บทที่ 180 กี่เพ้า

ในตอนนี้ขุนเซียงเซียงรีบเดินเข้าไปหาเย่สวนแล้วพยุงเธอ ขึ้นมาและยิ้มพูดว่า “ฉันเห็นปากกาที่คุณเพิ่งมอบเป็นของ ขวัญแล้ว ท่านประธานของเราชอบของขวัญชิ้นนี้มาก มันใช้ งานได้อย่าง คุ้, มค่า และยังเป็นความจริงใจด้วย”

เธอพูดไปด้วยแล้วเก็บปากกาที่ถูกโยนลงบนพื้นขึ้นมา

ด้วย

เมื่อเห็นภาพนี้ สีหน้าของพิธีกรก็หมองทันที!

ปากกาด้ามนี้เธอเป็นคนโยนทิ้งเอง

อะไรกัน?

ไม่มีทาง?

เย่สวนถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออก สิ่งที่ลู่เสี้ยงหยางพูดนั้นเป็น

เรื่องจริง?

หือ!

คนอื่น ๆ ที่ได้มอบของขวัญถึงกับเหงื่อท่วมหน้าผาก ของ ขวัญของพวกเขานั้นล้วนมาจากตลาดมีดทั้งนั้น ตอนนี้พวกเขาได้แต่ภาวนาอย่าให้สายตาคู่นั้นของซุนเซ็

ยงเซียงเล็งไปที่ของขวัญของพวกเขาเลย
จากนั้นซุนเซียงเซียงใต้พูดสรุป

“ทุกท่านคะ จากนี้ไปขอให้ทุกท่านช่วยทำอะไรที่มันจริงใจ บ้าง อย่าจ้องแต่หวังผลตอบแทนอย่างเดียว ท่านประธาน ของเราเกลียดการประจบสอพลอที่สุด วันนี้เป็นครั้งแรกและ หวังว่ามันจะเป็นครั้งสุดท้ายนะคะ!”

เมื่อฟังคำพูดจากเธอคนนี้ ทุกคนต่างก็ต้องรู้สึกละอายใจ หลังจากสรุปแล้ว พิธีเปิดหอการค้าก็ได้สิ้นสุดลงอย่าง

เป็นทางการ เย่สวนยังรู้สึกว่าตัวเองฝันไป เธอเดินกลับไปหาลู่เสี้ยง หยาง จู่ ๆ เธอก็เริ่มสงสัยเกี่ยวกับท่านประธานคนนี้ เขาเป็น คนแบบไหนกันถึงได้ดูเป็นกันเองขนาดนี้

“คุณคิดอะไรอยู่?” ลู่เสี้ยงหยางถาม

เย่สวนยิ้มพูด “คุณเคยเห็นท่านประธานไหม?”

ลู่เสี้ยงหยางเงียบไปพักหนึ่ง จากนั้นยิ้มตอบเธอ “ผมจะ บอกความลับให้คุณเรื่องหนึ่ง”

“ความลับอะไร?” เย่สวนรู้สึกสงสัย

“ความจริงแล้วผมก็คือท่านประธาน” ลู่เสี้ยงหยางพูดด้วย สีหน้าเคร่งขรึม

เมื่อได้ยินคำพูดของลู่เสียงหยางแล้วเย่สวนได้แต่มองบน
การที่เป็นประธานหอการค้าของปืนเหอมันต้องมีภูมิหลังที่ แข็งแกร่งคอยสนับสนุน ถ้าสู่เสี้ยงหยางมีภูมิหลังนี้จริง ๆ แล้วทำไมเขาถึงต้องยอมแต่งงานเข้าบ้านตระกูลเย่ของเธอ ด้วย?

หลิวจิ้งหัวเราะและตบบ่าลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดว่า “ถ้านาย เป็นท่านประธานหอการค้าของเมืองปืนเหอจริง ๆ ฉันจะเป็น เลขาให้นายเอง”

ว่าไงนะ?

เลขา?

สู่เสี้ยงหยางเริ่มมีความคิดชั่วร้ายเกิดขึ้นในหัว

มีคำพูดหนึ่งบอกว่า มีงานให้เลขาทำ แต่ถ้าว่างงานก็ให้

ทำเลขา

หลังจากพิธีเปิดหอการค้าสิ้นสุดลง ลู่เสี้ยงหยางพวกเขาก็

ออกจากวิลล่า

ระหว่างทางกลับ เยสสวนได้รับสายด่วนโทรเข้าจากผู้ช่วย ของเธอ ทำให้สีหน้าของเธอดูวิตกกังวลขึ้นมาทันที

