวอานกับจ้าวหรูเย็นสบตากัน ต่างเห็นความงุนงงอยู่ใน แววตาของกันและกัน

ไม่นาน หลิ่วหรูยู่ก็มาถึงข้างกายลู่เสี้ยงหยาง เห็นเพียง เธอกระพริบตา แล้วพูดกับลู่เสี้ยงหยางอย่างให้เกียรติ “คุณ สู่ ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่ ?”

ฉากนี้เหมือนกับแฟนคลับตัวน้อยได้พบกับไอดอล

อะไร?

ทำไมเป็นแบบนี้?

แม่งเอ้ย นี่มันเป็นข่าวใหญ่ของปิงเหอ!

ชั่วขณะหนึ่ง คนไม่น้อยในล็อบบี้ทั้งหมดต่างตาพร่า คุณ หนูใหญ่แห่งตระกูลหลิ่วจะมาให้ความเคารพไอ้กระจอกนี่ได้ ยังไง?

ถึงอย่างนั้นสิ่งถัดไปที่ทำให้ผู้คนรอบข้างเหล่านี้ยิ่ง

ประหลาดใจมากขึ้นคือ การเผชิญหน้าของลู่เสี้ยงหยางต่อ ความเคารพของหลิ่วหรูยู่ เป็นเพียงแค่การส่งเสียงอึมเท่านั้น

เชี่ยอะไรเนี่ย!

เป็นแบบนี้ได้ไง?

สวียั่นยั่นกับไปจื่อเหารู้สึกเพียงว่าสมองมีเลือดคั่งอย่างรวดเร็ว อีกนิดก็จะเป็นลมไปแล้ว คนกระจอกอย่างลู่เสี้ยง หยาง มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดแบบนี้กับคุณหนูใหญ่ตระกูล หลิ่วได้ยังไง?

แววตาของโจวอานมีความโกรธแค้นขุ่นเคือง กลอกลูก ตาไปมาอย่างรวดเร็ว วินาทีถัดมาก็คิดอะไรได้ ทันใดนั้นก็ ตบต้นขา แล้วพูดกับจ้าวหรูเย็นอย่างเปรี้ยวปากว่า “ฉันรู้ แล้ว ดูท่าไอ้แมงดาอย่างเขา ปีนขึ้นไปหาคุณหนูใหญ่ตระกูล หลิว ทองก้อนกับลูกประค่ามรกตครั้งที่แล้วเกรงว่าก็คงยืม มาจากคุณหนูใหญ่ตระกูลหลิ่ว ท์ นี่เป็นความกล้าของมัน มิน่าเมื่อกี้มันกล้าต่อปากต่อคำ คุณไปไม่เห็นมันในสายตา เลย”

จ้าวหรูเย็นรู้สึกเศร้าใจและขมขื่น ลู่เสี้ยงหยางเป็นลูกเขย ตระกูลเยไม่ใช่หรอ? ทำไมตอนนี้มาคบกับคุณหนูไหญ่ ตระกูลหลิ่วแล้วล่ะ

หรือว่าเขาจะเป็นอย่างที่โจวอานว่าจริงๆ เป็นแค่แมงดา เกาะผู้หญิงกิน?

แต่ว่า ในใจเขาเคยมีตนเองบ้างไหม? ตนเองอยู่ตำแหน่ง อะไรในใจของเขา?

“เฮ้อ ลู่เสี้ยงหยางนะลู่เสี้ยงหยาง นายคิดจริงๆหรอว่าเป็น แมงดาเกาะผู้หญิงมันจะอยู่ได้ทั้งชีวิต?” จ้าวหรูเย็นแอบส่าย หัวอยู่ในใจเจ็บปวดมาก
อาศัยผู้หญิงคนหนึ่ง จะไม่ทำให้ผู้มีอำนาจในปืนเหอ สนใจได้จริงๆหรอ?

หลิ่วหรูยู่ไม่สนใจสายตาและความคิดของคนอื่น ส่งยิ้ม ให้ลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดว่า “คุณลู่ ฉันมีปัญหาอยากจะปรึกษา คุณอยู่พอดีงั้นพวกเราไปด้วยกันเถอะ”

“โอเค” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า เดินเคียงข้างหลิ่วหรูยู่ ไป ทางล็อบบี้ด้านบน

คืนนี้ การเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ของชิงเหอกรุ๊ปอยู่ที่ล็อบบี้

ชั้นสาม

รอหลังจากลู่เลี้ยงหยางกับหลิ่วหรูยู่ไปแล้ว สวียั่นยั่นถึง มองไปที่ไปจื่อเหาอย่างไม่เต็มใจแล้วพูดว่า “หรือว่าวันนี้ฉัน จะโดนไอ้เวรนั่นตบฟรีหรอ?”