ผู้ช่วยของเธอบอกว่าตลาดหุ้นของตระกูลเย่กรุ๊ปถูกชิงเห อกรุ๊ปปั้นป่วน ทำให้ถูกกระทบไปถึง 10 % ของหุ้นในตลาด ซึ่งอาจจะสูญเสียเงินไปหลายสิบล้าน ตอนนี้ท่านย่าและคน อื่น ๆ อยู่ในห้องประชุมเหมือนมดในหม้อไฟ ทุกคนกำลังรอเยสวนรีบกลับไปให้คำอธิบายเกี่ยวกับปัญหาที่เกิดขึ้นนี้

เยสวนสีหน้าซีดเซียวทันที

เธอเคยได้ยินชื่อเสียงของชิงเหอกรูปมาแล้ว บริษัทนี้ ไล่เลี่ยกันกับหยูเม่ยหยินกรุ๊ปในเมืองปินเหอเลยทีเดียว ซึ่ง ผลิตภัณฑ์หลักของตระกูลเย่กรุ๊ปก็คือผลิตภัณฑ์เพื่อความ งาม ดังนั้นไม่แปลกใจที่จะได้รับผลกระทบไปด้วย

เมื่อลู่เสี้ยงหยางเห็นสีหน้าของเย่สวนเริ่มแย่ เขาจึงขมวด คิ้วถามด้วยความเป็นห่วง “เกิดอะไรขึ้น? มีปัญหาอีกแล้วเห รอ?”

เย่สวนไม่อยากให้สู่เสี้ยงหยางและหลิวจิ้งต้องกังวลไป ด้วย เธอจึงสายหัวตอบ “เปล่า ก็แค่มีการนัดประชุมด่วนใน บริษัท ฉันคงต้องไปตอนนี้เลย”

หลังพูดจบเธอก็ขอแยกตัวออกไปอย่างรีบร้อน

ไม่นานหลังจากนั้นหลิวจิ้งก็ได้รับสาย หลังจากรับสาย แล้วสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปและเธอก็ได้ขอตัวออกไปก่อน เช่นกัน

คู่เลี้ยงหยางสีหน้าเคร่งเครียด วันนี้ทั้งเย่สวนและหลิวจิ้งก็ ดูแปลก ๆ คงต้องเกิดอะไรขึ้นกับพวกเธอแน่เลย สิ่งที่ลู่เสี้ยงหยางไม่รู้ก็คือในช่วงพิธีเปิดของหอการค้า

ผลิตภัณฑ์ความงามรุ่นล่าสุดของชิงเหอกรุ๊ปได้พัฒนาเสร็จเรียบร้อยและพร้อมที่จะเปิดตัวในตลาดความงามของเมือง ปืนเหอ ซึ่งในบัดดลหยูเม่ยหยินกรุ๊ปก็จะพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง

กริง กริ้ง กริ้ง!

ขณะที่สู่เสี้ยงหยางยังคงสงสัยอยู่โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เมื่อหยิบโทรศัพท์ออกมาก็เห็นสายเรียกเข้าจากซุนเซียงเซี

ยง

ทันทีที่กดปุ่มรับสายเขาก็ได้ยินเสียงกังวลของซุนเซียงเซี ยงดังขึ้นจากโทรศัพท์ “ท่านประธานคะ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว” คู่เสี้ยงหยางพูดอย่างใจเย็น “จะกระวนกระวายไปทำไม ฟ้ายังไม่ได้ถล่มลงมาเลย ใจเย็นก่อน เกิดอะไรขึ้นค่อย ๆ พูด?”

แต่ซุนเชียงเชียงก็ยังพูดด้วยความกังวล “ซิงเหอกรุ๊ปได้ เปิดตัวผลิตภัณฑ์ความงามใหม่แล้ว คืนนี้เขาจะเปิดตัว ผลิตภัณฑ์ใหม่นี้อย่างเป็นทางการ แล้วพรุ่งนี้ก็จะเริ่มวาง ขายในท้องตลาด ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตลาดและลูกค้าของห ยูเม่ยหยินกรุ๊ปทั้งหมดก็จะถูกเขาแย่งไปอย่างแน่นอน”

ลู่เสี้ยงหยางที่ได้ยินแล้วก็รู้สึกไม่คาดคิดเหมือนกัน การ ขับเคลื่อนของชิงเหอกรุ๊ปนั้นเร็วกว่าที่เขาคิดไว้เสียอีก

และเขาถึงเข้าใจว่าทำไมซุนเชียงเชียงถึงได้

กระวนกระวายขนาดนี้
ผลิตภัณฑ์ความงามรุ่นแรกของชิงเหอกรุ๊ปก็มีการแข่งขัน กับผลิตภัณฑ์ความงามของหยูเม่ยหยินกรุ๊ปอยู่แล้ว แต่นี่เขา กำลังจะเปิดตัวผลิตภัณฑ์ความงามใหม่ออกมา ซึ่งมันต้อง เหนือกว่าผลิตภัณฑ์ความงามของหยูเม่ยหยินกรุ๊ปในตอนนี้ อย่างแน่นอน