น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยการบ่นว่าและความไม่พอใจ

ไปจื่อเหารู้สึกหดหูมาก เพราะการปรากฏตัวของหลิ่วหรูยู่ ภาพพจน์ที่เขาสร้างขึ้นต่อหน้าสวียั่นยั่นอย่างยากลำบาก ก็ หายไปทันที

แต่เขาไม่ยินดีที่จะสูญเสียสวียั่นยั่นไปแบบนี้ จึงยิ้มแล้ว พูดปลอบโยนเธอ “วางใจเถอะ ผู้นำตระกูลของตระกูลหลิ่ว ตอนนี้ไม่ใช่หลิ่วหรูยู เดี๋ยวฉันจะหาวิธีทำให้ลู่เสี้ยงหยางเป็น ศัตรูกับลูกชายเศรษฐีทั่วทั้งปินเหอ ถึงตอนนั้น ต่อให้หลิ่วหรูยู่ออกหน้าก็ช่วยมันไม่ได้”

“โอเค คืนนี้ฉันจะต้องให้ไอ้เวรนั่นตายให้ได้” สวียั่นยั่น พูดเน้นทีละคำ สีหน้าเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

จ้าวหรูเย็นทำได้เพียงกังวล คิดว่าจะหาช่องว่างส่ง ข้อความไปให้ลู่เสี้ยงหยาง ให้เขาออกไปให้เร็วที่สุด

รอยยิ้มที่ชั่วร้ายของโจวอานกลับคืนมาอีกครั้ง ลู่เสี้ยง หยางคิดว่าปืนขึ้นไปหาคุณหนูใหญ่ตระกูลหลิ่วแล้วจะทำ อะไรก็ได้ งั้นมันก็คิดเยอะไปแล้ว

หลังจากนั้นไม่นาน ลู่เสี้ยงหยางกับหลิ่วหรูยู่ก็มาถึงล็อบบี้ ชั้นสาม

ตรงนี้ครึกครื้นยิ่งกว่าล็อบบี้ชั้นหนึ่ง คนที่เดินไปมาล้วนแต่

เป็นลูกชายเศรษฐี

สู่เสี้ยงหยางหันไปมาก็มองเห็นหานปิงหานที่อยู่ท่ามกลาง ฝูงคนกำลังพูดคุยกับเหล่าลูกชายเศรษฐี

หลิ่วหรูยูที่อยู่ข้างกายลู่เสี้ยงหยางสังเกตเห็นสายตาของลู่ เสี้ยงหยางที่ตกลงบนตัวหานปิงหาน ใบหน้าก็เกิดความหึง หวงอยู่ช่วงหนึ่ง แล้วพูดอย่างไม่พอใจ “หรือว่าคุณมาที่นี่ เพื่อตอกไม้ของสังคมแห่งไห่ตงคนนี้หรอ?”

ในไห่ดง หานปิงหานเป็นคนชอบเข้าสังคม เพื่อเป้าหมาย ของตัวเองแล้วสามารถเล่นกับผู้ชายคนไหนก็ได้
ชื่อเสียงของเธอ โด่งดังมากในแวดวงธุรกิจปืนเหอเช่น เดียวกัน

“แน่นอน” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า ใบหน้าเผยรอยยิ้มที่ข้

เล่น

ใบหน้าที่ดูไร้เดียงสาของหลิ่วหรูยู่กลายเป็นไม่น่ามอง กระทืบเท้ากัดฟันเบาๆ “ผู้ขายอย่างพวกคุณไม่มีดีซักคน ชอบแต่แบบนี้ หน้าไม่อาย”

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหน้า มองดูสายตาของหลิ่วหรูยู่ที่กลับ จริงจังขึ้นมา

หลิ่วหรูยู่หุ่นสูงเพรียว ใบหน้างดงาม เป็นสาวงามใน ระดับเดียวกันกับเย่สวน แต่เธอมีความสะดีดสะดิ้งมากไป ดู เป็นคนที่มีหลายอารมณ์

ถูกสู่เสี้ยงหยางจ้องมองแบบนี้ หลิ่วหรูยู่ก็เขินอายเล็กน้อย รีบแตะใบหน้า แล้วพูดขึ้น “บนหน้าฉันมีอะไรหรอ?”

“ไม่มี” เลี้ยงหยางยิ้มแล้วพูดล้อเล่น “เธอดูเหมือนชอบ

ฉัน”

“..” หลิ่วหรูยูไม่พูดจา ใบหน้าที่งดงามแดงก่ำ

ไอ้ไข่เต่านี่แย่จริงๆ พูดออกมาทำไม? เก็บไว้เป็นความลับ หน่อยไม่ได้หรอ?

“ฮ่าฮ่าฮ่า” สู่เสี้ยงหยางเงยหน้าหัวเราะ อารมณ์หนักอึ้งก็ดีขึ้นมาเล็กน้อย พูดกับหลิ่วหรูยู่ “ที่ฉันมาคืนนี้ก็เพื่อมามอบ ของขวัญชิ้นใหญ่ให้หานปิงหาน เธอคอยดูนะมันน่าตื่นเต้น มากแน่นอน”

หลิ่วหรูยูไม่เหลือภาพลักษณ์ของคุณหนูใหญ่ผู้ร่ำรวย ปรบมือพูดร้อง “ดีจังดีจัง ฉันชอบเรื่องน่าตื่นเต้นที่สุด”

สู่เสี้ยงหยางพยักหน้า แล้วเดินเข้าไปหาหานปิงหานทันที