“เราควรท่ายังไงดีคะท่านประธาน? ผลิตภัณฑ์ใหม่ของ เรายังไม่พร้อมเลย เราต้องสูญเสียตลาดให้กับพวกเขา โดยที่ทำอะไรไม่ได้เลยใช่ไหม?” ซุนเชียงเชียงพูดอย่างไม่ เต็มใจ

ลู่เลี้ยงหยางครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งค่อยพูดต่อ “ใจเย็นก่อน คืนนี้ผมจะไปงานเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ของเขาก่อนค่อย ตัดสินใจอีกครั้ง”

“โอเคค่ะ” ซุนเซียงเซียงพยักหน้าตอบ แต่เธอไม่เข้าใจ จริง ๆ ไฟลนก้นแล้วลู่เสี้ยงหยางยังใจเย็นได้ขนาดนี้ ณ เวลา แบบนี้เราควรต้องรีบเร่งผลิตภัณฑ์ใหม่ของเราให้เสร็จไม่ใช่ หรือ?

“แล้วก็คุณช่วยส่งข้อมูลส่วนตัวหางเสือของซิงเหอกรุ๊ปให้ ผมหน่อยนะ ผมอยากรู้ว่าใครกันแน่ที่สามารถทำให้ชิงเหอก รุ๊ปขับเคลื่อนได้เร็วขนาดนี้” ลู่เสี้ยงหยางพูด

“รับทราบค่ะท่านประธาน ดิฉันจะส่งให้ตอนนี้เลยนะคะ” หลังวางสายซุนเซียงเซียงรีบส่งไฟล์เอกสาร Word ให้เขาทันที

สู่เสี้ยงหยางก็รีบดาวน์โหลดไฟล์แล้วเปิดเข้าไปดู

หลังจากนั้นเขาได้เก็บโทรศัพท์แล้วพูดพึมพำถึงชื่อคน ๆ หนึ่ง หานปิงหาน

“ที่แท้เป็นฝีมือของตระกูลหานในให่ตงนี่เอง ดูเหมือนว่า พวกเขาจงใจจะเล่นงานเราสินะ” ทันไดนั้นลู่เสียงหยางก็ กระจ่าง

คนของตระกูลหานมาล้างแค้นให้หานเช่าซวน

เวลาผ่านไปจนฟ้ามืดอย่างรวดเร็ว

สู่เสี้ยงหยางเตรียมตัวเดินทางไปที่โรงแรมหวงถึง งานเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ของชิงเหอกรุ๊ปในค่ำคืนนี้ถูก

จัดขึ้น ณ โรงแรมแห่งนี้

สี่สิบนาทีต่อมารถของเขาได้ขับเข้าไปในลานจอดรถใต้ อาคารของโรงแรมหวงถึง

คู่เลี้ยงหยางลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในโรงแรมหวงถึง

โรงแรมหวงถึงแห่งนี้เป็นกิจการภายใต้การบริหารของ ตระกูลหาน ซึ่งถูกสร้างขึ้นให้เป็นโรงแรมระดับไฮเอนด์และ มักจะรองรับงานเลี้ยงขนาดใหญ่

ดังนั้นระหว่างชั้นหนึ่งถึงชั้นสามถูกปรับเปลี่ยนให้เป็นล็อตนี้อันหรูหรางดงาม

ส่วนห้องพักที่เปิดให้บริการจะเริ่มตั้งแต่ชั้นสี่เป็นต้นไป

หลังจากเดินเข้าไปด้านในโรงแรมเขาได้เทห็นผู้คน มากมายเดินไปมาด้วยบรรยากาศอันดึกคัก ในบรรดาคน เหล่านั้นมีถึงผู้มีอำนาจ มีผู้สื่อข่าวและพนักงานเสิร์ฟ

มากมาย

สายตาของลู่เสี้ยงหยางกวาดมองไปที่โปสเตอร์ขนาด ใหญ่ที่วางอยู่ทั้งสองข้าง บนโปสเตอร์ทั้งหมดนั้นเป็นการ แนะนำผลิตภัณฑ์ใหม่ของชิงเหอกรุ๊ป

นักข่าวหลายคนถือกล้องแล้วจับภาพไปที่โปสเตอร์เหล่า นั้น

สู่เสี้ยงหยางมองไปตามโปสเตอร์เรื่อย ๆ และในที่สุด สายตาของเขาก็หยุดตรงที่ผู้หญิงคนหนึ่งในรูปโปสเตอร์

ผู้หญิงคนนี้ดูมีเสน่ห์มาก ใบหน้าทรงไข่ของเธอและมีดวง ตาอันงดงามชวนสะดุดตา เธอสวมชุดกี่เพ้าสีแดงยาวทั้งชุด แสดงให้เห็นถึงรูปร่างเรียวบางอันร้อนแรงของเธอ

ด้านล่างโปสเตอร์มีตัวอักษรขนาดใหญ่ที่เขียนว่า ประธานชิงเหอกรุ๊ป หานปิงหาน